All Blog
|
อาดัง ราวี หลีเป๊ะ ... ทะเลที่ใฝ่ฝัน ในที่สุด...หลังร้างรากันไปร่วมปี ก็ได้ไปเที่ยวทะเลแบบจริงจังเสียที และอาดัง ราวี หลีเป๊ะ ก็เป็นที่ดำสนอกเกิ้ลที่สุดท้ายในประเทศไทย ที่ใฝ่ฝันอยากจะมา และก็ได้มาดังใจ เรียกได้ว่า ดำสกินมาทุกหนแห่งทั่วประเทศตั้งแต่อายุ 6 ขวบ จนผ่านไปกว่า 20 ปี ถึงจะเก็บครบ ท่ามกลางพายุงานที่โหมกระหน่ำ... ปีที่แล้ว ด๊านน ไปซื้อตั๋วแอร์เอเชียโปรโมชั่นไป-กลับ กรุงเทพฯ-หาดใหญ่ไว้ ในราคา 500 บาท ด้วยเหตุนี้ จึงต้องไป ไม่ให้เสียเงินเปล่า ประกอบกับความขี้เกียจมาก ๆ จึงไม่คิดอะไรทั้งนั้น ซื้อแพคเกจโลด... หกชีวิตจึงเดินทางไปเที่ยวอันดามันใต้ ตามตั้งใจ เริ่มจากท่าเรือปากบารา สตูล (นั่งรถมาประมาณเกือบสองชั่วโมงจากสนามบินหาดใหญ่) ที่ท่าเรือ เพื่อนดันไปเห็นเค้าขายโรตี อร่อยด้วยนะ กรอบเชีย นั่งสปีตโบ้ตอีกชั่วโมงกว่า ก็มาถึงโป๊ะหน้าหาดบันดาหยา ยังไม่พอ...ต้องนั่งเรือต่อไปที่รีสอร์ทอีก เราพักกันที่ Moutain View Resort อีกฝั่งนึงของเกาะ เพราะบันดาหยาที่เราจองไว้ คืนแรกเต็ม บ้านพักที่นี่ดีมาก ถึงมากที่สุด วิวสวย ห้องพักกว้าง ห้องน้ำใหญ่ มีแยกห้องอาบน้ำกะห้องสุขา แถมชอบใจสุด ๆ ... ฝักบัวน้ำแรงมาก อาหารค่ำที่ถนนคนเดิน ไม่อยากจะเชื่อว่าไกลจากฝั่งขนาดนี้ จะมีอะไรแบบนี้... วิวจากห้องอาหารเช้า...เริ่ด แถมวิวที่ชายหาด ชอบที่นี่ มากกว่าฝั่งบันดาหยา เพราะเงียบสงบและน้ำสวย จากนั้น เราก็เริ่มดำน้ำ ดำน้ำ และดำน้ำ ถ่ายรูปมาได้ส่วนนึง ดำหลายที่จนมึนงง แต่ที่ประทับใจสุด ๆ ก็คือร่องน้ำจาบัง ที่ถึงแมัน้ำจะแรงแค่ไหน แต่ปะการังนั้นสวยสุด ๆ เหมือนกัน แล้วเท้าก็ได้สัมผัสหาดทรายขาว เกาะราวี ซึ่งรออยู่นาน กว่าคลื่นลมจะสงบให้เราออกเรือต่อได้ สุดท้ายก็มาแวะพักที่บ้านเพื่อนที่ตรัง คุณน้าเค้าทำอาหารเก่งมาก เลยทำอาหารพื้นเมืองแปลก ๆ มาให้ลองเพียบเลย บอกได้อย่างเดียวว่า หร่อย โพด... จบรีวิวสั้น ๆ กับกล้องกันน้ำ Olympus U Tough ตัวใหม่ที่เพิ่งซื้อมา คุ้มมั่ก ๆ ถ่ายรูปง่าย ใช้คล่อง ถึงแม้บางทีอาจจะเจ็บใจที่ไม่ได้แบก DSLR ไปก็ตาม โอ เห็นภาพแล้วน่าไปมาก ๆ เลยค่ะ เสียดายตอนนี้ติดแหง็กอยู่กับงาน กระดิกตัวไปไหนไม่ได้เลย
โดย: i'm not superman วันที่: 1 มีนาคม 2554 เวลา:17:29:16 น.
|
คนอย่างว่า
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] พื้นที่ขีด ๆ เขียน ๆ Friends Blog
|