TAG TAG A TAG TAG TAG A TAG แหะๆอุสาเงียบมานานทำเป็นเหมือนตัวเองไม่ได้ติดเชื้อมาๆแฉตัวเอง แต่เป็นคนที่ไม่ค่อยมีอะไรที่น่าสนใจเหมือนคนอื่นเค้าชีวิตเรียบง่ายๆบ้านๆ อ่อลืมบอกติดเชื้อมาจาก : bmyvalentine มะรู้จะเริ่มตรงไหนเลยชีวิตเรื่อยเปื่อยมากๆไม่มีจุดมุ่งหมาย อ่าเริ่มตรงนี้ละกัน พ่อเป็นคนจีน (หนุ่มกรุงเทพ) + แม่เป็นคนไทย (สาวเหนือ) = ผม แบงค์ มีน้องชายอีก 2 คนที่คลานตามออกมาคือ บิล กะ บู ผมเป็นหลานชายคนโตของบ้าน ผมเกิดที่กรุงเทพ น้องๆก็เกิดที่กรุงเทพ แต่พอเรียนถึงชั้นปอ1 ก็ได้ย้ายบ้านไปอยู่ที่บ้านของม๊าที่เชียงใหม่ ตอนนั้นที่ไปอยู่เชียงใหม่ มีเรื่องกะเด็กแถวบ้านเป็นประจำเป็นเพราะผมฟังภาษาที่เค้าพูดกันไม่รู้เรื่องเด็กแถวบ้านเลยชอบมาแอบด่า ตัวผมก็ไม่ชอบให้ใครมาด่าซะด้วยดิ แรกๆก็ไม่รู้หรอกว่าที่เค้าพูออกมาเป็นคำด่าหรือป่าวแต่ดูจากกริยาท่าทางแล้วก็ลุ่ยเลยดีก่า ต่อยมันเลย 55 เเต่ส่วนมากจะโดนหมาหมู่ละก็แพ้กลับมาทุกที เหอะๆ ก็เลยทำให้ไม่มีเพื่อนเล่นในละแว้กนั้น ก็เลยเล่นกะน้องแทนๆ เลยทำให้สนิทกันมากไปหน่อยด่ากัน ต่อยกัน เป็นว่าเล่น ก็เรื่องทำมาดาของพี่น้องที่ต้องมีทะเลาะกันมั้ง และตอนเด็กๆก็บ้าหนังจีนมากๆ พวกกำลังภายใน ชอบเล่นต่อสู้กันจนมีแผลเป็นติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้ เย้นกลับจากเลิกเรียนก็ต้องถือไม้กันคนละอันออกเดินไปแถวๆบ้านเข้าไปในป่ามั้ง สวนมั้ง เจออะไรขวางหน้าฟัดหมด ต้องทำลาย 555 ปญอ ไหม อ่าคิดขึ้นได้มีอยู่วันนึงที่โรงเรียน ผมก็ไปเรียนตามปกติ ประมาณปอ 3 มั้ง รู้สึกว่าน้องผมคนที่สองจะโดนแกล้งอยุ่ที่ห้องเรียนข้างๆ ผมก็เลยไปดู ก็เห็นพวกคนในห้องกะลังเอาผงช๊อค ใส่ในกระดาษแล้วก็บีบๆใส่หน้าน้องผม ผมก็เลยเข้าไปช่วยแต่ไม่ทันไรคูรประจำชั้นห้องนั้นก็มา แล้วน้องผมก็ร้องไห้พอดี คูรมันก็เลยเอาผมไปตี โดยมีข้อหาว่าแกล้งน้องตัวเอง โดยไม่ยอมฟังอะไรสักอย่างทั้งๆที่ผมเถี่ยงเเล้วว่าผมไม่ได้ทำไรน้องเลย เข้ามาช่วย คูรก็ไม่ฟังลากผมไปตีประจานที่น่าห้อง ตอนนั้นแค้นมากๆ เพราะว่าน้องผมก้บอกแล้วว่าผมไม่ได้เป็นคนทำ พอถึงเย็นป๊ามารับที่น่าโรงเรียน ผมจึงสวมวิญญาณเด็กขี้ฟ้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้ป๊าฟัง ป๊าผมก็เป็นคนใจร้อนอยู่แล้ว ป๊าจึงหาผมไปหาคูรใหญ่ของโรงเรียน ซึ่งป๊ากะคูรใหญ่ก้สนิทกันพอสมควร เพราะบ้านที่เชียงใหม่กะโรงเรียนที่ผมอยู่เดินไปก็ถึงนิดเดียวเอง คูรใหญ่จึงถามผมว่าเรื่องเป็นยังไงผมก็เล่า ก็จบไป พออีกวันคูรคนนั้นก็มีจดหมายถึงป๊ากะม๊าผม ก็เป็นจดหมายกล่าวคำขอโทษ ซึ่งมันก็สายไปแล้วเพราะมันทำให้ผมไม่ชอบเข้าใกล้คูรมาตั้งแต่วันนั้นจนมาถึงวันนี้ และเวลามันก็ผ่านไป ผ่านไป ผ่านไป จนมาถึงช่วงที่ต้องเข้ามัธยมซึ่งก็เริ่มมีเพื่อนที่โรงเรียนเก่าและก็เพื่อนที่โรงเรียนใหม่ และภาษาเหนือก็พูดได้คล่องเลย ซึ่งช่วงเวลาที่สนุกที่สุดคือช่วง มอ1-มอ4 เพราะว่าเพื่อนในห้องสนิทกันมากไม่ว่าผู้ ญ ผู้ ช เล่นได้ด้วยกันหมด ผมยังจำได้เลยว่า กลุ่มผมมีผู้ ช 5 ผู้ ญ 5 เหอะๆครบคู่ ก็มีอยุ่วันนึงนัดกันไปเล่นที่บ้านพักคูร ซึ่งมันจะขุดหลุมไว้ข้างๆซึ่งลึกมากๆๆๆเหมือนเหวเลยอ่าทำไว้เพื่อไม่ให้นักเรียนโดดเรียน แต่ก้นะทำไว้ก็เท่านั้น เพราะรุ่นเพ่ที่สมัยก่อนๆได้ทำทางไว้หมดแล้ว มีทั้งเชือก ทั้งสะพาน แล้วแต่เราจะเลือกแต่ก็นะ ของมันใช้มาหลายรุ่นก็เลยมีสภาพที่ไม่ค่อยน่าใช้เท่าไหร่ เวลาผมจะหนีผมจะใช้วิธีค่อยๆๆปีนลงไปข้างล่าง ของหลุม แล้วค่อยๆดึงรากไม้ปีนขึ้นอีกด้านแค่นี้ก็หนีออกได้แล้วแต่คูรที่ตรวจดิ ชอบมาตรวจตอนกำลังหนี 555 แต่ก็หนีทันตลอดไม่เคยโดนจับแม้แต่ครั้งเดียว มีอยู่วันก็นัดเพื่อนไปเล่นเอาปืนอัดลมมาคนละกระบอก ก็เอามาเล่นไล่ยิ่งกันอะแหละ เล่นๆแถวๆสวนหลังบ้านพักคูร ส่วนผู้ ญก็วิ่งหนีไปมา กำลังเล่นอยู่ๆ เพื่อนผู้ ญก็วิ่งแล้วหกล้ม ผมเห็นผมก็หัวเราะแป๊ปเดียวเท่านั้นทำไมผมลงไปนอนอยู่กะพื้นอะ หัวเราะยังไม่ทันขาดคำเลย เวงกรรมมีตริงผมสะดุดก้อนหินล้ม - -" ช่วงนี้เป็นช่วงที่เรียนมอ 3 เทอมสุดท้าย เพื่อนๆก็ต้องเลือกสายที่ตัวเองอยากเรียน ซึ่งมันก็ต้องแยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง ผมก็เลือกที่จะเรียนต่อที่เดิมเพราะมันอยู่ใกล้บ้านปั่นจักรยานไปก็ถึง พอขึ้นมอ4 ก็ได้มาเจอเพื่อนสนิท ที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ ปอ 2 จนถึง ปอ 6 ก็เลยดีใจยังไงก็มีเพื่อน เเละเพื่อนผมคนนี้มันก็เข้ากะคนอื่นได้เร็วๆก็ทำให้ผมรู้จักคนเยอะขึ้นอีก ตอนมอ 4 นั้นผมจำได้ว่ามีเพื่อนที่ย้ายมาจากโรงเรียนเข้ามาเรียนด้วย ชื่อ เจ มันเป็นคนที่น่าตาดีมากๆๆๆๆแบบว่ามาเรียนที่นี่ได้ไม่นาน ผู้ ญ ทุกคนรู้จักมันทั้งโรงเรียน เดินไปไหนมาไหนมีแต่ ญ กรี๊ด เหมือนดาราเลยอะ แล้วก็มีเด็กที่ย้ายมาจากกรุงเทพอีก 1 คน ซึ่งทำไมมันต่างจากผมไม่เหมือนตอนที่ผมย้ายมาอะ คนที่ย้ายมาจากกรุงเทพ กลายเป็นคนที่ได้รับความนิยมในหมู่เพื่อนฝูง เเบบว่าพูดเหนือไม่ได้ พูดได้แต่กลาง ทำให้มันกลายเป็นดูดีซะงั้นอ่า เหอะๆ แต่คนนี้ผมก็ไม่ได้สนิทด้วยแต่ก้รู้จักกัน คนที่สนิทคือ เจ มากก่า เพราะบ้านที่มันย้ายมาอยู่ในเชียงใหม่ มันอยู่ใกล้ผมมากๆ ที่จริงผมก็ไม่อยากจะสนิทกะมันหรอกเพราะมันน่าตาดี แหะๆ ก็สนิทมากและมันก็นิสัยดีมากด้วย ก็เลยเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่ว่าช่วงหลังมันไม่ค่อยมาเรียน ผมก็ไปตามมันที่บ้าน แต่คนบ้านมันก็ไม่ค่อยสนใจมันเท่าไหร่ เพราะไม่ใชพ่อแม่มานจริงๆ เป็นแค่คนรู้จักที่มันมาอยู่อาศัยด้วยเท่านั้น ก็ช่วงนั้นเกมคอมกะลังมาเเรงมั้ง ซึ่งผมก็ติดนะแต่ไม่เท่ากะมันอะ มันโดดเรียนไปเล่นไม่เข้าเรียนเลย ซึ่งผมก้ตามตัวมันตั้งหลายวันก่าจะรู้ว่าที่มันไม่ไปเรียนเพราะมาติดเกมอยู่ที่นี่ ผมกะเพื่อนที่เป็นหัวหน้าห้องก็ไปตามมัน เพื่อนที่เป็นหัวหน้าห้อง มีฉายาว่า ป้อหลวง คนเชียงใหม่คงรู้นะว่าป้อหลวงทำน่าที่อะไรมั้ง พอผมเจอมันที่ร้านเกม ผมก็เลยด่ามันซะยกใหญ่ เพราะว่าถ้ามันไม่เข้าเรียนอีก มันจะไม่มีสิทธิสอบทุกวิชา ก็ไม่รู้ว่าพูดแรงไปหรือป่าว ดูเหมือนมันจะแอบโกรธนิดๆ มันก็มาเรียนได้สักพักแล้วก็หายไปอีกทีนี้ตามตัวไม่เจอเลย รู้ข่าวอีกที ติดยาอยู่กะเพื่อนอีกกลุ่ม แล้วมันก็เริ่มทำตัวออกหางจากผม และช่วงนั้นก้เป็นช่วงที่ผมและครอบครัวย้ายกลับมาอยู่กรุงเทพ ที่บ้านป๊า ก็เลยขาดการติดต่อกันไปเลยยยย ปล.เพื่อนที่ไม่ได้พูดถึงในที่นี้ไม่ได้ลืมน๊าจำได้ทุกคน คิดถึงพวกเมิงด้วย ไว้มาอัพต่อพอแค่นี้ก่อน พิมไปพิมมาก็คิดถึงเพื่อนเลย รายชื่อคนที่โดน TAG ต่อไปหึ หึ มีดังต่อไปนี้ 1 ชอง อึน 2 Jinsee เหยื่อมีแค่นี้แหละ ไว้มาอัพต่อก็หาเหยื่อต่อ   Create Date : 01 พฤษภาคม 2550 3 comments Last Update : 1 พฤษภาคม 2550 14:54:59 น. Counter : 522 Pageviews. Share Tweet

รวดเร็วทันใจจริงๆเลย เดี๋ยวเอาไว้มีแทคใหม่จะมาแปะอีก อิอิ จะกล้าไหมเรา   โดย: bmyvalentine 1 พฤษภาคม 2550 14:44:50 น.

รวดเร็วทันใจจริงๆเลย เดี๋ยวเอาไว้มีแทคใหม่จะมาแปะอีก อิอิ จะกล้าไหมเรา   โดย: bmyvalentine 1 พฤษภาคม 2550 14:45:33 น.

โดย: สาว IP: 203.172.156.106 12 มิถุนายน 2550 10:14:07 น.