ฉันเป็นดั่งนกไร้ขา บินไปบินมาไร้จุดหมาย โอกาสลงดินนั้นไซร้ ต่อเมื่อความตายมาเยือน
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2551
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
14 ตุลาคม 2551
 
All Blogs
 
ชิมแหนมเนือง เที่ยวเมืองเว้+ดานัง+ฮอยอัน ฉบับกึ่งแบคแพกกึ่งทัวร์ ตอนที่ 1 (กทม. ถึง ชายแดนเวียดนาม)




หลังจากลำบากตรากตรำตะลุยเมืองฮอยอันในสไตล์ตามมีตามเกิดเมื่อ 2 ปีที่แล้ว จนร่างกายงอมพระรามไปตามๆ กัน
ทำให้ตอนนั้นแอบปฏิญาณกับตัวเองเมื่อตอนจบทริปว่า
ถ้าจะมาอีก ขอมาแบบสบายกว่านี้ ไม่งั้นต่อให้พอลล่าโทรมาชวนก็ไม่ยอมมาเด็ดขาด!


2 ปีผ่านไป เมื่อเพื่อนๆ และหัวใจ (บวกกับสาวๆ...) เรียกร้อง ทำให้ไฟของข้าพเจ้าที่เคยมอดกลับลุกโชนขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ จนต้องลุกขึ้นมาเปิดโปรแกรมทัวร์เวียดนามขึ้นมาเพื่อเอาใจสาวๆ เอ้ย เพื่อนๆ อีกครั้ง


ซึ่งแน่นอน สิ่งแม้แรกในสนธิสัญญาฮอยอัน ก็คือ จะไม่ไปหารถหวานเย็นขึ้นเอาดาบหน้าอีกแล้ว ถ้าไม่เหมารถตู้ ก็ต้องเหมาแท็กซี่เท่านั้น
ถึงหน้าตาไม่ให้ แต่ใจก็ขอเป็นคุณหนูหน่อยล่ะนะ!


ซึ่งการจะได้อย่างที่ฝันนั้น หลักสำคัญ คือ ต้องมีสมาชิกทริปเยอะๆ จึงจะทำได้ (ขืนมี 2-3 คนเหมารถไป อาจแพงกว่าค่าตั๋วการบินไทยไปกลับได้)
ผมจึงชวนเพื่อนๆ มากหน้าหลายตา ไม่เลือกค่าย ไม่เลือกสังกัด ไม่สนใจสีเสื้อ
ทริปนี้จึงกลายเป็นทริปที่ค่อนข้างเปิด ไม่จำเป็นต้องเป็นเพื่อนสนิท ขอแค่เป็นคนที่ผมรู้จักหรือเพื่อนของคนรู้จัก และปริมาณความอาร์ทเข้าขั้นก็มาได้ (ซึ่งแต่ละคนที่ไปก็เข้าขั้น อาร์ทตัวแม่กันทั้งนั้น ฮ่าๆๆ)


จากสมาชิกดั้งเดิม 3-4 คน ตอนแรกกะว่า 10 คนก็หรูแล้ว แต่ชวนไปชวนมา สุดท้ายได้สมาชิกร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกันแบบทะลุเป้า 19 คนด้วยกัน
แล้วสงสัยผมจะชวนแต่สาวๆ เพลินไปหน่อย สุดท้าย สมาชิกทั้งหมดจึงเป็นผู้หญิงถึง 16 คน เหลือผู้ชายเพียงแค่ 3 คนเท่านั้น (สื่อให้เห็นทางสถิติว่า ประชากรเพศชายมีน้อยลงกว่าเดิมจริงๆ)


แต่ถึงจะรักสบาย ไม่ยอมลำบากแต่ผมก็ยังยึดมั่นอุดมการณ์เที่ยวไม่ซื้อทัวร์อยู่ดี ปฏิบัติการเที่ยวแบบทุลักทุเล กับการกระเตงกันทั้ง 19 ชีวิตไปเวียดนามด้วยรถคันเดียวจึงเริ่มต้นขึ้น






ธงชาติเวียดนามอันแสนจะอลังการ



ไหนๆ จะพาลูกสาวเขาไปเที่ยวต่างประเทศทั้งที แถมหน้าตาหัวหน้าทริปก็ไม่ค่อยน่าไว้ใจ (ถ้าเป็นผม ผมไม่ให้ลูกสาวผมมานะเนี่ย) ผมถึงทำตัวชิลล์ จัดโปรแกรมแบบเอ้อละเหอลอยชายมากไม่ได้
ทางเราจึงต้องมีกำหนดการไว้ให้ผู้ร่วมเดินทางได้อุ่นใจ
และนี่คือโปรแกรมทัวร์คร่าวๆ เวอร์ชั่น หลอกผู้ปกครอง


*********************


เรียนท่านผู้ปกครอง

ต่อไปนี้เป็นรายละเอียดเกี่ยวกับความปลอดภัยของทริปเวียดนามนะครับ[ในวงเล็บแบบนี้ ตือ เขียนแทรกขึ้นมาทีหลัง]

-ประเทศเวียดนามเป็นประเทศที่ปลอดภัย มีประวัติอาชญากรรมน้อยมาก อีกทั้งเมืองเว้-ฮอยอันที่เราจะไป เป็นเมืองใหญ่ เจริญ ไม่ลำบากในการเที่ยว [พอไป ปรากฏว่า สมาชิกทริปโดนโกงกันทั่วหน้า 555]
-ช่วงที่ไปเป็นช่วงหน้าหนาว หมดช่วงมรสุมแล้ว (จากการศึกษาลักษณะภูมิอากาศของเวียดนามกลาง) ทำให้ไม่มีปัญหาเรื่อง พายุหรือน้ำท่วม [ฟังเขามาอีกที มารู้ทีหลังว่า ช่วงที่เราไปนี่ หน้ามรสุมชัดๆ]
-ทริปนี้ เราจะไปกันด้วยรถตู้ที่เราเหมาเอง เป็นรถตู้ของโรงแรม มีเลขทะเบียนชัดเจน ไม่ต้องไปรวมกับคนอื่น ทำให้สามารถเดินทางถึงที่หมายได้รวดเร็ว[อันนี้คือ สิ่งที่ผิดแผนเป็นสิ่งแรก ถ้าอยากรู้ กรุณาอ่านต่อไป]
-สมาชิกทริปของเรา คนนึง เป็นข้าราชการ (คุณ Calcium Kid) ได้แจ้งไปทางผู้ว่าราชการจังหวัดว่า จะไปต่างประเทศในวันนั้น ทำให้มีสิทธิพิเศษ คือ ถ้าเวลามีปัญหาจะมีการส่งเรื่องไปที่สถานฑูตทันที [แปลว่า ถ้ามีปัญหาอะไร โยนขี้ให้คนนี้ทันที]
-เมื่อเดินทางไปถึงเวียดนามแล้ว จะมีการซื้อซิมมือถือของประเทศเวียดนาม แล้วมีการโทรศัพท์แจ้งข่าวกลับมาที่ประเทศไทย [ปรากฏไปถึง น้องๆ เขาก็ซื้อของเขากันเอง หัวหน้าทริปไม่ยุ่งเกี่ยวด้วยอะไรทั้งนั้น ขนาดจะโทรยังต้องยืมของน้องเขามาใช้เลย 555]
-มีการสอบถามเบอร์สถานฑูตแล้ว ถ้ามีปัญหาอะไรทางเราสามารถโทรไปแจ้งเหตุที่สถานฑูตได้ทันที [ซิมยังไม่มีเลย จะโทรได้ยังไงเนี่ยตู]
-ผู้จัดเคยไปเที่ยวมาแล้ว รู้จักแผนที่และลักษณะบ้านเมืองของเว้-ฮอยอันอย่างดี[สรุป พาหลงทั้งทริป]






จุดโคมดีกว่าสาปแช่งความมืด



รายละเอียดการเดินทางมีดังต่อไปนี้ครับ

วัน-เวลา
5 วัน
22-26 ตค. 2551
ออกจากกทม.คืนวันอังคารที่ 21 ตค. 2551 เวลา 21.00 น.
ถึงกทม.เช้ามืดวันจันทร์ประมาณ 04.30 น.

สถานที่ที่ไป
เมืองเว้-ดานัง-ฮอยอัน เวียดนาม
งบประมาณ
6500-8500 บาท รวมหมดทุกอย่าง ตลอดทริป
การเดินทาง
นั่งรถทัวร์จากกทม.ไปมุกดาหาร
นั่งรถข้ามสะพานมิตรภาพไปลงสะหวันนะเขต
เหมารถตู้ 1 คันจากสะหวันนะเขตไปลงที่ด่านลาวบาว (ชายแดนลาว-เวียดนาม)
เหมารถตู้ 1 คันจากด่านลาวบาวไปลงที่เมืองเว้
***รถตู้ อยู่ระหว่างการเจรจาต่อราคาอยู่ครับ ถ้าได้ข้อตกลงที่แน่นอนแล้ว จะแจ้งให้ทราบอีกที***
สิ่งที่ต้องมี
พาสปอร์ต (วีซ่าไม่ต้อง) -
เงินดอลล่าร์ แลกเอาไว้ประมาณ 6000 บาท (เพราะจะแลกเป็นเงินดองได้ง่ายกว่าเงินบาท)
หนังสือข้อมูลเกี่ยวกับเที่ยวเวียดนาม (ผมมีอยู่แล้วเล่มนึง ของ Trip แต่ถ้าคนอื่นมีอีกก็ดีครับ)
ร่างกายและใจที่เตรียมพร้อม
นอกนั้น พวกยารักษาโรคพื้นฐาน ผมจะเตรียมไปให้ครับ[มีทิฟฟี่ติดไป 2 แผง-_-"]


ตารางการเที่ยวคร่าวๆ


*คืนวันอังคารที่ 21 ตค.
นั่งรถทัวร์จากกทม.ไปมุกดาหาร


*วันพุธ
หาซื้อขนม+น้ำติดกระเป๋า เอาไว้กินรองท้องระหว่างเดินทาง
นั่งรถจากมุกดาหารข้ามไปฝั่งลาวรอบ 8 โมงเช้า
ติดต่อเอกสาร ยื่นพาสปอร์ต
ออกจากเว้ 9 โมงเช้า
ถึงด่านลาวบาวบ่ายโมง
ติดต่อเอกสาร ยื่นพาสปอร์ต แลกเงิน กินข้าว
ออกจากด่านลาวบาวบ่ายสอง
ถึงเว้ 4 โมงเย็น (อาจเลตได้)
จองเกสต์เฮาส์ เที่ยวเล่นในเมืองเว้ 1 คืน
(เกสต์เฮาส์ ผมจะยังไม่โทรไปจอง เพราะเดินไปหาเองจะถูกกว่าโทรจอง และกลัวได้ไม่ถูกใจสมาชิกทริป เลยอยากให้สมาชิกทริปเลือกเองมากกว่า
แต่ไม่ต้องกลัวที่พักเต็มครับ เพราะที่นั่นมีเกสต์เฮาส์และโรงแรมเยอะมาก)


*วันพฤหัส
เที่ยวโบราณสถานในเมืองเว้ 5 ที่ ดังนี้
-สุสานกษัตริย์ ทั้ง 3 ที่
-พระราชวังเก่า
(ค่าเข้าชม คนละ 55,000 ด่อง)
-เจดีย์เทียนหมุ
ปิดท้ายด้วยล่องเรือไปตามแม่น้ำหอม (Perfume River)


*วันศุกร์
นั่งรถไปถึงดานังประมาณ 11.00 น.
ช้อปปิ้ง เดินเที่ยว
เดินเล่นริมหาดทราย เก็บเกี่ยวบรรยากาศ
ออกจากดานังประมาณ 18.00 น.ถึงฮอยอันประมาณ 18.30 น.
เดินเที่ยวชมเก็บเกี่ยวบรรยากาศฮอยอันยามค่ำคืน


*วันเสาร์
เที่ยวโบราณสถาน+สถานที่ท่องเที่ยวหลักๆ ในฮอยอัน
-สะพานญี่ปุ่น
-พิพิธภัณฑ์
-วัด
-บ้านเก่าๆ
-ปั่นจักรยานเล่นรอบเมือง
-กินอาหารทะเลที่ทะเลจีนใต้
-เธคเวียดนาม


*วันอาทิตย์
-ขึ้นรถตู้ ออกจากฮอยอัน 6 โมงเช้า
น่าจะไปถึงมุกดาหารก่อน 4 โมงเย็น
-ขึ้นรถทัวร์กลับกทม.รอบ18.30


*วันจันทร์
-ถึงกทม.ตอนเช้ามืด ประมาณตี5
กลับบ้าน อาบน้ำ เตรียมทำงานต่อ


อื่นๆ
-เวลาเที่ยวในเมือง เพื่อให้เหมาะกับบรรยากาศเวียดนาม เราจะใช้จักรยานเป็นส่วนมาก
-ควรเตรียมเงินไปแบบเกินพอดี ไม่ก็เอาบัตรเครดิตไปเลย
-400 ดองเป็น 1 บาทครับ
-การสื่อสารที่นั่น ใช้แต่ภาษาอังกฤษล้วนๆ (ไม่ต้องพูดคล่องมาก เอาแค่งูๆ ปลาๆ ก็ได้)
-ที่นั่นขึ้นชื่อมากเรื่องนักท่องเที่ยวถูกโกง ดังนั้น ควรต่อราคาและเจรจาให้รัดกุมทุกครั้งก่อนตกลงใช้บริการอะไร(ถ้าไม่ชัวร์ ให้ผมช่วยต่อให้ก็ได้)
-เนื่องจากโปรแกรมค่อนข้างแน่น พอถึงเวลาจริง อาจมีการตัดทอนโปรแกรมที่ไม่จำเป็นหรือไม่เหมาะสมบางอย่างออกไป
-ใครไม่ชอบนั่งรถนานๆ สามารถขึ้นเครื่องบินไปรอที่โน่นเลยก็ได้ (สนามบินอยู่ที่ดานัง) แล้วค่อยหาทางนัดเจอกันอีกที
-เว้-ดานัง-ฮอยอัน เป็นเมืองที่สวยมาก มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ไม่จอแจอลหม่านเหมือนฮานอย ได้อารมณ์ไปต่างประเทศไม่เหมือนตอนไปเที่ยวลาว บ้านเมืองร่มรื่นบรรยากาศดีไม่เหมือนกัมพูชามีสถาปัตยกรรมให้ดูเยอะเพราะเว้เป็นเมืองหลวงเก่า อยากบอกว่า คุ้มค่ากับการนั่งรถมาแน่นอน
-ปลั๊กไฟที่นั่นช้กระแสไฟเหมือนเมืองไทย
ถ้าใครสนใจ ติดต่อมาได้เลยครับ


************************************


เรามาดูกันดีกว่าว่า ผมจะทำตามที่พูดไว้อย่างสวยหรูได้ไหม 555






Geo-Body of Vietnam Map



อ่านแล้วมันช่างดูเป็นทริปในฝัน จะไปไหนมาไหนก็ดูง่าย สบายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก ไปเองก็ได้ง่ายจัง แต่ของจริง อย่าฝันเลยว่าจะราบรื่นตามนี้


ความจริงก็ฤกษ์ไม่ค่อยดีตั้งแต่ก่อนไปแล้ว คือ ก่อนไปหนึ่งวัน รถที่เราเหมาให้เขาพาเราเที่ยวทั้ง 5 วันโทรมาขอยกเลิก ด้วยสาเหตุแบบการเมื้อง การเมือง เนื่องจากทางพันธมิตร เอ้ย ทางการเวียดนามออกกฏ ห้ามรถที่ไม่ใช่ของบริษัททัวร์ขับรวดเดียวผ่านสองประเทศเด็ดขาด จนกว่าจะมีใบอนุญาตทำทัวร์


สรุป คืนนี้จะไปอยู่แล้ว พรุ่งนี้ยังหารถไม่ได้เลย เป็นไงล่ะ อยากเปรี้ยวดีนัก เที่ยวไม่ง้อทัวร์ จ๋อยเลย 555


เวลาเหลือแค่วันเดียว จะจดทะเบียนห้างหุ้นส่วนจำกัด ตั้งบริษัททัวร์ขึ้นมาใหม่ก็คงไม่ทัน สุดท้ายผมก็เลยต้องใช้ท่าไม้ตายคลาสสิค นั่นคือ ไปตายเอาดาบหน้า
ขอไปงมหาเอาข้างหน้า นั่นแหละ เจอก็เจอ ไม่เจอก็รอต่อไป คงมีสักวันที่จะได้ ซึ่งตอนนั้น
ถ้าพวกเราไม่มีรถไป ก็ให้ถือซะว่า สวรรค์ไม่อนุมัติให้มนุษย์ตัวจ้อยอย่างเราทำการใหญ่ ถึงไปไม่ได้จริงๆ เปลี่ยนแผนไปเที่ยวเขาพระวิหารก็ยังทันล่ะน่า...


ลูกทัวร์หลายคนก็ยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง ต่างนอนฝันหวานอายจูบถึงทริปเวียดนามอันแสนสบายไปตามๆ กัน หึๆๆ (ถ้าคุณพ่อที่ได้ฝากลูกสาวไว้กับทริปของกระผม บังเอิญมาอ่านเจอแบบนี้ คงอยากเตะผมน่าดู 555)


หมายเหตุ - บันทึกการเดินทางครั้งนี้ จะขอเน้นรูปมากกว่าปกติ เพราะเคยมีบทเรียนตั้งแต่ตอนเขียนบลอกเกี่ยวกับทริปเวียดนามเมื่อคราวที่แล้วว่า เขียนเน้นตัวอักษรทีไร มักจะมีเหตุให้บทความนั้นแท้งกลางทางทุกที 555


ผลงานภาพถ่าย โดย Pookie, Un, Knot, Kan, Bellevue, Mookie, หมาควาย, Pangyaa, Dalha, Hiim และ Tomoya
ส่วนข้าพเจ้า ไม่มีกล้องจ้า (แต่รูปเยอะเชียว 555)






แสงแรก



คืนวันอังคารที่ 21 ตค. รวมพลสมาชิกทัวร์ที่หมอชิต 2 ตอน 3 ทุ่ม
ซึ่งกว่าจะครบก็เล่นเอาใจหายใจคว่ำ เพราะแต่ละคนกว่าจะถ่อมาถึงที่นี่ได้ก้ต้องฝ่าฟันรถติดขั้นอภิมหากาฬ
อีกทั้งคลื่นทรูมูฟยังเกิดขัดข้อง ใช้ไม่ได้ในบริเวณนั้นอีก
แถมไม่ได้นัดที่หมายไว้ล่วงหน้า (ทำไมปัญหาเยอะจังวุ้ย!)


แต่สุดท้าย ทุกอย่างก็ลุล่วงไปได้ด้วยดี
ร่ำลาคนมาส่งแล้ว ก็อพยพกันขึ้นรถ แจกจ่ายยานอนหลับคนละเม็ดสองเม็ดจากนั้นก็ได้เวลาหลับยาว
ซึ่งตามกำหนดการแล้ว คาดว่า น่าจะถึงมุกดาหารประมาณ 6 โมงเช้า เวลาตื่นพอดี มีเวลาให้อาบน้ำปะแป้งอีกเยอะ


พอเอาเข้าจริงๆ 7 โมงก็แล้ว 8 โมงก็แล้ว จนคนเขาตื่นกันทั้งคันรถ
รถพี่แกก็ยังวนเวียนอยู่แถวยโสธร ไม่ยอมถึงมุกดาหารซะที
มารู้ทีหลังว่า รถสายที่เรานั่งมี 2 แบบ คือแบบไปทางลัดถึงเร็ว กับแบบผ่านยโสธร ซึ่งขับได้อ้อมโลกสุดๆ (มิน่าตอนโทรจองรถว่างเชียว 555)


สุดท้ายเหล่าเสือโหย 19 ชีวิตก็มาถึงมุกดาหารในเวลา 8.30 น.
แต่พอมาถึงแล้ว ทุกคนเห็นตรงกันว่า ไหนๆ มันก็เลตไปแล้วก็เลตให้มันเต็มที่เลย
ทุกคนก็เลยขอชิวด้วยการกินอาหารเช้าประทังชีวิต


ไหนๆ มาถึงมุกดาหารดินแดนแห่งข้าวเปียกทั้งที จะให้สั่งกระเพราหมูไข่ดาวมันก็ดูจะง่ายดายเกินไป พวกเราก็เลยสั่งข้าวเปียกมาลิ้มลองกัน
แม้ข้าวเปียกที่เราทาน รสชาติจะดีมาก (แต่ของทุติ อร่อยกว่าหน่อยนึง แต่เมนูนี้เป็นเมนูที่ไม่อยู่ท้องขั้นรุนแรง เรียกได้ว่า ทานไปได้ชามนึง อึสักรอบสองรอบก็กลับมาหิวใหม่แล้ว
พวกเราจึงกะว่า กินพอให้หายหิว แล้วค่อยไปหาของหนักๆ กินเอาดาบหน้า (ตลอดทริปนี้ ท่านจะได้ยินคำว่า ดาบหน้า อีกประมาณ 152 คำ...)
โดยหารู้ไม่ว่า กว่าเราจะได้กินข้าวมื้อต่อไป มันจะนานกว่าที่คิดไว้มากมายเหลือเกิน


ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้ว พวกเราก็ขึ้นรถมุกดาหาร-สะหวันนะเขตรอบ 9.45 เพื่อมุ่งหน้าสู่เมืองสะหวันนะเขตต่อไป






Get on the Bus





บรรยากาศเงียบกว่าชายแดนเวียงจันทน์



ตอนแรกที่วางแผนไว้คือ
เมื่อถึงบขส.สะหวันนะเขตแล้ว คงจะมีรถตู้มารุมล้อมเราเหมือนที่ด่านหนองคาย-เวียงจันทน์ ซึ่งพอมีคนมารุมเยอะๆ เราก็ทำตัวหล่อเลือกได้ เลือกรถคันที่ดูดีที่สุด แล้วค่อยต่อรองราคากันตามใจชอบ


แต่ในความเป็นจริง พอรถมาถึงบขส.สะหวันนะเขตปุ๊บ
ภาพแรกที่เราเห็นคือ
ความเวิ้งว้างว่างเปล่าเหลือทนของชีวิต...
ไม่มีรถตู้โผล่มาให้เห็นสักคัน
อย่าว่าแต่รถตู้เลย รถอีแต๋น รถไถสักคันก้ไม่โผล่มาให้เห็นเลย






ความเวิ้งว้างเหลือทนของชีวิต



ดูท่าเหมือนหายนะจะมาเยือนแบบนี้ วิธีเอาตัวรอดที่ดีที่สุด คือ ถามจากคนท้องถิ่นเลยง่ายกว่า
สำรวจสำมะโนประชากรรอบตัวไปมา พบว่า พี่คนขายตั๋วรถทัวร์นี่แหละดูหน้าตาใจดีที่สุด ผมเลยวิ่งตรงดิ่งเข้าไปถามทันที


"พี่มีรถตู้บ่" (อย่าลืมใส่ เวิร์บทูบ่ เพื่อง่ายต่อการต่อรองราคา 555)
"มี เจ้าสิไปไส"


สุดท้ายผมก็เลยได้รถตู้ไปชายแดนมาง่ายๆ งงๆ จนทุกคนต่างคิดว่า ผมคงรู้ที่ติดต่อเรื่องรถอยู่แล้ว
หารู้ไม่ว่า ถ้าป้าเมื่อกี้บอกว่าไม่มีรถ พวกเรา 19 ชีวิตก็คงได้อยู่ดูพิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์อย่างมีความสุขอยู่ที่สะหวันนะเขตกัน 5 วันเต็มนี่แหละ


จากนั้นรถตู้ก็พาเราไปตามทางหลวงเบอร์ 9 (หรือเปล่าหว่า ลืม 555)เพื่อมุ่งหน้าไปยังชายแดนลาว-เวียดนามต่อไป






เมืองสะหวันนะเขต (มีรูปปั้นไดโนเสาร์ด้วยแฮะ เหมาะกับการถ่ายหนังสั้นมากๆ 555)





บนถนนหนทางซูเปอร์ไฮเวย์





ที่พักริมทาง...ก็ยังดูเวิ้งว้างเช่นเดิม 555



ข้อสังเกตจากทางหลวงหมายเลข 9 ที่พาดผ่านประเทศลาวมุ่งหน้าสู่เวียดนาม

-ร้อนมาก
-ไม่มีปั๊ม
-นับรถรถยนต์คันอื่นที่เจอแล้ว ไม่น่าเกิน 100 คัน
-เจอแพะมากกว่าเจอหมา

เนื่องด้วยพี่แกขับรถด้วยอารมณ์ชิวไม่แพ้คนขับรถทัวร์เมื่อคืน ทำให้เส้นทาง 250 กม. ใช้เวลาเดินทางกว่า 4 ชม. กว่าจะถึงด่านลาวบาวก็ประมาณบ่าย 3 กว่าๆ (เลตได้อีก!)

ยื่นทำเรื่องขอออกจากลาวแล้ว (สรุป ทำเรื่องขอเข้าออกที่ด่านของเขาตั้งนาน สุดท้ายได้เหยียบแผ่นดินเขาอยู่ 4 ชม.) ก็มุ่งตรงสู่ด่านตรวจคนเข้าเมืองเวียดนามทันที






ประตูสู่เวียดนาม



ถ้าเปรียบการเดินทางครั้งนี้เป็นดั่งเกมแล้ว การเดินทางที่ผ่านมา ถือเป็นด่านแรก แค่เบาะๆ จิ๊บๆ และหัวหน้าด่านที่เรากำลังจะเจอต่อไป

เธอมีชื่อว่า

แม่ค้าแลกเงิน...

และแล้วก็....ใช่แล้วครับ....หึหึหึ....
โปรดติดตามตอนต่อไป เร็วๆ นี้
(ไม่กล้ารับปากว่าวันไหน เดี๋ยวทำไม่ได้ตามนั้น 555)


ระหว่างนี้ ไปอ่านบทความเกี่ยวกับทริปเวียดนามได้ที่บลอกของน้องฮิม สมาชิกอีกคนของทริปนี้ ได้ที่ ketchupp.wordpress.com ครับ






โปรดติดตามตอนต่อไป


Create Date : 14 ตุลาคม 2551
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2551 2:23:35 น. 10 comments
Counter : 2147 Pageviews.

 
55555555555555555
โปรแกรมสวยหรู ยังกะทัวร์มาเอง

จะรออ่านวิบากกรรมบนเส้นขนานนี้ต่อไป...
รถสายอ้อมโลกนั่น... ยังกะนั่งรถไฟ เลตได้อีก !

นี่สินะ ปัญหาด้านเส้นเขตแดน... แบบชาวบ้านๆ 55+


โดย: nanoguy IP: 125.24.127.60 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2551 เวลา:2:32:30 น.  

 
สิ่งที่นับวันยิ่งชอบมากขึ้น

1.Crescendo : 4 Days
ฟังแรกๆ แอบรำคาญ ไม่ค่อยถูกใจแต่พอมาตอนนี้ ต้องฟังทุกวัน วันละ 10 รอบ

2.Slur : ฺBoo!,Bum
ถึงจะฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็เพลินดีแฮะ

3.Moderndog : Love Me Love My Life
เริ่มฟังเพลงแนวปวดหัวแล้วรู้สึกเพราะ สงสัยจะเริ่มแก่ 555



สิ่งที่นับวันยิ่งชอบน้อยลง

1.Moderndog: ทิงนองนอย
เป็นอัลบั้มที่ฟังได้ไม่บ่อย อย่างที่หลายๆ คนบอกไว้จริงๆ ด้วยแฮะ

2.งาน fat festival
เหมือนทำหัวใจหล่นหายไป

3.เวปพันทิป
....


โดย: ฟ้าดิน วันที่: 20 พฤศจิกายน 2551 เวลา:3:00:50 น.  

 
จัดเยี่ยมชมบลอกกันไป*


โดย: bellevue* IP: 58.9.56.164 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2551 เวลา:7:35:52 น.  

 
อยากกิน

spring roll...


โดย: SOMIZELLA* IP: 168.120.104.190 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2551 เวลา:9:48:57 น.  

 
โอ้โห เดินทางกันทรหดมาก ข้ามประเทศกันเลยทีเดียว แค่นึกก็เหนื่อยแล้ว

ตลอดทริปใช้เวลาอยู่บนรถกันนานเลย เดี๋ยวจะเข้ามาอ่านตอนต่อไปนะครับ


โดย: เอกเช้า IP: 124.120.195.25 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2551 เวลา:21:01:47 น.  

 
ฮ่าๆ..อยากไปเที่ยวกะพี่บดินทร์อีกกกๆ


โดย: pangya IP: 58.9.210.86 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2551 เวลา:0:28:42 น.  

 
trip blur blur pao?555+


โดย: belle IP: 210.1.63.211 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2551 เวลา:13:55:43 น.  

 
คุณฟ้าดิน ผมแนะนำ Knock the Knock ครับ

เยี่ยมมากเลย


โดย: I will see U in the next life. วันที่: 21 พฤศจิกายน 2551 เวลา:14:41:41 น.  

 
อยากไปเวียดนามอยู่พอดี แต่ยังหาเหยื่อ เอ๊ย! เพื่อนไม่ได้ ขอ Add blog นะค่ะ


โดย: Mpum วันที่: 23 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:20:59 น.  

 
อย่าลืมพูดถึงน้องๆสุดสวยทุกคนนะคะพี่บดิน 5555


โดย: NUNEnune IP: 58.8.191.211 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:13:04:52 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ฟ้าดิน
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]




ความจำสั้น ความฝันยาว.....
Friends' blogs
[Add ฟ้าดิน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.