กำแพงที่เอาไว้ซ่อนความอ่อนแอของตัวเองมันจะดีเหรอ...จงปล่อยมันให้เป็นอิสระอย่าก่อกำแพงกั้นมันเลยเพื่อน

มาเยี่ยมคืนค่ะ ขอบคุณที่แวะไปนะคะ

เห็นด้วยค่ะว่า
เมื่อคนที่มาทำร้ายเรา
กลับเป็นคนที่เราไว้ใจเปิดประตูให้เขาเข้ามาเอง
โหยยย เจ็บจนไม่รู้จะหาอะไรมาบรรยาย
รู้สึกเหมือนกลายเป็นตัวอะไรที่มีนกเอี้ยงเกาะง่ะคุณฟ้าดิน

อ่านเรื่องกำแพงของคุณแล้วทำให้คิดถึงเรื่องสั้นเรื่องหนึ่ง ของชนะ คำมงคล จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว ชอบที่ตอนจบของเรื่อง เปิดดูแผ่นหลังของเพื่อน ๆ พบว่ามีแผลบนแผ่นหลังทุกคน

แต่อย่างไรก็ยังมีคนน่ารักมากกว่าคนน่าเกลียดอยู่บนโลกนี้

ถ้าจะก่อกำเเพง เอาเป็นรั้วต้นไม้ดีกว่านะ ช่วยกรองอากาศบริสุทธิ์ที่จะเข้าไปในบ้าน ลดมลพิษทางเสียง
เเละยังไม่ถึงกับปิดทึบเหมือนกำแพงคอนกรีตอีกด้วยนะ
มีชีวิตชีวา เเถมมีคุณประโยชน์เเก่โลกด้วยซ้ำ

แม้แต่ กำแพง ก็ยังมีสองด้าน

พลังอานุภาพของจิตใจ แม้แต่กำแพงเจ็ดชั้นก็ทะลุทะลวงไปได้ไม่ใช่หรือคะ "น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน"

ก็ถือว่าเป็นบทเรียนละกันนะคะ จริงๆแล้ว กำแพงก็มีทั้งประโยชน์และโทษในตัวมันนะ จงเลือกว่าคุณจะใช้อะไรเป็นกำแพงดีกว่า

ขอกุญแจด้วยดอกนึง
เผื่อวันไหนอยากเจอ
ขี้เกียจเคาะประตู
รับรองไว้ใจได้

กำแพงด้านนึงมีไว้ป้องกันคนภายนอก

อีกด้านก็กักขังตัวเราเอง...

ปล. สัตว์ประหลาดปห่งหนองบัวออกอาละวาดตามบ๊อกแล้วหรอ จ๊ากกกก

กำลังพยายามปีนกำแพงคนคนหนึ่งอยู่
ส่วนกำแพงตัวเองก็ไม่ได้เตี้ยอะไรมากมาย

ความรู้สึกเดียวกับ จขบ เลยค่ะ เดี๋ยวนี้ก็พยายามสร้างกำแพงให้ตัวเองเหมือนกัน จะได้ไม่เจ็บมาก หรือเจ็บแต่ให้น้อยที่สุดน่ะค่ะ

เราไม่มีกำแพงเลยค่ะ แต่พอไม่มีกำแพงก็กลับดูเหมือนไม่มีค่า ใครไม่ต้องเกรงใจไปซะอีก...เฮ้อ

มีความสุขมากๆ นะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับ
ก็หลายมุมมองนะครับ ถ้ากำแพงทั้งสูงทั้งหนา ไม่ใช่ป้องกันคนเข้า คนออกก็ออกได้อยากเหมือนกันครับ ก็ต้องดูที่ความเหมาะสมของเจ้าของนะครับ

จขบ เลือกทำกำแพงเรยแฮะ....แป้งหอมขอแค่รั้วก้อพอแย้ว

ยังไงก้อขอกำแพงสวยๆนะคะ

แวะมาเปิดประตูด้วยรีโมทค่ะ .. กำแพงไม่ต้องปีน เนื่องด้วย
ว่าปีนไม่ถึงน่ะค่ะ

ว่าไปแล้วกำแพงสร้างเอาไว้บ้างก็ดี แต่มันขึ้นอยู่กับว่า
ใครจะปีน ..

ถ้าเป็นมิตรกำแพงก็ไม่จำเป็นเท่าไหร่
แต่ว่าถ้าไม่ใช่มิตรก็ต้องค่อยๆ ปีนกันล่ะคะ เพราะทุกอย่าง
มันต้องใช้เวลาบ้าง

ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปเยี่ยมเยียน

อ่านแล้วนึกถึงตัวเองเมื่อแรกที่เข้ามาพันทิปเลยค่ะ^^

ทั้งสร้างกำแพงสามชั้น พร้อมสวมเสื้อเกราะเต็มพิกัด

แต่ผ่านมาไม่ถึงปีเลย เริ่มรู้สึกว่า เราน่าจะสามารถเลือกได้ ว่าควรจะเปิดรับใครเข้ามา หรือใครที่ควรจะคุยกันผ่านกำแพงสามชั้นเหมือนเดิม

ถึงตอนนี้ เราเชื่อว่า มิตรภาพในโลกไซเบอร์มีอยู่จริง และความจริงใจก็สามารถสัมผัสได้ผ่านตัวอักษร เพียงแค่อย่าคาดหวังอะไรกับโลกเล็กๆใบนี้มากเกินไป เราก็จะไม่ผิดหวัง นะคะ


ป.ล. ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมลูกลิงที่บล็อกนะคะ

บางครั้งกำแพงหนาๆ ทึบๆ ทึมๆ ก็น่ากลัวนะคะ แล้วแต่รสนิยมของเจ้าของบ้านว่าชอบกำแพงแบบไหน เผลอๆบางทีคนข้างในออกมาไม่ได้ แย่เลยเนอะ ช่วยด้วย! ออกไปไม่ได้

คนเรามักสร้างกำแพงกั๋นให้กะตนเองเสมอ..บางครั้งก้อกั๋นเสียจนมองไม่เห้นโลกภายนอก..เหมือนกับเอากะลามาครอบตัวเอง.ซ่ะอย่างนั้น..
สร้างกำแพงแต่ให้มีประตูหน้าต่างให้
มองเห็นโลกภายนอกบ้างก้อดีนะคะ

สนใจหนังสือเล่มไหน

จับจองได้นะคะ...

ขอที่อยู่ให้หลังไมค์ด้วยนะคะ

ด้วยความยินดีค่ะ

สวัสดีตอนค่ำๆ ค่ะ
วันนี้การบ้านเยอะมากเลยค่ะ
พอดีต้องใช้เนตเลยแวะเข้ามาทักทายค่ะ
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
ฝันดีค่ะ

บีจีเป็นท้องฟ้าสดใสจังเลยค่ะ ...
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อกตอนไม่อยู่บ้านนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ
.
.
.
ตัวเองเคยสร้างกำแพงไว้เหมือนกัน แต่นานมาแล้วค่ะ
.
.
.
นอนหลับฝันดีนะคะ

สวัสดีคะ
กำแพงมีไว้ก็ดีคะ ส่วนใหญ่เราใช้ป้องกันจากสิ่งที่เราไม่ต้องการ เหอๆ
ปิดตัวเองไปไหม๊น๊อเรา

แวะมาทักทายครับ


ผมว่ากำแพงมันต้องสูงได้ต่ำได้ครับ แล้วแต่สถานการณ์และเงื่อนไข เพราะคงจะไม่มีความสูงใดความสูงหนึ่งที่ตายตัวแล้วรับมือได้กับทั้งคนที่เราชอบและไม่ชอบ

(ตอบเหมือนนักการเมืองพูดเลยแฮะ พูดยังไงก็ถูกตลอด ดิ้นไปได้ตลอด... )

สร้างสะพาน
น่าจะดีกว่าก่อกำแพง
แต่นั่นแหละ
หอยยังมีเปลือกและเต่ายังมีกระดองปกป้องคุมภัย
การวางระยะห่างต่างหากที่สำคัญ

ไม่รู้จะวัดความสูงของกำแพงด้วยอะไรเหมือนกัน
กับบางคน เราก็เป็นเพื่อนกันง่ายมาก
ส่วนบางคน ใช้คำว่ายากก็ผิดไป เพราะดูจะไม่มีทางที่เราจะเป็นเพื่อนกันได้..

เริ่มรู้สึกว่ายิ่งแก่เพื่อนยิ่งน้อยแฮะ หึหึ

จะสุขหรือจะทุกข์

สุดท้ายก็อยู่ที่ตัวเราเองรึเปล่าคะ...

บรรทัดที่ 22 ความพอดีต่างหากที่สำคัญ
....อย่าลืมนะคะ.....
ขอบคุณมากค่ะที่ไปแวะเยี่ยมบ้านใหม่

นั่นสิน้า วันหลังต้องก่อกำแพงแบบพอดีๆ แถมติดประตูหน้าต่าง ให้ลมพัดเรื่องดีๆมาด้วยเนอะครับ

แหมชอบที่บอกว่าวัยรุ่นตอนปลายจัง ก็ก็วัยเด็กตอนท้ายๆครับ

ข้อเขียนผมหลายชิ้นได้แรงบันดาลใจวิธีึการนำเสนอจากคุณทินกรนะครับ

ผมชื่นชอบปาลีกับศิลปะมาก เลยเอารูปแบบมาใช้ครับ

" ความพอดีต่างหากที่สำคัญ"

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ

มากไป น้อยไป ก็ทำเราเจ็บได้เหมือนกัน

มาเคาะประตูบ้าน..หวังว่าเจ้าของบ้านคงยินดีต้อนรับไว้สักคนนะคะ..~

กำแพงที่มองไม่เห็น ก็ยังมีอยู่

เคยเจอหรือเปล่าล่ะ

ผมไม่มีกำแพงครับ

มีแต่หลุมดัก...

ผมไม่มีกำแพงครับ ยังเป็นรั้วหนามอยู่เลย ฮิๆๆๆๆ

หวัดดีจ้ะ
เห็นด้วยมากๆ...บางทีการที่เราเปิดมากไป ทำให้คนไม่เกรงใจเราได้นะ นึกอยากจะพูด จะทำยังไงก็ได้ คราวนี้มันปฏิเสธยาก สุดท้ายมันก็แอบเอาไปอึดอัน+ทน บางทีเราเองอาจจะเนคนที่เบื่อจนอยากจะวิ่งหนีจากคนๆนั้นไปเลยก็ได้