โอ้ อ่านแล้วอินครับ
ทางที่เราเลือกมันก็ไม่ได้เลวร้ายเสมอไป
เพราะคนเราเลือกทางที่ดีที่สุดให้ตัวเองเสมอ^^
และนี่ก็คือทางที่ดีที่สุดของคนๆนี้แล้ว
เสพติดกับความเศร้า

ขอบคุณสำหรับแง่มุมอีกแง่มุมนะครับ
ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วก็ขอให้มีความสุขกับเช้าวันใหม่

@Sky
ขอบคุณครับ

*************
หนังที่ได้ดูช่วงนี้

Who are you? ใครในห้อง [C-]
-น่าเสียดายที่การแสดงฝีมือของสินจัย และ บทภาพยนตร์ที่ดีและแปลกใหม่
ต้องมาจมลงในหุบเหว ด้วยฝีมือการกำกับที่เข้าข่ายน่ารำคาญของภาคภูมิ วงษ์จินดาและการตัดสินใจที่ผิดพลาดในตอนท้ายของหนัง (ซึ่งข่าวแจ้งว่า เป็นฝีมือของ producer)
จนทำให้ แทนที่วงการหนังไทยจะได้หนังแนว Thriller จิตวิทยาดีๆ เพิ่มมาอีกเรื่อง
กลับได้หนังห่วยๆ ที่เน้นฉากตุ้งแช่ที่มีการดำเนินเรื่องวนเวียนดั่งอยู่ในอ่างน้ำจนน่าเวียนหัว และเอฟเฟคต์ที่ -ต้องเห็นกลับตา ถึงจะเชื่อว่าพี่เขากล้าจริงๆ – เรื่องหนึ่งแทน

-จนทำให้ แทนที่วงการหนังไทยจะได้หนังแนว Thriller จิตวิทยาดีๆ เพิ่มมาอีกเรื่อง กลับลงเอยด้วยการได้หนังอะไรก็ไม่รู้ห่วยๆ ซึ่งเน้นฉากตุ้งแช่, มีการดำเนินเรื่องวนเวียนดั่งอยู่ในอ่างน้ำจนน่าเวียนหัว และเอฟเฟคต์ที่ -ต้องเห็นกลับตา ถึงจะเชื่อว่าพี่เขากล้าจริงๆ- เรื่องหนึ่งแทน

แต่ถึงกระนั้น หนังก็ยังมีอะไรหลายอย่างที่น่าสนใจ ทั้งการที่พยายามจะใส่สิ่งใหม่ๆ ลงไป (แม้จะไม่ work) และประเด็นสะท้อนสังคม ที่โอเคมาก

-การกำกับของภาคภูมิ เน้นฉากตุ้งแช่ตลอดเวลา สตาร์บั๊คโผล่มาก็ตุ้งแช่ คนเดินมาชนก็ตุ้งแช่ เจอลิงก็ตุ้งแช่ แทนที่จะทำบรรยากาศหลอนๆ แล้วคนจะน่ากลัวไปเอง การทำแบบนี้ ผลที่ได้คือ คนดูส่ายหัวด้วยความระอาใจ

-สินจัย ยังสุดยอดเช่นเดิม แต่มีบางฉากที่เธอล้นเกิน หรือทำตัวน่าสงสัยเกินเหตุ ถ้าได้คนดูแลภาพรวมดีๆ หน่อย จะเวิร์คกว่านี้ แต่แอบเสียดาย เพราะนานๆ เธอจะเล่นหนังสักที กลับได้เล่นในหนังเรื่องนี้....

-เอฟเฟคต์ตอนท้าย ที่ทีมผู้สร้างไม่เคยมีบทเรียนเลยหรือว่า การปล่อยเอฟเฟคต์ที่ไม่ได้มาตรฐานลงในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของหนัง มันอาจทำลายหนังทั้งเรื่องที่อุตส่าห์สร้างไว้พังทลายลงในพริบตาได้

-แต่ถึงกระนั้น ผมก็ยังจะแนะนำให้ไปดูอยู่ครับ เพราะมีอะไรน่าสนใจหลายอย่างพอสมควร

(500) Days of Summers [A+]
-Great movie about rise and fall of relationship

Julie and Julia [B+]

Brothers [C+]
Funny People [B-]
-ชอบตรงที่ตัวหนังมีความเป็นผู้ใหญ่ค่อนข้างสูง มีเนื้อเรื่องที่กระแทกใจ (ความเศร้าของตลกเดี่ยวไมโครโฟนใกล้ตาย) และมีฉากที่สุดยอดหลายฉาก -แต่ภาพรวมของหนังกลับออกมาไม่ค่อยดี ด้วยความที่หนังดีต้น แผ่วปลาย (หนังคล้าย Hancock ตรงเหมือนมีหนัง 2 เรื่องรวมในเรื่องเดียวและเรื่องหลังห่วย) ทำให้หนังที่ควรจะดีกลับมีผลลัพท์ออกมาแค่พอใช้
-แต่ก็ถือว่า เป็นหนังที่มีคุณภาพเหนือกว่าหนัง Adam Sandler ทั่วไป
-อย่า่คาดหวังความตลกจากหนังเรื่องนี้ เพราะหนังเรื่องนี้เป็นหนังdrama เรื่องหนึ่ง (แม้จะมีฉากตลกๆ อยู่หลายฉากพอสมควร)

เฉือน [A+]
-หนังไทยที่ดีที่สุดในปีนี้
-ดีในเรื่องการใส่ประเด็นหนักๆ เข้ามาในหนัง อย่างเช่น เพศ มิตรภาพ สังคมที่เสื่อมโทรม และอื่นๆ งานสร้างดี บทดีมาก ผกก.เก่ง นักแสดงเล่นดี (โดยเฉพาะคนที่เล่นเป็นเด็ก)ทำให้ลุ้นได้ตลอดเรื่อง
-หากจะให้นิยาม หนังเรื่องนี้คือ แฟนฉัน ภาค dark side
-แนะนำให้ดูอย่างมาก ดูแล้วช่วยแก้เลี่ยนหนัง feel good ที่มีมาตลอดทั้งปีได้อย่างดี 55

Jennifer’s Body[C]
-ผิดหวังในทุกระดับความคาดหวัง
-คิดว่า หนังมันจะเสียดสีก็เสียดสีไม่สุด แถมพยายามจะเป็นปัญญาชนเกินเหตุแต่ทำได้ไม่ดั สู้ทำเป็นหนังขายเซ็กซ์ เป็น horror porn แบบนั้นไปเลยดีกว่า ผมอาจจะชอบมันมากกว่านี้

melancholy & the infinite sadness

... ทุกคนมีทางเลือกเสมอ

สงสารเธฮนะ เธอรู้รึเปล่าว่ามันไม่ใช่ความผิดของเธอ

เราว่าคุณทำให้ผู้หญิงคนนึงเสียใจ เราว่าคุณเห็นแก่ตัวไปนิดนึง ถ้าอยากอยู่กับตัวเองไม่มีใครว่าหรอก แต่คุณควรจะบอกเธอซะหน่อยว่าเพราะอะไร

ขอให้มีความสุขกับความเศร้าของคุณตลอดไปนะคะ

@Magic women
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น แปลว่าแต่งขึ้นมาใหม่ไม่ใช่เรื่องจริงของผมนะครับ ชี้แจงก่อน กลัวเข้าใจผิด 55

@เอกเช้า
Maybe she knows, maybe not

@I Will See You in the Next Life
The Unbearable lightness of Being

@Simakha
Ckoose wisely, Live well (สโลแกนคุ้นๆ)

@Peechin

ถ้าอยู่ในโลกแห่งความเศร้าแล้วยังรู้สึกสบายใจก็ดีครับ แต่เมื่อโอกาสเดินทางมาก็อย่าปล่อยให้หลุดมือไปล่ะ ;)

ถึงมีรักก็เศร้าอยู่ดีครับ

ฤ ทุกคนเป็นเพื่อนรักกับควาเศร้าอยู่แล้ว???

ชอบ "เฉือน" มากๆเช่นกันครับ

เศร้าจัง

ความรักมันเศร้า

ทารก

เพราะความกลัวการเปลี่ยนแปลงของ "ผม" ทำให้ "ผม" เลือกเดินตามเส้นทางเดิมที่เคยเดิน "เส้นทางแห่งความเศร้าและโดดเดี่ยว"

TBH อ่านแล้วชอบค่ะ อ่านแล้วเศร้า-หดหู่ตาม "ผม" ไปด้วย เขียนได้เชื่อมโยงตุ้งแต่เริ่มต้นจนถึงจบ โดยเฉพาะข้อความที่ "ผม" บอก "เธอ" ว่า "หยุดเฝ้าหาคำตอบที่ไม่มีวันหาเจอเถอะ" เป็นคำอธิบายทุกๆ อย่างได้กระจ่าง-คลุมเครือในเวลาเดียวกัน

โดนมากๆ ค่ะ

เพราะความกลัวการเปลี่ยนแปลงของ "ผม" ทำให้ "ผม" เลือกเดินตามเส้นทางเดิมที่เคยเดิน "เส้นทางแห่งความเศร้าและโดดเดี่ยว"