|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
|
|
|
|
เรื่องซวยๆ ก่อนไปเมกา
ต่อ
เริ่มจากซวยเรื่องที่ 1 วันสัมภาษณ์ขอวีซ่าเต็ม
เนืองจากวันสัมภาษณ์วีซ่าที่โตเกียวมันเต็ม ก็เลยตัดสินใจไปขอวีซ่าถึงโอซาก้า
ไปพักบ้านเพื่อน สัมภาษณ์ก็ผ่านด้วยดี ไม่โดนถามมากเนื่องจาก มีใบรับรองอย่างดีว่า "ยังไงข้าพเจ้าจะกลับมาญีปุ่นแน่นอน ไม่มีทางหนีเข้าไปทำงานอยู่นู่นหรอก" จากกพ.
และใบรับรองว่า"ข้าพเจ้ามีเงินพอจะอยู่กินได้โดย ไม่เดือดร้อนไปหางานทำที่นู่นหรอก" จากธนาคาร
และสุดท้ายใบรับรองว่า"ข้าพเจ้าจะไปเรียนที่โรงเรียนสอนภาษาเป็นเวลา หนึ่งเดือน"จากโรงเรียน
เท่านั้นแหละ ทุกอย่างไม่ยาก
แต่ บิ๋มเสียโง่อย่างหนึ่ง ที่คิดจะเข้าเมกาด้วยวิซ่านักเรียน(เพราะคิดว่ามันง่ายดี)
เรื่องที่ว่าคือ ต้องจ่ายวีซ่านักเรียนเพิ่มต่างหากอีก100 เหรียญจากที่ต้องจ่ายค่าธรรมเนียมขอวิซ่า100 เหรียญอยู่แล้ว เป็นเหมือนค่าดูแลนักเรียนต่างชาติที่เข้าไปเรียนที่ประเทศของเค้า
แต่การมาซัมเมอร์แค่หนึ่งเดือนมันช่างไม่คุ้มกับการจ่าย100เหรียญเอาซะเลย
เอาเป็นว่าต้องเสีย 200 เหรียญแล้ว ยังต้องเสียค่ารถมาถึงโอซาก้า
เริ่มหมดอารมจะไปแล้วท่านผู้ชม..
แต่ก็คิดว่ามันต้องมีอะไรได้บ้างในชีวิตนี้ ไม่ได้หวังจะเก่งภาษาภายในหนึ่งเดือนแน่ๆ แค่ขอให้ได้เที่ยวสวนสัตว์ที่อยากไปมากที่สุดในชีวิต
ใช่แล้วครับ สวนสัตว์เป็นจุดประสงค์หลัก ฉันเลยเลือกที่จะไป San Diego เมืองชายแดนติดเมกซิโกทางฝั่งตะวันตก
แต่ระหว่างที่พักเล่นกับเพื่อนที่โอซาก้า มันก็เกิดเรื่องไม่ขาดฝันในชีวิต..
เป็นเรื่องที่ทำให้ฉันต้องบินไปอียิปต์ก่อนไปเมกาเพียงสองอาทิตย์ (เรื่องราวอียิปต์ติดตามได้ที่กลุ่ม ชีวิตที่อียิปต์)
แล้วหลังจาดฉันกลับมาจากอียิปต์ได้ไม่ถึงยี่สิบสี่ชม. ต้องบ๊ายๆบายญี่ปุ่น ไปเมกาต่อเลย
แต่ปัญหาคือ
เรื่องซวยเรื่องที่ 2 ไม่มีตั๋ว
วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ จำได้อย่างแม่นยำ เมื่อคืนหลังจากกลับมาจากอียิปต์ฉันรีบเชคเมลล์จากบริษัทที่จองตั๋วไว้แล้ว เหมือนเค้าจะติดต่อฉันมาหลายครั้งตอนฉันอยู่อียิปต์ เพื่อจะหาทางส่งตั๋วมาให้ฉัน แต่ฉันไม่อยู่ อ้าวแล้วตั๋วทำไงอ่ะ เช้าวันอาทิตย์รีบไปถึงสนามบินเผื่อเวลาตามหาตั๋วที่สนามบิน เนื่องจากวันอาทิตย์บริษัทหยุด โทรไปถามก็ไม่มคนรับ ซวยจริงๆ
ถามทุกเคาทนเตอร์แล้ว ไม่มีใครรู้ นั่งงง เอาไงดี..ก็เดินเข้าไปใหม่ ไปถามคนละบริษัทกะเค้า เค้าก็ไม่อยากช่วยเราหรอก แต่เราก็ทำหน้าน่าสงสารใส่ สักหน่อยเค้าบอก รอสักครู่ เดี๋ยวถามให้
ไม่นานเค้าเดินมาพร้อมผู้ชายคนหนึ่ง ในเคาทนเตอร์เชคอิน ผู้ชายคนนี้บอกว่าบริษัทฝากตั๋วไว้ให้ เท่านั้นแหละ..ใจที่หายไปนาน ก็กลับมาพร้อมกับขวัญ
ขวัญเอ๊ยยย ขวัญอย่าไปไหนเด้อ
เชคอิน เรียบร้อย
ซวยเรื่องที่ 3 ไม่มีตังค์
เรื่องใหญ่นะเนี่ย เดินตามหาตู้ตั้งแต่เมื่อวาน มันก็ปิดหมดทุกสาขา ซวยมั้ยเนี่ย เพราะปกติไม่มีวันหยุด แต่มันหยุดเนื่องจากมันจะรวมกับอีกธนาคารนึงพอดี เลยต้องทำระบบใหม่ ซวยสุดๆแล้ว
คือไม่มีตังค์จริงๆ พอเจอธนาคารอื่นที่แอร์พอร์ตดีใจ จะเข้าไปกด
รู้มั้ยเกิดอะไรครับ
ไอ้แสบมันลืมบัตรเอทีเอ็มมา
ซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยยิ่งกว่าไม่มีตั๋ว
นั่งคิดนั่งกลุ้มอยู่นานเหมือนมีอะไรมากระซิบข้างหูให้เราเกิดสติ เรายังมีบัตรเครดิต..บัตรเครดิตที่เราทำมาเพื่อใช้ที่เมกาโดยเฉพาะ
จริงๆถ้าฉลาดกว่านั้น ฉันควรเอาบัตรใบเดียวนี่ไปใช้เลย ไม่ต้องเปลี่ยนเป็นเงิน (อันนี้ไปถึงแล้วถึงรู้ ว่าคนที่นั่นใช้ทุกโอกาสทุกสถานที่เลย)
แต่ด้วยความไม่รู้ว่าการเอาบัตรเครดิตถอนเงินจากตู้ นั่นคือการยืมเงินที่มีดอกเบี้ยสูง ก็กดไปเต็มที่เลยครับพี่ (พอกลับมาเจอใบเรียกเก็บก็ หน้ามืดทันที)
เอาเป็นว่ามีตั๋ว มีตัง ไอ้แสบก็ลัดฟ้าดด้วยสายการบินสุดโปรดสิงคโปร์แอร์ไลน์
สายการบินที่นั่งแล้วไม่อยากลง สายการบินเดียวของแสบ
Create Date : 25 กันยายน 2550 |
|
2 comments |
Last Update : 25 กันยายน 2550 20:46:22 น. |
Counter : 641 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Tokyo Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
จากอีสานแดนปลาร้า มาเรียนต่อที่แดนปลาดิบในฐานะนักเรียนทุนรัฐบาล แต่ ไม่มีเรื่องโม้ มีแต่เรื่องเมาท์
อาหารโปรดปรานที่สุดในชีวิตคือ ส้มตำปลาร้า ใครรู้จักร้านส้มตำอร่อยๆที่ไหน ช่วยบอกด้วยนะจ้ะ จะตามไปชิม
|
|
|
|
|
|
|