จากกระทู้ที่แล้วที่เคยเล่าไว้แล้ว แต่ขอนำมา เรียบเรียงใหม่ จากจุดเริ่มต้นจนถึงปัจจุบัน อย่างหนึ่งคือตัวผมเองอยากเก็บไว้ดูย้อนหลังและอ่านย้อนหลัง ทุกๆครั้งที่กลับมาอ่านอะไรที่ตัวเองเขียนเอาไว้มันทำให้นึกถึงช่วงเวลานั้นได้จริงๆ ช่วงเวลาที่มีความสุขและความประทับใจต่างๆ ที่ได้เกิดขึ้นมา เรื่องที่จะเขียนนี้จะเป็นเรื่องที่ผมได้เจอกับน้องสตางค์ตั้งแค่ครั้งแรก ตั้งแต่ที่ยังไม่รู้จักน้องเลยดีกว่า

          ต้องยอมรับว่าเมื่อก่อนไม่ได้รู้จักด้วยซ้ำว่าในโลกนี้มี Idol ที่ชื่อ BNK48 อยู่ มารู้จักจากการที่น้องชายแท้ๆที่กำลังตามวงอยู่ในช่วงนั้น ช่วง Single ที่ 1 และ Single ที่ 2 ตัวผมเริ่มเห็นน้องชายเป็นเอามากจึงได้ลองก้าวเท้าเข้าไปดูด้วย และเป็นการเปิดประตูตัวเองสู่โลกของ Idol ผมเริ่มได้ดูครั้งแรกเลย คือ ช่วงที่ประกาศสมาชิกใน Single ที่ 2 นั่นคือก้าวแรกของการตาม Idol ซึ่งต้องบอกก่อนว่า ก็อย่างที่ทราบภายใน วง มีสมาชิกหลายคนหลายคาแรคเตอร์ ผมอาจจะเริ่มตาม Idol แล้วก็จริงแต่ยังไม่ตามเต็มตัวคือ ไม่ถึงขั้น ไปพบกับ Idol ตาม Event ต่างๆ ติดตามผ่านทาง Social Network เพียงอย่างเดียว ปัญหาคือที่อยู่อาศัยอยู่ไกล และไม่ได้มีเงินถุงเงินถังที่จะสามารถตามไปได้ทุกที่ แต่ช่วงที่ได้ดูการประกาศสมาชิก Single ที่ 2 นั้นผมก็ได้ชอบน้อง Members คนหนึ่ง ซึ่งนั่นก็ถือเป็น โอชิ คนแรกของผมกับการติดตาม BNK48 (ไม่ขอเอ่ยชื่อของน้องคนนี้นะครับ เนื่องจาก ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องที่เล่า แค่บอกให้ฟังเฉยๆว่าที่ผมได้มาตามวงผมก็มี โอชิ ที่ผมติดตามเหมือนกัน) ซึ่งตลอดระยะเวลาการตาม BNK48 มาผมก็เชียร์น้องคนนี้มาเรื่อยๆ จนมีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ผมหยุดตามน้องและตามวงไปพักหนึ่ง ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับตัวน้องนะครับ แต่มันเกี่ยวกับแฟนคลับของน้อง ซึ่งผมไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ ผมก็เลยถอยออกมาดีกว่า แต่ก็อย่างที่บอกผมก็ยังตามผ่าน Social สินค้าต่างๆที่ซื้อมาจึงไม่เก็บสะสมใดๆ ซื้อมาก็ขายไปเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนมาตามน้องแบบ Stand Alone จนมาถึงจุดเปลี่ยนเมื่อมี BNK48 รุ่นที่ 2 เข้ามา และผมมีความคิดที่ว่า BNK48 รุ่นที่ 1 เนี่ยถึงเรามาตามช้าไปหรือเปล่า เราชอบเพราะน้องได้รับโอกาศหรือเปล่า อยากจะลองมีโอชิ ที่เราได้ทำความรู้จักกับน้องตั้งแต่เริ่มต้นจริงๆ อยากจะชอบที่ความเป็นตัวของน้องเอง ซึ่งก็อย่างที่บอกไปแล้วเป็นช่วงที่มี รุ่นที่ 2 พอดี จึงเริ่มติดตามน้องๆรุ่นที่ 2 แต่...ผมไม่ได้ติดตามตั้งแต่ที่น้องๆ มา Candidate ที่ตู้ปลาเลย ได้เห็น performance ครั้งแรกก็คืองาน Debut วันที่ 17 ก.ค. 61 ซึ่งตอนนั้นก็ดูผ่าน Live และดูอย่างจริงจังเลย ลองเลือกจากการแนะนำตัวก่อน และที่สำคัญ ผมจะพยายามข้ามน้องๆที่ ฐานแฟนคลับน่าจะแน่นมากๆไป วันที่ 17 ผมก็จิ้มไว้ในใจแล้ว มี 4 คน อันนี้เอ่ยชื่อเลยก็ได้ ก็มี น้องสตางค์ น้องแนทเธอรีน น้องอุ้ม น้องมัยร่า (ที่เลือกสตางค์กับแนืเธอรีนตอนนั้นต้องบอกตามความจริงเลยวาา ผมแยก 2 คนนี้ไม่ออก คล้ายกันเลย 555+) ส่วน Photo set ปก Debut ของน้องๆ ผมก็ซื้อครบทุกคนนะ แล้วก็ปล่อยออกไปทั้งหมดแล้ว เก็บไว้แค่ 4 คนที่ผมจิ้มไว้ ช่วงนั้นยังไม่ได้ตามวงจริงจังมาก เลยไม่ได้ไปทำความรู้จักกับน้องในงานจับมือ Shonichi ที่มีรุ่น 2 มาร่วมด้วย แต่ตัวผมไม่ได้ไป ช่วงนี้ผมก็เริ่มติดตามน้องๆอย่างจริงจัง เริ่มเล่น Intragram ก็เพื่อมาดู Stroy ของน้องๆนี่แหละ ที่จริงก็มีนานแล้วแต่ร้างมาก 555+ เราก็ตามน้องๆหลายๆคน โดยที่ก็ไม่ได้ทิ้งคนที่เราจิ้มไว้ตอนแรกนะ เพราะน้องๆกลุ่มนั้นทั้ง 4 คนเป็นคนที่ผมชอบมาตั้งแต่ debut อยู่แล้ว แล้วก็ได้มาพบกับความใส่ใจแรกของน้องๆ คือน้องทั้ง 4 เนี่ย สาย Service เลย ก่อนจะจิ้มน้องๆในงาน Debut ผมก็ไม่ทราบมาก่อนว่าน้องๆคือสาย Service คือไป comment อะไรก็ตาม ได้รับการกดถูกใจแน่นอนบางทีไวมาก จนต้องคิด ว่า .. โหอ่านป่ะว้า (จิ้มคนได้แม่นมากๆ คิดในใจเลยตอนนั้น) จนมีการเปิดขาย อัลบั้มแรกของวง คือ River ซึ่ง มันแถมบัตร 2 shot มาให้ด้วย แต่รอบนี้ผมคิดไว้แล้วว่าจะไม่ซื้อมาขาย เพราะมันแพงมาก ซื้อมาเยอะๆไม่ไหว เอาแค่คนที่เราสนใจดีกว่า ก็เลยซื้อมา 6 แผ่น แล้วบอกกับตัวเองว่า รอบนี้จะเก็บเงิน ขึ้น กทม. มาหาน้องๆ ครั้งแรกเลย ( จะเริ่มตามแแบบจริงจังแล้ว ) ได้ของมาก็มาลงทะเบียน 2 shot 6 ใบ สตางค์ แนทเธอรีน อุ้ม ขมิ้น ( น้องมากดถูกใจ อะไรเนี่ยแหละสักอันนึง จำไม่ได้ เห็นว่าเป็นเด็กอีสานเหมือนกับผมเลย จิ้มน้องไปด้วย 1 ใบ ) มัยร่า แต่ก็อย่างที่ผมบอกไว้ตอนแรก ผมอยากมีโอชิไว้แค่ 1 คน คนที่สามารถสร้างแรงบันดาลใจ สร้างความสุข สร้างความกดดัน ไม่ต้องป๊อปปูล่ามากก็ได้ ค่อยๆก้าวเดินไป ถ้าได้สู้ข้างๆน้อง คงจะฟินมากๆ และ สามารถทำให้ผมโดนตกได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอตัวจริง ถึงวันงาน 2 Shot ก็ได้พบกับน้องๆทุกๆคน ต้องยอมรับว่าพลังทำลายล้างสูงมากๆจริงๆ

          นักฆ่าหมายเลข 1 น้องขมิ้นตัวจริงขาวมาก เสื้อยืดสีดำ ชุดเอี้ยมสีขาว คือรูปที่ถ่ายออกมาน้องเจิดจ้ามากส่วนผมเนี่ยหมองไปเลย 555+ ไม่ได้คุยอะไรกับน้องเลย สวัสดีกันบอกท่าถ่ายเสร็จขอบคุณจบ ... คนแรกไม่คลิก
          นักฆ่าหมายเลข 2 น้องอุ้ม เดรสดำลายลูกไม้ น่ารัก แต่ก็อย่างว่ามาแรกๆน้องยังคุยไม่ค่อยเก่ง สวัสดี บอกท่า ขอบคุณ จบ ... ยังไม่โดน (แต่ปัจจุบันก็ติดตามน้องอยู่นะเก่งขึ้นมากๆ น่ารักขึ้นมากด้วย แถมอยู่ใน Unit หวานเย็นด้วย)
          นักฆ่าหมายเลข 3 น้องสตางค์ (ตัวแสบเลย) ชุดกระโปรงสีขาว เปิดเหม่ง มัดผม 2 ข้าง เดินเข้าไปน้องชวนคุยก่อนเลย ชมเรื่องการแต่งตัว ยังไม่ได้ตั้งตัวเลย พอน้องพูดเยอะ ผมก็สติหลุดเลย เงียบตลอดการสนทนา ... น้องถามว่าถ่ายท่าไหน คือตอนนั้นไม่ไหวแล้ว เลยให้น้องคิดท่าให้ ( เมมเบอร์ทุกคนที่ผมเข้าไปถ่ายด้วย ผมจะเป็นคนคิดท่าเข้าไปถ่าย แต่เจอน้องแล้วสติหลุด เป็นเมมเบอร์คนเดียวที่เลือกท่าให้ 555+ ) ช่วงเช็ครูป น้องก็ลุกขึ้นมาดูด้วย หันไปคือตกใจมาก มายืนตอนไหน (เพราะแบบนี้หรอเปล่า 2 shot ของปีนี้ ถึงให้ไปเช็ครูปกับการ์ดด้านนอกแทน 555+) โอเคไม่โอเคคือไม่รู้แล้ว จะเป็นลม เลยพยักหน้าโอเค แล้วหยิบโทรศัพท์กำลังจะเดินออกจากห้อง ... พี่คะ ขอบคุณนะคะ แล้วมาหาหนูอีกนะ (เอื้อออออออออออ คนนี้ เด็กคนนี้ ทำให้เราหวั่นไหว) จำได้ว่าไม่ได้ตอบน้องเลย หันไปมองน้องพูดเฉยๆ ไม่ได้ยิ้มให้ด้วยนะ แล้วก็เดินหนีน้องออกมาเลย คือน่าจะเหลือแค่กายหยาบแล้ว 
          นักฆ่าหมายเลข 4 น้องมัยร่า ชุดนอนชมพูลายดอกไม้ พร้อมกระเบน สมัยนั้นยังฮิต ชิ๊กเก้น ชิ๊กเก้นทอด เข้าไปแซวน้องใน Instagram บ่อย ออกแนวติสๆหน่อย เป็นเมมเบอร์ที่เข้าไปเจอแล้ว ไม่ได้รู้สึกประหม่าเลย แถวเข้าไปแกล้งน้องด้วยซ้ำ จำได้ว่าขอท่าตบหัวนะ น้องหันมาบอก โฮ้ลววพี่ชอบทำร้ายอะ ก็โอเค ถ่ายเสร็จก็ขอบคุณกันตามระเบียบ ... คนนี้ก็ไม่คลิก แต่น้องคุยสนุกนะ ก็ยังติดตามอยู่จนทุกวันนี้ (ใจเทไปทางน้องสตางค์แล้ว บอกตามตรงหวั่นไหวหนักมาก)
          นักฆ่าหมายเลข 5 น้องแนทเธอรีน ชุดนักเรียน ม.ปลาย จำได้ว่ามีมิชชั่นที่น้องลงใน Facebook ไว้ว่า ให้ใส่ชื่อและรอบที่ไปเจอน้อง น้องจะพยายามจำชื่อให้ได้ (Service ขั้นสุด แต่ผมไม่ได้ใส่ชื่อไปนะ ยังไงก็เป็นการเจอกันครั้งแรก ไปคุยกันซึ่งๆหน้าจะได้รู้ว่า คลิกหรือเปล่า) ก็กล่าวทักทายปกติ เลือกท่าเป็นท่าหัวใจแหละ มาตรฐาน ถ่ายเสร็จมาคล้ายๆน้องสตางค์เลย กำลังจะเดินออก ... พี่คะ (แต่คนนี้ผมคุยด้วยได้ ไม่สติหลุด) หันมาหาน้องแล้วตอบว่า ครับ? พี่จะมาหาหนูอีกไหม อื่มมม บัตรพี่หมดแล้วน่ะสิ แล้วน้องยังโจมตีต่อเนื่อง หรอ แล้วจะได้มาหาอีกไหมคะ (เสียงอ้อน) โอเคๆ งั้นเอาเป็นงานจับมือเดี๋ยวพี่แวะไปหาแล้วกัน ... สัญญาแล้วนะคะ (เอ้าสะงั้นเลย)

          หลังจากจบงาน 2 shot วันแรกไป กลับมานั่งคิดที่โรงแรม ว่าเราน่าจะได้เจอคนที่เราจะโอชิแล้วแหละ คนที่ทำให้เราเสียอาการ จนสติหลุดได้ ผมจองตั๋วเครื่องกลับ ช่วงบ่าย 3 แล้วไปนั่งเช็ครอบ 2 shot ของน้องสตางค์ (เริ่มแล้ว 55+) และเริ่มหาบัตร 2 shot ของน้อง ซึ่งก็อย่างที่รู้ ตอนนั้นความนิยมของน้องไม่ได้สูงมาก คนกดบัตรมา 2 shot กับน้องน้อยมาก จำได้ว่าตอนนั้นตั้งรับบัตร 2 shot กับน้องในราคา 2500 - 3500 บาท ก็ยังไม่สามารถ หาได้ ที่อยากจะเข้าไปหาน้องอีกรอบ เพราะผมเองรู้สึกผิดกับน้องมากๆ ที่ ไม่พูดไม่จากับน้องเลย ทั้งที่น้องพยายามพูดด้วย พยายามชวนคุยถามนู่นนี่นั่น แล้วเราดันทำตัวเย็นชาหน้านิ่งใส่น้อง อยากจะไปเหลือเกินว่า พี่สติหลุดนะ ไม่ใช่ไม่อยากทักทาย 555+ สุดท้ายก็แห้วไม่ได้คุยกับน้อง เลยตัดสินใจว่า จะมาจับมือน้อง ในเดือน ก.พ. ซึ่งบัตรจับมือผมมีน้อยมากๆ เพราะเจ็บมาจากอัลบั้ม River อยู่ ผมมีบัตรจับมือ อยู่ 5 ใบมั้งถ้าจำไม่ผิดแต่ก็คิดว่าคงหาได้เรื่อยๆ กว่าจะถึงเดือน ก.พ. แล้วก็มีจุดเปลี่ยนอีกครั้ง เมื่อทาง BNK48 มีการ ออดิชั่นเพลงรอง อย่าง mata anata no koto wo kangaeteta ในวันที่ 29 ต.ค. ซึ่งสตางค์ก็ลงแข่งด้วย และสามารถเข้าไปถึงรอบสุดท้าย ผมก็เอาใจช่วยเต็มที่เลย คิดว่า เพลงนี้เป็นเพลงสายร้อง น้องต้องติดแน่นอน น้องร้องเพราะมาก แต่ก็นั่นแหละ ด้วยความตื่นเต้น และกดดัน ทำให้การร้องของน้องมีอะไรที่ผิดพลาดเล็กๆน้อยๆในบางจุด จนน้องไม่สามารถติดสมาชิกเพลงนี้ได้ และจุดเปลี่ยนที่ว่าคือการที่น้องลง Story แล้วขอโทษแฟนๆที่ทำให้แฟนๆผิดหวัง ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นน้ำตาแห่งความเสียใจของน้อง บอกเลยตอนนั้นจุกมากแบบบอกไม่ถูก คืออยากปลอบ อยากให้กำลังใจมากๆ แล้วคือแผนที่วางไว้ล่มทั้งหมด เลื่อนวันจับมือมาเป็นเดือน พ.ย. แทน คือไปหาน้องให้เร็วที่สุด
แล้วคือ มีบัตรจับมือแค่ 5 ใบ เพราะคิดว่า จะหาไปเรื่อยๆเพื่อจะไปจับกับน้องในเดือน ก.พ. แต่ต้องขอบคุณน้องคนหนึ่งในด้อมของน้องสตางค์ ที่ช่วยหาบัตรจับมือกับคนในด้อมของน้องมาปล่อยให้ผมในราคาพิเศษ ทั้งหมด 10 ใบ ถือเป็นผู้มีพระคุณคนหนึ่งที่ผมจะไม่ลืมเลย ถึงวันจับมือก็เข้าไปจับมือพูดคุยกับน้อง ให้กำลังใจ กับน้องต่างๆน่าๆ คือน้องดีมากๆ น่ารัก ยิ้มแย้มตลอด เสียบัตรไปหลายใบอยู่เพราะสติหลุด ติดเลยว่าถ้าเรามาโดยมีบัตร แค่ 5 ใบ ไม่ได้คุยกับน้องแน่ๆ จำได้ว่า ประมาน 5 ใบแรก ผมตัวสั่นมือสั่น จนน้องสตางค์ต้องคอยดุให้หยุดสั่น จนคุยกับน้องครบทั้ง 15 ใบ หลังๆเริ่มหายเกร็งแล้ว เริ่มสนุกกับการคุยกับน้อง จึงได้รู้ว่า งานจับมือมันดีขนาดนี้เลย พลังงานบวกมาเต็มมาก จนต้องบอกตัวเองว่ารอบหน้าก็จะมาอีกให้ได้

          จบจากงานจับมือ พอดิบพอดีกับ BNK Senpai รุ่น 2 มาถึงตอนของน้องสตางค์พอดี ยิ่งทำให้รักน้องมากขึ้นกว่าเดิม ได้ฟังเพลง วินาที ที่น้องแต่งให้กับแฟนคลับ คือดีมากจริงๆ ตลอดเวลาก็คอยเม้นคอยถูกใจคอยแชร์ ติดต่อสื่อสารกับน้องตลอด น้องก็ตอบรับด้วยการคอยกดถูกใจให้ตลอดเช่นกัน จนมาถึงช่วง ปีใหม่ น้องก็ได้มอบความสุขให้กับแฟนๆโดยการ มา Live Countdown ปีใหม่กับแฟนคลับคืออบอุ่นมากๆ ไม่จบแค่นั้น น้องก็ได้มอบขอบขวัญให้กับผมและน่าจะแฟนคลับคนอื่นๆอีก ด้วยการ ไล่ตอบไล่อวยพรปีใหม่ให้แฟนๆ ที่เข้าไปพูดคุยกับน้อง Service ขั้นสุด ยิ่งเพิ่มความรักที่มีให้น้องมากขึ้นไปอีก ช่วงเวลาจาก Debut มาจนถึงสิ้นปี อาจจะไม่นานมาก แต่ก็ทำให้ได้ ร่วมสุข ร่วมทุกข์ กับน้องมาสักระยะ ถือว่าความต้องการของผมสำเร็จแล้ว ก็คือมี โอชิหนึ่งคน ที่พร้อมจะเชียร์จนหมดหัวใจ 

          ได้รู้จักกับน้องมาสักระยะ ตั้งแต่งาน 2 shot จนมาถึงช่วงปีใหม่ ก็ประมาน 2 - 3 เดือน ต้องบอกว่าถึงจะเป็นระยะเวลาไม่นาน แต่รู้สึกมีความผูกพันธ์กับน้องมากๆ อาจจะเป็นเพราะอย่างแรกคือน้องเป็นคนที่อัพเดท Social บ่อย มาเช้า เย็น ทุกวัน วันไหนที่น้องหายไปหรือไม่ได้อัพเดท Social จะเริ่มมีความเป็นห่วง ความคิดถึงเกิดขึ้น ว่าน้องหายไปไหนกันนะ จำได้มีช่วงที่น้องไปเข้าค่ายแล้วหายไป โคตรคิดถึง แต่น้องก็มาแอบเล่น Social นะ สงสัยคิดถึงแฟนคลับเหมือนกัน พอได้คุยกับน้อง ทำให้ผมมีความคิดที่อยากออกจาก เซฟโซนของตัวเอง น้องได้สร้างแรงบันดาลใจบางอย่างให้เกิดขึ้นในตัวของผม ... 

End ... Part 1
 

Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2563		3 comments
Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2563 9:11:33 น.
Counter : 379 Pageviews.
Share Tweet