ขวัญเรียม
นันทวัน เมฆใหญ่ (สุวรรณปิยะศิริ)

เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ ของเรียม
หวนคิดผิดแล้วขมขื่น ฝืนใจเจียม
เคยโลมเรียมเลียบฝั่ง มาแต่หลังยังจำ
คำที่ขวัญเคยพรอดเคยพร่ำ
ถ้วนทุกคำยังเรียกยังร่ำเร่าร้องก้องอยู่
แว่วแว่วแจ้วหู ว่าขวัญชู้เจ้ายังคอย


เรียมเหลือลืมแล้วนั่น ขวัญคงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงาใจคอย
อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสายน้ำนอง
คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่นกับเรียม