ขอบคุณร่างกาย ที่แข็งแรงมาอย่างสม่ำเสมอไม่ค่อยป่วยไข้

ขอบคุณที่ชะตาชีวิตชักนำ ให้ฉันอยู่ในร่มของศาสนาพุทธ ได้เรียนรู้ คำสองศาสนาพุทธ 

ขอบคุณ อุปสรรค มากมายที่เข้ามาในชีวิต ทำให้ฉันมีเรื่องเล่าแลกเปลี่ยนกับคนอื่นได้

ขอบคุณ ที่ตั้งบ้านตัวเองที่ง่ายต่อการทำบุญตักบาตร แค่ตื่น จัดการตัวเองเดินข้ามถนน ไปก็มีพร้อมทั้งพระ ทั้งของใส่บาตร พร้อมน้ำสำหรับกรวดน้ำ

จริงๆ ฉันน้อยใจแฟนตัวเองมาสองเดือนละ ที่ ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา คนอื่นไม่รู้ ตัวเราเองยังไม่รู้เลย หรือแล้วต่างฝ่ายต่างไม่พูดกันก็ไม่รู้ แต่ ฉันซึ่งชีวิตไม่มีอะไรเป็นเป้าหมาย 

ยังคงทำใจไม่ได้กับชีวิตที่ไม่มีเพื่อนเที่ยวด้วย ไม่มีเพื่อนให้บ่นเรื่องไร้สาระ ไม่มีคนปกป้อง (อยากมี) ไม่มีคนอยากใช้ชีวิตอยู่ ด้วย คือไม่มีผู้ชายที่แม้จะเป็นแฟน เค้าก็ไม่ได้มีความรู้สึต่อเรามากพอจะผลักดันให้เค้าอยากใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน  เค้าไม่เสีย แต่ฉันด้อยลงเรื่อยๆ ทั้งเรื่องวัยและร่างกาย 

อายุทำให้ฉันเริ่มไม่พร้อมจะเป็นแม่คน 

สรุปฉันคืออะไรค่ะ

ปล เราน่าจะไม่เหลืออะไรที่เราชอบทำด้วยกันซะแล้ว

ทำให้เพิ่งเข้าใจว่า ลูก คงเป็นอะไรที่ ทำให้สามีและภริยามีเรื่องที่ต้องทำ ถ้ายังยินดี แตถ้าไม่ยินดีเรื่องนี้จะอึดอัดมากมาย