|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
พ่อจ๋าแม่จ๋า
 
พ่อกับแม่ของแม่อ้วน ที่ตอนนี้กลายเปนคุณปู่คุณตาคุณย่าและคุณยายไปแล้วด้วยฝีมือแม่อ้วนและพี่ชาย 
พ่อกับแม่เป็นคนเมืองมะขามหวาน พาพี่ชายของแม่อ้วนตั้งรกรากที่ กทม. แม่อ้วนก้อเลยโผล่พรวด!! ที่รพ.หญิง (รพ.เด็กนั่นล่ะ)
แม่อ้วนเรียนอนุบาลถึง ป.5 ที่กทม. แล้วคุณปู่ของแม่อ้วนป่วย พ่อของแม่อ้วนซึ่งรักปู่มั่ก เลยอาสากลับมาพยาบาลคุณปู่ ขายบ้านยกครอบครัวกลับมากันเลยที่เมืองมะขามหวาน แม่อ้วนเลยกลับมาเป็นเด็ก ต่างจังหวัด ป.5 กลางปี ถึง ม.6 จากนั้นแม่อ้วนก้อทิ้งเมืองมะขามมาติงต๊องส์หน้าม.รามฯ ต่อ ....แต่ระหว่างเมืองมะขามหวานซึ่งไม่ไกลจาก กทม.มาก แม่อ้วนกลับบ้านได้บ่อย ๆ ไม่รู้สึกขาดแม่ขาดพ่อแต่อย่างใด  พ่อแม่เลี้ยงแม่อ้วนมาอย่างให้อิสระ พี่ชายก้อช่วยแม่อ้วนเรื่องส่งเสียให้เรียนต่อจากแม่กะพ่อเช่นกัน แม่อ้วนแสนรัก และดีใจที่เกิดเปนลูกครอบครัวนี้ ฐานะเราปานกลาง ไม่รวย ไม่ถึงกะจน เข็ญใจ จะขรุขระบ้างแต่แม่กะพ่อและพี่ชายก้อเลี้ยงแม่อ้วนอย่างดี แม่อ้วนจบรามฯ ช้าหน่อยเพราะมัวแต่ทำวิจัยชีวิต ฮ่าๆๆ 5 ปีก่าๆ ได้งานโรงแรมกลางเยาวราช ทำให้กลับบ้านหาแม่ได้ปีละหนสองหน และหนละน้อยวันเพราะงานโรงแรมทำเป็นกะ และ วันที่ชาวบ้านหยุดคือ วันทำงานของเราชาวโรงแรม แต่ก้อยังรู้สึกใกล้มากกว่าตอนลงมาอยู่ใต้ เพราะนานทีแม่มาหาแม่อ้วนที่ห้องพักที่กทม.ได้ แต่พอลงใต้แม่กะพ่อคิดถึงก้อมาเองไม่สะดวก
....พอแต่งงานแม่อ้วนก้อท้องในปีที่สองที่อยู่กะสะมี ก้อได้กลับไปเมืองมะขามอีกครั้ง ท้องใกล้แม่ อุ่นใจ.... ปีนึงที่ลูกคลอด แม่กะพ่อประคบประหงมแม่อ้วนกะหลาน จนกระทั่ง....ถึงเวลาตามสะมีลงใต้ ทีนี้....ยาว..... แม่อ้วนไม่ใช่คนร่ำรวย สะมีหาเงินก้อนให้แม่อ้วนกลับไปหาแม่กะพ่อได้ปีละหน
ตอนนี้....พ่อกะแม่ของแม่อ้วนอายุมากแล้ว...แม่มีแม่อ้วนตอนอายุ 40 พ่อของแม่อ้วนอายุมากกว่าแม่ 3 ปี ตอนนี้ตัวแม่อ้วน อายุ 35 แล้ว บวกได้เลยว่าแม่อายุเท่าไรแล้ว... พ่อดูแลแม่ พี่ชายตอนนี้ทำงานธนาคารสำนักงานใหญ่ ที่กทม. นั่งรถกลับบ้านทุก เสาร์-อาทิตย์ พี่สะใภ้ที่อยู่กับพ่อแม่ของแม่อ้วนก้อทำงานธนาคารเหมือนพี่ชาย แต่พี่สะใภ้ก้อ...ลิ้นหัวใจรั่ว...
แม่อ้วนว้าวุ่นเวลาที่คิดถึงพ่อแม่ เราเห็นแก่ตัวทิ้งพ่อแม่มาไกล เกินไปรึไม่.... แต่แม่ไม่เคยว่า เวลาวางหูโทร.คุยกันทีไรทั้งพ่อและแม่จะลงท้ายด้วย ประโยค ที่ทำให้แม่อ้วนน้ำตาร่วงทุกครั้ง.... เลี้ยงลูกให้ดีนะลูก...โชคดีนะลูก ไม่ต้องห่วง พ่อแม่สบายดี....
เวลานี้ แม่ต้องควบคุมน้ำตาล แม่อ้วนส่งขนมลาไปให้แม่กะพ่อทาน หนมที่ภาคใต้ใช้งานบุญสารทเดือนสิบ แม่ว่า...แม่ทานไม่ได้ลูก อย่าส่งมาให้เปลืองเลย เก็บไว้ให้ลูกกินหนมนะ วันแม่ แม่อ้วนส่ง แบรนด์ซุปไก่กะกาแฟของพ่อไปให้ แม่ของแม่อ้วนก้อว่า...มันแพงลูก พี่เขาซื้อให้แม่แล้ว เก็บเงินไว้นะลูกนะ....... แม่อ้วนไม่สนหรอก แม่อ้วนไม่ค่อยได้ให้อะไรแม่ สิ่งที่ทำได้ก้อเพียงโทร.หาแม่กะพ่อ ทุกสัปดาห์ พาหลานไปหาทุกปีเท่านั้น .......เงินแค่ไม่กี่ร้อยที่ซื้อแบรนด์ มันขี้เล็บมากๆเมื่อเทียบกับความรักของท่าน แม่อ้วนกลัวมาก...กลัวโทรศัพท์กลางดึกจากทางบ้าน กลัวจะเป็นข่าวไม่ดี แม่อ้วนรู้ว่า ทุกคนเกิดมา มีแก่ เจ็บ ตาย... แต่แม่อ้วนอยู่ไกล...แม่อ้วนไม่อยากให้พ่อกะแม่ป่วยเลย....
แม่ของแม่อ้วนเคยบอก ตามสามีไปน่ะดีแล้วลูก...ครอบครัวต้องได้อยู่ด้วยกัน ไม่งั้นมันเสี่ยงที่จะแยก ผู้ชายเขาไม่เหมือนเรา...ออกจากบ้านบัตรประชาชนก้อยังเป็น นาย ..... แล้วเราจะไปโทษใครได้
ส่วนแม่กับพ่อ ยังไงก็ยังเป็นแม่และพ่อของลูก และรักลูกเสมอ ตลอดไป...
| Create Date : 16 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 19 ตุลาคม 2550 16:26:51 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 855 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Natthanicha  วันที่: 16 ตุลาคม 2550 เวลา:16:22:54 น. |
|
|
|
| โดย: Natthanicha วันที่: 16 ตุลาคม 2550 เวลา:16:23:03 น. |
|
|
|
| โดย: หนูชล วันที่: 16 ตุลาคม 2550 เวลา:17:11:50 น. |
|
|
|
| โดย: YGHarding วันที่: 16 ตุลาคม 2550 เวลา:20:30:59 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้าสวยมาก วันที่: 17 ตุลาคม 2550 เวลา:0:20:17 น. |
|
|
|
| โดย: Bigmommy วันที่: 17 ตุลาคม 2550 เวลา:3:38:47 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
เริ่มบ้าที่นี่ ตุลา 50 :P
เกิด 2515 จะเรียกแม่อ้วนว่า ... น้องนก พี่นก น้านก อานก ป้านก ยายนก หรือ แม้แต่ ไอ้นก ตามสะดวกจ้ะ
ขอแค่ อี เท่านั้น รับยากจริงๆ 5555+ เพราะ สรรพนามเหล่านี้จะต้องเกิดกับเรา ไปเรื่อยๆจนครบช่วงวัยนั่นร่ะ.
เป็นคนมีปัญหา พูดมาก ปากไว ตัวหย่าย (ใจน้อย)
ทะลึ่ง ตึงตัง :P จอมขี้เกียจ
ชอบเพลง...ชอบหนัง ชอบหัวเราะเสียงดังอ่ะมันสะใจ!
อ้อ...ไอ้ที่ว่า สวย... น่ะ คิดเอาเองคนเดียวว่าตัวเอง สวย ... ที่สุดแระ ฮ่าๆๆๆๆๆ
บันทึกปี2553 ลดอ้วน มานาน...ละ ไม่ได้ตามเป้าซะที
เลิกลดแระนะ ชริ! หุ่นไม่ดีก้อไม่ง้อแระ (ไม่ง้ออะไรของมันฟระ 555+)
 
ลิ้งค์ด้านล่าง ร้านเครื่องสำอางค์ของน้องจูน Junenaka1 เพื่อนบล๊อกแก๊งค์น่ะค่ะ
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
ที่รพ.หญิง (รพ.เด็กนั่นล่ะ)
พ่อแม่เลี้ยงแม่อ้วนมาอย่างให้อิสระ พี่ชายก้อช่วยแม่อ้วนเรื่องส่งเสียให้เรียนต่อจากแม่กะพ่อเช่นกัน แม่อ้วนแสนรัก และดีใจที่เกิดเปนลูกครอบครัวนี้ ฐานะเราปานกลาง ไม่รวย ไม่ถึงกะจน เข็ญใจ จะขรุขระบ้างแต่แม่กะพ่อและพี่ชายก้อเลี้ยงแม่อ้วนอย่างดี แม่อ้วนจบรามฯ ช้าหน่อยเพราะมัวแต่ทำวิจัยชีวิต ฮ่าๆๆ 5 ปีก่าๆ ได้งานโรงแรมกลางเยาวราช ทำให้กลับบ้านหาแม่ได้ปีละหนสองหน และหนละน้อยวันเพราะงานโรงแรมทำเป็นกะ และ วันที่ชาวบ้านหยุดคือ วันทำงานของเราชาวโรงแรม แต่ก้อยังรู้สึกใกล้มากกว่าตอนลงมาอยู่ใต้ เพราะนานทีแม่มาหาแม่อ้วนที่ห้องพักที่กทม.ได้ แต่พอลงใต้แม่กะพ่อคิดถึงก้อมาเองไม่สะดวก 
ปีนึงที่ลูกคลอด แม่กะพ่อประคบประหงมแม่อ้วนกะหลาน จนกระทั่ง....ถึงเวลาตามสะมีลงใต้ ทีนี้....ยาว.....
แม่อ้วนไม่ใช่คนร่ำรวย สะมีหาเงินก้อนให้แม่อ้วนกลับไปหาแม่กะพ่อได้ปีละหน
ก่อนเราจะกราบไหว้พระเราต้องกราบไหว้คุณพ่อและคุณแม่ก่อนทุกครั้งค่ะแล้วเราจะเจริญรุ่งเรืองมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตค่ะ