เทศกาลภาพยนตร์นานาชาติของแม่ ๑๔ มีน ๔๘ เทศกาลภาพยนตร์นานาชาติ(หน้า)ของแม่ หลังจากที่ไม่ได้ดุหนังมานานเต็มที จากคนที่ดูหนังทุกเรื่องที่อยากดู มาเปนคนที่อยากดู แต่อย่าพึ่งไปดูเล้ยยยย .. วันก่อนพ่อมาเลยไปเช่าหนังกัน มีลูกอะไรจะสุขเท่านอนกลิ้งไปกลิ้งมา นอนดูอยู่กะบ้าน เล๊า - ฮื้อ เสียงดอลบี้ เซอราวน์ จะสู้ เสียงลูกอีสออลอะราวด์ได้ไง ยะ .. เอาเหอะ พอไหวๆ เราเน้นคุณภาพหรือปริมาณกันล่ะ ถึงว่าแมสมาร์เกตของ ฟิล์ม คือวัยรุ่น .. ก็ เปนวัยรุ่น ว่างนิ่ ว่างดูหนังโรงได้ ดีจริ้ง หนังอินดี้ อินเดีย อินเตอร์ ฯลฯ ดูได้โหม้ดด ตอนนี้อย่าว่าแต่ตามหนังเลย หน้าตาดาราก็ไม่ค่อยรู้จักแล่ว ฮิ้ว เอาแหละ มาวันนี้แม่เลยพึ่งรู้ตัวว่าปลดแอกจากทาสฮอลีวู้ดแล้ว (ปลดมานานแล่วด้วยว่อย) เพราะวันนี้พ่อโกยหนังจีน (แบบม้วนต่อม้วนทีวีมาเลย) ส่วนแม่หยิบได้หนังเกาหลีสองเรื่อง หนังญี่ปุ่นเรื่องนึง และ หนัง ฮอมแฮงค์ อีกเรื่องนึง อ้ะ ให้ทายว่าเรื่องอะไร แม่เข้าใจแล้วว่าทำไมหนังเกาหลีถึงไปไกลนัก เพราะว่าเค้าสร้างกันเยอะ มีเวลาคิดมุขเยอะ คิดพล็อตเยอะ หนังจะไล่เรียงอารมณ์ไปได้เรื่อยๆ แบบเฟรมต่อเฟรม เหมือนเปิดหนังสือเลย (หมายถึงที่ไม่ใช่หนังตลกนะ) วันนี้เราคุ้นกับภาษาเกาหลีมากกว่าภาษาญี่ปุ่นซะอีก เชื่อไหมว่าเด็กวัยรุ่นไทยรู้จักดาราเกาหลีมากกว่าแม่อีก แม่ไม่รู้ใครเลย นอกจากน้องหน้าใสคนนั้น .. อ้อ แม่เลือกหนังเกาหลีที่คิดว่า หนุกหนานมา พ่อค้าบรักพ่อที่สุด(ประมาณนั้น) ดาราเด็กคนเดียวกับที่เล่น ยายผมดีที่สุดในโลก ถ้าอย่างเดียวที่จะทำให้อรรถรสในการดูหนังต่างชาติลดลง เพราะว่าต้องดูหนังพากย์ละก้อ - - คุณทีมพันธมิตรคะ คุณทำให้อิชั้นรู้สึกอย่างนั้นเลยค่ะ เว้ยยยย (เขียนค้างไว้ - ติดไว้ก่อน nobody knows , my brother) Create Date : 18 มีนาคม 2548 Last Update : 18 มีนาคม 2548 0:37:44 น. 0 comments Counter : 567 Pageviews.   Share Tweet