Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2548
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728 
 
20 กุมภาพันธ์ 2548
 
All Blogs
 
นินทานักวิจัยใหญ่



ก่อนหน้าที่แฟนเราจะเริ่มเรียนหนังสือ เค้าเคยไปเสิรฟอาหารญี่ปุ่นอยู่สองเดือน เพราะเค้าชอบกินอาหารญี่ปุ่นมาก คิดๆว่า ถ้าไปเสิรฟก็คงจะได้กินฟรีอีกด้วย แล้วรายได้ก็ค่อนข้างดี ทำงานอาทิตย์ละสองวัน(เฉพาะตอนเย็น) สามารถเอามาจ่ายค่าเทอมได้ครึ่งนึง โดยที่เค้าไม่ต้องขอสตางค์พ่อแม่ ร้านอาหารที่เค้าไปทำงาน อยู่ในบริเวณแถวบ้านเราและใกล้กับมหาลัยที่เราเรียนอยู่ และเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นร้านเดียวในย่านนี้ แบบว่าเป็น monopoly สุดๆ ทั้งร้านมีคนเสิรฟคนเดียว แต่มีเจ้าของร้านช่วยเสิรฟด้วย เค้าก็ต้องรับลูกค้าทั้ง dine-in, pick up, and delivery

สองอย่างหลังก็จะเป็นพวกโทรเข้ามาสั่งออเดอร์ไว้ แฟนบอกว่า มีคนนึง ชื่อ Ms. Meadow เป็นลูกค้า delivery ขาประจำ คือจะโทรมาสั่งเกือบทุกวัน ปกติคนที่โทรเข้ามาเนี่ย ก็จะมีเบอร์โทรศัพท์ขึ้นตรงหน้าจอว่าชื่ออะไร แล้วลูกค้าก็จะบอกชื่อตัวเอง แล้วสั่งอาหาร แล้วก็บอกเบอร์เดรดิตการ์ด แต่สำหรับคุณคนนี้ พอรับสายเธอปุ๊บ เธอก็จะสั่งๆๆๆเป็นชุดๆ แล้ววางหู

บางที ถ้าเราจำเสียงเค้าไม่ได้ หรือ เบอร์โทรศัพท์ที่เค้าโทรมา มันเป็นเบอร์ที่เราไม่คุ้น แล้วเราถามชื่อกับบัตรเครดิตเค้า เค้าจะด่า ด่าว่า ร้านเธอแย่มากๆ ชั้นโทรมาเป็นพันๆครั้ง ก็ยังจำชั้นไม่ได้หรือไง บางที เค้าก็จะให้ลูกสาวหรือลูกชายเค้าโทรมาสั่ง ซึ่งก็จะสั่งอาหารแปลกๆ พอคนขับรถเอาไปส่งให้ที่บ้าน เค้าก็จะดูบิล แล้วบอกว่า ชั้นไม่ได้สั่งอันนี้ ซึ่งจริงๆเค้าไม่ได้สั่งน่ะ แต่ลูกสาวลูกชายเค้าสั่ง พอเค้าพอเค้าเรียกลูกๆเค้ามา ลูกๆเค้าก็จะบอกว่า ไม่ได้สั่ง ทำให้บางทีก็ต้องเอาของกลับมา แต่บางทีถ้าเค้าอารมณ์ดีๆ เค้าก็จะยอมจ่ายอันที่เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้สั่งนั่นแหละ แล้วเค้าก็บอกว่า เดี๋ยวชั้นจะลองกินดู

หลังจากเค้าลองกินแล้ว เค้าก็จำไม่ได้หรอกว่ามันคืออะไร พอวันต่อๆมาเค้าโทรมาสั่งอีก เค้าก็จะถามว่า วันนั้นชั้นกินอะไรบ้างนะ แฟนก็จะต้องทวนความจำว่า วันนั้นเค้าสั่งอะไรไปบ้าง เค้าก็จะบอกว่า เออ นั่นแหละ เอาแบบวันนั้น แล้วเอาอันที่วันนั้นชั้นไม่ได้สั่งแต่ชั้นกินมาด้วยนะ ก็จะต้องนึกให้ออกว่า วันนั้นโดนโวยเรื่องเมนูอะไร แล้วก็ต้องจดไปในออเดอร์ใหม่ด้วย เล่นเอาปวดหัวมาก

แล้วเค้าก็จะต้องบอกเวลาส่งอาหาร ว่าจะต้องมาถึงบ้านเค้าเวลาเป๊ะๆเท่านี้ๆ ห้ามขาดห้ามเกิน เพราะถ้างั้นคนขับรถจะโดนบ่น เวลาเค้าโทรมาทีต้องคอยเตรียมพร้อมเสมอ เพราะถ้าไม่ได้ดังใจ จะโดนด่าตั้งแต่คนเสิรฟ คนขับรถ และเจ้าของร้าน

จุกจิกอย่างนี้ แฟนก็เลยถามเจ้าของร้านว่าเค้าเป็นใคร เจ้าของร้านก็บอกว่า เป็น อจ. ในมหาลัยของเรา แฟนก็กลับมาบ้านถามเราว่า อจ.คนนี้ อยู่ที่โรงเรียนเราหรือเปล่า ทำไมจุกจิกมากผิดวิสัยลูกค้าคนอื่นๆ เราก็บอกไปว่าสงสัยจะเป็นพวก อจ.เลข แต่ก็ปรากฏว่า ในหนังสือพิมพ์ของโรงเรียนเพิ่งลงข่าวและรูปของเค้าพอดี ปรากฎว่าเป็นอาจารย์ระดับผู้ใหญ่มากด้วยนะ งานวิจัยก็อยู่ในระดับประเทศ เป็นพวก Psychology อืมม แปลกดี เลยขอเอามานินทาหน่อย มีรูปประกอบด้วย

[Link 1] [Link 2] [Link3]


Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2548
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2548 22:45:40 น. 5 comments
Counter : 666 Pageviews.

 
มาอ่านค่ะๆ


โดย: ตุ๊กตารอยทราย IP: 203.150.217.118 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:13:48:48 น.  

 
มันส์มากๆค่ะ แต่ถ้าเจอลูกค้าแบบนี้ที่เมืองไทยคงไม่ไหวนะคะ


โดย: neaq วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:14:15:31 น.  

 
อ่านแล้วเครียดแทน อิอิ .. เปงผมคงจับลูกค้าเชือดคอตั้งแต่คราวแรก ..


โดย: เด็กชายหัวหอม วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:23:43:34 น.  

 
555 แปลกดี ไม่นึกว่าอาจารย์ระดับบิ๊กจะมีนิสัยแบบนี้ได้ ตลกดีค่า :-)


โดย: yodmanud^ying IP: 81.154.23.76 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:19:43:20 น.  

 
ฝรั่งบ้ามีเต็มเมือง แฮ่ะๆ


โดย: เกือกซ่าสีชมพู วันที่: 4 มีนาคม 2548 เวลา:11:00:44 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

B.F.Pinkerton
Location :
Midway United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




Friends' blogs
[Add B.F.Pinkerton's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.