Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
12 กรกฏาคม 2552
 
All Blogs
 
ช่วยเอาเลือด(ไม่ชั่ว)ออกจากตัวฉันที



ช่วยเอาเลือด(ไม่ชั่ว)ออกจากตัวฉันที

เมื่อตอนสมัยสาวๆ... เอ่อ ฉันหมายถึงเมื่อไม่กี่ปีก่อนตอนที่ฉันยังเป็นสาวสวยโสด(สนิท) อยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยนั้น ฉันอยู่ในคณะที่ฉันสุดแสนจะมั่นใจว่าตัวเองจะได้กลายเป็นทรัพยากรคณะที่น่าหลงใหลเพราะอัตราส่วนเพศเมีย เอ๊ย เพศหญิงน้อยกว่าเพศชาย

ภาคภูมิใจมากเลยนะนั่น ตอนนั้นน่ะ คือหมายถึง ตอนที่ใส่รองเท้าหุ้มส้นหุ้มนิ้วเท้าสีขาวส้นเตี้ยแบบที่นางพยาบาลมือใหม่หาใส่กัน เสื้อนิสิตตัวโตๆ ห้อยกระดุมโลหะหนักๆ ถ่วงไปห้าเม็ด ชายเสื้อยัดลงกระโปรงจีบรอบพองๆ กรอมตาตุ่ม... ใส่ไปได้ไงไม่รู้สิ เพนกวินชัดๆ

ช่างเรื่องชุดมันไปก่อนดีกว่า

แต่สรุปว่า ฉันก็ได้เป็นทรัพยากรของคณะจริงๆ คือ เก็บมันไว้ในคณะนี่แหละ คนในคณะก็ไม่แตะต้อง เพราะพวกคุณมันไปหาทรัพยากรคณะอื่นๆ ดีกว่า สาวบริหารฯ สาวมนุษย์ศาสตร์ สาวสังคมฯ โอ้...

ปล่อยนังสาวโรงงานอย่างฉันนั่งหาวปากกว้างน้ำลายยืดคาคณะต่อไป

เฮ้ย!!! ฉันไม่ได้จะเล่าเรื่องนี้นะ ฉันจะเล่าเรื่องการบริจาคเลือดต่างหาก (เว้ย)

เรื่องของเรื่องคือ ที่มหาวิทยาลัยมักจะมีกิจกรรมบริจาคเลือดอยู่เป็นระยะๆ จะมีรถมารับเจาะเลือดบริจาคอยู่แถวไหนสักที่... ลืมไปแล้ว คงที่ไหนสักแห่งในมหาวิทยาลัยนั่นแหละ (กรรม แก่แล้วหลงลืม) ไอ้พวกเพื่อนๆ เราก็ชักชวนกันไปเนอะ ไปบริจาคเลือกกันงั้นงี้ ไอ้เราก็วิ้งแสงสว่างอบอุ่นแห่งน้ำใจมนุษยชาติขึ้นมาในกระแสเลือด ไอ้กระแสที่ว่าจะเอาไปบริจาดนั่นแหละ

ก็เฮโลกันไป...

ต้องกรอกเอกสารอะไรสักอย่างก่อน นู่นนี่ แล้วก็มีพยาบาลถามว่ากินยาอะไรอยู่หรือเปล่า เราก็บอกว่าไม่ได้กิน เลือดจางไหม ก็ว่า ไม่เคยเป็น ความดันเราก็ปกติดี แต่พอบอกว่านอนตีสามเท่านั้นน่ะ เขาก็ว่า ไว้โอกาสหน้าดีกว่าไหม นอนน้อยไป

เลยอด

แต่คอนเสิร์ตพี่เบิร์ดไม่ได้มีหนเดียว

ฉันมีความพยายามในครั้งที่สอง คนจะทำดีเอาบุญ ทำดีแบบหวังผลตอบแทน ต้องมีโอกาสมั่งสิ คราวนี้ฉันเตรียมตัวดีและเตรียมตัวล่วงหน้า ฉันนอนไม่น้อยกว่าแปดชั่วโมง อันที่จริงฉันนอนอืดตลอดบ่ายเมื่อวานข้ามยันเช้าวันนี้บนเตียงหอพักในมหาวิทยาลัย รูมเมทรุ่นพี่จูเนียร์ยังมาสะกิดปลุกเพราะกลัวน้องมันตายคาห้อง เอิ่ม... ไม่รู้ละ สรุปว่าฉันนอนพอ ไม่ป่วยไม่ไข้แน่นอน ฮ่า...

แต่ทว่า...

พี่แดงฉันมา มาแบบไม่ให้รู้เนื้อรู้ตัว โอ้ว่าอนาถนัก เลือดตกยางออกพอแล้ว ฉันเลยไม่ได้รับสิทธิ์ให้เอาเลือกออกไปใส่ถุงรับบริจาคอีกแล้ว

ตลอดสี่ปีในรั้วมหาวิทยาลัย ฉันไม่เคยได้ทำบุญด้วยการบริจาคเลือดเลย ไม่นอนน้อยก็พี่แดงมา หากไม่มีทั้งสองอย่างก็ป่วยอยู่ หนักข้อ ฉันก็หมดความตั้งใจ เอ้า มารับบริจาคก็มารับกันไปละกัน ฉันจะนั่งมองคนเดินขึ้นเดินลงรถพยาบาลนั่นแหละ ประชดเลย ฮึ!!!

เมื่อทำงานปีแรกในตำแหน่งวิศวกรไฟแรงผู้ที่มีร่างกายแข็งแรงบึกบึนเทียบเทียมนักมวยไทยแชมป์โลก พูดตรงๆ ได้ว่า เตี้ย ล่ำ คล้ำแดด มันมาอีกแล้ว!!!

รถจากสถานพยาบาลแห่งหนึ่งมารับบริจาคเลือดถึงโรงงาน ฉันไม่คิดรอช้าอีกต่อไป

พี่แดงไม่มาแน่นอน ไม่ป่วยไม่ไข้ นอนเยอะดีเป็นปกติ ฮ่าๆ ได้เอาเลือดดีออกจากตัวแล้วเว้ย การกรอกเอกสารดำเนินไปจนจบ ฉันรอขึ้นไปรับการดูดเลือด หมายถึงการบริจาคเลือด

พยาบาลนั่งดักรอสัมภาษณ์ขั้นสุดท้ายก่อนเอาแขนให้เสียบ

“มีโรคประจำตัวอะไรไหมคะ”

ฉันนึก มีเป็นพวกผื่นแพ้ลมพิษมั่ง แต่ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรนี่นะ เอ้า

“ไม่มีโรคประจำตัวค่ะ”

“เป็นประจำเดือนอยู่หรือเปล่าคะ”

“ไม่เป็นค่ะ” ฉันเช็คมาดี ไม่เชื่อก็ลองจ้วงให้ดูได้

“ตั้งครรภ์อยู่หรือเปล่าคะ”

“ถ้าจะตั้งครรภ์ดิฉันคงแต่งงานก่อนน่ะค่ะ” ไม่มีใครเอาฉันหรอกค่ะคุณพยาบ๊าน ดูน้ำหน้าและสารรูปฉันก่อนสิ

พยาบาลหน้านิ่งเหลือบมองหน้าคนพยายามยิงมุขแวบหนึ่งแล้วถามต่อ

“ทานยาปฏิชีวนะอะไรอยู่หรือเปล่าคะ”

“ไม่ได้ทานนะคะ ไม่ได้ป่วยไข้...” ฉันนึกอะไรได้อย่างหนึ่ง ด้วยความที่ฉันกำลังอยู่ในช่วงรักษาผิวหน้าจากร้านหมอที่มีผู้รับการรักษาล้นคลีนิค มียาบางตัวที่หมอสั่งให้ทานด้วยนี่นา

“แต่ทานยาโรแอคคิวเทนอยู่อะค่ะ ไม่เป็นไรมั้งคะ” ก็เห็นเขาก็กินกันเยอะแยะนิ

พยาบาลยิ้มเย็น ก่อนจะเอาเอกสารของฉันไปวางไว้อีกกองหนึ่ง

“งั้นไปเลิกยามาสามเดือนก่อนค่ะ ค่อยมาบริจาคเลือด”

“...”

อือ... ใครก็ได้ ช่วยมาเอาเลือดจากตัวฉันไปช่วยชีวิตคนทีเถอะ ฉันอยากได้บุญ...



Create Date : 12 กรกฎาคม 2552
Last Update : 12 กรกฎาคม 2552 16:14:39 น. 9 comments
Counter : 497 Pageviews.

 
^ ^" เอาน่ามันต้องมีสักวันที่สำเร็จสิเนอะ


โดย: จริง IP: 202.28.21.4 วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:54:00 น.  

 
ไม่เคยบริจาคเลือดเลยเหมือนกันค่ะ
แค่เอาตาดำๆ ไปให้นางพยาบาลเห็น
เขาก็ไม่ให้บริจาคแล้ว


โดย: ปณาลี วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:12:00 น.  

 
ปล่อยนังสาวโรงงานอย่างฉันนั่งหาวปากกว้างน้ำลายยืดคาคณะต่อไป
โฮะๆๆๆ อ่านตรงนี้แล้วแอบขำ(เสียงดังลั่นเลย) พูดซะเห็นภาพเลยค่ะ

อยู่คณะอะไรคะ เท่าที่อ่าานมา ต้องวิศวะแหงมๆเลยค่ะ น่าอิจฉาแต๊เนาะ


โดย: Tukta21 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:17:41 น.  

 
ฮาได้ใจจริงๆค่ะ


โดย: Tukta21 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:23:08 น.  

 
ชะแวบ ... แอบเข้ามาอ่าน
ขอเสนอทางออกครับ ...
ไปนอนตากยุ่งที่สัตหีบดูสักคืน รับรองได้บริจาคสมใจ แต่ถ้ายุงยังปฏิเสธอีกก็ ... ปล่อยมันเหอะ อย่าให้ถึงขั้นเดินเอาหัวไปโหม่งเสาไฟตอนกึ่มๆ เลย


โดย: วรบรรณ วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:6:41:21 น.  

 
กร๊าก ทำบุญไม่ขึ้น (ด้วยวิธีนี้) ไปหาทางอื่นดีกว่ามั้ยครับ


โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) วันที่: 15 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:31:13 น.  

 
แจ๋ว ๆ ๆ ๆ ๆ
สุดยอด
สำนวนเหลือประมาณจริง ๆ ค่ะ

อ่านแล้ว
หัวร่อก้อมิได้ ร่ำไห้ก้อมิออก

. . . ฉันเช็คมาดี ไม่เชื่อก็ลองจ้วงให้ดูได้ . . .

คนสวย ๆ อย่างคุณ
เค้าเขียนอะไรที่ มันส์ ระเบิดโลก
อย่างนี้ได้ด้วยจริง ๆ แฮะ . . .

นับถือ . . . นับถือ . . .

ดังนี้ ขอรับ.
แฮ่ . . .



โดย: พจนารถ๓๒๒ IP: 58.9.221.172 วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:03:11 น.  

 
มาตามหาคุณหมอฟัน... ตี๋...


โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) วันที่: 26 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:18:15 น.  

 
กร๊ากกกกกกก

ไม่เป็นค่ะ” ฉันเช็คมาดี ไม่เชื่อก็ลองจ้วงให้ดูได้

เหลือเกิน...กรักๆๆ

คราวหน้า ต้องเรียกพี่ทไวไลท์มาดูดเลืิอดแล้ว 555


โดย: เช่นเคย IP: 203.146.6.28 วันที่: 30 กันยายน 2552 เวลา:22:21:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

BestChild
Location :
ชลบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ไม่ใช่คนเลว แต่ไม่ใช่คนดี
ไม่ใช่คนมีน้ำใจ แต่ไม่ได้เห็นแก่ตัว
ไม่ใช่คนใจร้าย แต่ไม่ใช่ผู้หญิงใจดี
ไม่ได้ต่อต้านใคร แต่ไม่ใช่คนยอมคน
รับรู้ในตัวตน และไม่สนใครจะว่าอย่างไร
รู้จักให้อภัย แต่ไม่ใช่ไม่รู้จักแค้น
เป็นผู้หญิงแท้ที่ชอบโชว์แมน แต่ความจริงแสนจะอ่อนโยน O_o!!!


~ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ~


"...มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่เรียนรู้จากความผิดพลาด ไม่มีใครเป็นผู้บริสุทธิ์ที่ถูกต้องเสมอไปในโลกใบนี้ หากจะมีก็ให้ไอ้คนนั้นมันไปเป็นเทวดาเสีย อย่ามาเป็นคนให้เสียชาติเกิดกันเลย"

โรม / เพราะเธอ...เลอค่าอมตะ







"คนที่บอกว่าคุณไม่สวยคือคนที่ไม่ได้มองคุณรู้ไหม ถ้าหากเพียงมองคุณดีๆ รู้จักมองให้ถึงความเป็นตัวคุณแล้วก็จะรู้ว่าคุณน่ะสวย..."

ยอด / ผมก็เป็นพระเอกคนหนึ่ง







จิ๊กซอว์ที่ต่อกันได้พอดีทั้งสองฝ่ายมันไม่ใช่สิ่งที่จะซื้อหาง่ายๆ เมื่อได้มันมาแล้วต้องรักษามันไว้ให้ดี อย่าทิ้งขว้างเหมือนเป็นสิ่งที่หมดค่า เพราะรู้ไหม ว่าหากแกปล่อยมันหลุดมือไปแล้วความสูญเสียจะเทียบไม่ได้กับอะไรทั้งนั้น"

อวิกา / เพราะเธอ...เลอค่าอมตะ






"...ไอ้ผู้ชายมาดแต๋วที่พี่ก่นด่านักหนาตรงหน้านี่นะ...เท่าที่รู้จักมา บอกได้คำเดียว...โคตรแมนเลยเว้ยค่ะ"

นงนุช / แมน







คุณค่าที่ว่า ความรู้สึกในทุกๆ ใบหน้าของคนในรูปคือ 'ความสุข' ไม่เห็นจะต้องมีองค์ประกอบเป็นฉากสวยงาม

ลูกชุบ / สาวติสท์แตกกับหนุ่มไฮเปอร์







"...คุณกับผมอาจดูต่างกัน คุณเชื่องช้า ผมว่องไว คุณใจเย็น ผมใจร้อน คุณชอบจดจ้องและลากเส้น แต่ผมชอบมองผ่านเลนส์และกดชัตเตอร์ แต่รู้มั๊ยในจุดประสงค์ของทั้งหมดมันคือสิ่งเดียวกัน..."

นที / สาวติสท์แตกกับหนุ่มไฮเปอร์







"มันเป็นแค่ความทรงจำ จะดีหรือร้าย เราไม่สามารถลบมันออกไปได้ เก็บมันไว้ในอดีตและเดินต่อไปยังอนาคตข้างหน้า ปล่อยให้ความทรงจำเป็นเพียงแค่ความทรงจำ"

Matsumura Ryo / Hiroshima eki สถานีแห่งความทรงจำ








"...บางทีสิ่งที่แกเห็นมันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้ เหรียญยังมีสองด้านได้เลยแก ประสาอะไรกับใจมนุษย์เล่า มันขึ้นอยู่กับว่าแกเลือกที่จะรับมันทุกด้านหรือเปล่า หากแกเลือกที่จะรับไว้เพียงด้านเดียวแล้วทุกข์ไปตลอดชีวิตน่ะมันคุ้มกันไหม..."

ลูกชุบ / เพราะเธอ...เลอค่าอมตะ









เฮ้อ... ผู้ชาย ไม่มีไม่ตาย แต่อยากได้สักคนแฮะ

"ฉัน"/ ท้องฟ้า หาดทราย สายลม ผมกระเจิง




ฝากคำทักทายไว้ด้วยจิ...รักตายเลย




ShoutMix chat widget




BestChild ในคอลัมน์นักเขียนรับเชิญ ลายปากกา 2009

BestChild ในคอลัมน์ "ลายรัก" ลายปากกา 2010




Friends' blogs
[Add BestChild's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.