Group Blog
 
<<
เมษายน 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
24 เมษายน 2552
 
All Blogs
 
Engine Stop!!!




หากอารมณ์ของคนเปรียบได้กับเครื่องยนต์กลไก ในเวลาที่คนเรานอนหลับเครื่องยนต์นั้นคงเดินอย่างสงบ คงที่และราบเรียบ แต่เมื่อใดที่เราตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรีบเร่งในยามเช้า เครื่องยนต์นั้นคงเร่งรอบหมุนฟันเฟืองเร็วขึ้นตามจังหวะของชีวิต เมื่อใดที่เราเศร้า เครื่องยนต์ของเราคงแทบหยุดเคลื่อนไหว ไร้กำลังขับเคลื่อนต่อไปข้างหน้า หมุนช้า...

ช้าลงเรื่อยๆ จนในสักวันมันคงจะหยุดลง

วันนี้... เครื่องยนต์ของฉันสะดุด ไอเสียที่ออกมาเป็นสีเทาหม่นคล้ายกับจะเตือนอะไรบางอย่าง แต่ฉันหรือจะสนใจ

ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าการควบคุมเครื่องยนต์ที่พยายามให้ราบเรียบของฉันมันเริ่มสั่นคลอนด้วยการกระทำที่ไร้ความยับยั้งชั่งใจของตนเอง คิด... แต่ไม่ตรึกตรอง มอง... แต่ไม่เห็นแจ้ง

จนเมื่อมารู้ว่าเครื่องยนต์ของฉันมันเริ่มทำงานรวน เครื่องยนต์ของฉันเริ่มผิดปกติ เครื่องยนต์ของฉันกำลังส่งเสียงคำราม ชีวิตของฉันกำลังกรีดร้อง

ฉันคงให้อภัยตัวเองหากนี่เป็นการรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของตัวฉันที่ทำให้เครื่องยนต์ตนเองมีอันต้องรวนเร แต่มันไม่ใช่ เครื่องยนต์นี้เคยพังมาแล้ว เครื่องยนต์นี้เกือบใช้การไม่ได้อีกต่อไป แล้วอย่างไรเล่า

เฝ้าถนอมบำรุงรักษามันมากี่ปีกว่ามันจะกลับมาขับเคลื่อนได้เต็มประสิทธิภาพดังเดิม

สุดท้าย ฉันก็ทำมันอีกครั้ง ทำให้เครื่องยนต์ของฉันเข้าไปสู่ความเสี่ยง การเคลื่อนไหวของเครื่องยนต์ที่ช้าหรือเร็วตามจังหวะชีวิตของฉันมันไม่เคยผิดจังหวะหรือสะดุดอีกเลยหลังจากที่ฉันซ่อมให้มันกลับมาได้อีกครั้ง มันไม่เกเรอีกเลย ด้วยการบำรุงป้องกันรักษาการทำงานและประสิทธิภาพของมัน

ไม่ยอมแม้แต่จะให้มีสารแปลกปลอมใดๆ เข้ามาทำให้การทำงานของตัวเครื่องมันรวนได้

หลังจากที่เคยปล่อยให้มันโดนทำร้ายมาแล้วครั้งหนึ่ง...

จำได้ว่ามันหนักหนาสาหัสเพียงไรในครานั้น แต่ความรุนแรงของมันกลับถูกปล่อยปละละเลยจากตัวฉันเอง คนที่ควบคุมการเคลื่อนไหวของจังหวะเครื่องยนต์...

ฉันเอง... คนที่เร่งกำลังของเครื่องยนต์จนสุดแล้วโดนแรงฉุดลงมาอย่างกระทันหัน

ลองคิดดูสิ... หากวันหนึ่ง เรากำลังอยู่หลังพวงมาลัยรถยนต์ แป้นบังคับห้ามล้อและคันเร่งอยู่เพียงแรงสัมผัสปลายเท้า คุณกำลังมีความสุขกับการใช้กำลังขับเคลื่อนสูงสุดของเครื่องยนต์โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

ลองคิดดูสิ

สิ่งที่ตาคุณเห็น... ทางที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ไร้สิ่งกีดขวาง ถนนราบเรียบ จุดหมายปลายทางที่คุณไม่สนใจว่ามันจะถึงช้าหรือเร็ว คุณเพียงกระหยิ่มยิ้มย่องและเหยียบคันเร่งจนจมมิด เข็มความเร็วรอบจะพุ่งทะยานไปจนถึงขีดบอกระดับสูงสุด ระดับของหน้าปัดม์ความเร็วจะถูกดันให้สู่ตัวเลขสูงเพียงใด คุณก็ไม่คิดแม้แต่น้อย... ไม่ได้หยุดคิดแม้แต่น้อยว่าหากมีสิ่งกีดขวางเล็กๆ สีกอย่างหลุดเข้ามาขวางหน้าคุณแล้วจะเกิดอะไรขึ้น

ด้วยความเร็วสูงสุดที่คุณวิ่ง ด้วยแรงขับเคลื่อนทั้งหมดที่โหมใส่ลงไป...

ชนมันตรงๆ หรือหักหลบ?

ด้วยความเร็วสูดสุดของเครื่องยนต์ที่คุณนั่งอยู่ในนั้น เครื่องยนต์ที่คุณเป็นคนควบคุมมันเอง เครื่องยนต์ที่คุณกำหนดทิศทางและความเร็วอยู่เบื้องหลังพวงมาลัย

ไม่ว่าจะเลือกทางไหน คุณต้องเจ็บตัวแน่นอน เพียงแต่คุณจะรักษาชีวิตเอาไว้ได้เท่านั้น

แล้วหากว่าคุณสามารถหลบหลีกสิ่งนั้นได้ แล้วต่อไปข้างหน้าล่ะ?

รอยไหม้ของยางที่พื้นถนนยังคงอยู่แต่คุณผ่านมันมาได้ ใจคุณเป็นอย่างไร แต่ใจของฉันมันเริ่มหวาดระแวง แต่ฉันคิดจะผ่อนฝีเท้าลงมาหรือไม่นั้น ฉันยังคงเหยียบคันเร่งต่อไปเพราะความคะนอง ไม่กลัว

ถึงแม้ครั้งหนึ่งจะเกือบสุญเสียการทำงานเครื่องยนต์นี้มาแล้ว แต่ก็ยังสามารถฟื้นกลับมาได้ใช่ไหม แล้วฉันจะกลัวทำไม หากมันพังก็ซ่อมใหม่... ใช่หรือเปล่า

หัวที่เต็มไปด้วยท่วงทำนองปลุกเร้า ดังวนเวียนอยู่ในสมองจนไม่สามารถเติมสิ่งที่เรียกว่า “สติ” เข้าไปได้ เสียงอื้ออึงเร้าใจแทรกซึมไปในทุกท่วงทำนอง เท้าที่เหยียบจมคันเร่ง มือที่หมุนพวงมาลัยด้วยจังหวะกระแทกกระทั้น มุมปากที่ยกยิ้มอย่างเหิมเกริม

เสียงเครื่องยนต์ที่เร่งรอบในทุกจังหวะของการขยับไหว

เพียงเสี้ยววินาทีของการตัดสินใจเท่านั้น... เพียงเสี้ยววินาที

อะไรบางอย่างวิ่งตัดหน้าการเคลื่อนไหวไร้ขอบเขตของเครื่องยนต์

มือที่จับพวงมาลัยแน่นสั่นไหว เท้าเหยียบเบรคกระทันหัน รถยนต์ที่แล่นมาอย่างเร็วจี๋ถูกห้ามล้อดึงให้หมุนคว้าง กลิ่นยางไหม้และควันจากการเสียดสีลอยคละคลุ้ง

พลันในหัวสมองของฉันฉายย้อนถึงอดีตที่เครื่องยนต์เคยหยุดมาก่อน!!!

เหมือนตกจากที่สูงทั้งที่ยังยืนอยู่บนพื้นดิน เลือดในกายเย็นเฉียบเสมือนไร้ซึ่งชีวิต ปลายนิ้วทั้งสิบชาจนไม่รู้สึกใดๆ ความเจ็บปวดที่หนาวเหน็บค่อยแทรกซึมเข้ามาช้าๆ จากความเย็นเยียบค่อยแผ่ซ่านเข้ามากดที่กลางอก

ปวด...

จนผิวหน้ารู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆ ที่ไหลออกมาจากดวงตาพร่ามัวทั้งสองข้าง

หัวสมองมึนงงเกินกว่าจะคิดหรือสั่งการให้ร่างกายขยับเขยื้อน

ไร้การทรงตัว ไร้การเคลื่อนไหว

เครื่องยนต์ที่หยุดนิ่ง ร่างกายที่หยุดนิ่ง หัวใจที่... หยุดนิ่ง

หากแต่ว่าครั้งนั้น เครื่องยนต์ของฉันยังคงเหลือค่าที่ผ่านการทดสอบ ชีวิตของฉันแค่ผ่านการทดสอบ อาจเสีย อาจต้องซ่อม แต่สุดท้ายมันก็ผ่านมาได้

เครื่องยนต์สามารถกลับมาขับเคลื่อนได้อีกครั้ง

หัวใจ... กลับมาเต้นตามจังหวะชีวิตขึ้นลงได้ดังเดิม

รถยนต์ของฉันในตอนนี้หยุดนิ่ง ควันที่เกิดจากแรงบดล้อรถยนต์กับพื้นถนนที่ร้อนระอุค่อยๆ จางลงไปตามเวลา ถึงแม้ว่ารถยนต์ของฉันมันจะจอดอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ถูกไม่ควรนัก แต่มันยังคงอยู่ มันยังคงอยู่บนพื้นถนน ฉันเพียงแค่เสียขวัญ แต่ฉันยังมีลมหายใจอยู่

เพียงวูบหนึ่งในสิ่งที่ยังอยู่ในส่วนลึก... ความเจ็บปวดจากความผิดพลาดบนถนนที่ฉันใส่คันเร่งเดินหน้าไม่ยั้งในครานั้นมันหลั่งไหลเข้ามาจนเหน็บหนาวไปทั่วร่าง...

เครื่องยนต์ของฉันยังร้อนระอุ และรอเพียงการสั่งการจากตัวฉัน สมองของฉัน

ฉันอาจต้องใช้สติ วูบเดียวเท่านั้นที่ขีดเส้นชีวิตและการเดินทางบนถนนสายนี้ ถนนที่สวยงามและหลอกล่อยั่วยวนให้เราหลงใหลในความเร็วอันแสนระทึกใจ

ถ้าหากว่าอุปสรรคที่ขีดขวางฉันเมื่อครู่มันใหญ่โตกว่านี้ล่ะ หากมันเป็นขอนไม้ใหญ่ที่ล้มลงมาขวางหน้ากระทันหันล่ะ

เครื่องยนต์ของฉันจะยังกลับมาทำงานได้ไหม มันจะยังคงสภาพเดิมได้ไหม

หรือว่ามันจะบิดเบี้ยวแตกหักจนไม่สามารถซ่อมมาใช้งานได้อีกต่อไป...

มือเย็นเฉียบขาวซีดทั้งสองข้างค่อยกลับมามีสีเลือดและเพิ่มอุณหภูมิอีกครั้ง... ฉันเคลื่อนมันไปประจำตรงตำแหน่งของพวงมาลัย เตรียมกำหนดทิศทางของชีวิตต่อไป เท้าของฉันแตะลงแผ่วเบาบนพื้นคันเร่งอย่างไม่แน่ใจ รอการกำหนดความเร็วในการเคลื่อนที่ไปข้างหน้า

ดีหรือ... ที่เราจะเคลื่อนที่ต่อไปในเส้นทางที่แสนจะยั่วยุให้เกิดความเหิมเกริมนั้นอีกครั้ง

หรือเราจะกลับรถ กลับไปสู่อีกเส้นทางหนึ่งที่ปลอดภัยกว่า... เดินทางไปในหนทางที่มีจุดหมายชัดเจนอยู่แล้วเบื้องหน้า ทุกอย่างเป็นตามที่คิดไว้ ดำเนินต่อไปจนกว่าเครื่องยนต์จะหมดอายุการทำงานตามที่ออกแบบมาไว้ หรือ...

เลือกที่จะเล่นกับเส้นทางตื่นเต้นเร้าใจที่ไม่รู้ว่ามันจะจบลงตรงไหน จะจบลงแบบใด กับความเสี่ยงว่าเครื่องยนต์ของฉันจะทำงานต่อได้อีกนานเท่าไร วันนี้ พรุ่งนี้ หนึ่งปี หรือตลอดไป วัดใจว่าฉันจะสามารถควบคุมทิศทางและการเคลื่อนไหวเมื่อเจออุปสรรคเหล่านั้นได้หรือไม่

ฉันยังคงคิดอยู่... เครื่องยนต์กำลังรอการตัดสินใจของคนที่อยู่เบื้องหลังพวงมาลัยอย่างฉันอยู่

ฉัน... จะต้องตัดสินใจ




Create Date : 24 เมษายน 2552
Last Update : 25 เมษายน 2552 0:33:27 น. 3 comments
Counter : 763 Pageviews.

 





เเวะมาส่งกำลังใจค่ะ


โดย: อมิธีสท์ วันที่: 24 เมษายน 2552 เวลา:23:50:04 น.  

 
หัวใจติดเทอร์โบ

ไม่เอาเทอร์โมมิเตอร์

วันไหน ติดเทอร์โบ.. วันนั้นน้ำมันมักหมดเร็ว

วันไหนเทอร์โมมิเตอร์พุ่งปู๊ด น้ำมันยิ่งหมดเร็วกว่า

เดี๋ยวนี้ เริ่มงก.. เพราะพิษน้ำมัน
หัวใจจึงไร้เทอร์โบ แต่ยังคงเทอร์โมมิเตอร์ต่ำๆ

(ปล. เทอร์โมมิเตอร์ ในความหมายคือ อารมณ์
รมณ์จอย ก็อยู่อุณหภูมิต่ำๆ ไม่จอยก็อยู่สูง)





โดย: สัมผัสรักในใจเรา วันที่: 25 เมษายน 2552 เวลา:20:26:35 น.  

 
สุดที่รักอัพบล็อกแล้ว

ดีใจจัง...

ไม่ว่าคุณเบสต์กำลังเจออะไรอยู่ ตัดสินใจอย่างไรบนเส้นทางชีวิต
ตูนขอเป็นกำลังใจให้นะคะ


โดย: ปณาลี วันที่: 26 เมษายน 2552 เวลา:11:40:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

BestChild
Location :
ชลบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ไม่ใช่คนเลว แต่ไม่ใช่คนดี
ไม่ใช่คนมีน้ำใจ แต่ไม่ได้เห็นแก่ตัว
ไม่ใช่คนใจร้าย แต่ไม่ใช่ผู้หญิงใจดี
ไม่ได้ต่อต้านใคร แต่ไม่ใช่คนยอมคน
รับรู้ในตัวตน และไม่สนใครจะว่าอย่างไร
รู้จักให้อภัย แต่ไม่ใช่ไม่รู้จักแค้น
เป็นผู้หญิงแท้ที่ชอบโชว์แมน แต่ความจริงแสนจะอ่อนโยน O_o!!!


~ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ~


"...มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่เรียนรู้จากความผิดพลาด ไม่มีใครเป็นผู้บริสุทธิ์ที่ถูกต้องเสมอไปในโลกใบนี้ หากจะมีก็ให้ไอ้คนนั้นมันไปเป็นเทวดาเสีย อย่ามาเป็นคนให้เสียชาติเกิดกันเลย"

โรม / เพราะเธอ...เลอค่าอมตะ







"คนที่บอกว่าคุณไม่สวยคือคนที่ไม่ได้มองคุณรู้ไหม ถ้าหากเพียงมองคุณดีๆ รู้จักมองให้ถึงความเป็นตัวคุณแล้วก็จะรู้ว่าคุณน่ะสวย..."

ยอด / ผมก็เป็นพระเอกคนหนึ่ง







จิ๊กซอว์ที่ต่อกันได้พอดีทั้งสองฝ่ายมันไม่ใช่สิ่งที่จะซื้อหาง่ายๆ เมื่อได้มันมาแล้วต้องรักษามันไว้ให้ดี อย่าทิ้งขว้างเหมือนเป็นสิ่งที่หมดค่า เพราะรู้ไหม ว่าหากแกปล่อยมันหลุดมือไปแล้วความสูญเสียจะเทียบไม่ได้กับอะไรทั้งนั้น"

อวิกา / เพราะเธอ...เลอค่าอมตะ






"...ไอ้ผู้ชายมาดแต๋วที่พี่ก่นด่านักหนาตรงหน้านี่นะ...เท่าที่รู้จักมา บอกได้คำเดียว...โคตรแมนเลยเว้ยค่ะ"

นงนุช / แมน







คุณค่าที่ว่า ความรู้สึกในทุกๆ ใบหน้าของคนในรูปคือ 'ความสุข' ไม่เห็นจะต้องมีองค์ประกอบเป็นฉากสวยงาม

ลูกชุบ / สาวติสท์แตกกับหนุ่มไฮเปอร์







"...คุณกับผมอาจดูต่างกัน คุณเชื่องช้า ผมว่องไว คุณใจเย็น ผมใจร้อน คุณชอบจดจ้องและลากเส้น แต่ผมชอบมองผ่านเลนส์และกดชัตเตอร์ แต่รู้มั๊ยในจุดประสงค์ของทั้งหมดมันคือสิ่งเดียวกัน..."

นที / สาวติสท์แตกกับหนุ่มไฮเปอร์







"มันเป็นแค่ความทรงจำ จะดีหรือร้าย เราไม่สามารถลบมันออกไปได้ เก็บมันไว้ในอดีตและเดินต่อไปยังอนาคตข้างหน้า ปล่อยให้ความทรงจำเป็นเพียงแค่ความทรงจำ"

Matsumura Ryo / Hiroshima eki สถานีแห่งความทรงจำ








"...บางทีสิ่งที่แกเห็นมันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้ เหรียญยังมีสองด้านได้เลยแก ประสาอะไรกับใจมนุษย์เล่า มันขึ้นอยู่กับว่าแกเลือกที่จะรับมันทุกด้านหรือเปล่า หากแกเลือกที่จะรับไว้เพียงด้านเดียวแล้วทุกข์ไปตลอดชีวิตน่ะมันคุ้มกันไหม..."

ลูกชุบ / เพราะเธอ...เลอค่าอมตะ









เฮ้อ... ผู้ชาย ไม่มีไม่ตาย แต่อยากได้สักคนแฮะ

"ฉัน"/ ท้องฟ้า หาดทราย สายลม ผมกระเจิง




ฝากคำทักทายไว้ด้วยจิ...รักตายเลย




ShoutMix chat widget




BestChild ในคอลัมน์นักเขียนรับเชิญ ลายปากกา 2009

BestChild ในคอลัมน์ "ลายรัก" ลายปากกา 2010




Friends' blogs
[Add BestChild's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.