|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เมื่อหัวกำลังจะระเบิดเป็นเสี่ยง
คุณจะทำอย่างไร ในเวลาที่คุณรู้สึกว่าหัวมันกำลังจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ ทุกอย่างมันรุมเร้า ซ้ายเป็นงูยักษ์ ขวาเป็นเสือหิว ตรงหน้าเป็นฝูงลิงบาบูนที่แสนโหดร้าย คุณหันหลังกลับไม่ได้เพราะมันคือบ่อโคลนดูด
ที่ร้ายไปกว่านั้น... แม้แต่ขอเวลาเพียงนิด เพื่อหยุดยืนคิดรับมือกับสถานการณ์รอบข้าง คุณยังไม่สามารถจะทำมันได้
Not Falling - Mudvayne
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ ฉันเจอกับเรื่องบีบอัดสมองอีกครั้งแล้ว ด้วยความรับผิดชอบของคนที่อยู่ในความควบคุม ด้วยตำแหน่งหน้าที่และบทบาทที่สวมหัวอยู่ หัวโขนที่หนักอึ้ง ทุกอย่างกำลังต้องการให้ฉันแสดงความรับผิดชอบ
ฉันมีเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง และในหนึ่งชั่วโมงนั้น คนในความรับผิดชอบของฉันคนหนึ่งกำลังร้องไห้ เธอนั่งร้องไห้น้ำตารินออกมาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจในสิ่งที่ได้รับจากเบื้องบน ในวันนี้ เธอไม่ได้อยู่ในจุดที่จะเป็นคนที่ฉันจะต้องรับผิดชอบอีกต่อไปแล้ว แต่ฉันเองที่เป็นคนดึงเธอเข้ามา ฉันเองที่ควรจะเป็นคนปกป้องเธอได้ แต่เปล่าเลย... ฉันทำได้แต่นั่งมองดู
อีกหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น การประชุมจะเริ่มขึ้นตามกำหนดการที่ฉันเป็นคนกำหนด กำหนดการที่จะมีประธานการประชุมเป็นฉันเอง กับผู้ร่วมประชุมมากมายที่เพียบพร้อมไปด้วยตำแหน่งการงานบนความรับผิดชอบที่แตกต่างออกไป
อีกชั่วโมงเดียวเท่านั้น ฉันจะต้องไปปรากฎตัวในสถานที่ที่ไกลออกไปจากที่ฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ถึงร้อยสามสิบกิโลเมตร
ฉันกำลังจะเก็บประเป๋าและเดินออกไปยังรถยนต์ของตัวเองในขณะกระเพาะที่เกือบว่างเปล่าจากอาหารที่ได้ตั้งแต่เช้าจนเที่ยงครึ่งนี้เพียงนมกล่องเดียวกำลังบีบตัวสร้างความเจ็บปวดให้กับฉัน
ฉันกำลังจะเก็บกระเป๋า ในขณะที่ลูกน้องคนหนึ่งกำลังพร่ำพูดด้วยอารมณ์กับเพื่อนอีกสามคนที่นั่งพังอยู่ข้างๆ
ฉันกำลังจะเก็บกระเป๋า ในขณะที่สายตาของทุกคนหันมามองทางฉัน ขอความช่วยเหลือให้ทำอะไรสักอย่าง เพื่อที่จะทำให้คนคนหนึ่งที่กำลังร้องไห้เพราะไม่สามารถควบคุมอารมณ์และสติที่กำลังจะหลุดออกมาจากสามัญสำนึกเอาไว้ได้
ฉันตัดสินใจวางกระเป๋าลง กัดฟันและกลืนก้อนเหนียวในลำคอลงไปอย่างยากเย็น เพราะเรากำลังแบกรับน้ำหนักของหัวโขนบนบ่าทั้งสองข้าง ไม่ว่าในใจเราจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าในใจเราจะร้อนแค่ไหน แต่เราต้องกักมันเอาไว้
มือสองข้างที่วางบนบ่าของเธอคนนั้นอุ่นและสั่นน้อยๆ... มือของฉันวางเบาๆ ปลอบโยน ใช้คำพูดที่กลั่นกรองออกมาอย่างดี ไม่ปลอบโยนและบอกว่ามันจะกลับกลายเป็นดี ไม่มีคำพูดเพราะๆ ที่จะบอกเธอว่าฉันจะช่วย เพราะฉันรู้ดีว่าฉันไม่สามารถช่วยเธอได้ ฉันไม่สามารถใช้อำนาจหน้าที่ที่แลกไปแล้วซึ่งความอิสระของชีวิตมาช่วยเธอได้อีกต่อไป ไม่ว่าจะพยายามอีกเท่าไรก็ตาม
ฉันบอกให้เธอเข้าใจว่าสิ่งที่เผชิญอยู่คืออะไร เธอจำเป็นต้องใช้ชีวิตกับมันต่อไปให้ได้ เธอต้องลองหันไปมองรอบๆ กาย มองสายตาของคนรอบข้างให้ลึก มองให้ดี เธอที่นั่งเสียน้ำตาอยู่ตรงนี้ไม่ได้แตกต่างไปจากเพื่อนๆ เลยแม้แต่น้อย
เพียงยอมรับ และใช้ชีวิตอยู่กับมันให้ได้...
โทรศัพท์มือถือของฉันดังขึ้น ปลายสายถามว่าฉันออกมาถึงไหนแล้ว เปล่า... ฉันยังไม่ได้ออกไปเลย ฉันตัดสินใจเลื่อนการประชุมออกไปครึ่งชั่วโมง เพียงหวังว่ามันจะช่วยให้ความรับผิดชอบในการเปิดประชุมของฉันมันยังคงมีเหลืออยู่บ้าง
เมื่อเธอคนนั้นเงียบลง และพยายามพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นคงนักว่าเข้าใจ ฉันกำลังจะออกไป ปล่อยให้เพื่อนๆ ลูบไหล่ลูบหลังและหาเรื่องขำๆ มานั่งปรับอารมณ์ของเธอ
แต่ปัญหาใหญ่ก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
อีกคนหนึ่งในความควบคุมของฉันถูกส่งไปทำงานที่ต่างประเทศและไปโดยไม่ได้จูนความเข้าใจให้ตรงกันกับคนที่เหลืออยู่ ใครคนหนึ่งกำลังมาด้วยอารมณ์ร้อนรน ตรงมาทางฉัน ต่อว่าลูกน้องของฉันอย่างรุนแรง ด้วยอารมณ์
แต่ฉันกำลังพยายามเต็มที่ในการสะกดกลั้นอารมณ์
ฉันกำลังจะเก็บกระเป๋า แต่ต้องวางมันลงอีกครั้ง... แสบท้อง ปวดกระเพาะและเบาหวิวในช่องอก โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เพื่อปลายสายจะถามว่าฉันจะไปถึงเป็นเวลากี่โมง เพราะการประชุมวันนี้ไม่มีคนที่จะเข้าแทนฉันได้ ฉันเป็นคนที่จำเป็นจะต้องเข้าประชุมครั้งนี้... ฉันกัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะตอบออกไปว่าจะไปถึงให้เร็วที่สุด
ฉันพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งลูกน้องตัวเองถูกต่อว่า พยายามทำความเข้าใจกับคนที่พุ่งตรงมาด้วยแรงอารมณ์ พยายามไกล่เกลี่ยด้วยการใช้เหตุผลและความใจเย็น... ทั้งๆ ที่ในใจฉันมันกำลังถูกแผดเผา มันกำลังจะระเบิดออกมา เผาทุกอย่างให้มอดไหม้เป็นจุณ
ในที่สุด... ฉันเก็บกระเป๋าและเดินออกจากที่แห่งนี้ไปด้วยสติที่มั่นคงและเรียบนิ่ง อารมณ์ที่กำลังจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ ถูกหยุดเอาไว้ได้ด้วยความเจ็บปวดที่รุนแรงยิ่งกว่า... ฉันเหลือบมองมือของตัวเองขณะที่เสียบกุญแจเข้าช่องล็อครถและได้แต่ยิ้มหยันตัวเองเงียบๆ
ฉันยังคงเหลือบมองมือข้างนั้นเป็นระยะขณะที่ต้องประคองพวงมาลัยรถยนต์ที่ความเร็วกว่าร้อยห้าสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงมุ่งหน้าสู่จุดหมาย... ฉันยังคงเหลือบมองมือขวาเพื่อเตือนสติตัวเองเอาไว้
มือขวาที่แดงและช้ำจากการกำหมัดแน่นและชกเข้ากับผนังปูนจนสุดแรง...
แล้วหากเป็นคุณล่ะ
คุณจะทำอย่างไร ในเวลาที่คุณรู้สึกว่าหัวมันกำลังจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ ทุกอย่างมันรุมเร้า คุณจะทำอย่างไรเพื่อที่จะหยุดมันเอาไว้โดยไม่ต้องเสียเวลาคิด...
คุณจะทำอย่างไร...
| Create Date : 14 มีนาคม 2552 |
| Last Update : 14 มีนาคม 2552 20:47:43 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 684 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: CrackyDong  วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:21:03:18 น. |
|
|
|
| โดย: zodayenka วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:22:43:59 น. |
|
|
|
| โดย: ธาร นาวา วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:23:23:36 น. |
|
|
|
| โดย: ริวไผ่ IP: 88.149.172.90 วันที่: 15 มีนาคม 2552 เวลา:8:15:28 น. |
|
|
|
| โดย: บู้บี้ IP: 118.7.235.3 วันที่: 15 มีนาคม 2552 เวลา:19:42:17 น. |
|
|
|
| โดย: รักดี (PSlovebird ) วันที่: 15 มีนาคม 2552 เวลา:22:29:00 น. |
|
|
|
| โดย: ปณาลี วันที่: 19 มีนาคม 2552 เวลา:20:07:11 น. |
|
|
|
| โดย: โห่ย IP: 203.146.6.28 วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:9:25:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ชลบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่ใช่คนเลว แต่ไม่ใช่คนดี
ไม่ใช่คนมีน้ำใจ แต่ไม่ได้เห็นแก่ตัว
ไม่ใช่คนใจร้าย แต่ไม่ใช่ผู้หญิงใจดี
ไม่ได้ต่อต้านใคร แต่ไม่ใช่คนยอมคน
รับรู้ในตัวตน และไม่สนใครจะว่าอย่างไร
รู้จักให้อภัย แต่ไม่ใช่ไม่รู้จักแค้น
เป็นผู้หญิงแท้ที่ชอบโชว์แมน แต่ความจริงแสนจะอ่อนโยน O_o!!!
~ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ~
ฝากคำทักทายไว้ด้วยจิ...รักตายเลย
ShoutMix chat widget
BestChild ในคอลัมน์นักเขียนรับเชิญ ลายปากกา 2009
BestChild ในคอลัมน์ "ลายรัก" ลายปากกา 2010
|
|
|
|
|
|
|
|
|
