1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31
อย่ากลัวการเปลี่ยนแปลง
หลังจากนั่งให้ตัวขี้เกียจเกาะไหล่ไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันตั้งแต่หยุดเมื่อปลายปี ตอนนี้เห็นบล็อกเพื่อนหลายคนเปิดรับปีใหม่ ปีขาล ปีแมวยักษ์ สัตว์โลกน่ารักของฉัน ก็เลยอยากขอเปิดบล็อกบ้าง เขียนนู่นนี่ไปก่อน อาจจะเป็นการบ่น พร่ำเพ้อพรรณนา เห็นหลายคนมีความตั้งมั่นและปณิธาน หลายคนมีการเปลี่ยนแปลงของชีวิต ส่วนฉัน... ฉันยังมองหาอยู่เลยว่า ชีวิตในปีนี้ อะไรบ้างที่จะทำให้ฉันเปลี่ยนไป เรื่องงาน เรื่องการเรียนต่อ เรื่องอายุที่เพิ่มไปอีกปี อันที่จริง ฉันเป็นคนที่ชอบความเปลี่ยนแปลง ยังจำได้เมื่อประมาณสิบปีที่แล้ว เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีและเข้าทำงานที่แรก (กรึ๋ย รู้หมดว่าเราเกิดมานาน) ทำงานโดยไม่รู้หรอกว่าฉันรักในงานหรือเปล่า กัดฟันตื่นเช้าเข้าไปทำงานไปวันๆ แค่นั้น จนรู้จักกับเพื่อนคนหนึ่งที่นั่น เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาสะสวย นิสัยน่ารักที่หากเธอไม่บอกออกมาว่าอายุเท่าไรเราจะคาดการณ์ผิดกันไปหมด หน้าตาเธอสดใสและอ่อนกว่าวัยไปหลายปีเลยทีเดียว เธอบอกว่า เธอผ่านอะไรมาเยอะ เคยโศกเศร้ากับความผิดพลาดในชีวิตและโชคดีที่สามารถเปลี่ยนแนวคิดของตัวเองจนหลุดพ้นตรงนั้นมาได้ กลายเป็นคนที่ใช้ชีวิตแบบมีความสุข ยิ้มรับกับทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามา เธอเป็นเพื่อนที่ฉันไปร่วมงานแต่งงานแบบคริสต์ ในโบสถ์เป็นครั้งแรก หลังจากเธอแต่งงานได้ไม่นาน ฉันได้รับข่าวว่า เธอกำลังจะลาออก ฉันแปลกใจ แน่นอน เธอออกจะดูมีความสุขดีกับงานที่เธอทำ แต่เธอกลับบอกว่า มันเป็นเพียงการตัดสินใจก้าวเข้าไปพบกับสิ่งใหม่ๆ ที่มันย่อมจะต้องพัฒนาไปจากสิ่งเก่าที่เป็นอยู่ เธอบอกกับฉันเมื่อฉันถามด้วยอาการไม่เข้าใจและเป็นเรื่องใหญ่ในการตัดสินใจลาออกทั้งที่ไม่มีงานรองรับว่า อย่ากลัวการเปลี่ยนแปลง ตอนนั้น ฉันยังเด็กมากในโลกของการเลี้ยงตัวเอง ฉันเพิ่งอายุยี่สิบปี ด้วยความที่เรียนจบเร็วและทำงานเป็นที่แรก ปีแรก และครั้งแรกในชีวิต สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือการไม่มีงานทำและเป็นภาระให้พ่อกับแม่ ฉันรู้ดีว่าทางบ้านฉันไม่ได้ร่ำรวยมีเงินทองอะไร พ่อกับแม่ไม่ได้มีเงินเก็บเอาไว้ให้ฉันมากพอที่จะอยู่เฉยๆ แล้วใช้เงินน้ำพักน้ำแรงของพ่อและแม่ไปวันๆ ตอนที่ฉันเรียนมหาวิทยาลัยพ่อกับแม่ฉันต้องกระเบียดกระเสียรใช้เงินชนิดที่ว่าสองคนรวมกันยังใช้น้อยกว่าการส่งไปให้ฉันใช้รายเดือนอีกด้วยซ้ำ เพราะพ่อเป็นเพียงพนักงานบริษัทเล็กๆ แม่เป็นแม่บ้านที่พอมีรายได้จากการตัดเย็บเสื้อผ้าเล็กๆ น้อยๆ ความหวังเดียวของพ่อกับแม่ฉันคือ ทำอย่างไรก็ได้ให้ฉันไม่รู้สึกว่าตัวเองขาด และให้เรียนจบมาโดยสามารถหาเงินเลี้ยงตัวได้ ยอมหาทุกอย่างให้เพื่อสนับสนุนการเรียนของฉัน สมัยนั้น คอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งราคาสูงมาก ฉันได้คอมพิวเตอร์ยี่ห้อดีที่พ่อกับแม่ไม่ได้มีความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์เลยสักนิดมาจากเงินของเขา สนนราคาห้าหมื่นบาท เท่ากับเงินเดือนของพ่อคูณสี่ ที่สำคัญ ฉันไม่ได้รู้เลยว่าสิ่งที่ฉันได้มาในตอนนั้นมันมากมายกว่าที่ฉันคิดเอาไว้มากมายนัก สี่ปีที่ฉันไปเรียนในมหาวิทยาลัย มันเกิดอะไรกับสถานะทางการเงินของที่บ้านบ้าง พ่อกับแม่ไม่เคยบอกให้ฉันรู้เลย แม้ฉันจะคอยถามว่าแม่กับพ่อโอเคไหม ฉันพยายามใช้เงินให้น้อย ประหยัดมากกว่าเด็กคนอื่นๆ ที่อยู่ในสังคมเดียวกัน แต่ฉันก็ไม่เคยรู้หรอก ว่าแค่ไหนที่ควรจะเป็น ฉันมารู้ภายหลังจากที่ทำงานมาได้หลายปีแล้วว่า เดือนสุดท้ายที่ฉันเรียนจบและเข้าทำงาน เงินเก็บในบัญชีของบ้านฉันรวมกันมีเพียงสามหมื่นบาท ทั้งๆ ที่พ่อกับแม่ไม่ได้มีหนี้สินอะไร ตอนที่ฉันทำงานได้หนึ่งปีและมีเงินเก็บมากพอใช้จ่ายแบบประหยัดราวสามถึงสี่เดือน ฉันตัดสินใจลาออกจากงานแรกที่ทำไปแค่เพื่อให้รู้สึกว่าทำงานเท่านั้น และก็เพื่อมีเงินเลี้ยงตัว ลาออกมาโดยไม่มีงานรองรับ หัวหน้าฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฉันไม่หางานให้ได้ก่อน เขาไม่ว่าเลยหากฉันต้องการที่จะไป เขาเพียงเป็นห่วง เขายังบอกเลยว่า เขารู้ว่าฉันไม่มีความสุขกับงานหรอก ฉันจบปริญญาตรีคณะวิศวกรรมศาสตร์ด้วยผลการเรียนที่ไม่ขี้ริ้วขี้เหร่ แต่ต้องมานั่งทำงานออฟฟิศแบบรูทีน เขาเองยังคิดเลยว่า ฉันน่าจะได้ทำอะไรมากกว่าที่ทำอยู่ตอนนั้น แต่ฉันตัดสินใจแล้ว อย่ากลัวการเปลี่ยนแปลง ครั้งแรกในชีวิตที่ฉันตัดสินใจอะไรที่ทำให้พ่อกับแม่หวาดผวา ฉันเป็นเด็กดีมาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ในสายตาของผู้คนรอบข้าง ฉันเป็นลูกสาวตัวอย่างที่ไม่เคยทำอะไรผิดพลาด ฉันออกมาเดินเตะฝุ่นอยู่เกือบสี่เดือน เงินหมดพอดีกับการได้งานใหม่ที่ฉันสนุกกับมัน จากวันนั้นจนถึงวันนี้ การเปลี่ยนแปลงมันวิ่งเข้ามาอีกนับครั้งไม่ถ้วน ทั้งกลัวและไม่กลัวที่จะรับการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้น มีทั้งที่รับความเปลี่ยนแปลงแล้วดีเกินคาด และมีทั้งการรับความเปลี่ยนแปลงแล้วเจ็บปวดเจียนตาย แต่สุดท้าย ฉันก็ยังมีชีวิตอยู่ ชีวิตในตอนนี้ดีหรือยัง พอหรือยัง ฉันก็ยังตอบไม่ได้ จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงอีกไหม คำตอบคือ มีแน่นอน มันจะไม่มีวันหยุดสิ้นหรอก การเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นในชีวิต ฉันพยายามให้พ่อกับแม่เลิกใช้ชีวิตแบบประหยัดเกินเหตุ และรู้จักให้รางวัลกับชีวิตเท่าที่ต้องการ เขาไม่ต้องทำงานหนักกันอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ก็มาอยู่รวมกันเป็นครอบครัวของเรา บ้านของเราจริงๆ ที่ไม่ใช่บ้านเช่าอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้อยู่ร่วมกันมาสิบกว่าปี ฉันมีความสุขกับชีวิตในวันนี้แล้ว และต่อให้มีความเปลี่ยนแปลงเข้ามาอีกแค่ไหน ฉันก็จะมีชีวิตอยู่กับมันให้ได้ แล้วคุณล่ะ พร้อมรับความเปลี่ยนแปลงและสิ่งใหม่ๆ จากวันนี้และปีต่อๆ ไปหรือเปล่า... สวัสดีปีใหม่ ขอให้ใช้ชีวิตให้คุ้มค่านะคะ
Create Date : 06 มกราคม 2553
Last Update : 6 มกราคม 2553 15:43:07 น.
10 comments
Counter : 998 Pageviews.
โดย: da IP: 124.120.8.106 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:15:17:01 น.
โดย: โก้ IP: 58.9.66.247 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:04:10 น.
โดย: พี่คนนั้น IP: 203.146.6.28 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:09:19 น.
โดย: bellbomb (เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยล็อกอิน) IP: 58.9.150.221 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:10:15:17 น.
โดย: BestChild วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:08:45 น.
โดย: BestChild วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:10:07 น.
โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) วันที่: 16 มกราคม 2553 เวลา:18:45:39 น.
โดย: bren IP: 180.183.241.83 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:45:57 น.
โดย: BestChild วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:59:44 น.
Location :
ชลบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
ไม่ใช่คนเลว แต่ไม่ใช่คนดี ไม่ใช่คนมีน้ำใจ แต่ไม่ได้เห็นแก่ตัว ไม่ใช่คนใจร้าย แต่ไม่ใช่ผู้หญิงใจดี ไม่ได้ต่อต้านใคร แต่ไม่ใช่คนยอมคน รับรู้ในตัวตน และไม่สนใครจะว่าอย่างไร รู้จักให้อภัย แต่ไม่ใช่ไม่รู้จักแค้น เป็นผู้หญิงแท้ที่ชอบโชว์แมน แต่ความจริงแสนจะอ่อนโยน O_o!!! ~ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ~ "...มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่เรียนรู้จากความผิดพลาด ไม่มีใครเป็นผู้บริสุทธิ์ที่ถูกต้องเสมอไปในโลกใบนี้ หากจะมีก็ให้ไอ้คนนั้นมันไปเป็นเทวดาเสีย อย่ามาเป็นคนให้เสียชาติเกิดกันเลย" โรม / เพราะเธอ...เลอค่าอมตะ "คนที่บอกว่าคุณไม่สวยคือคนที่ไม่ได้มองคุณรู้ไหม ถ้าหากเพียงมองคุณดีๆ รู้จักมองให้ถึงความเป็นตัวคุณแล้วก็จะรู้ว่าคุณน่ะสวย..." ยอด / ผมก็เป็นพระเอกคนหนึ่ง จิ๊กซอว์ที่ต่อกันได้พอดีทั้งสองฝ่ายมันไม่ใช่สิ่งที่จะซื้อหาง่ายๆ เมื่อได้มันมาแล้วต้องรักษามันไว้ให้ดี อย่าทิ้งขว้างเหมือนเป็นสิ่งที่หมดค่า เพราะรู้ไหม ว่าหากแกปล่อยมันหลุดมือไปแล้วความสูญเสียจะเทียบไม่ได้กับอะไรทั้งนั้น" อวิกา / เพราะเธอ...เลอค่าอมตะ "...ไอ้ผู้ชายมาดแต๋วที่พี่ก่นด่านักหนาตรงหน้านี่นะ...เท่าที่รู้จักมา บอกได้คำเดียว...โคตรแมนเลยเว้ยค่ะ" นงนุช / แมน คุณค่าที่ว่า ความรู้สึกในทุกๆ ใบหน้าของคนในรูปคือ 'ความสุข' ไม่เห็นจะต้องมีองค์ประกอบเป็นฉากสวยงาม ลูกชุบ / สาวติสท์แตกกับหนุ่มไฮเปอร์ "...คุณกับผมอาจดูต่างกัน คุณเชื่องช้า ผมว่องไว คุณใจเย็น ผมใจร้อน คุณชอบจดจ้องและลากเส้น แต่ผมชอบมองผ่านเลนส์และกดชัตเตอร์ แต่รู้มั๊ยในจุดประสงค์ของทั้งหมดมันคือสิ่งเดียวกัน..." นที / สาวติสท์แตกกับหนุ่มไฮเปอร์ "มันเป็นแค่ความทรงจำ จะดีหรือร้าย เราไม่สามารถลบมันออกไปได้ เก็บมันไว้ในอดีตและเดินต่อไปยังอนาคตข้างหน้า ปล่อยให้ความทรงจำเป็นเพียงแค่ความทรงจำ" Matsumura Ryo / Hiroshima eki สถานีแห่งความทรงจำ "...บางทีสิ่งที่แกเห็นมันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้ เหรียญยังมีสองด้านได้เลยแก ประสาอะไรกับใจมนุษย์เล่า มันขึ้นอยู่กับว่าแกเลือกที่จะรับมันทุกด้านหรือเปล่า หากแกเลือกที่จะรับไว้เพียงด้านเดียวแล้วทุกข์ไปตลอดชีวิตน่ะมันคุ้มกันไหม..." ลูกชุบ / เพราะเธอ...เลอค่าอมตะ เฮ้อ... ผู้ชาย ไม่มีไม่ตาย แต่อยากได้สักคนแฮะ "ฉัน"/ ท้องฟ้า หาดทราย สายลม ผมกระเจิงฝากคำทักทายไว้ด้วยจิ...รักตายเลย ShoutMix chat widget BestChild ในคอลัมน์นักเขียนรับเชิญ ลายปากกา 2009 BestChild ในคอลัมน์ "ลายรัก" ลายปากกา 2010
feel it with the love of God ask for his and then you will
find out what is the truth love in Your life as he does for me!