สาวติสท์แตกกับหนุ่มไฮเปอร์ <ตอนพิเศษ> Natee's Diary

หลังจากที่ฉันสละพรหมจรรย์อย่างเป็นทางการในคืนวันแต่งงานมาได้แค่สองวัน ทันทีที่เปิดเครื่องโทรศัพท์รับสัญญาณก็เสมือนมีมารมาผจญ เอสเอ็มเอส (SMS) และเอ็มเอ็มเอส (MMS) ค่อนร้อยข้อความถูกกระหน่ำส่งมาจากบรรดาเพื่อนฝูงจนเม็มโมรี่แทบระเบิด ห้าสิบเปอร์เซ็นจากข้อความเหล่านั้นเป็นคำอวยพรจากเพื่อนที่ไม่สนิทชิดเชื้อเท่าไหร่นัก ที่เหลือก็เป็นนังเพื่อนสองสามคนที่กล้าล้วงลูกถึงในมุ้งข้าวใหม่ปลามัน

ไม่ต้องสงสัยว่าอันดับหนึ่งในใจฉันมันเป็นใคร นังเพชรแสบ!

'คืนแรกเป็นไงบ้าง โทรกลับมาเล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้นะแก'

'ลูกคนแรกปฏิสนธิมาด้วยท่าไหน เผื่อยังไงได้เดาถูกว่าจะซื้อของขวัญหลานให้สีฟ้าหรือว่าชมพู'

'ตกลงคุณนทีนี่ไฮเปอร์จริงละเปล่า เวลาอย่างนั้นน่ะ?'

อี๋...ยัยบ้า ใครจะไปตอบ รู้ก็เก็บไว้สิ ของอย่างนี้มันฝึกกันได้ เฮ้ย...ไม่ใช่ ของอย่างนี้มันบอกกันไม่ได้ เป็นผู้หญิงประสาอะไร หน้าตาก็สะสวย ชาติตระกูลก็แสนดี ไหงปากตำแยขนาดนี้ฟะเพื่อนฉัน ขอให้แกได้สามีหื่นกามเซ็กซ์จัดเถอะ

ด่ามันในสมองจนสะใจก็ปิดโทรศัพท์หนีไปอีกที ตอนนี้ฉันมาอยู่ที่บ้านไร่เมืองจันทบุรีแล้ว นอกจากที่บ้านฉันก็ไม่มีใครบังอาจโทรมาถึงบ้านพ่อแม่สามีหรอก ปล่อยพวกมันอกแตกตายเพราะอยากเจือกเรื่องของฉันกันไปก่อนแล้วกัน ชิ...

พอโยนโทรศัพท์ทิ้งไว้ที่หัวเตียงเป็นการลาขาดจากโลกภายนอกเรียบร้อยฉันก็เบนความสนใจมาที่กองของขวัญกองใหญ่ตรงหน้า อันที่จริงงานแต่งจัดที่อยุธยาตามประเพณีดั้งเดิมที่เจ้าบ่าวต้องยกขันหมากไปขอลูกสาวเขาจากอกพ่อแม่ แต่พอจะพามาเข้าเรือนหอกลับต้องถ่อมาถึงจันทบุรีด้วยความที่ทางฝั่งนี้ก็เห่อลูกสะใภ้ นั่นหมายความว่าคนงกอย่างฉันก็ต้องกวาดเอาของขวัญแต่งงานทั้งหมดกลับมาด้วย แฮ่ะ โชคดีที่ญาติคุณนทีเขาใจดีให้ยืมรถใช้หลายวัน ไม่งั้นเราสองคนได้แสดงหนังฮ่องกงด้วยการซ้อนบิ๊กไบค์ของสามีฉันมาแน่ๆ

อันที่จริงคุณนทีสั่งไว้ว่าฉันอย่าใจร้อนแกะของขวัญก่อนเขากลับมาจากสวน แหม...ฉันน่ะนะใจร้อน ไม่คิดถึงตัวเองก่อนเลยพ่อคุณ พอดีตอนนี้เขาบ้าพลังไปปีนเก็บผลไม้ตั้งแต่เช้า บอกว่าจะทำให้แข็งแรง และอึดมากขึ้น เอ...ไม่เห็นเข้าใจ อึดอะไรน้อ เห็นคุณพ่อสามีมากระซิบกระซาบกันแต่เช้าแล้วก็พากันออกไป มันหมายความว่าไงหว่า

คนใจเย็นเลียบๆ เคียงๆ ไปเมียงมองกองของขวัญ ใช้สายตาช่างศิลป์สแกนอารมณ์กระดาษห่อก่อนบรรจงหยิบกล่องหนึ่งออกมา อ๊ะ...เข้าท่า เบาๆ แต่ว่าลายกระดาษคลาสสิค น่าสนใจ ไหนลองดูดิ๊

ทันทีที่เปิดกล่องออกมาฉันละอยากจะแล่นไปฆ่าคนให้จริงๆ

'ถ้าชุดนอนเฟ่ยๆ แกยั่วสามีไม่ขึ้นก็ลองอันนี้ เซ็กซี่พอได้ เอาไว้มัดใจสามีนะแก รักแกนะ จากเพชร'

ฉันใช้ปลายนิ้วก้อยเกี่ยวไอ้ของที่ว่าขึ้นมา ชั้นในลูกไม้ลายโปร่งสีแดงแปร๊ดชิ้นบนชิ้นล่างชนิดอยู่ห่างสักสามไมล์ยังมองเห็น แต่บางจ๋อยสุดใจแบบว่าไม่รู้มันจะไปปิดอะไรได้ แถมยังมีผ้าคาดผมหูกระต่ายกับพวงหางปลอมอีกหนึ่งชุด แกดูหนังแผ่นติดเรทมากไปหรือเปล่ายัยเพชร จะเกลียดแกจริงๆ ก็ตอนนี้ล่ะ

รีบยัดๆ ของที่ว่าลงกล่องได้ก็เสือกมันไปให้พ้นๆ สายตา คว้าเอาอีกกล่องที่อยู่ใกล้มาแทน ฉันเดาเอาว่ามันน่าจะเป็นกรอบรูป หรืออาจจะเป็นอัลบั้มรูปก็เป็นได้ด้วยขนาดกว้างยาวมาตรฐานและน้ำหนักประมาณปาหัวหมาวิ่งหนีได้อย่างนี้ ฉันบรรจงแกะกระดาษอย่างเบามือด้วยความเชื่อว่าเวลามันถูกห่อ คนให้เขาใส่ใจกับมันมากขนาดไหน เราคนรับต้องใส่ใจมันยิ่งกว่านั้น

สิ่งที่อยู่ในนั้นมันไม่ใช่กรอบรูป ไม่ใช่อัลบั้มบรรจุภาพถ่าย แต่เป็นสมุดปกหนังเล่มหนึ่ง มือสองอีกต่างหาก ดูออกจะสมบุกสมบันปกเยินขนาดนี้ อะไรกันละนี่ พลิกดูหน้าหลังตะแคงดูตามขอบกระดาษห่อก็ไม่เห็นมีการ์ดอะไร ยังไงหว่า

ฉันตัดสินใจเปิดออกดูว่ามันคืออะไร ถ้าเป็นมนต์ดำคาถาก็ให้มันรู้กันไป หรือจะเป็นฮอร์ครักซ์ชิ้นหนึ่งของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร! (เตลิดไปเรื่องไหนแล้ว...กลับม๊า)

"Natee's Diary" ฉันออกเสียงอ่านเบาๆ เมื่อเปิดมาเจอลายมือน่ารักยังกับเด็กผู้หญิงมอต้นเขียนที่มุมบนซ้ายในหน้าแรกของสมุด ฉันสังเกตเห็นว่าในบางหน้าของสมุดเหมือนถูกคั่นด้วยอะไรบางอย่างที่ทำให้รอยกระดาษไม่แนบชิดติดกัน ใจฉันเริ่มเต้นแรง เหมือนตอนแอบกินขนมในห้องเรียนสมัยเด็กๆ ยังไงยังงั้น

ในหน้านั้น หน้าแรกที่ถูกคั่นด้วยดอกหญ้า ฉันค่อยๆ กวาดสายตาผ่านทุกตัวอักษร

<10 กุมภาพันธ์>
"...........วันนี้ตื่นมาเกือบเที่ยง เซ็งระเบิดระเบ้อ ไหนจะไม่ทันขึ้นรถไปหลวงพระบางแต่เช้า หนำซ้ำยังลืมนู่นลืมนี่ วิ่งเข้าวิ่งออกที่พักมันอยู่นั่น จะอะไรนักหนาฟะเรา สงสัยต้องเชื่อที่นภาบอก หาพี่สะใภ้ให้มาจัดการชีวิตโดยไว ก่อนที่เราจะหายใจคร่อมจังหวะเพราะความบ้าพลัง เออ...หนอ น้องตู................."

ฮะ ฮะ คุณนทีนี่นะ รักน้องสาวกว่าที่คิดแฮะ

"...........ไหนยังจะซุ่มซ่ามไปเกี่ยวสาวเข้าอีก คุณลูกชุบนั่นก็อารมณ์เย้น...เย็น เอาขาตั้งกล้องทิ่มหน้าสักทีคงยังไม่มีโกรธไม่รู้มีชีวิตอยู่ได้ยังไงสิน่า...(แต่ชื่อน่ากินจัง)...."

เดี๋ยวกลับมาต้องเคลียร์กันหน่อยแล้วม้าง...

"...........แต่อันนี้ต้องเก็บไว้เป็นความลับเลยเชียว คุณขนมสีสวยนี่โดนใจเราอย่างจัง ตอนที่เห็นเสี้ยวหน้าเธอกำลังเหม่อลอยไปกับรูปวาดพระอาทิตย์ตกดิน ให้ตาย...แทบละสายตาจากเธอไม่ได้ ทั้งแววตาอ่อนโยนที่ทอดมองบรรยากาศรอบข้างนั่น เล่นเอาใจเราสั่น แหม...เขียนไปก็อาย แต่จะทำไงได้ มันเป็นไปแล้วนี่....เฮ้อ........."

นี่หมายความว่าเขาปิ๊งฉันตั้งแต่ตอนนั้นแล้วรึ...โอ...พระพุทธเจ้าข้า (ฉันปฏิญาณตนเป็นพุทธมามะกะตั้งแต่มัธยมแล้วค่ะ)

".............คืนนี้เราคงนอนหลับฝันดี แล้วพรุ่งนี้ค่อยเอาตัวไปพัวพันกับเธอดีกว่า ไม่ปงไม่ไปมันแล้วหลวงพระบาง มีอะไรน่าสนใจกว่าแล้วนิเรา...ราตรีสวัสดิ์ครับ คุณลูกชุบ"

ทำไมฉันหน้าตึงๆ ล่ะนี่ หรือปากฉันฉีกไปถึงหูแล้วกันน้า เฮ่ย...นี่มันไดอารี่คนอื่นเขา อ่านได้ไงเสียมารยาท แต่นี่มันสามีฉัน ตามกฎหมายเขาถือว่าเป็นคนเดียวกัน เป็นไรไปเล่า แต่แหม...ให้เกียรติกันหน่อยซี่ ชีวิตรักได้ยืนยาว เอ๊ะ...ก็นี่มันห่อของขวัญมา ต้องดูได้สิน่า หืม...อย่าลืมสิว่าเขาให้รอเปิดพร้อมกันนะยัยลูกชุบ

โอ๊ย...ปวดหัว ไหนดูหน้าต่อไปเด๊ะ!

<14 กุมภาพันธ์>
".............วันแห่งความรัก ขนาดในเมืองลาวยังเห็นหนุ่มสาวเป็นคู่ๆ น่าน้อยใจไหมเรา คู่กะใครเขาก็ไม่มี โดนทิ้งไปซะแล้ว เฮ้อ...ผิดตรงไหนกันแค่ไม่รวย ทำงานอิสระก็หาว่าไม่มีหลักปักฐาน จะว่าไปก็ดีที่เธอว่ามาตรงๆ อย่างนั้น ทำใจได้ไม่ยากเลยเรา........"

หนอย...รำพึงรำพันถึงคนรักเก่างั้นหรือ

"...............คิดแล้วเหงาๆ ป่านนี้คุณลูกชุบจะทำอะไรอยู่น้า เจอกันแค่สองสามวันก็ดันหอบผ้าหนีเราไปเสียแล้ว นี่โชคยังดีได้เบอร์ติดต่อมาจนได้ ดีนะว่าเธอเบลอๆ เอ๋อๆ ต้องทำเนียนฉกเบอร์แบบหลบหลีกคุณเพชรแทบตาย รายนั้นก็เปรียวเหลือเกิน........."

นั่นเขากำลังสาธยายข้อดีของฉันอยู่ใช่ไหม แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ เอาอีกสักหน้าแล้วกัน

<17 กุมภาพันธ์>
"............ไปหาคุณลุกชุบมา เธอน่ารักจัง ดูเบลอๆ ลอยๆ แต่ก็ยังเชื่อว่าเธอเข้าใจในสิ่งที่เราพูด หลายครั้งยังแอบคิดว่า ผู้หญิงคนนี้รึเปล่าน้าที่จะมายืนข้างๆ เราได้ ว่าใจเร็วไปก็ยอมละ ขอดูต่ออีกหน่อยน่า ไม่ค่อยเข้าใจท่าทีเธอเท่าไหร่ ดูเอาอย่างวันนี้ที่เราแกล้งเปรยเรื่องอดีตแฟนสิ เห็นประกายตาเธอแวบนึงด้วย มันต้องมีอะไรบางอย่างละน่า...คิดเข้าข้างตัวเองไปรึเปล่าน้า..........."

เอ...วันไหนหว่า สงสัยคงเป็นวันที่เขากลับมาจากลาวแหงแซะ แหม...ความรู้สึกไว

".............คิดอยู่ตั้งนานว่าจะหาเรื่องอะไรไปโทรหาเธอ พอนึกได้เรื่องรูปถ่ายงานแต่งคุณลำเพยพรรณมณีเข้าเลยได้ที ไม่โทรละ ไปหาเลยดีกว่า อยากเห็นหน้าด้วย แต่เธอดันปิดร้านเสียนี่ ขี้เกียจจริง ไม่รู้จักมาทำงานทำการ........"

เออ...ด่าเข้าไป แล้วเป็นไง ได้ไอ้คนขี้เกียจเป็นเมีย สะใจไหมล่ะ

"........พอตัดใจโทรไปหาที่บ้านกลับโดนกวนส้นกลับ เห็นเย็นๆ ยังงั้นนั่นน่ากลัวไม่หยอก คงหลับอยู่สิ รู้ละ วันไหนจะคุยดีๆ ต้องเช็คให้แน่ว่าคุณเธอไม่ง่วงอยู่ ไม่งั้นยุ่งตายชัก คุณชุบ...ผมจะจำไว้นะครับ เผื่อวันไหนตื่นนอนตอนเช้าขึ้นมาพร้อมกันจะได้บอกอรุณสวัสดิ์ถูกเวลา ฮิ้วววววว บ้าไปแล้วเรา............."

ก็บ้าน่ะสิ แค่อ่านก็เขินหน้าร้อนแล้วนะ คุณสามีขา แหม...ชักเพลิน

<9 มีนาคม >
"...........คุณลูกชุบหายตัวไปอีกแล้ว เรารึอุตส่าห์ตาลีตาเหลือกลงเครื่องได้ก็รีบโทรหา ไม่ติดซะนี่ เบอร์ไหนๆ ก็ 'หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ...The number you dial cannot be connect' ฟังจนท่องได้แล้วคร้าบ สุดท้ายเลยต้องนั่งหน้าทู่อยู่หน้าคอมพ์ฯ ทำอะไรไม่ได้แล้วนี่ ส่งเมล์ก็ได้ หยอดเรื่องของฝากหน่อยได้ตอบกลับไวๆ สังเกตดูเธอมักจะสนใจของฝากกินได้ จากแต่ละครั้งที่ไปหา...จับทางได้ละ.........."

สมควรได้รับตำแหน่งพ่อของลูกฉันมากๆ ค่ะ

"...........รู้ตัวอีกทีก็ไปโผล่ที่ลาวซะละ โธ่...แล้วจะให้เราทำไง ไปทำงานมาตั้งไกลหลายวัน กะว่ากลับมาเจอหน้าพูดคุยให้หายคิดถึงดันไปอยู่ลาวซะนี่ หรือไปติดหนุ่มไหนที่ลาวกัน ใครจะยอม อย่างนี้ต้องตามไปคุม ไม่ให้ห่างหายไปหรอก เกิดมีใครรสนิยมชอบของแปลกแบบเราโผล่มาอีกคนจะทำไง ไม่ได้แล้ว......."

อ้าว...มาแต่งกะฉันทำไม ไม่จับส่งโกดังริปลีย์ที่พัทยาไปเลยเล่า

<11 มีนาคม>
"..............นับว่าเป็นโชคดีในความเจ็บตัวของเรา มีสาวเฝ้าดูแลไม่ห่าง เลยต้องทำสำออยหน่อย ไม่ได้เจ็บอะไรนักหนาร้อก แค่เคล็ดๆ แหม...แต่เสียหล่อไปไม่น้อย ดันทะลึ่งตกเขาเสียนี่ ดีว่าคุณชุบเธอยังไม่สร่างเมาดี เลยอาจไม่เสียลุคเท่าไร....เออ...ความลับที่ทำให้เรายิ้มได้ เวลาเธอมึนๆ เธอมักพูดความในใจออกมาหมด เมื่อวานยังเผลอบอกเลยว่าชอบผู้ชายหน้าหล่อๆ อย่างเรา แหม...ถูกใจที่ซู้ด นี่เราคงไม่ผิดใช่ไหมที่แอบมอมเบียร์เอาพอกึ่มๆ น่า หยวนๆ.........."

โห...นี่ร้ายตาใสหรือนี่ เพิ่งรู้
"............แต่ที่เล่นเอาอึ้งก็ตอนเธอนึกเฮี้ยนลุกขึ้นมานุ่งซิ่นห่มสไบนี่สิ ได้ใจเราไปเต็มๆ เลย คนอะไร หวานได้ขนาดนั้น ปกติเห็นทำตัวหลุดๆ ใส่เสื้อผ้าอะไรไม่รู้ นี่ถ้าไม่ติดว่าเธอมึนๆ คงโดนจับส่งประกวดนางงามชุดประจำชาติได้บ้างแล้วล่ะ นี่...แอบถ่ายรูปมาด้วย ไว้ไปอวดนภามันดีกว่า...อนาคตหวานใจพี่เองน้อง ฮ่า ฮ่า........."

พาไปหย่าตอนนี้นี่ทันไหม อำเภอเปิดยังหว่า

".........แล้วยิ่งบรรยากาศสองต่อสองยามค่ำคืนนี่ก็ดีจัง ถึงจะมีอะไรแปลกๆ โผล่มาแทรกระหว่างเรามั่งก็เหอะ อิ อิ ยิ่งแอบรู้มาด้วยว่าคุณชุบเธอไปบอกสาวๆ ใต้ตึกพักว่าเป็นภรรยาเรา โอ้ย...ดีใจแทบเต้น นั่นแสดงว่าเธอแอบหวงเราสิ อย่างนี้ต้องมีรุกแล้วคร้าบ ระวังตัวไว้เถอะคุณลูกชุบ............"

รู้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว คนบ้านี่ (เขินค่ะ เขิน)

"..........คืนนี้คงฝันดีอีกตามเคย คุณชุบมีเขินหน้าแดงด้วย อึ้งๆ แต่หน้าแดงแป๊ด ถ้าไม่กลัวโดนตบก็คงหอมไปสักฟอดแล้ว ว้า...น่าเสียดาย........"

อือ...คุณนทีคะ ถึงตอนนั้นคุณทำฉันก็ไม่ว่าหรอก อยากอยู่เหมือนกันอ่ะ ตอนนี้เขายังไม่กลับมาจากสวน ต่อไปให้จบเล่มเลยละกัน ถึงขั้นนี้แล้ว

<12 มีนาคม>
"...............วันนี้มีเรื่องตื่นเต้น เรื่องของเธออีกแล้ว หลังๆ มานี้อยากจะบันทึกแต่เรื่องของเธอ ไม่รู้เป็นไง บ้าดีแท้...เธอแสดงความสุดยอดในตัวตนออกมาครับ ผู้หญิงเรื่อยเฉื่อยเอื่อยเป็นน้ำในคลองแสนแสบกลับลุกขึ้นมาปะทะกับคุณหญิงมีชื่อในวงสังคมชั้นสูงของไทยอย่างไม่เกรงกลัวใคร สุดยอด ทุกวาจาคำพูด เราละอยากจะประกาศนักว่าผู้หญิงคนนี้มากับเรา คนที่มีความคิดน่ารักน่าใคร่ขนาดนี้จะเอามาจากไหนถ้าไม่ใช่เธอ........."

ไอ้ที่ด่าเขาปาวๆ ไม่สนหัวหงอกหัวดำนั่นน่ะเหรอ น่ารักน่าใคร่ ตรงไหนคะ?

"...........ไหนๆ คุณชุบก็ทำเฉยเวลาใครทักว่าเราเป็นสามีเธอบ่อยๆ อยู่แล้ว เราแอบเห็นแอบได้ยินนะ เราก็รับสมอ้างสิ เผื่อสักวันมันจะเป็นจริง......."

แหมๆ แม่นมากพ่อคุณ


<30 มีนาคม>
"..............ในที่สุดเราก็ได้ข้อสรุปสุดท้ายจนได้ว่า เราจะไม่ปล่อยผู้หญิงคนนี้ให้ใครเป็นอันขาด รู้แล้วล่ะ ว่าเธอต้องมีใจให้เราแน่ๆ อย่างน้อยเธอก็กล้าประกาศว่าเราเป็นคนที่เธอภาคภูมิใจ มันคับแน่นในอกจริงๆ เหนือคำบรรยาย ทุกคำพูดที่เราพูดไว้ ถึงเหมือนเธอจะฟังมั่ง ไม่ฟังมั่ง แต่อะไรหลายอย่างมันชัดยิ่งกว่าชัดว่าเธอได้ยินมันจากหัวใจ ไม่ใช่แค่เสียง...ไม่ไหวแล้ว ต้องรีบรุกแล้วล่ะ สงสัยต้องรีบไปพรรณนาให้ที่บ้านเคลิ้มตามโดยด่วน จะว่าใจร้อนเป็นหนุ่มน้อยก็ยอม ปล่อยไปก็เรียกควายได้แล้ว........."

โอ...พ่อเทวดา

"..............อ้อ...อันนี้สุดยอดแห่งความประทับใจ ไม่เสียดายเลยที่ไม่ได้เอากล้องไปในวันนั้น ผู้หญิงในใจเรากลายไปเป็นนางแบบเสียแล้ว ไม่รู้ฟุ้งซ่านเพราะความรู้สึกที่มีให้หรือเปล่าเธอถึงได้สวยหยดขนาดนั้น ที่ไม่เสียดายเรื่องไม่ได้ถ่ายรูปนั่นก็เพราะภาพนั้นมันฝังแน่นในหัวเราเหลือเกิน ให้สัญญาหนักแน่นกับตัวเองแล้วว่าจะต้องได้ดูภาพอย่างนี้อีกแน่.........."

นี่เขาหมายมั่นปั้นมือขนาดนี้เชียว

<20 เมษายน>
.............ที่บ้านว่าที่พ่อตา......."

หนอย...ช่างกล้านักนะ ลงหัวกระดาษสถานที่กันยังงี้เชียว นี่มันวันไหน คุณเพิ่งมาถึงบ้านฉันนะนี่ ร้ายกว่าที่คิด

"...........มั่วมาถึงบ้านว่าที่พ่อตาแม่ยายจนได้ ตื้อเท่านั้นที่จะครองโลกยังใช้ได้ทุกยุคทุกสมัย คุณชุบจะรู้ไหมน้อว่าเราน่ะหวง ที่หาเรื่องตามมานี่ก็ด้วยกลัวว่าเกิดมีหนุ่มข้างบ้านที่ไหนมายุ่มย่ามจะทำไง นี่เพิ่งไปสวยอยู่กลางเวทีนางแบบมาซะด้วย ไม่เอาหรอก สวยให้เราดูคนเดียวก็พอ..........."

จริงรึนี่! มนุษย์หน้าตายอย่างฉันมันน่าหวงตรงไหน

"............ต้องงัดเอาลูกไม้ทุกประเภทมาเล่น นี่ยังเสียคะแนนตอนตกน้ำไปอีก แหม...แย่จัง เดี๋ยวต้องไปแอบเรียนว่ายน้ำเสียแล้ว แต่ไม่เป็นไร ยายคุณชุบดูท่าจะชอบใจเราด้วย กะว่าอ้อนคนนี้ก่อนท่าจะรุ่ง เหมือนคุณพ่อคุณแม่ก็จะเกรงใจอยู่ เข้าทางนี้ละ เจ๋งโลด........"

เจ้าเล่ห์นี่

<24 เมษายน>
.............วันนี้ตั้งใจแน่วแน่มากว่าต้องบอกรักเธอ...ใจมันแกว่งๆ เหมือนกันนิ ไอ้เราก็สร้างกำลังใจว่าเอาน่า ยายก็เชียร์ออกนอกหน้า คุณแม่ก็เห็นดีไปด้วย คุณพ่อทำขึงขังอยู่หน่อยแต่ก็ไม่ห้ามปราม แถมเมื่อวานพาไปผูกดวงเฉย กลัวอะไรกับผู้หญิงตัวเล็กๆ มึนๆ พูดเยอะๆ ใส่หูเข้าหน่อยเดี๋ยวก็เบลอตกปากรับคำเราเองแหล่ะ พอจับได้แล้วก็อย่าหวังว่า พ่อน้อยหน่า ของคุณยายคนนี้จะปล่อยไปง่ายๆ ไม่มีวันซะหรอก........."

งอนสามีกี่วันดีคะถึงจะงาม

".........พอเอาเข้าจริง ยากกว่าที่คิด ไม่ใช่เราไม่กล้า แต่ว่าเธอดันไม่เก็ทเสียนี่ โชคยังดีที่สมองเธอยังพอปรับได้ ไม่งั้นอาจมีฉุดไปแล้วค่อยมาขอขมาผู้ใหญ่อีกทีก็ได้ แหม...ว่าเล่นๆ หรอก ใครจะทำงั้น เราออกจะอยากถนอมเธอไว้ขนาดนี้ แต่ได้ไวๆ ก็ดี ใจมันร้อน........."

คุณขอฉันไวๆ ก็ดี ไม่งั้นคนฉุดอาจเป็นฉันเองก็ได้ ลองมอมเบียร์ฉันอีกสักทีอาจมีเฮ

".........แต่เธออายน่ารักแฮะ โดดน้ำหนีเฉย แถมลงไปดำผุดดำว่ายอย่างกะสนุกสนานนักหนา ขำก็ขำ แต่ทำไงได้ ก็เราว่ายน้ำไม่เป็นนี่หว่า........."

เฮ้อ...นึกแล้วก็เหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อวานนี้เอง มีความสุขจัง ไหน ยังมีที่คั่นด้วยดอกหญ้าอีกหน้าหนึ่ง

<27 มิถุนายน>
".........อีกสามวันเราก็จะได้ผู้หญิงที่มีคุณค่าที่สุดในโลกสำหรับเรามาอยู่ข้างกายแล้ว ตื่นเต้นชะมัด เธอจะเป็นอย่างเรามั๊ยน้อ...เล่นเอานอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว.........."

อยากจะบอกอย่างอายๆ ฉันละหวาดหวั่นวันส่งตัวมาเกือบเดือน เครียดแทบแย่ ก็...สาวบริสุทธิ์นี่

"..........จะพูดยังไงกับเธอดีน้า อืม...ผมสาบานว่าจะรักและดูแลเธอตลอดจนชีวิตจะหาไม่...ไม่สิ นั่นมันพิธีแบบคริสต์ ไอ้เราทั้งคู่ก็ไทยจ๋าขนาดนี้เอาสาบานต่อหน้าพระเจ้าอะไรมา จูงมือพากันไปสาบานใต้ต้นตะเคียนเลยดีไหม เดี๋ยวต้องไปถามพ่อว่าแถวบ้านเรานี้มีต้นตะเคียนใกล้ๆ รึเปล่า....."

ฉันดีใจค่ะที่คุณไม่บ้าอย่างที่เขียนไว้จริงๆ

"..........วะ ต้องพูดอะไรมั้ยละนี่ ดูสิเรา พูดได้พูดดีมาตลอดชีวิต พอมาถึงวันสำคัญนี้กลับคิดไม่ออกว่าจะพูดอะไร เฮ้อ...ลำบากใจจริง...เอา...เลยตามเลยละกัน....."

นึกถึงเมื่อสองวันก่อนแล้วยังประหลาดใจไม่หาย คุณนทีพูดน้อยจนฉันนึกว่าเขาไม่สบาย เพิ่งจะมารู้ทีหลังว่าเขาประหม่า เวลาคนไฮเปอร์ตื่นเต้นนี่น่ารักดีแฮะ ทำพิธีผิดๆ ถูกๆ ไปหมด ร้อนถึงญาติผู้ใหญ่ต้องโวยวายบอกบทกันหลายหน งานแต่งฉันเลยกลายเป็นงานตลกจำอวด เพชรมันยังแซวเลย

'เอาล่ะสิแก พอส่งตัวเข้าหอแล้วจะทำผิดทำถูกอีกไหมนี่ อย่าลืมที่ฉันส่งคลิปให้แกศึกษาล่วงหน้านะ'

ถึงอยากจะด่าแต่ว่าฉันก็ดูจนจบ (แฮ่)

โชคดีที่คุณนทีแกง่อยไปแค่ภาษาพูดแต่ภาษากายยังใช้ได้ดี งานนี้เลยไม่ได้ใช้ภาคปฏิบัติจากคลิปสอนฉบับเรียนลัดของมัน (ติดเรทไปใหญ่แล้ว...เซ็นเซอร์ด่วน!)

"อ๊ะ...คุณชุบ แอบอ่านอะไร!"

จ๊าก...กลับมาเมื่อไหร่ไม่ให้สุ้มให้เสียง

"นั่นมันไดอารี่ผม หาตั้งนาน ทำไมมาอยู่นี่ได้!"

คุณนทีที่ยืนเหงื่อซ่ก รีบโผเข้ามากะว่าจะคว้ามันไปจากมือ แต่ขอโทษ เห็นฉันเฉื่อยๆ อย่างนี้พอมีสามีก็ไวได้ค่ะ

ฉันหลบวูบไดอารี่ยังอยู่ในมือ แต่มีกระดาษอะไรแผ่นหนึ่งร่วงลงมา

'หวังว่าพี่ชุบจะเห็นของขวัญนี้ก่อนพี่นทีนะคะ ปกตินิสัยพี่ชุบย่อมอยากเห็นของขวัญมากกว่าพี่นทีอยู่แล้ว นภารู้ค่ะ...'

น่ารักจริงพี่น้องคู่นี้

'นภาขโมยมาจากห้องพี่นทีก่อนวันแต่งคืนเดียว รีบเอามาเขียนการ์ดเสียบไว้หน้าสุดท้ายเนี่ย กะว่าน่าจะมีอะไรดีๆ เห็นตอนก่อนแต่งกลับมาบ้านทีก็มานั่งยิ้มเขียนไดอารี่อยู่คนเดียว น่าหมั่นไส้มาก แล้ว แหม...ไม่ได้สอดรู้นะคะ แต่พี่แกเล่นเอาดอกหญ้าคั่นเป็นหน้าๆ อย่างนั้น ทุกหน้าที่คั่นจะเป็นหน้าที่มีพี่ชุบอยู่แบบเต็มๆ เลยแหล่ะ นภาเลยถือวิสาสะ จับมาห่อเป็นของขวัญวันแต่งเสียเลย...แต่หากเจออะไรไม่ชอบมาพากลล่ะก็...นภาไม่เกี่ยวนะ เคลียร์กันเอง...

รักพี่ทั้งสองคนเลยค่ะ...นภา

ปล. อ้อ...พี่นทีไม่ใช่คนเจ้าชู้แน่ๆ นภารับรอง ถึงจะหล่อแต่มักไม่โดนใจสาว พี่ชุบเป็นกรณีพิเศษมั้งคะ อ้อ...ระวังประสาทหูด้วยนะ เช็คทุกๆ หกเดือนล่ะ นภาเป็นห่วง'

ฉันหัวเราะหึๆ ให้กับความแอบแสบของน้องสาวคุณนที ส่วนเขาเข้ามาคว้ากระดาษหมับไปกวาดสายตาอ่านเร็วๆ แล้วหันขวับมาทางฉัน

"คุณอ่านไปถึงไหนแล้วอ่ะ"

"หืม...ไม่ถึงไหนหรอก แต่เหมือนมันเหลืออีกแค่สองสามหน้าก็หมดเล่มแล้วนะ" ฉันยิ้มกริ่ม นานทีจะรู้สึกได้ชัยชนะสักที

"คืนผมมาเถอะนะ...นะครับ" แน่ะ เล่นมุขอ้อน เสียใจ ไม่หลงง่ายๆ ยิ่งอยากได้คืนแสดงว่าต้องมีอะไรแน่

"บอกมาก่อน ว่า...ทำไมต้องดอกหญ้า" ฉันสะกิดใจอะไรบางอย่างแต่อยากรู้จากปากเขามากกว่า

"คุณคงจำไม่ได้...วันที่ผมเจอคุณครั้งแรก...ที่ลาว คุณเดินเด็ดดอกหญ้ามาตามทางระหว่างกลับจากมื้อเย็น ความที่คุณมึนๆ คุณก็พูดไปเรื่อยๆ คุณบอกผมว่า คุณชอบดอกหญ้า ไม่มีราคาค่างวดแต่คุณชอบมัน มันมีค่าสำหรับคุณ ดอกมันอ่อนนุ่ม อ่อนโยน ใครเด็ดมาโยนเล่นอาจจะทิ้ง แต่คุณจะเก็บมันมาไว้เสมอ มันจะเป็นที่คั่นหนังสือสำหรับคุณ เป็นสิ่งที่จะไปสร้างสรรค์งานศิลป์ของคุณ..."

"แล้วคุณยังบอกอีกว่า ถึงมันไร้ค่าในสายตาใคร แต่มันมีค่าในสายตาคุณเสมอ" เขาพูดยาวๆ แต่สายตาสบมาที่ฉัน เล่นเอาใจฉันหวิวๆ ชอบกล

"นั่นทำให้ผมพอใจที่จะเป็นดอกหญ้าสำหรับคุณ คุณรู้ไหม..." ฉันก็อยากจะเป็นดอกหญ้าสำหรับคุณเหมือนกันค่ะ พูดสิพูด แต่พูดไม่ได้ มือไม้มันก็อ่อน

ตุ้บ!

ฉันรีบคว้าสมุดบันทึกที่ตกลงพื้นขึ้นมาเพราะว่าถึงเคลิ้มก็ยังอยากอ่านหน้าสุดท้าย

<29 มิถุนายน>
"............พรุ่งนี้เราจะได้หอมแก้มเธอเท่าที่ต้องการแล้ว จะกอดก็ได้ จะจูบก็ได้ จะ...มากกว่านั้นก็ได้ โอ้ย...ดีใจ ดีใจ ดีใจ เขียนต่อจะไม่ไหวแล้ว...... จริงสิ ความลับ วันนั้นที่เรานั่งแท็กซี่กลับมาจากงานผ้าไทย เธอหลับเป็นตาย สงสัยใช้พลังงานไปเยอะตอนอยู่บนเวที รู้แล้วล่ะทีนี้ เธอเป็นคนหลับลึกจริงๆ แหม...ขนาดว่าเราอดใจไม่ไหวแอบจุ๊บเธอไปหนึ่งทียังไม่รู้ตัวเลย แฮะ แฮะ....."

อึ๊ย...
"คุณนที!"

"คร้าบ...อย่าโกรธผมน้า คุณโกรธน่ากลัวออก ก็คุณน่ารักเองนี่ ผมไม่ผิด"

ฉันทนไม่ไหวแล้ว ทนไม่ไหวจริงๆ ฉันตรงเข้าไปคว้าข้อมือเขาไว้

"มานี่เลย มานี่"

"คุณชู้บ...ไหนๆ ก็มาถึงป่านนี้แล้ว อย่าทะเลาะกันเลยน้า ผมขอโทษ" ทำเสียงน่าสงสาร เดี๋ยวเถอะ

"มานี่เลย" ฉันยังลากคนตัวโตมาตามทางที่ฉันต้องการอยู่ เขาขืนตัวไว้เหมือนเจ้าน้ำตาลตอนจับใส่กรงพาไปหาหมอยังไงยังงั้น แต่แว้บเดียวก็หยุดกึกมองหน้าฉันนิ่งเมื่อมาถึงประตูห้องๆ หนึ่ง

"เอ๋...คุณชุบ?"

"มาอาบน้ำเลย เหงื่อซ่กอย่างนี้จะทำอะไรก็ไม่สะดวก มา ฉันอาบให้"

ก่อนสิ้นเสียงปิดประตูห้องน้ำดังปังฉันเห็นสีหน้าเขาเหวอไปเลย แหม...น่ารักจัง คุณนที สามีของฉัน



*****************************************



BestChild: คราวนี้เราควรจะปล่อยคุณนทีกับลูกชุบเขาไปแอบรักกันดีๆ สักทีได้แล้วเนอะ

ที่เข้ามาทำมึนลงตอนพิเศษนี่เพราะมีคนสะกิดต่อมมา เลยจัดซ้า...บ้าจริง


พอละ...เดี๋ยวนิยายเรื่องใหม่จะมาวางในอีกไม่กี่วันนี้แล้วนะจ๊า...โฆษณาไว้ก่อน

Create Date : 21 พฤษภาคม 2551		11 comments
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2552 2:08:53 น.
Counter : 990 Pageviews.
Share Tweet