|
19 ตุลาคม 2554 29สัปดาห์ นอนโรงพยาบาลโรคกระเพาะถามหาแล้วสิ
 16 ตุลาคม 2554 @โรงพยาบาล รามคำแหง เวลา 02:40 น. 
ถึง...ความรักแม้ไม่เคยพบหน้าของแม่ ปะป๊า และพี่แป้ง   
2-3 วันที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ แม่มีอาการไม่ค่อยดี ทานข้าวไม่ค่อยลง แสบๆท้อง และก็อ่อนเพลีย จนวันนี้เป็นวันอาทิตย์หยุดอยู่บ้านแม่ก็นอนในห้องนอนทั้งวัน จนกระทั่ง 5โมงเย็น หลังจากแม่ดื่มนมไป 1 แก้วใหญ่เพราะทานข้าวไม่ลงมาทั้งวัน แม่ก็เริ่มมีอาการจุกๆแน่นๆ ที่หน้าอก คิดว่าคงเป็นเพราะจุกธรรมดาเดี๋ยวคงหาย
แต่พอ 1 ทุ่มทานข้าวเย็นไป ก็ยังไม่ดีขึ้น แม่เลยอาบน้ำและเข้านอน
เวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงคืน แม่ก็เริ่มรู้สึกขยับร่างกายลำบาก เจ็บร้าวที่หน้าอก ขยับไปทิศทางไหนก็เจ็บหน้าอกไปหมด ในทีสุดก็อดทนดูอาการ
จนกระทั่ง ตี2กว่า อาการไม่ดีขึ้น แม่ไม่สามารถนอนหรือนั่งได้เลย ปะป๊าหนูก็เป็นห่วงแม่และไม่ยอมให้แม่ดื้อรอดูอาการต่อไปแล้ว เลยพาแม่ไปรพ. ที่แม่ไม่อยากไปรพ.เพราะแม่กังวลว่าหมออาจจะต้อง X-Ray หรือ ให้ยาอะไรที่แรงเกินไปสำหรับหนูนี่นา 
เวลาตี 3 แม่ก็มาถึงรพ.รามคำแหง ปะป๊าแจ้งอาการหมอเวรว่า แม่เจ็บหน้าอก นอนไม่ได้ หมอบอกว่า แม่เป็นโรคหัวใจขณะตั้งครรภ์ จะบ้าไปกันใหญ่ละ แถมจะส่งตัวแม่ไปรักษารพ.อื่นอีก นี่แหละนะเค้าถึงเรียกหมอเวร  แต่แม่กับปะป๊ายืนยันจะนอนที่รพ.รามคำแหงไม่ย้ายไปไหน และขอให้หมอประจำตัวแม่ มาดูแล หลังรุ่งเช้าเอง คืนนั้นแม่เลยได้รับยาพาราแก้ปวด 1 เม็ด และแม่ขอยานอนหลับแบบไม่อันตรายสำหรับหนูเกินไป เลยได้ยาลดน้ำมูกมาอีก 1 เม็ด เผื่อจะช่วยให้แม่พักผ่อนได้บ้าง แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้แม่หลับเลย 
เวลา 9 โมงเช้า คุณหมอ ธวัช หมอประจำตัวมาถึง ตรวจอาการของแม่แล้วบอกว่า ปอดแม่ไม่น่ามีปัญหาเพราะฟิล์มX-Rayปอดเดิมก็ไม่พบปัญหาอะไร ดังนั้นอาการของแม่น่าจะเป็นแค่เพราะโรคกระเพาะ และอาการกรดไหลย้อน จึงทำให้แม่แน่นหน้าอกอย่างรุนแรงจ้ะ คุณหมอไม่อยากใช้วิธีรักษาโดยส่องกล้องเข้าทางกระเพาะอาหาร เพราะต้องวางยาสลบ อาจทำให้หนูไม่สบายไปด้วย ดังนั้น แม่จึงต้องนอนรพ.หลายวันหน่อยเพื่อกินยารักษาอาการโรคกระเพาะแทน แต่ก็ต้องกินในประมาณที่ไม่รุนแรงกระทบกระเทือนกับหนู แต่ก็ไม่เป็นไร แม่ทนเจ็บนานหน่อยได้ ดีกว่าให้หนูต้องได้รับอะไรรุนแรงไปมากกว่านี้จ้ะ ในช่วงนี้ปะป๊า กับพี่แป้ง จึงสลับเวลาเฝ้าแม่กัน พี่แป้งมาช่วยดูแล(หรือมาป่วนมะรู้)ในเวลาที่ปะป๊าไปช่วยคุณตาทำงาน และปะป๊ามาเฝ้าในตอนเย็นถึงเช้า(เพราะพี่แป้งกลัวผีเลยไม่ยอมนอนด้วยอิอิ)
ตอนนี้แม่อาการดีขึ้นบ้างแล้ว ไม่เจ็บ จุก เหมือนวันที่มารพ. แต่ยังมีอาการแสบท้องบ้าง คุณหมอบอกว่าจะใช้เวลานานหน่อยกว่าจะหาย และเมื่อแม่ใกล้คลอด แม่อาจจะเป็นหนักกว่านี้ เพราะหนูจะไปกดทับกระเพาะของแม่  ซนจริงๆเลยนะเนี่ย แต่อย่างน้อยทุกครั้งที่หนูดิ้น ก็ทำให้แม่รู้ว่าหนูแข็งแรงแค่ไหนแม่ก็เป็นสุขแล้วจ้ะ
| Create Date : 19 ตุลาคม 2554 |
|
0 comments |
| Last Update : 20 ตุลาคม 2554 7:59:36 น. |
| Counter : 1661 Pageviews. |
|
 |
|
เวลา 02:40 น.
เจ็บร้าวที่หน้าอก ขยับไปทิศทางไหนก็เจ็บหน้าอกไปหมด
ในทีสุดก็อดทนดูอาการ
แถมจะส่งตัวแม่ไปรักษารพ.อื่นอีก นี่แหละนะเค้าถึงเรียกหมอเวร 
แต่แม่กับปะป๊ายืนยันจะนอนที่รพ.รามคำแหงไม่ย้ายไปไหน และขอให้หมอประจำตัวแม่ มาดูแล หลังรุ่งเช้าเอง คืนนั้นแม่เลยได้รับยาพาราแก้ปวด 1 เม็ด และแม่ขอยานอนหลับแบบไม่อันตรายสำหรับหนูเกินไป เลยได้ยาลดน้ำมูกมาอีก 1 เม็ด เผื่อจะช่วยให้แม่พักผ่อนได้บ้าง แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้แม่หลับเลย 
ดีกว่าให้หนูต้องได้รับอะไรรุนแรงไปมากกว่านี้จ้ะ ในช่วงนี้ปะป๊า
กับพี่แป้ง
จึงสลับเวลาเฝ้าแม่กัน พี่แป้งมาช่วยดูแล(หรือมาป่วนมะรู้)ในเวลาที่ปะป๊าไปช่วยคุณตาทำงาน และปะป๊ามาเฝ้าในตอนเย็นถึงเช้า(เพราะพี่แป้งกลัวผีเลยไม่ยอมนอนด้วยอิอิ)
ซนจริงๆเลยนะเนี่ย แต่อย่างน้อยทุกครั้งที่หนูดิ้น ก็ทำให้แม่รู้ว่าหนูแข็งแรงแค่ไหนแม่ก็เป็นสุขแล้วจ้ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [