ร้องไห้บ่อย…พอๆกับการกินข้าว อาบน้ำเลยเรา (นางเอกมั่กๆ )

ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่เป็นไปดังคาดหวังไว้ “คำปฏิเสธ” เป็นสิ่งที่ได้รับตลอดเวลา

อยากพบกับคำว่า “ได้รับโอกาส” ก็ไม่รู้เมื่อไร  ยิ่งดิ้นยิ่งท้อ

บางวันก็จิตตกนั่งจ๋อยน้ำตาไหลก็ไม่ได้ตั้งใจจะร้องไห้ แต่มันไหลของมันมาเอง..

ตอนนี้คงมีหลายคนที่เป็นเหมือนกับเรา (เพื่อนเยอะจัง 5555 )

เดี๋ยวละครทีวีมาก็ลืม....นี่กรูจะบ้าหรือเปล่าเนีย อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ คงยังไม่ใช่วัยทองนะ

พยายามเข้าใจว่ามันเหมือน “แฟชั่น” เลิกฮิตแล้วก็ผ่านไป

แต่ว่าแฟชั่นเนี่ยมันมักชอบหวนกลับมาฮิตอีก...ไม่เอาได้มั้ยขอเป็นฝ่ายปฏิเสธมั่งเหอะ

แพ้ตลอดมันก็เบื่อนะ ผลัดกันชนะบ้างเพื่อความยุติธรรม

โครงการต้นกล้าอาชีพสมัครไป 2 รอบก็พลาด

จับฉลากขายของที่จตุจักรก็อด

จองที่ขายของก็พลาด

สมัครงานก็โดนปฏิเสธ

แผนหนึ่ง แผนสอง แผนสาม แผนสี่.....ชวดหมด

แถ่น...แทน...แท๊นนนนนนนนนน

และแล้วก็มีบริษัทที่ไปสัมภาษณ์เมื่อเดินกุมภาโทรมาเรียกไปคุยรอบที่สอง

โดยให้เหตุผลที่ติดต่อมาช้าว่าตอนแรกก็คิดว่าจะรับคุณเพราะมีความสามารถโอเคเลย

แต่ว่า..ตอนนั้นเรารับอีกคนนึงไปเพราะเค้าเด็กกว่าคุณมากและขับรถได้มีรถเองด้วย

แต่ตอนนี้เค้าไม่ผ่านโปร..เลยคิดว่าจะตกลงกับคุณใหม่

หึ หึ หึ

จะดีใจดีมั้ยเนี่ย เพราะกรูแก่ เพราะกรูจน กรูก็เลยไม่ได้งาน

แล้ววันนึงก็กลับมาเรียก เห็นความสำคัญขึ้นมาในบัดดล

ใจนึงก็...ดีใจสุดๆ เลย แต่ใจลึกๆ เจ็บใจ..เสียใจ

คิดถึงคนแก่ที่ถูกทอดทิ้ง เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย คุณค่าความสามารถยังมีอยู่

เพียงแต่รูปลักษณ์ภายนอก สังขารมันห้ามกันไม่ได้

ประสบการณ์ยังมีค่าเสมอ

ถ้าสำเร็จจะกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ตัวเอง คิดถึงคนแก่ที่บ้าน

เอาฤกษ์เอาชัยให้พ่อเคาะกะบาลสักที

ถึงจะไม่ใช่หลวงพ่อคูณเคาะให้  แต่ว่าพระอรหันต์ที่บ้านศักดิ์สิทธิ์สุดๆ

ไม่เชื่อลองกลับไปทำดูน่ะค่ะ

คำเตือน ระวังน้ำหูน้ำตาไหลอาบแก้มนะพี่น้องงงงงงงงงงง....

Create Date : 05 มิถุนายน 2552
Last Update : 5 มิถุนายน 2552 22:36:50 น.		2 comments
Counter : 486 Pageviews.
Share Tweet