Group Blog All Blog
|
วันนี้แม่ไม่เหนื่อยเลย ลูกรัก ^^ หอบหิ้วของเล่นไปให้เจ้าช้างน้อยเต็มที่ โดยเฉพาะพี่ตูบของแม่อ้อ เรียกมอไซค์หน้าวัดต้นตาล เขาก็จำได้เลยว่ามาบ้านไห เกือบถึงบ้านคุณย่า เห็นรถคันใหญ่จอดเต็มถนนอยู่ ต้องลงตรงนี้ เพราะมอ"ซค์ไปต่อไม่ได้ ปรากฎว่ารถคันใหญ่นี้เป็นรถที่มาเกี่ยวข้าวนาคุณปู่.. ดีใจจังเห็นน้ำท่วมนาไปเยอะ วันนี้ได้เห็นนาที่ได้เก็บเกี่ยวบ้าง พอไปถึงบ้านเจ้าตัวร้ายของแม่เพิ่งตื่นมื้อสายพอดี นอนเหงือกบานอยู่ในเปลเหินตัวทำท่าจะบินเป็นสัญญาณบอกแม่ว่า "มัวช้าอยู่ไย พาหนะของข้ารีบมาอุ้มข้าไปท่องเที่ยวได้แล้วโดยไว" อุ้มออกเปลมาลูกรักดีใจมาก ยิ้มร่าตาปิดเลย ไม่รู้ว่าดีใจที่แม่มา หรือดีใจที่ได้ออกจากเปล หนูคงคิดว่าแม่จะพาออกไปเดินเล่นล่ะสิ.. วันนี้แม่มีแผน พร้อมกับพร็อปชุดใหญ่ คิดแล้วก็ปูพื้น จับเจ้าช้างน้อยวาง ลูกชายแม่ก็ครางอื้อ.. ดิ้นแด่วๆ อย่างขัดใจแต่พอแม่ควักพี่ตูบรูปหล่อ พร้อมกับกดหัวใจไฟวาบๆ เท่านั้นแหละ.. คนเก่งของแม่ก็ติดกับไฟวาบๆ ขึ้นมาทันที หลังจากกดให้ดูพอรู้ทาง ก็วางพี่ตูบไว้ใกล้ดูสิว่าลูกแม่จะทำยังไงกับพี่เลี้ยงใหม่ตัวนี้
 เริ่มต้น......ตบ.....ตบเลยค่ะ น้องขวัญเห็นไฟแดงวาบๆ มันดับไปแล้ว ก็จัดแจงตบไปที่หัวใจนั่นเลย.. อิอิ (ฉลาดจังลูกแม่) ส่วนปุ่มอื่นๆ ตบๆ ไป ฟลุคดังขึ้นมาบ้าง บางทีก็ขยำๆ มือ ไปโดนอะไรก็ไม่รู้พี่ตูบก็จะร้องเพลงขึ้นมาทีนี้เจ้าขวัญซิลล่าก็อึ้งไปพักนึง เพราะไม่ไว้วางใจว่าตูบจะมาไม้ไหน ตบแล้วมีเสียงบ้าง ไม่มีบ้าง พี่ขวัญเลยงง (ก็หนูตบไม่ถูกจุดเองนี่ลูก)งง ซักพัก ก็จัดการ..........  ปุ่มเขาให้บีบแต่พี่ขวัญยังบีบไม่เป็น ทำได้แต่ตบ กับขยำ แต่เจ้าขวัญซิลล่าของแม่ก็คิดนอกกรอบ ใช้ปากงับแทน แล้วก็เลือกงับเฉพาะเท้าข้างนั้นนะ วันนี้แม่เลยได้ยินพี่ตูบร้องแต่ค่ำว่า...foot....foot....ทั้งวัน..  หม่ำตีนพี่ตูบจนอิ่มหนำแล้วพี่ขวัญก็ง่วง.......
"ขอบคุณครับพี่ตูบที่ช่วยเป็นพี่เลี้ยงขวัญซิลล่าในวันนี้..Zzz..." อุ้มออกมาก็วางแป๊ะลงพื้น ไม่สนใจเสียงงอแง แอ๊ๆ ของเด็กเอาแต่ใจ ควัก บอลชวนคลาน ออกมาวางทันใดเสียงดนตรี ไฟวาบๆ และสีสันลวดลายชวนงงของเจ้าบอล ก็ทำพี่ขวัญนิ่งไปนิดนึง ก่อนจะค่อยๆ เอื้อมมือไปตบลูกบอลเบาๆ  พอมือน้อยๆ ของลูกแม่ไปแตะ ลูกบอลก็กลิ้งออก แม่ก็คิดว่าเดี๋ยวหนูต้องพยายามกระดึ๊บตามบอลแน่ๆ ที่ไหนได้ แม่ประมาทเกินไป ลืมไปว่าเจ้าช้างน้อยของแม่มีพลังหนุมานอยู่ที่หางคิ้ว
ขอบคุณมากค่ะ
ก็มีแต่เจ้าเหม่งน้อยนี่แหละที่ทำให้แม่รู้ว่าจะสู้ไปเืพื่ออะไร ^^ โดย: Beloved Son_Chang
 วันที่: 25 มีนาคม 2555 เวลา:15:21:51 น.Good mother. Good luck to you and your lovely son.
โดย: Lilac IP: 74.105.225.207 วันที่: 26 มีนาคม 2555 เวลา:22:18:03 น.
เฮ้อ เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ อ่านตั้งแต่แรกเลย อ่านจบแล้วน้ำตาจะไหล
เราเป็นคนนึงที่โตขึ้นมากับญาติ(บ้านปู่ย่ากับน้องสาวพ่อ)และไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ค่ะ เหตุผลที่พ่อกับแม่บอกว่าที่ส่งเราให้ย่าเลี้ยงคือ ทั้งสองคนต้องทำงานไม่มีเวลาเลี้ยงเรา ไม่มีคนดู ไม่อยากให้เราลำบาก และอื่นๆอีกมากมายร้อยแปดซึ่งล้วนแล้วแต่เพื่อเราทั้งนั้น กระทั่งปู่กับย่าเสียไปตอนเราห้าขวบก็ยังให้อาเลี้ยงเราต่อเพราะอยากให้อยู่โรงเรียนดีๆใกล้บ้าน สมองของเราเข้าใจค่ะว่าเค้ามีเหตุผล แต่หัวใจเราไม่ยอมรับ จริงๆแล้วเราอยากโตขึ้นมากับพ่อแม่มากกว่าค่ะ จะได้ไม่ต้องปวดใจอย่างทุกวันนี้ คือ เรารักอามากกว่าพ่อกับแม่อีกค่ะ เพราะอาเลี้ยงเรามา มันเป็นความผูกผัน แต่พ่อกับแม่เราก็อยากให้เรารักเค้ามากกว่าอาค่ะ แต่เราทำไม่ได้ไม่รู้จะทำไง เราก็รู้ค่ะว่าพ่อกับแม่ส่งเสียเงินค่าใช้จ่ายให้อาเสมอ เค้ารัก เค้าไม่ได้ทิ้งเรา แต่เราก็ยังรักและผูกผันกับอามากกว่าอยู่ดี เวลาเค้ามาเยี่ยมเค้าชอบมองเรากับอาแบบเจ็บปวดที่เราสนิทสนมกันดี เรามองตาแม่แล้วเราก็ปวดใจอ่ะ เรารู้ว่าเค้าคิดยังไงแต่จะให้เราทำไงอ่ะ เราก็อยากจะรักเค้าแบบเต็มหัวใจแบบไม่เผื่อแผ่ให้ใครเหมือนพ่อแม่ลูกทั่วไปเหมือนกัน แต่เราทำไม่ได้ เรายังรักอาที่สอนเราเดิน เลี้ยงเรามา อยู่ข้างๆเรามายี่สิบกว่าปีมากกว่าพ่อกับแม่อยู่ดี เราเสียใจจริงๆที่รักคนที่ให้กำเนิดเรามาเป็นที่หนึ่งไม่ได้ค่ะ เสียใจทุกครั้งที่มองตาเพราะเราตอบสนองความปรารถนาขั้นพื้นฐานของพ่อกับแม่ไม่ได้เลย เราหวังว่าคุณจะพาน้องขวัญกลับมาเลี้ยงเองให้ได้เร็ว ๆ นะคะ อย่าลืมความมุ่งมั่นนั้นไปเสีย บางทีความเคยชิน(ที่ย่าเลี้ยงลูกให้)ก็กลายเป็นตัวทำลายความตั้งใจจะเอากลับมาเลี้ยงเองเหมือนกัน พ่อแม่เราก็อีหรอบนี้แหละ จริง ๆ แล้วนี่ก็เป็นแค่ชีวิตของเราล่ะนะ ชีวิตของคุณกับลูกชายก็ย่อมแตกต่างไปอยู่แล้ว เราแค่มาเล่า อยากฝากให้คนที่แม่อีกคนนึงได้รับรู้ว่าลูกที่แม่ยอมให้คนอื่นเอาไปอุ้มชูคนนึงคิดอย่างไร พูดตรงๆนะ ถ้าเรามีลูกเราจะไม่ยอมให้ใครมาพรากจากอกแน่นอน(เดี๋ยวรู้ความแล้วจะคิดมากเหมือนเรา ทุกวันนี้ก็เล่นครอบครัวทางไกลใจผูกผัน หลอกตัวเองกันไป) และเราก็อยากบอกแม่เรามาก ๆ ว่าชาติหน้ามีจริง ต้องเลี้ยงลูกเองนะ ถ้าเลี้ยงลูกเองเราจะยอมไปเกิดเป็นลูกแม่อีกชาติเลยล่ะ จะได้ซุกอกอุ่นๆของแม่สักทีอ่ะ แล้วคราวนี้เราจะรักแต่แม่คนเดียวให้เต็มหัวใจเลย อิอิ โดย: ขอเล่าหน่อยนะ IP: 126.131.1.57 วันที่: 27 มีนาคม 2555 เวลา:23:14:44 น.
ทำไมทางเลือกจึงมีแค่ส่งลูกไปให้ปู่ย่าเลี้ยง
ทำไมคนเป็นพ่อ จึงไม่ส่งเงินให้คุณเลี้ยงลูก เอามาจ้างคนช่วยเลี้ยง แม่กับลูกจะได้อยู่ด้วยกัน ทำไมคุณต้องเหนื่อยอยู่คนเดียว ทั้งที่ตอนทำลูก ก็ทำด้วยกัน ทำไมเขาถึงใจตุ๊ด กล้าทำแต่ไม่กล้ารับผิดชอบ โดย: fuse IP: 113.53.172.157 วันที่: 28 มีนาคม 2555 เวลา:22:52:14 น.
|
Beloved Son_Chang
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดีครับ ผมชื่อน้องขวัญนะครับ ที่ชื่อนี้เพราะผมมีขวัญที่หางคิ้ว แม่บอกว่าผมเป็นหนุมาน แต่ผมเกิดตรงกับวันเกิดพระพิฆเนศวร ก็เลยซนเหมือนลิง และแรงเยอะเหมือนช้างครับ  Create your badge |
||||||||||||
KwanZillaa...
เพิ้่งได้เข้ามาอ่านเรืองราวค่ะ แต่ก็เริ่มอ่านตั้งแต่บล๊อคแรกเลย
ตอนนี้อ่านจบแล้วค่ะ แต่แอบใจหาย สงสารจขบ
สุ้ๆ นะคะ เกิดเป็นคนจะกลัวอะไรหากเรายังมีวันพรุ่งนี้และ ลูกชายที่น่ารักขนาดนี้ วันข้างหน้า ต้องดีขึ้นๆๆค่ะ
ความรัก รักแต่ไม่ได้อยุ่ด้วยกัน มันเจ็บปวดดีแท้ค่ะ แต่นานไปก็ชิน และมันจะกลายเป็นความเข้มแข็ง เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล หลายๆบล๊อคที่อ่าน ทำเอาเราน้ำตาไหลเลยค่ะ