Love Story in Bundaberg ตอน 5 โปรดทราบ...คิดถึงมาก

ยาโยยกับเคโกะตื่นแต่เช้ามืดเลย น่าจะตี 3 กว่าๆเห็นจะได้ มีนางัวเงียตื่นเพราะได้ยินเสียงกุกๆ กักๆ เพื่อนๆ เกรงใจ ไม่ยอมเปิดไฟ ไม่รู้ทำอะไรกันในที่มืดๆ

"เปิดไฟได้เลยนะ เราตื่นแล้ว ไม่ต้องเกรงใจ" มีนาตะโกนบอกเพื่อนๆ

"ขอโทษนะจ๊ะ พวกเราจะต้องไปแล้ว"


ยาโยยเดินไปเปิดไฟ ซะสว่างเลยยย ตาของมีนาปรับแสงแทบไม่ทัน แล้วเธอก็ลุกปีนลงมาจากเตียงอย่างงัวไง ...ระวังหน่อยจ้า ...เดี๋ยวกระตกลงมากระดูกกระเดี้ยวหักหมดแหละ...


"โชคดีในการเดินทางนะ" มีนาพูดพร้อมเดินเข้าไปกอดยาโยยกับเคโกะ 3 สาวกอดกันกลม

"เธอก็เหมือนกันนะ พวกเราไปละ" เคโกะกล่าวลา


"Ki o tsukate! : เคียว โอ๊ะ ทซึเคเต๊ะ ( คิ โอ๊ะ พูดเร็วๆ เป็น เคียว) รักษาสุขภาพนะ" ยาโยยร่ำลาเป็นภาษายุ่นปี่ มีนาก็อยากจะร้องให้เป็นภาษาญี่ปุ่นเหมือนกันแหละ แต่...ร้องไม่ออก ...

"พวกเธอก็เหมือนกันนะ" มีนาตอบ

พอดีง่วงจัด ภาษาญี่ปุ่นไม่อยู่ในหัวแล้วววว จากนั้นทั้งสองคนก็เดินหิ้วกระเป๋าเดินทางใบหนักอึ้งออกไปนอกห้อง โดยมีลุงไมเคิลนั่งรออยู่ในรถเพื่อรอไปส่งที่สาวๆ ที่ท่ารถ

"บ๊าย บ๊าย ลาก่อนเพื่อนๆ Sayona ra (ซาโยนาระ)"

แล้วต่อไปนี้มีนาจะพูดญี่ปุ่นกับใครละเนี่ย....อดเลยตู มีนาก็ไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสเจอกันอีกเมื่อไหร่ จากนั้นเธอก็ปีนขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยใจห่อเหี่ยว เมื่อคืนก็นอนไม่ค่อยหลับ เพราะยังทำใจไม่ได้ที่เธอจะต้องโดนทิ้ง..... นอนลอยแพ แผ่หลาอยู่บนเตียง ...โธ่ ...เคียวโกะ ฟุคูดะ กับโตมิโต กูโชวดะ มาทิ้งให้ มิโต มิกล้าโชว์ นอนเหงาอยู่คนเดียว ....เพราะไหมฮะ ชื่อยุนปี่ของมีนา....จากนั้นเธอก็เผลอหลับไป...ด้วยความอ่อนล้า

มีนาตกกะใจตื่นมาอีกทีนึง ตะวันสายโด่งแล้ว เธอหยิบนาฬิกาขึ้นมา ตายละวา 10:50 กับอีก 23 วินาที เกือบจะ 11 โมงแล้ว เธอไม่รอรอกระโดดลงจากเตียง ตุ๊บบบบ โอย....แทบเดี้ยง แล้วก็ตะเกียกตะกายไปล้างหน้าแปรงฟัน อาบน้ำไม่ทันแล้วเดี๋ยวไม่ได้ไปส่งเบนกันพอดี แล้วเธอก็รีบมาโปะเครื่องประทินโฉมอย่างลวกๆ เอาแบบแก้ขัดไปก่อนเดียวไม่ทันก๊าาาา แล้วเธอก็รีบวิ่งแจ้นไปรออยู่ห้องทานข้าว เพราะจะเป็นที่เดียวที่เห็นใครเดินผ่านไปผ่านมา แล้วเธอก็เห็นอะเล็กซ์ เบน และจอห์นเดินลงมาจากบันได แหมมมม...เรด้าของมีนา ขอบอก...คม ชัด ลึก มองเห็นในระยะไกลได้เป็นอย่างดี แล้วเธอก็รีบเดินไปหาพวกเขา

"ไไไไไไไฮ้ อะเล็กซ์ เบน จอห์น จะไปแล้วเหรอ" มีนาตะโกนเรียกพวกเขา เมื่อสิ้นเสียงของเธอพวกเขาก็วางสัมภาระอันหนักอึ้งลง แล้วก็หันมามองเธอเป็นสายตาเดียวกัน เอ๊ยยยยย เหมือนเจอกันตอนแรกเลยยยย

"อ้าววว มีนานึกว่าจะไม่ลากันแล้วเสียอีก"

อะเล็กซ์พูดแล้วก็เดินเข้ามากอดมีนาซะแน่นเลย เธอเกรงไปหมดแล้ว แต่อะนะ....ธรรมเนียมฝรั่ง....เวลาจะจากกันเขาก็จะเข้ามากอดอย่างนี้แหละ ถ้าคิดมากขนาดนั้นมีนาก็เสียผีไปแล้วหล่ะเนี่ย....จากนั้นเบนก็เข้ามากอดแล้วก็หอมแก้มซ้ายอันนุ่มๆของมีนา อุ๊ยยยยยย แบบว่าถ้าสนิทกันมั่กมากเขาก็จะหอมแก้มอย่างนี้แหละค่ะ มีนาเสียผีอีกแหล้ววววว

"หวังว่าคงจะได้เจอกันนะ สโนว์ ไวท์ของผม" เบนพูดแหย่

"โชคดีนะคะเบน" มีนากลั้นน้ำตาไม่อยู่ โหหหห น้องชายสุดเลิฟ จะต้องจากไปซะแหล้วววว

"เฮ้ย ตูกอดมั่งจิ" จอห์นรีบดึงเบนออกไป โห....ตอนนี้มีนาโดนเรียงคิว...อ๊ายยยยย คิดไปไกลอีกแล้ว...

"เทคแคร์นะคะ ทุกๆคน" มีนาโบกมือบ๊าย บาย แล้วเธอก็เห็นสาวฝรั่งนางนึงใส่ชุดนอนสั้นจุ๊ดจู๋ เดินไปกอดอะเล็กซ์ แล้วเขาก็หอมแก้มเธอไปหนึ่งฟอดใหญ่ๆ ...โห มีนาแทบจะดึงเบนมาหอมอีกทีไม่อยากน้อยหน้า ...โก โซ บิ๊ก อีกแหล้วววว ....สงสัยจะเป็นกิ๊กกันนะ มีนานึกในใจ..... แหมมมม...ก็เหมือนเบนกับมีนานั่นแหละ ...ทำงานด้วยกันก็ต้องหนิดหนมกันเป็นธรรมดาแหละ จากนั้นพวกหนุ่มๆก็เดินทางจากไปด้วยรถฟอร์ดคันสีเก่าๆ สีขาวขุ่นๆ เพราะส่วนใหญ่หนุ่มๆที่มาด้วยกันเป็นกลุ่ม มักจะซื้อรถมือสองกัน แล้วก็ขับเที่ยวข้ามรัฐต่างๆ ทั่วประเทศ พอถึงรัฐสุดท้ายก็จะขายต่อในราคาถูกๆ เพราะใช้มาคุ้มกันแล้ว

มีนารู้สึกหิวจนใส้กิ่วละ ญาติแคระทั้งเจ็ดที่อยู่ในท้องมีนาเริ่มตื่นขึ้นมาส่งเสียงครวญคราง โกร๊ก กร๊าก เป็นเพราะเบนทีเดียว ไม่น่าปลุกพวกเขาตื่นขึ้นมาเลย ....อูยยยยยหิว ....ต้มไวไวกินดีก่า ...หาอะไรกินรองท้องไปก่อน เธอจึงเดินไปต้มน้ำในกาไฟฟ้า จากนั้นก็ฉีกซองไวไวใส่ในชามพร้อมเครื่องปรุง วี๊ดดดดดด วิ๊ดดดด มะใช่เสียงเปรตแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงกาไฟฟ้าหน่ะ พอมันเดือดแล้วมันก็กรีดเสียงร้องให้ตกกะใจเล่น มีนาจึงเทน้ำร้อนใส่ในชาม ปิดฝา รอประมาณ 3 นาที แล้วเธอก็ถือชามไวไวไปนั่งที่โต๊ะอาหาร

"นั่งด้วยคนได้มั๊ย" มีนาเงยหน้าขึ้น เห็นสาวฝรั่งกิ๊กอะเล็กซ์คนเดิม ถือจานขนมปังกะถ้วยกาแฟ เบรคฟาสต์สุดเริ่ดของเธอมาแจมกะมีนาด้วย

"ได้ค่ะ ...เอ่อ ฉันชื่อบุษบา...หน่า นา หน่า น้า .....เอ๊ย มะ...ไม่ใช่ ฉันชื่อมีนาค่ะ มาจากประเทศไทย" มีนาแนะนำตัวเองก่อน

"อิ๊กก้าค่ะ มาจากเช็ค รีพับบลิค (Czech Republic) ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" โห...สาวเช็ค...เนสกาแฟนี่เอง ถึงว่านุ่งน้อยห่มน้อยเหลือเกิน...อ๊ายยย คิดไปเรื่อยเปื่อยอีกละ

"เช่นกันค่ะ" มีนายิ้มต้อนรับเพื่อนใหม่

"รู้จักแก๊ง สกิน เฮด ด้วยเหรอ" อิ๊กก้าเข้าจุดสำคัญ

โห...สงสัยเป็นนักข่าวดาวกระจายนะเนี่ย ยังไม่รู้จักกันเลย....ก็ยิงคำถามเด็ดๆทั้งนั้น

"ค่ะ พอดีทำงานด้วยกันกับเบน แล้วก็เคยทำอาหารให้อะเล็กซ์ทาน พวกเขานิสัยดี ไม่มีอะไรพิเศษค่ะ" มีนาแก้ตัว เพราะกลัวโดนตบอะ ยิ่งเธอตัวเล็กกว่าน้องอาร์ก้า เอ๊ย อิ๊กก้าตั้งเยอะ

"อ้อ ได้ยินอะเล็กซ์พูดถึงเหมือนกัน แต่อะเล็กซ์หน่ะชั้นจองแล้วนะ ขอบอก" โห มีนากลืนน้ำลายลำบาก ไม่นึกว่าเธอจะกล้าพูดได้ถึงเพียงนี้

"อย่าคิดมากจ้า ฉันเป็นแค่เพื่อนเท่านั้นแหละ" มีนารีบชี้แจง

มีนาทำใจดีสู้เสือ....เอ๊ยแมวสวาท จะมีแค็ทส์ไฟท์ (CATS FIGHT!)มั๊ยละเนี่ย ...มีนากลัวหน้าแหกค่ะ...ไม่ใช่ผู้สันทัดกรณีด้วย

"แหมมมม .... ฉันแค่ล้อเล่นเอง อย่าคิดมาก" อิ๊กก้าพูดทีเล่นทีจริง

"จ้า โธ่มาจากรายการล้อกันเล่นก็ไม่บอก ไหนกล้องอยู่ไหนอะ" มีนาแหย่กลับ

"ขอตัวก่อนละกัน ไปสูบบุหรี่ก่อน" ว่าแล้วเธอก็ยกแ้ก้วกาแฟกันจานขนมปังไปนั่งข้างนอก

โห...เธอแน่มาก ...สูบบุหรี่ด้วย...มีนาไม่ปลื้มเลย ผู้หญิงสูบบุหรี่เนี่ย ...แต่ทำไงได้หล่ะ เธออยู่แบบเจียมเนื้อเจียมตัวดีก่าาา ตอนนี้เธอหัวเดียวกระเทียมลีบละ ...ไม่อยากมีเรื่องกับใคร....

เมื่อมีนาอิ่มท้องแล้วเธอก็ตัดสินใจไปนอนกบดานอยู่ในห้องดีก่าาา เพราะกลับสาวเช็คเนสกาแฟจะมาหาเรื่องอีก หลบไปไกลๆสาวมั่นดีกว่ามีนาไม่อยากมีเรื่อง

พอมาถึงที่ห้องมีนาก็ไม่มีอะไรทำ ได้แต่นั่งๆ นอนๆ ดูทีวีไปทั้งวัน เธอก็เบื่อแล้วเหมือนกัน แต่ไม่อยากออกไปสุงสิงกะใคร ก็คนมันกลัวอะ.....

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ...เสียงคนเคาะประตู มีนาแทบลมจับนึกว่าเป็นเจ้าแม่อิ๊กก้าตามมารังควาน เธอทำใจดีสู้เสือไปเปิด ป๊าดดดด... นึกว่าใครที่ไหน ...หนุ่มเท็ดนะเอง

"หวัดดีครับมีนา ผมมารบกวนหรือปล่าว" แหมมมม มารยาทดีจังเรยนะเท็ดดี้เนี่ย

"ไม่หรอกค่ะ มีนาไม่ได้ทำอะไร แค่ดูทีวีเฉยๆ พอดีเหงาๆ หน่ะค่ะ เพื่อนๆ ไปกันหมดแล้ว" มีนาสาธยายยืดยาว

เธอไม่ได้คุยกับใครมาตั้งหลายชั่วโมง ขอบริหารปากหน่อยละกัน

"น่าสงสารจังเลย เอายังนี้ละกัน ไปเที่ยวผับกันดีมั๊ย จะได้ไปเปิดหูเปิดตา อย่ามานั่งเหงาอยู่ในห้องเลย" เท็ดชวน

"เอ่อ... แต่ว่ามีนาเต้นไม่เป็นนะ แล้วก็มีนาก็ไม่ดื่มด้วย แล้วก็ไม่ชอบควันบุหรี่ด้วยอะค่ะ" มีนาอิดออดไม่อยากไป ........แหมมมม อ่อนหัดซะเหลือเกินนะหล่อน...อย่างนี้สู้อิ๊กกาไม่ได้หรอก อย่างสาวเช็คหน่ะ โชว์เกิน ...ใส่ชุดสั้นจุ๊ดจู๋ ยังไม่รู้สึกเขินอายยยยเลย

"ไม่เป็นไรครับ ผมก็ไม่ชอบควันบุหรี่ เราก็ไปที่โอเพ่น แอร์สิ ไม่ต้องห่วง แค่ไปกินบรรยากาศหน่ะ" เท็ดพยายามจูงจมูกมีนาอีกแหล้วววว

โห...แล้วจะอิ่มท้องไหมละเนี่ยจะพากันไปกินชั้นบรรยากาศเสียละ ...แล้วจะเอาที่ไหนมาห่อหุ้มโลกกันละเนี่ย...เดี๋ยวมีนาก็เป็นมะเร็งผิวหนังกันพอดี...อีกละ ...คิดมากอีกละ มีนาเนี่ย

"ก็ได้ค่ะ งั้นขอไปอาบน้ำก่อนได้ไหมคะ เจอกันสักทุ่มนึงดีไหมคะ" มีนาต่อรอง เดี๋ยวเธอจะไม่แจ่ม ขอเวลาหน่อยหน้าจะได้เด้งๆๆ

"ได้ครับ แล้วเจอกันที่เก่าเวลาเดิมละกัน" เท็ดนัดหมาย ...ก็ห้องทีวีนั่นแหละค่ะ แหล่งนัดพบของเด็กแนว... แล้วมีนาเนี่ยแนวไหนกันละเนี่ย...แนวกันไฟละกัน ช่วงนี้ที่ออสเนี่ยเกิดไฟป่าบ่อยๆ ...เกี่ยวกันไหมละเนี่ย

พอมีนาอาบน้ำแต่งตัว ใส่เสื้อสายเดี่ยวสีฟ้าสดใส อีกทั้งเสื้อเกาะอกสีขาวตัวน้อยอยู่ข้างใน เซ๊กซี่แต่ไม่มีโป๊ค่ะ แล้วมีนาก็ใส่กางเกงขายีนส์สามส่วน แค่นี้ก็เริดแล้ว เช็ค หน้า...เด้งแล้ว ...แจ่มแล้ว...จากนั้นก็ฉีดบูลการี่ซะหน่อย ...หอมแบบผู้ดีๆ ...แค่นี้เท็ดดี้ก็หลงจนแทบจะไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่แล้ว...มีนาเนี่ย ชอบคิดเข้าข้างตัวเองอีกแหล้ววว

พอมาถึงที่ห้องทีวีก็เจอเท็ดนั่งรออยู่ที่โต๊ะประจำ เมื่อเขาเห็นมีนาก็รีบลุกขี้นมาทัก

"วันนี้มีนาน่ารักจังเลย ดูหน้าใส๊ ใส ดูเด็กจัง เดินไปด้วยกันเนี่ย ผมจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์มั๊ยละเนี่ย" เท็ดแหย่จนมีนาเขิลลล อีกแหล้ววว

"เท็ดชอบล้อมีนาเรื่อยเลย โกรธเค้าโกรธหละนะ" มีนาแกล้งทำหน้ามุ่ย

"เดี๋ยวผมเลี้ยงดริ้งเอง ถือว่าเป็นการถ่ายโทษละกัน" เท็ดทำเป็นใจป้ำนะ

จริงๆแล้วของที่มีนาดื่มได้ก็มีแต่น้ำส้มกับซอร์ฟดริ้ง ...ราคาถูกมั่กมากเลย เมื่อเทียบกับพวกที่ผสมแอลกอฮอล ...ที่เท็ดชอบมีนาเนี่ยก็เพราะว่ามีนาเลี้ยงง่าย ไม่แพงใช่มะ....เดี๋ยวจะกินทั้งร้านเลย คอยดู....มีนานึกในใจ

พอพวกเขาเดินข้ามฟากมา พับก็อยู่ตรงกันข้ามกับโรมแรมนี่เอง ใกล้มาก ไม่หรูหราอะไร แต่จะเป็นแบบเพื่อชีวิตเสียด้วยซ้ำ โดยที่ข้างๆโรงแรมจะเป็นห้องเล่นพูล ส่วนด้านหลังจะเป็นสวน โอเพ่น แอร์ มีที่นั่งเป็นโต๊ะใหญ่ๆ อยู่ตรงกลาง แล้วก็มีกระท่อมหลังคามุงจาก มีระเบียงยื่นออกมาเป็นเวที ซึ่งจะมีนักร้องและวงดนตรีเล่น เสียงดังสนั่นไปหมด แล้วพวกเขาก็หาที่นั่งอยู่ข้างๆเวที

"ดื่มอะไรดีครับ เดี๋ยวผมไปเอามาให้" เท็ดดี้เนี่ย สุภาพบุรุษจริงๆ

"ขอน้ำนางเอกละกันค่ะ" มีนาแหย่

"แหมมมม มีนาชอบเหล้าดองยาก็ไม่บอก รสนิยมแบบนี้เอง เดี๋ยวผมไปเอามาให้นะ" เท็ดแหย่กลับบ้าง

"อ๊ายยย ไม่เอานะ มีนาจะเอาน้ำส้ม เท็ดเนี่ยแกล้งมีนาอีกละ เดี๋ยวสั่งอะไรแพงๆ ไม่มีเงินจ่ายไม่รู้ด้วยนะ" มีนาทำเป็นงอน

"แฮะ แฮะ ผมล้อเล่นหน่ะ อยู่นี่นะ อย่าไปไหนเดี๋ยวผมมา ห้ามรับขนมจากคนหน้าแปลกนะ ห้ามคุยกับคนไม่รู้จัก" เท็ดแหย่ไม่เลิก

เขาทำเหมือนมีนาเป็นเด็กอมมืออีกแระ ... นี่เธอก็นั่งอมยิ้มอยู่.... ไม่ยอมกลืนลงไปซะที .... เกี่ยวกันไหมละเนี่ย

แล้วเท็ดดี้ก็เดินมาพร้อมกับโถ ยาดอง เอ๊ย...แก้วน้ำส้ม ... ส่วนอีกมือนึงก็ถือแก้วโค้ก..... โถถถ แต่ละคน รสนิยมปลายแถว...ไหนบอกว่าไฮโซไง... น่าจะเป็นพวกหิวโซ ซะมากกว่า

"นี่ครับ น้ำส้มคั้นเย็นๆ หายโกรธผมหรือยัง" เท็ดทำเสียงอ้อน มานั่งอยู่ตรงหน้าเธอ

"แค่น้ำส้มแก้วเดียวเนี่ยนะ มีนายังไม่หายหรอก เท็ดต้องเหมาทั้งร้านเลย ถึงจะหาย" มีนาเง้างอน

"โธ่ แล้อย่างนี้ผมจะไปเที่ยวเฟรเซอร์ ไอร์แลนด์ได้ไงล่ะเนี่ย เงินหมดกันพอดี" เท็ดแกล้งน้อยใจ

มีนาหัวเราะชอบใจ แล้วพวกเขาก็คุยกันกระหนุงกระหนิง พอดีมีนาอยากจะหันหลังไปดูบรรยากาศรอบๆ

"อย่าหันมา" เท็ดรีบบอกมีนา พร้อมจะเอามือเข้ามาปิดตาของเธอ แต่ไม่ทัน มันสายไปเสียแล้ว มีนาตกใจแทบช็อค เมื่อเธอเห็นหนังสด...เห็นกันจะๆเลย.. โดยมีชายหญิงคู่หนึ่ง นั่งทับกันอยู่ที่โต๊ะกลาง เล่นหนังเรื่อง เบสิค อินสตินท์ (ฺBasic Instinct)กอดจูบ ...ลูบไล้ ..ขย่มโชว์อยู่กลางพับ ไม่อายฟ้าดิน มีนาเห็นแล้ว สะอิดสะเอียนบิดหน้าหนี แล้วเธอก็ทำหน้าเจื่อนๆ แบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออก โห...ราวกับว่าไมเคิล ดักกลัส กับชารอน สโตนมาเองเลย

"ผมพยายามห้ามคุณไม่ไห้หันไปมองแล้ว แต่ไม่ทัน" เท็ดพูดอย่างเขิลลล หน้าของเขาแดงก่ำ ทำอะไรไม่ถูก เพราะหนุ่มสาวคู่นั้นใจกล้าเสียเหลือเกิน


ตอนนี้คอมฟอร์ท โซนของแต่ละคนโดนทำลาย เหลือแต่ความละอายใจแทน มีนาแทบจะดื่มน้ำส้มไม่ลง เพราะคู่นั้นทำให้เสียบรรรยากาศ ผู้คนในพับที่อยู่โต๊ะใกล้เคียงพากันโห่ร้อง ส่งเสียงเชียร์ คู่หนุ่มสาวนิรนาม ... ยิ่งเชียร์ ยิ่งยุ ... ยิ่งขย่มกันอยู่นั่นแหละ มีนาทนไม่ไหว เลยลุกขึ้น

"กลับกันเถอะครับ" เท็ดรีบลุกขึ้นตาม เพราะเขาก็ลมไม่จอย เมื่อเห็นภาพอุตจาดตา เขาเป็นฝรั่งยังอายแทนเลยเนี่ย

หลังจากนั้นพวกเขาก็กลับมาตายรัง เดินข้ามฟากเข้ามาในโรงแรม

"มีนาเล่นพูลเป็นไหม" เท็ดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงกระตือรือล้น เพราะเขาคิดได้ละว่าจะทำอะไรดี...แต่ไม่ใช่เล่นหนังสดแน่ค่ะ

"ไปเล่นพูลกันดีกว่า เดี๋ยวผมสอนให้" เท็ดรีบเดินนำไปที่โต๊ะพูล โดยไม่ฟังเสียงคัดค้านอันใสๆ ของมีนาว่าเล่นม่ายยยเป็น....แต่เขาก็ไม่สนใจ เดินไปหยอดเหรียญบาท (ออสซี่) 3 เหรียญ จากนั้นเขาก็ล้วงมือไปเอาลูกกลมๆ ที่มีหลากหลายสีออกมาเรียงไว้ตรงจุดเริ่มต้น แล้วก็เหลือตัวสีขาวอีกด้านนึงลูกเดียวโดดๆ เอาไว้แทงเพื่อที่จะไปชนสีอื่นๆให้ลงไปในหลุม ... ถ้าทำได้นะ...

"เอาหละมีนา มานี่สิ เดี๋ยวผมสอนให้ นี่ครับไม้คิวของคุณ" เท็ดยื่นไม้แท่งๆยาวๆ ปลายแหมให้ มีนาก็เก้ๆ กังๆ ไม่รู้จะทำยังไง

"เดี๋ยวผมเล่นให้ดูก่อนนะ แล้วคุณคอยดูละกัน"

ว่าแล้วเท็ดก็ตั้งท่าแทงไปทีนึง แป๊ก....ลูกสีขาวๆ ก็กลิ้งฉิวไปชนลูกสีต่างๆ กลิ้งชนกันไปมาอยู่บนโต๊ะ ปุ๊ก ....ปุ๊ก....ปุ๊ก...ตกลง เท็ดจิ้มไปครั้งเดียวลง 3 ลูก เหลือง เขียว แดง ออเซิม (awesome)ซู๊ดดดยอด(ค่ะเท็ด)มีนาอ้าปากค้าง....เท็ดเพื่อนต๋องมาเองเลย .... มือโปรซะขนาดนั้น ..... แล้วมีนาจะสู้ไงไหวเนี่ย...

"ลองแทงดูสิครับ จับไม้เล็งไว้ บนหลังมือ ใช้นิ้วหัวแม่มือพยุงไม้ไว้ลองทำดูสิ" สิ้นเสียงเท็ดมีนาก็ลองทำตาม แต่มันไม่ค่อยถนัดเลย เท็ดก็เข้ามาสอนมีนาอย่างใกล้ชิด จนมีนาได้กลิ่นฟีโรโมนของเท็ดเลย...ใช้น้ำหอมอะไรอะ..หอม...ดูแมนๆดี...มีนีเคลิ้มไปแหล้วววว

"เท็ดมีนาไม่เล่นได้มะ พวกกีฬาในร่ม มีนาไม่โปรดค่ะ" มีนาทำอิดออด

"ต้องจับอย่างนี้" ว่าแล้วเท็ดก็ปรับมือมีนาให้ถูกท่า นิ้วมืออันนิ่มๆของเขาก็มีสัมผัสนิ้วมืออันเรียวงามของเธอ เท็ดหน้าแดง เขาเลยพูดแก้เขิล

"เล็งไว้ว่าจะเอาลูกไหนลง แล้วแทงเลย"

มีนาเล็งลูกสีเหลือที่อยู่ใกล้ปากหลุมละ จ่อๆปากหลุมเลย ฟิ้ววววว....แป๊ก....ปุ๊ก...โห...ลงค่ะ...เย้...ลงแล้ว ...แต่ที่ไหนได้ลูกสีขาวลงไปซะเนี่ย..เท็ดกุมขมับ

"โอ้วววว .... สีขาวเนี่ยถ้าลงแล้วคุณแพ้เลยนะ ...เฮ้อ..."

เท็ดถอนหายใจ ก็มีนาบอกแล้ว ว่าไม่ชอบก็ไม่เชื่อ แต่เท็ดก็ข่มเขามีนาขืนให้เล่นพูล....มีนาทำไม่ด้ายยยยยยย... เอาไปเอามาเท็ดเริ่มยอมแพ้...

"เป็นอันว่าผมสอนไม่เก่งละกัน คุณเลยทำไม่ได้ นึกว่าจะเป็นเหมือนกับที่เวน สอนน้องสาวของเขาให้เล่น สอนทีเดียว ตอนนี้น้องสาวของเขาเป็นแชมป์ไปแล้วนะสิ"

เท็ดร่ายยาว....มีนารู้สึกเสียใจที่ทำให้ความหวังที่จะเป็นโค็ช ของเท็ดพังทลายลง ก็มีนาไม่ได้มาจากสำนักตระกูลฉ่อย นี่นา จากนั้นเท็ดเขาก็เล่นคนเดียวโดยที่มีนายืนมองอยู่ข้างๆโต๊ะ เขาแทงไม่กี่ทีลูกพูลก็หล่นลงไปในหลุม ทุกทีเลย เกมส์เลยจบเร็วไปหน่อย...

"อะฮ่า ...ลงหมดละ เราไปนั่งพักกันเถอะครับ ผมเหนี่อยละ" เท็ดชวนไปนั่งที่ห้องทีวี

มีนารีบเดินนำ เพราะเธอหน่ะอยากนั่งพักเต็มทนละ เพราะเธอไม่ถนัดเกมส์นี้เอาเสียเลย....ให้ตายเถอะโรบิน....

แล้วพวกเขาก็มานั่งแหมะ อยู่ที่เก้าอี้ยาวตัวโปรด

"พรุ่งนี้ผมต้องไปดำน้ำกับทางโรงเรียน เพราะวันจันทร์ก็จะปิดคอร์สได้ใบประกาศ แล้วตอนบ่ายๆ ก็จะมีเลี้ยงฉลองกันนิดหน่อย ผมจะไม่ได้เจอคุณจนถึงตอนเย็นวันจันทร์เลยนะ แล้วเราไปทานข้าวด้วยกันนะครับ ผมเป็นเจ้ามือเอง คุณสัญญาไว้แล้วนะ" เท็ดทวง

"เอ่อ...ขอคิดดูก่อนได้ไหมคะ...ตอนนั้นรู้สึกว่ามีนาไม่ค่อยสบาย..เลยจะไม่ได้ละว่าตอบตกลงไปตอนไหน" มีนาแกล้งแหย่

"ผมเซฟอีเมลไว้ เป็นหลักฐานแล้วนะ จะมีทำอย่างนี้ไม่ได้หรอก ...แล้วมีนาอยากทานอะไรดีครับ" เท็ดถาม

"เอ่ออออ.....เท็ดเห็น ซิสเลอร์ (Sizzler) ที่อยู่แถวๆสถานีรถไฟมั๊ย มีนาอยากทานที่ซิสเลอร์ค่ะ เพราะคิดถึงตอนอยู่เมืองไทย สเต๊ก ซุปไก่ และสลัดของที่นั่นอร่อยมาก ที่เมลเบิร์นก็ไม่มี มีนาเลยอยากลองทานดูค่ะ" มีนาคมนำเสนอไอเดียเด็ดๆ

"ก็ดีนะครับ งั้นเราไปทานกันเย็นวันนั้นเลยนะครับ" เท็ดดีเห็นงาม

"ถ้าเท็ดมาถึงแล้วก็ไปเคาะห้องมีนาได้เลยนะคะ เพราะไม่รู้ว่าคุณจะมาถึงเมื่องไหร่" มีนานัดแนะ

"ได้เลยครับ"

"ดึกแล้วเราไปพักผ่อนกันดีกว่าค่ะ" มีนาชักจะง่วงแล้ว

"ดีครับพรุ่งนี้พวกผมก็ต้องไปแต่เช้าเลย"

เท็ดอยากพักเอาแรงเหมือนกัน

แล้วพวกเขาก็เดินไปทางเดียวกันกลับห้องพัก ก่อนที่มีนาจะเข้าห้องไป

"หลับฝันดีนะครับ Nite Nite " เท็ดตะโกนบอก

"ไนท์ ไนท์ ค่ะ" มีนาตอบรับ

แล้วมีนาก็เดินเข้ามาในห้องด้วยใจที่เต็มไปด้วยความหวัง เธอยิ้มได้ตลอดทั้งวัน เพราะตอนนี้เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก .... ไม่เคยรู้สึกดีๆอย่างนี้มาก่อน ... เคมิสทรี่ Chemistry...กลิ่นไอรัก...แรงดึงดูดระว่างเขาและเธอ...มันช่างทำให้เธอดูมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก.....หรือนี่จะเรียกว่า....(It must be love ...love...love)....มันคือ...ความรักใช่ไหม ...ที่หลายคนยิ้มได้....มันคือความรักใช่ไหม....ที่มีนาคอยไขว่คว้าค้นหามานาน....แปลกดีนะ ...แรกๆมีนาไม่ได้ปิ้งงเขาเลย... ออกจะชอบอะเล็กซ์ซะด้วยซ้ำ...อู๊ยยยยย เดี๋ยวอิ๊กก้ามาถล่ม..... ซึ่งเบนก็เป็นคนดี....แต่มีนาก็ไม่ได้ชอบเขาแบบที่ชอบเท็ด... อยู่ใกล้เท็ดแล้ว....มีนารู้สึกใจไม่อยู่กับเนื้องกับตัวเลย.....มีนาว้าวุ่นใจไปหมดแล้ว....มันดู โอเวอร์เวลมมิ่ง (Overwhelming) มันเต็มล้นอยู่ในใจจนทำอะไรไม่ถูกแล้วนะเนี่ย กว่าจะบังคับให้นอนหลับลงได้เนี่ยมีนาเหนื่อยแทบแย....นอนดีก่าาาา

เมื่อถึงวันจันทร์ตอนบ่ายๆ มีนากลับมาจากทำงานที่ฟาร์ม เนื้อตัวสกปรกมอมแมมไปหมด ไม่มีเบนมีทำงานด้วย ดูเหมือนงานจะช้ามาก
เพราะเด็กใหม่ที่เข้ามาคิดว่ามาจากเนเธอร์แลนด์ พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยคล่องเลย ...มีนาก็เลยเหนื่อยเพราะโรวินให้มีนาสอนงานเขา ...ดีนะที่ไม่ค่อยหนักเท่าไหร่ หรือว่ามีนาเริ่มชินละ แต่วันนี้เธอดันสดุดลังมันเทศ ล้มไปบนแปลง ยังมีแผลฟกช้ำดำเขียวอยู่แถวๆหน้าแข้งเต็มไปหมด ...อดใส่กางเกงขาสั้นเลยตู...มีนานึกในใจ จากนั้นเธอก็เดินไปอาบน้ำชำระร่างกาย ... ตามนโนบายประหยัดพลังงาน มีนาอาบน้ำวันละหนึ่งครั้งค่ะ ก็ตอนหลังเลิกงานนั่นแหละค่ะ อาบบ่อยเดี่ยวไม่มีน้ำให้ใช้ ...จากนั้นมีนาก็แต่งตัวรอ...เท็ดดี้ หมีน่ารักของเรา ... เธอไม่ยอมทานอะไรค่ะ เพราะจะอุ้มทองไปถล่มเท็ดที่ซิสเลอร์เลย

พอหัวค่ำ มีนาก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู ก็อก ก๊อก ก๊อก ...มีนารีบไปเปิด ตามความคาดหมายค่ะ เท็ดมาในเสื้อยืดเชิ้ตแขนสั้นเท่ๆ ลายตารางสีน้ำเงิน ไม่ติดกระดุมแล้วใส่เสื้อยืดสีขาวไว้ข้างใน บวกกับกางเกงยีนส์ลีวายส์...ดูดี...หอมมาแต่ไกล...มีนาของเราก็น่ารักใช่ย่อย ....เธอใส่เสื้อเกาะอกสีน้ำตาลเข้มข้างในแล้วก็ใส่เสื่อสายเดี่ยวสีน้ำตาลอ่อนกว่าหน่อย ลายดอกไม้ ผูกโบว์ที่ต้นคอ กับด้านหลัง บวกกับใส่กางเกงสามส่วนสีขาวสดใส เซ็กซี่นิดๆ .....วันนี้เธอโปรยเสน่ห์ด้วยดิออร์ แอ็ดดิคขวดสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินเข้ม (Dior Addict) งานนี้....เท็ดดี้ติดหนึบ

"ไปกันเลยไหมครับ" มีนาน่ารักจนเท็ดพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ชวนออกไปแก้เขิน

"ดีค่ะ มีนารอจนไส้กิ่วแล้ว"

จากนั้นพวกเราก็เดินข้ามถนนไป พอดีรถไฟกำลังจะมาพวกเขาเลยยืนรอให้รถไฟผ่านไปก่อน ฟ้ามืดแล้ว มองแทบไม่เห็นทาง แต่ก็ยังมีแสงไฟอยู่ลางๆ เท็ดเผลอเอามือมาโอบที่ไหล่ของมีนา เธอยืนเกร็ง พอเท็ดนึกขึ้นได้เขาก็ทำเป็นเอามือมาตบที่ไหล่มีนาเบาๆ

"ไปกันเถอะครับ รถไฟไปแล้ว" เท็ดพูดแก้เขิน

"..." มานาพูดไม่ออก เธอเดินยิ้มตามเท็ดไป ... แหมมมม...เล่นเอาทีเผลอ...นะเท็ดเนี่ย

พอไปถึงที่ซิสเลอร์ ก็จะเป็นร้านใหญ่พอสมควรแต่ไม่ค่อยจะมีลูกค้า เมนูก็ต่างจากบ้านเรา ที่ไหนจะมาสู้เมืองไทยได้ มีอะไรหลากหลายกว่า แต่ก็ยังดีที่ได้กินแก้ขัดไปก่อน พวกเขาเลยเลือกเมนู บัฟเฟ่ต์ หัวละ 25 เหรียญ ได้สะเต็กไปคนละชิ้นกับ มีนาเลือกกุ้งกรอบที่เขาใส่ไม้เสียบไว้ แล้วก็ลลัดผัก ...แต่ไม่เห็นมีให้เลือกเยอะเหมือนบ้านเราเลย ...แต่ราคาแพง เชียว...ส่วนเท็ดเลือกไก่เทริยากิด้วย พร้อมสลัดผัก จากนั้นพวกเขาก็มานั่งทานที่โต๊ะสองต่อสอง .... นี่ก็เป็นนัดเดทครั้งแรกของเขาและเธออย่างเป็นทางการเสียที

"อาหารอร่อยไหมครับ" เท็ดถามอย่างเอาใจใส่

"พอทานได้ค่ะ แต่ที่เมืองไทยอร่อยกว่าเยอะ" มีนาคุย

"อย่างนี้ผมต้องไปลองชิมที่เมืองไทยละ" เท็ดชักอยากจะพิสูจน์

"ได้เลยค่ะ ถ้าคุณไปเยี่ยมมีนาจะพาไปทาน ที่นั่นอร่อยมากมีให้เลือกเยอะแยะเลย" มีนาโวต่อ

แล้วพวกเขาก็คุยกัน มองตากัน ส่งสายตาอันหวานซึ้ง บนใบหน้าของมีนามีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่สดใส มันทำให้บรรยากาศในร้านดูเป็นสีชมพูไปหมด มีนาแทบจะเห็นกลีบดอกกุหลาบโรยลงมารอบๆโต๊ะ ...เวอร์ไปละ... เมื่อทานอาหารเสร็จเท็ดก็พูดขึ้น

"มีนาอยากไปไหนต่อมั๊ยครับ" เท็ดถาม

"ไม่ไปผับนะคะ เดี๋ยวมีหนังสดให้ดูอีก มีนาไม่ชอบ" เท็ดหัวเราะลั่น

"นั่นสิครับ ผมไม่นึกว่าจะมีเรื่องอย่างนั้นเกิดขึ้น" เท็ดพูดขึ้น

"พรุ่งนี้ผมจะไปแล้วนะ ผมรู้สึกใจหายยังไงไม่รู้สิ มีนคิดเหมือนกันมั๊ย" เท็ดพยายามหาแนวร่วม มีนาอมยิ้มแต่ไม่ยอมตอบ

"เวลาอยู่กับคุณแล้วผมมีความสุขมาก" เท็ดทำเสียงซึ้ง

จากนั้นพวกเขาก็เดินข้ามถนนกลับไปที่โรงแรม

"ผมนึกออกแล้วว่าเราจะทำอะไรดี" เท็ดเจ้าความคิดอีกละ

จากนั้นเขาก็เดินพามีนาไปข้างๆ รั้วที่มีต้นมะม่วงอยู่ ...ยังไม่เข็ดค่ะ เท็ดดีของเรา แล้วเขาก็ตะโกนเบาๆว่า

"ช่วยด้วย ขโมยยยยย"

จากนั้นเขาก็กระโดดไปดึงมะม่วงออกมาจากต้นได้สองลูก แล้วก็วิ่งโกยไปทางโรงแรม โดยที่ทิ้งให้มีนายืนอ้าปากค้าง พอได้สติเธอก็รีบโกยยยตามเขา สเต็กที่กินไปเนี่ยแทบจะทะลักออกมาจากท้องแล้ว ...มีนาจุก....

พอไปถึงที่หน้าโรงแรม เท็ดเลยยื่นมะม่วงให้มีนา

"เก็บเอาไว้ทานตอนผมไม่อยู่นะ คุณจะได้คิดถึงผมไง" เท็ดพูดซึ้งงงอีกละ

"เท็ดนี่ไม่ลงทุนเลยนะ" มีนาแหย่

"นี่ผมเสี่ยงต่อคุก ต่อตาราง คุณยังบอกว่าผมไม่ลงทุนอีกเหรอ" เท็ดแก้ตัว

จากนั้นมีนาก็เอามะม่วงไปเก็บไว้ในห้องคูลรูม .... เอาไว้กินยามคิดถึง....แหม ...มีนาจะได้กินวันละ 3 เวลาก่อนอาหารเลย แต่มีแค่สองลูกเนี่ย จะไปพออาร๊ายยยยย ...มีนาตะกละอีกแหล้ววว

"กลับห้องดีไหมคะ มีนาจะต้องไปทำงานแต่เช้า" มีนาเหนื่อยละ เมื่อตะกี๊แทบจะหายใจไม่ทัน ตกใจแทบแย่ไม่นึกว่าเท็ดจะคิดอะไรได้เด็ดๆแบบนี้ วันหลังบอกกันล่วงหน้าหน่อยนะจะได้เตรียมใจไว้

พอพวกเขาเดินมาถึงหน้าห้องของแต่ละคน มีนาเดินไปเปิดประตูห้อง

"เท็ดเข้ามาคุยกันในห้องก่อนมั๊ยคะ" มีนาชวนเพราะเห็นเท็ดทำหน้าเศร้าๆ

"ได้ครับถ้ามีนาไม่รังเกียจ" เท็ดยิ้มอย่างมีความหวัง...ที่เศร้าๆอยู่เนี่ยหายไปเป็นปลิดทิ้ง

"ห้องสาวโฉด รกหน่อยนะคะ" มีนาถล่มตัว

"ไม่เห็นรกเลย ไปดูห้องผมสิ ...นั่นหน่ะของจริง ...รูมเมทผมแต่ละคน เวน...ไมเคิล...โห อย่าให้เซด...เลยครับ" เท็ดเริ่มนินทา

"เออ คุณรู้มั๊ยว่าไมเคิล รูมเมทอีกคนนึงอะ เขาเป็นเกย์นะ" เท็ดพูดแล้วหัวเราะ

"เขาเป็นครูสอนเต้นแอโรบิคส์ด้วยหล่ะ" เท็ดเม้าท์อย่างเมามันส์

"ค่ะ เคยเจอเหมือนกัน แต่เขาดูตลกดีนะคะ กล้ามเนี้ยเป็นมัดๆเลย" มีนาแจม

"นั่นสิครับ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นไปได้" เท็ดหัวเราะ

"มีนามานี่สิครับ" เท็ดเริ่มเปลี่ยนเรื่องคุย ทำหน้าตาซีเรียส

"แล้วเขาก็ดึงมือถือออกมาจากกระเป๋า ผมขอแลกเบอร์หน่อยได้มะ จะได้โทรมาคุยเวลาผมคิดถึง" อ้อนอีกแหล้ววววว มีนาก็ต้องรีบแลกเบอร์เลย ...ก็ดี จะได้ติดต่อกันได้....

จากนั้นเท็ดเขาก็ดึงมีนามานั่งที่ตักของเขา ... มีนาเกรงใหญ่แล้ว...ก็หนูไม่เคย....

"รู้ตัวมั๊ยว่าคุณน่ารักมาก" เท็ดทำตาหวานเยิ้ม

"ถ้าไม่บอกก็ไม่รู้นะเนี่ย" มีนายังกวนตามเดิม ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

"วันนี้ทำงานเหนื่อยมั๊ย ผมนวดหลังให้นะ" อ๊ายยยยยย เท็ดเริ่มรุก มีนาจะทำยังไงเนี่ยยยยยย

เท็ดเอื้อมมืออันนุ่มๆของเขามาบีบที่ไหล่ของมีนา เธอขนลุกซู่ไปหมด เลือดสาวสูบฉีดไปทั่วร่างกาย จนมารวมกันที่หน้าของเธอ ..... เธออายหน้าแดงด้วยความเขิน ...แต่จะให้ผละออกมามันก็กระไรอยู่ เพราะเท็ดดี้นวดกำลัง สบายยยยย เลยยยย

"อย่าเกรงสิ ทำตัวให้สบาย ผมไม่ทำอะไรหรอก แค่นวดหลังให้เอง" เท็ดทำเป็นพูดดี ให้มีนาเคลิ้มมมอีกแห้ลวววว

เมื่อเท็ดนวดหลังทำให้มีนารู้สึกผ่อนคล้าย แล้วเขาก็เอื้อมมือไปหยิบ ครีมบำรุงผิว จูวีน่าที่มีนาวางไว้บนโต๊ะ ข้างๆเก้าอี้ที่พวกเขานั่งอยู่ จากนั้นเท็ดก็ลูบไล้ครีมลงบนแขนจนไปจนถึงนิ้วมือของมีนา แล้วเขาก็ถือโอกาสโอบกอดเธอจากด้านหลัง ลมหายใจของเขารดออกมาข้างๆติ่งหูของมีนา เธอขนลุกซู่ไปหมด ... ทำยังไงดี ทำยังไงดี ... เขากอดเธอนิ่งไปสักพัก .... มีนารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ... พอเท็ดคลายมือแล้ว มีนก็หันกลับมาสบตาอันหวานเยิ้มของเท็ด

"Do you like me? คุณชอบมีนาหรือปล่าวคะ" มีนาถามตรงๆเลย จะได้รู้แจ้งเห็นจริง

"Yes, very much. ครับ ชอบมั่กมากเลย" เท็ดตอบด้วยเสียงอันนุ่มนวล

จากนั้นเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาประกบที่ริมฝีปากของมีนา เราเริ่มจุมพิตเธออย่างเบาๆ ที่ริมฝีปากบนของเธอ มีนาทำอะไรไม่ถูก ...เธอโดนเท็ดขโมย เฟิร์ส คิสส์ ไปซะแล้ว จากนั้นเขาก็เลื่อนไปจุมพิตริมฝีปากล่างของเธออย่างดูดดื่ม ...มีนาก็เรียนรู้จากเขา ... มันช่างเป็นความรู้สึกที่...เธอก็ไม่สามารถบรรยายได้ว่า...เธอมีความสุขขนาดไหน

"เท็คคะ ...." มีนาพูดกับเขาเบาๆ แล้วเขาก็เลื่อนริมฝีปากไปจุมพิตที่หน้าผากของเธอ

"เท็ดคะ...มีนายังไม่เคยนะ .... เท็ดอย่าทำอะไรมีนามากไปกว่านี้นะคะ" มีนารีบบอกก่อนจะเผลอใจ

"ครับ ... ผมสัญญา ... ว่าจะไม่ฉวยโอกาส ... แค่นี้ก็มากพอแล้ว" เท็ดตอบแบบเคลิ้มมมมม

"แต่คืนนี้ผมขอค้างที่ห้องนี้ได้มะ เพราะตอนเช้าคุณก็จะต้องไปทำงาน ผมกลัวว่าจะไม่ได้กล่าวลา" เท็ดรุกอีกแหล้วววว

"ได้ค่ะ แต่แค่นอนอย่างเดียวนะ อย่างอื่นไม่เอา สัญญาก่อน" มีนาทำหน้าซีเรียส


เท็ดกำมือของมีนามากุมไว้ที่หัวใจของเขา

"ผมขอสัญญาอย่างลูกผู้ชายครับ" เท็ดกล่าวอย่างหนักแน่น แบบนี้มีนาก็เบาใจ...เฮ้อ...จะรอดไหมหละตู...ชักศึกเข้าบ้าน ...มีนานึกในใจ

คืนนั้นมีนานอนไม่หลับทั้งคืน เพราะพัดลมติดเพดานดันเกิดมาเสียไปซะเนี่ย อากาศเลยร้อนตับแตกแล้วยังต้องมานอนเบียดกับเท็ดดี้อีก อ๊ายยยย จริงๆแล้วมีนาตื่นเต้นนอนไม่หลับ เพราะกลัวว่าถ้าเผลอไปแล้วจะโดนเท็ดดี้ลักหลับ เธอเลยนอนแบบ ครึ่งหลับครึ่งตื่น ครึ่งผีครึ่งคน แต่เท็ดดูเหมือนจะนอนหลับสบาย แถมกรนอีกต่างหาก ...เนี่ยนะหรือ มนุษย์ที่เขาเรียกกันว่าผู้ชาย มีนาเพิ่งได้เพิ่งมองใกล้ๆ คืนนี้นี่เอง ดูๆไปแล้ว เท็ดเป็นคนที่น่ารักมั่กมากเลย ผมของเขานั้นเวลามีนาลองเอามีไปแตะเบาๆ ผมของเขานุ๊ม นุ่ม สีทอง เงางามดังเส้นใหม ... จมูกก็โด๊ง โด่ง เวลาเขายิ้ม ดูใกล้ๆแล้วเหมือนพี่วิลลี่ตอนหนุ่มๆเลย ... เหมือนเป็นบางมุมอะ ... มีนากึ่งทุกข์กึ่งสุข ... เพราะวันพรุ่งนี้เท็ดเขาก็คงจะต้องไปจากมีนาแล้ว ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่พวกเขาจะได้เจอกันอีก .... ชะตาฟ้าลิขิต ให้พวกเขาพบกันแค่นี้หน่ะเหรอ... จากที่ผ่านมาดูเหมือนว่ามีนาจะโดนสวรรค์กลั่นแกล้ง ให้มาเจอเท็ด ... แถมยังอยู่ห้องใกล้กันอีกต่างหาก ... แต่พอพวกเขามีใจให้กัน... โชคชะตาดันมาพรากให้เขาไปจากเธออีกจนได้ ... มีนาครุ่นคิดอยู่คนเดียวเงียบๆ

เธอตื่นขึ้นมาตอนตี 3 กว่าๆ ได้ยินเสียงคนขับรถมาจอดอยู่ข้างๆ ห้อง มีนารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นป้ามหาภัย แน่ๆเลย เธอก็เลยเกิดไอเดีย แบบอยากจะเบี๊ยวงานผุดขึ้นมาจากในหัว แล้วเธอก็แกะมือเท็ดที่โอบเธอไว้ทั้งคืน จากนั้นมีนาก็ปีนลงจากเตียงอันแคบๆ อยู่นอนไปได้ไงเนี่ยตั้งสองคน ... มีนานึกในใจ ... แล้วเธอก็เปิดประตูออกไปหาป้ามากาเร็ต

"หวัดดีค่ะ ป้า" มีนาเข้าไปทัก

"อ้าวมีนา มีอะไรเหรอจ๊ะ" ป้ามหาภัยถามอย่างสงสัย เธอจะตื่นอะไรกันแต่เช้ามืดเนี่ย

"เอ่อ... คือว่ามีนาไม่สบายค่ะ เมื่อวานหกล้มที่แปลงมันเทศ"

ว่าแล้วมีนาก็แกล้วชี้ไปให้ป้ามากาเร็ตดูที่แผลช้ำ ...เป็นจ้ำ ...เขียวไปหมด ป้ามหาภัยตกกะใจ

"ตายแล้วมีนา เธอเป็นมากขนาดนี้เลยเหรอ ...เจ็บมากไหม" ป้ามากาเร็ตถามด้วยความเป็นห่วง

"พอทนไหวค่ะ คิดว่าวันนี้จะไปหาหมอ" มีนาแกล้งทำตัวให้หน้าสงสาร

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวป้าหาคนอื่นไปทำแทน พักผ่อนละกันนะ หายเร็วๆหล่ะ"

"ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ" มีนานึกกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ สำเร็จ .... แหมมมม....ตูนี่ฉลาดแต่เรื่องโง่ๆๆจริงๆ มีนาชมตัวเอง จากนั้นเธอก็เดินไปที่ห้อง แล้วก็ปีนขึ้นไปนอนในอ้อมกอดของหมีน่ารักต่อ

"อ้าววว ... คุณไม่ได้ไปทำงานเหรอครับ" เท็ดดี้งัวเงียขึ้นมาถาม

"ไม่แล้วค่ะ พอดีคนอื่นไปทำแทนแล้ว" มีนายิ้มแล้วก็หันไปกอดน้องลูกหมี เธอรู้สึกอุ่นจนร้อนเลย

แล้วเธอก็นอนหนุนท่อนแขนอันกำยำล่ำสันของเขาจนถึงเช้าเลย....

พอประมาณ 8 โมงเช้า เท็ดก็ตื่นขึ้นมา จุ๊บตรงหน้าผากมีนาทีนึง

"กูด มอร์นิ่งครับ" เท็ดจุ๊บทักทายแต่เช้า

"..." มีนานิ่งเลย

เพราะเคลิ้มมมม แหม... ไม่ได้ฝันไปใช่มะ เท็ดนี่.....อยู่ใกล้้เท็ดเนี่ยน้ำตาลหน่ะเค็มไปเลยยยย

"กูดมอร์นิ่งเช่นกันค่ะ"

"ถ้าผมอยู่กับมีนาไปตลอดชีวิตก็ดีนะสิ จะได้จุ๊บทุกเช้าไปจนแก่เฒ่าเลย" โห ... เท็ดดี้ คิดไปไกลลลล... แหมมมม ...ตอนสายๆเขาก็จะต้องไปแล้ว ... มาทำปากดีอยู่อีก .... มีนาเขิลลลล

"เดี๋ยวผมขอตัวไปที่ห้อง ไปอาบน้ำ เตรียมตัวก่อนออกเดินทางอ่ะครับ" เท็ดพูดอย่างจำใจ อะไรมาทำให้มีนาเคลิ้ม แล้วจะไปเสียดื้อๆเลยเหรอ... เท็ดเนี่ย...

"ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ" มีนาส่งสายตาหวานจ๋อยให้เท็ดซะ...

พอเท็ดปีนลงไปจากเตียงมีนาก็ลุกขี้นมาอาบน้ำมั่งดีก่าาา ... เหนียวตัวไปหมดแล้ว... เดี๋ยวต้องบอกให้ลุงไมเคิลมาซ่อมพัดลมละ ไม่งั้นคืนนี้มีนานอนไม่ได้แน่ๆเลยยย

เมื่อมีนาอาบน้ำเสร็จประแป้งแต่งตัว ฉีดน้ำหอมจนฟุ้งละ เท็ดก็ตามกลิ่นมาเลยยยยยย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก มีนารีบไปเปิดประตู

"มีนามาช่วยผมเก็บของหน่อยได้ไหมครับ" เท็ดขอร้อง

"ได้ค่ะ ยังเก็บไม่เสร็จเหรอคะ" มีนาถามอย่างสงสัย

"อีกนิดหน่อยครับ" เท็ดทำตากรุ้มกริ่ม

จากนั้นเขาและเธอก็เดินไปที่ห้องของเท็ด พอมีนาไปถึงห้องก็ดูโล่งๆ แล้ว เหลือแค่ ถุงเท้าเก่าๆ กับหนังสือโป๊ เอ๊ย ...ง่าาาา หนังสือพิมพ์ที่วางอยู่บนโต๊ะในห้องของเขา... ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง...

ปิ๊นๆ ปิ๊นๆ เวนบีบแตรรถเรียกละ

"ไปกันได้แล้วเท็ด" เวนตะโกนมาจากในรถ

ตอนนั้นเท็ดกับมีนาอยู่ข้างๆประตู เขาจึงผลักประตูบัง เพื่อที่จะได้ไม่มีใครเห็น เท็ดรีบก้มหน้ามาจุมพิตที่ริมฝีปากอันนุ่มๆของมีนา

"อุ๊ย ... เดี๋ยวเวนเห็นเข้านะ" มีนาร้องตกใจ แหมมม เท็ดเนี่ยแผนสูงจริงๆ ตั้งใจจะมาลามีนา แต่แกล้งบอกให้มาช่วยเก็บของ... มีนาเนี่ยตามมุกของเท็ดแทบไม่ทัน

"ชูวววววววส์ เบาๆ" เท็ดร่ายมนต์ให้เธอหยุดพูดได้แหล้วววว

แล้วเขาก็จุมพิตเธออย่างดื่มด่ำ รสจูบของเขาช่างหอม หวาน ยั่วยวนใจเหลือเกิน แล้วเขาก็กอดเธอไว้แนนอก แล้วกระซิบที่ข้างหูของมีนาเบาๆ

"รักษาสุขภาพนะครับ อย่าลืมไปหาหมอนะ แล้วพบกันใหม่นะครับ" เท็ดพูดอย่างมีความหวังว่าจะได้จอกันใหม่อย่างแน่นอน ... แต่มีนาใจเบาหวิว ยืนมองรถเก๋งคันสีขาวแล่นออกไป จนลับตา มีนารู้สึกใจหาย ... ขอให้เท็ดโชคดีนะคะ ... มีนาคิดถึงคุณแล้วหล่ะสิ ... เฮ้อ... จะอยู่คนเดียวได้ไหมเนี่ย...มีนาของเรา

พอตกบ่ายมีนาก็ไปถามทางไปโรงพยาบาลจากป้ามากาเร็ต เดินไปไกลโขเลย พอไปถึงปรากฏว่าเจ้าหน้าที่ไม่รู้จัก Medibank (เมดิ แบงค์) ซึ่งเป็นบัตรประกันสุขภาพของนักเรียนต่างชาติ แต่โรงพยาบาลบ้านนอกเขาไม่เคยเห็นบัตรนี้ มีนาเลยไม่ได้ไปเจอหมอ แต่บังเอิญมีคุณหมอท่านหนึ่งเดินผ่านมาแล้วเจ้าหน้าที่เขาเลยเรียกคุณหมอท่านนั้นมาดูรอยฟกช้ำที่ขาของมีนา เขาก็บอกว่าผิวของมีนามันไม่รักดี แบบผู้ดีเกินไปหน่ะ โดนอะไรนิดอะไรหน่อยก็เป็นรอย อีกทั้งมีนาขาวมั่กมาก เมื่อโดนอะไรข่วนจะเป็นรอยช้ำได้ง่าย ... ตกลงว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ยิ่งไปกว่านั้น มีนาไม่ต้องจ่ายตังค์ด้วย ... โชคสองชั้นอีกแหล้ววววว


พอมีนากลับมาถึงที่โรงแรม เธอก็ตรงดิ่งไปหาป้ามากาเร็ต ที่หน้าเคาท์เตอร์เลย


"หมอว่ายังไงบ้างจ๊ะ หนูมีนา" คุณป้าถามด้วยความเป็นห่วง กลัวจะไม่มีคนทำงานอะ

"ไม่เป็นไรแล้วค่ะ แค่ผิว เซนซิทีฟไปหน่อย เลยช้ำง่ายค่ะ" มีนาอธิบาย ดีที่ไม่ช้ำรั่วด้วยนะ

"เอ่อออ... คุณป้าขา มีนาขออะไรอย่างนึงได้ไหมคะ" มีนาออดอ้อน

"อะไรจ๊ะ ถ้าให้ได้ป้าจะให้ แต่ลดค่าห้องไม่ได้นะ" แหมมมม มีนาเกลียดคนรู้ทันจริงๆ

"โอ๊ยยย ไม่หรอกค่ะ มีนาแค่อยากจะลองทำงานฟาร์มอื่นดูอ่ะค่ะ" มีนาทำตาละห้อย

"อ๋อออ ได้สิ แหมม... แล้วก็ไม่บอก แต่ว่าหลังจากพรุ่งนี้ไปเราจะต้องหยุดหลายวันหน่อย เพราะวันมะรืนนี้เป็นวันคริสมาสต์ อีฟ แล้วอีกวันก็เป็นวันคริสต์มาส แล้วก็วันถัดไปก็จะเป็นบ็อกซิ่ง เดย์อีก หยุดยาวไปเลย จะทำงานอีกทีนึงก็หลังวันปีใหม่เลยนะ" คุณป้าสาธยายยืดยาว

"เอาเป็นว่าป้าจะเปลี่ยนให้ไปทำงานที่ฟาร์มอื่นละกัน วันนี้สองทุ่มก็มาดูที่บอร์ดนะ" คุณป้าผู้แสนดีตอบ

"ขอบคุณมั่กมากค่ะป้าขา" มีนาดีใจ แทบเต้นลุกขึ้นมาเต้น ...

ไม่ได้สิ เดี๋ยวป้าจะรู้แกว ... ต้องทำเป็นเดิน ช้าๆ น่าสงสาร จะได้ไม่ผิดสังเกต ... ช่วงใกล้สิ้นปีเนี่ย ทางฟาร์มเขาหยุดยาวเลย วันก่อนคริสมาส์ คือวันคริสมาต์ อีฟ เนี่ยแต่ละคน ฝรั่งเขาจะทานข้าวกับครอบครัวกัน แล้ว พอวันคริสมาสต์ ก็จะมีของขวัญมาแจกกัน แล้ววันบ๊อกซิ่ง เดย์ (ฺBoxing Day) เป็นวันเปิดของขวัญที่ยังหลงเหลืออยู่ ส่วนใหญ่เด็กๆเขาก็เปิดกันไปแล้ว ซึ่งในวันบ๊อกซิ่ง เดย์นั้น ทางห้างร้านต่างๆจะลดกระหน่ำ ใครไปก่อนได้ของถูก ดังนั้นผู้คนที่นี่จึงรอไปช็อบกันในวันบ๊อกซิ่งเดย์ ... ตอนแรกมีนานึกว่าเป็นวันต่อยมวยซะอีก... มีวันหยุดมากๆก็ดีเหมือนกันแหละ มีนาจะได้พักยาวเลย... แล้วค่อยมาสู้งานกันใหม่ในปีต่อไป...จิตใจเธอก็เต็มไปด้วยความหวังอีกครั้ง

หลังสองทุ่ม มีนาก็มาดูบอร์ดว่าตัวเองจะสอบติดฟาร์มไหน ... เพี้ยง ... ขอให้ได้ฟาร์มที่สบายๆ หน่อยเถอะ.. มีนาอธิษฐานในใจ ... พอไล่ดูชื่อ ไป.... ปรากฏว่าชื่อของเธออยู่ที่สลัดฟาร์ม... เย้ มีนาจะได้ไปทำงานที่สลัด ฟาร์มแล้ว ... ทำเป็นดีใจไปงั้นแหละ แต่เธอก็ยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นยังไง .. เธอเหลือบไปดูเวลาที่รถมารับ ตี 4 ...ฮ้า..อะไรนะ... รถจะมารับตอนตี 4 ดังนั้นเธอจะต้องตื่นเช้ากว่าเดิมละสิ ...กรรมมมมจริงๆเล้ยยยย จะหนีเสือปะจระเข้อ๊ะป่าวเนี่ย... มีนาหละกลุ้มจริงๆ แล้วเธอก็แวะไปเอาแบบฟอร์มกรอกภาษีที่คุณป้าสุดที่รักซะหน่อย ... จากนั้นก็เดินไปเตรียมข้าวกลางวัน ตั้งแต่คืนนี้เลย พรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องแหกขี้ตาตื่นมาแต่เช้า...


พอดข้าวยังพอมีเหลืออยู่ เธอจึงทำข้าวผัดวิญญาณกระเพาะเนื้อสับดีก่า ก็จะไปหากระเพาะที่ไหนหล่ะค่ะ ... ก็กินเนี่ยแก้ขัดไปก่อนละกัน.. มีนาตั้งกะทะใส่น้ำมัน แล้วก็ใส่เนื้อสับลงไป แล้วตามด้วยไข่ จากนั้นก็เอาข้าวใส่ลงไป แล้วก็ตามด้วยถั่วสั้นๆ แล้วเติมน้ำตาลนิดนึง น้ำปลาหน่อยนึง เป็นอันเสร็จ ... รสชาติเป็นไงพรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที ... แหมมม ... สาวเก่งอย่างมีนา จะจับอะไรก็อร่อยหมดแหละ .. ขนาดเอาน้ำล้างจานมาทำเป็นน้ำซุบยังอร่อยได้เลย... อ๊ายยย.. ประชดกันอ๊ะป่าวเนี่ย จากนั้นเธอก็รีบเข้านอนเพราะพรุ่งนี้จะต้องตื่นแต่เช้าตรู่ ในใจก็เหงาๆ คิดถึงน้องลูกหมีขึ้นมาตะหงิดๆ แต่ตอนนี้เขาคงจะต้องเตรียมตัวไปเฟรเซอร์ ไอร์แลนด์เหมือนกันแหละ .. กู๊ดไนท์ นะคะ ... มาย เท็ดดี้ แบร์

กริ๊งๆๆ กริ๊งๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกมีนาแต่เช้าเลย โห... เพิ่งจะตี 3: 40 มีนาก็ต้องรีบตื่นมาทำงานฟาร์มใหม่กันแล้ว... จะเป็นยังไงมั่งละเนี่ย... เธอรีบปีนลงจากเตียงมาล้างหน้าแปรงฟัน .. . แต่งตัวไปทำงาน .. แต่ก็ขอสวยไว้ก่อนค่ะ คิ้วเป็นคิ้ว ... แต่จมูกจะแบนๆๆ หน่อย เพราะตอนเป็นเด็กคุณหญิงแม่จับนอนคว่ำ หัวจะได้สวยๆ แต่ดั้งเลยยุบเพราะโดนหน้าทับ... แต่ก็ยังพราวด์ ทู บี มีนาค่ะ ... ยังไงเธอก็ยัง สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง แบบไฮโซหน้าปลาจ่อมอ่ะ เธอก็ไม่ลืมพกครีมกันแดด และขวดน้ำ และต้องเลยไปเอาลั้นช์ บ๊อกซ์ ... แหมมม พูดซะหรูเลย... ก่องข้าวกลางวันนะเองแหละ...

พอไปถึงที่ห้องครัวมีนาก็ตรงดิ่งไปที่ล็อกเกอร์ เพื่อหยิบหนมปังมาปิ้ง ... เบร็คฟาสต์ ของเธอก็เดิมค่ะ หนมปังปิ้งราดนม ... พร้อมกล้วยหอมสองหวี เอ๊ยสองลูก ก็เธอกินของเธออย่างนี้แหละ คราวก่อนกินหนมปังทาแยมสะตอบอร์แหลไป .. ต้องวิ่งเข้าไปปลดทุกข์กลางป่าอ้อย คราวนี้มีนาไม่อยากจะเสี่ยงอีก เมื่ออิ่มพองามแล้วเธอก็อุ่นอาหารกลางวันแล้วก็พกใส่กระเป๋าเป้ใบโปรด ไป... เช็คก่อน... ดี ... แบบฟอร์มการเสียภาษียังอยู่ในเป้ ... ดีมาก ... ไม่มีพลาด ...เดี๋ยวไม่ได้ทำงานกันพอดี

หลังจากนั้นเธอก็ไปยืนรอรถอยู่ที่หน้าโรงแรม ... อ๊ายยย มีนาจะบ้าตาย ... เจอคู่กรณีอีกแหล้วววตู ... จะใครที่ไหนหล่ะ ก็แม่สาวเช้ค ... เนสกาแฟ...อิ๊กก้าหน่ะเอง... เธอนั่งรออยู่ที่ฟุตบาตร โลซะไม่มี... มีนาคิดในใจ เมื่อหล่อนเหลือบไปเห็นมีนาก็รีบกล่าวทักทาย

"ไฮ้ฮ้ฮ้ฮ้ฮ้ฮ้ ...มีนา มาทำที่สลัดฟาร์มด้วยเหรอ"

"ใช่ ค่ะ วันนี้วันแรกค่ะ มีอะไรก็ช่วยแนะนำได้นะ" มีนาฝากตัว ไม่อยากมีปัญหาทีหลัง

"ได้เลย เดี๋ยวจัดให้" อิ๊กก้าแหย่

จากนั้นมีนาก็มานั่งแหมะ อยู่ตรงข้างๆอิ๊กกา ...ขอโลด้วยคน ... เดี๋ยวกลัวโดนตื๊บ ...

"หวัดดีครับทุกท่าน" เสียงทุ้มๆของหนุ่มน้อยคนนึง ทักทายมาจากข้างหลัง ... มีนาหันไปตามเสียง...ป๊าดดดดด.... ม่าม่า บอย.... เด็กหนุ่มหน้าเข้มๆ ผิวสีแทน... หล่อมั่กมากเลย....

"ดีจ้ามาแซล ...นี่มีนาเด็กใหม่" อิ๊กก้าแนะนำ ดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี

เขาเดินมานั่งข้างๆมีนา พร้อมยื่นมือมาจับ

"ยินที่ได้รู้จักครับ ผมมาแซลมาจากแคนาดาครับ"

"เช่นกันค่ะ มีนามาจากประเทศไทยแลนด์ค่ะ" อะฮ้า... มาจากที่เดียวกันกับเท็ดดี้ ของมีนาด้วย .. แหมมมม คาเนเดี่ยนเนี่ย จะใจดีเหมือนกันทุกคนอ๊ะป่าวนะ...มีนาถามตัวเองอยู่ในใจ

จากนั้นก็มีเด็กสาวกับหนุ่มเอเชียคู่นึง เดินตามกันมาต้อยๆ ฟังจากสำเนียงที่เขาคุยกันแล้วน่าจะเป็นพวกเกาเหลา เอ๊ยยย เกาหลี ...

"มาครบกันหรือยัง" หนุ่มเกาหลี ตัวดำปิ๊ดปี๋ เอ่ยถาม โห สงสัยจะโดนแดดเผานะเนี่ย ดำซะ....

"คิดว่าครบแล้วนะ" ป้ามากาเร็ตส่งเสียงมาจากด้านหลัง

"งั้นไปเลย" หนุ่มตัวดำเรียกเพื่อนๆ ซึ่งมีชายหนุ่มหัวเกรียนผอมๆ อีกคนนึงวิ่งตามมา

พอมีนาลุกขึ้นตามพวกเขาไป ก็มีเสียงพรายกระซิบ เอ๊ย มาแซลกระซิบบอกมีนาเบาๆ

"ขอบคุณนะครับสำหรับไก่ทอดวันนั้นหน่ะ มันช่วยชูรส มาม่าจืดๆในชามของผมให้กลายอาหารเลิศรสขึ้นมาทันทีเลย" มาแซลพูดยอซะ...

"ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าไม่พูดถึงมีนาก็ลืมไปแล้วนะเนี่ย" มีนาพูดแก้เขิลลล อะไรวะ ... เท็ดเพิ่งไปเมื่อวานนี้เอง มีนาจะยังไปคุยดีกับเด็กใหม่อีก

"คุณเป็นคนดีมากจริงๆเลย ผมดีใจจังเลยที่ได้คุยกับคุณอีก" มาแซลยังยอไม่เลิก

"อ้าวสองคนนั้นหน่ะ รีบขึ้นรถเร็ว ยองเทจะได้รีบขับๆไป" มารคอหอยตะโกนมาแต่ไกล ... ก็แม่สาวเช้ค นั่นแหละจะใครเสียอีกหล่ะ

แล้วพวกเขาก็เดินจ้ำไปนั่งที่รถโดยที่มีแซลนั่งอยู่ข้างๆมีนา แล้วอิ๊กก้า นั่งอยู่ข้างในกับเด็กหนุ่มตัวผอมๆ

จากนั้นยองเท (มีนารู้ละเมื่อกี๊ ได้ยินอิ๊กก้าเอ่ยชื่อเขา) ก็เดินไปนั่งข้างหน้าคนขับ แล้วสาวเกาหลีนางนั้นก็ไปนั่งอยู่เป็นตุ๊กตาหน้ารถ เมื่อทุกคนนั่งกันครบแล้ว ยองเทขับพาพวกเขาไปยังสลัดฟาร์ม

"เด็กใหม่ คุณชื่ออะไรหน่ะ ผมชื่อยองเท มาจากเกาหลี" หนุ่มตัวดำตะโกนมาจากหน้ารถ

"มีนาค่ะ มาจากประเทศไทย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะทุกคน" มีนารีบแนะนำตัวอย่างเป็นมิตร

"ซันนี่ค่ะ" ตุ๊กตาหน้ารถตะโกนมาบอก

"อะคิมครับ จากเนเธอร์แลนด์" เด็กหนุ่มตัวผอมๆ ตะโกนมาจากหลังรถ

"ยินดีต้อนรับครับ" หนุ่มน้อยมาแซลพูดอย่างเป็นมิตร

มีนารู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้เป็นพิเศษ ขนาดไม่รู้จักกันคราวก่อน เธอก็ยังแบ่งทอดมันไก่สับ ให้เขาทานเลย แต่คราวนี้ได้มาทำงานฟาร์มเดียวกันซะด้วยสิ... มีนายิ้มอยู่ในใจ... อย่าว่าให้มีนานะ ...เธอไม่ได้เจ้าชู้อย่างคนอื่นคิดนะ เธอไม่ได้คิดอะไรกับมาแซลมากไปกว่านั้น อีกทั้งในใจของเธอก็มีเท็ดจองจ่ายมัดจำเป็นมะม่วงสองลูกที่อยู่ในห้องเย็น อ๊ายยยย ไม่เพราะเลย เขาเรียกว่าคูล รูมมมม ย่ะ แล้วอย่างนี้่มีนาจะไม่รักยังไงไหว... คิดถึงเท็ดอีกแหล้วววว ... โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 17 ธันวาคม 2549		4 comments
Last Update : 17 ธันวาคม 2549 11:03:39 น.
Counter : 672 Pageviews.
Share Tweet