ส่วนตั๊ว...ส่วนตัว... แหม ๆ..เห็นเป็นเรื่องส่วนตัว...อยากรู้ขึ้นมาล่ะซิ...หุ หุ (ช่วยอยากรู้กันหน่อยเหอะ...กลัวหน้าแตกอ่ะ...เหอ ๆ) จริง ๆ ไม่มีอะไรหรอก...เป็นชีวิตของคนทำ-มะ-ดา... แต่ก็อย่างที่บอกไว้...ยังไม่ค่อยรู้จักตัวเองเท่าไรนัก... เลยอยากจะมองตัวเองบ้าง...เผื่อจะเจอตัวตน... ว่าไปแล้วถ้านึกถึงตัวเอง... คิดว่าชีวิตที่ผ่านมาเหมือนจะแบ่งเป็น 3 ช่วง... ช่วงแรก...เป็นช่วงเรียนรู้และซึมซับจากสิ่งต่าง ๆ... เรียนรู้จากการมองดู...สังเกต... และเก็บข้อมูลจากสิ่งรอบ ๆ ตัว... มองอย่างเดียว...ไม่ทำอะไร...ไม่ค่อยมีปฎิกิริยาโต้ตอบกับสิ่งใด ๆ ... คิดดู!! แม่เล่าว่า...เด็กอะไรเห็นคนขายลูกโป่งถือลูกโป่งเดินผ่าน... "มันยังมองเฉยยยยยย ไม่เห็นร้องอยากได้เล้ยยยยยยยย" (ฟังแม่เล่าแอบจิตตกว่า...นี่ชั้นไร้ความรู้สึกตั้งแต่เด็กเลยเหรอเนี่ย...เหอ ๆ) ช่วงที่สอง...เป็นช่วงเรียนรู้...จากการอ่าน... แหม...ก็โตมากับร้านขายหนังสือนินา... เท่าที่จำได้...ตั้งแต่อยู่ประถมสอง... ที่บ้านก็ขายหนังสือแล้ว... ซึ่งเป็นเรื่องโชคดี... เพราะได้อ่านหนังสือแบบไม่ต้องเกรงใจคนขาย... ตอนแรกอ่านไม่ออก...ข้าพเจ้าก็ไม่สนใจใคร... หยิบหนังสือการ์ตูนเล่มละบาท...หลบไปนั่งหลังตู้... ดูรูป...ล่ะก็จินตนาการเรื่องราวจากภาพเองเรียบร้อย...เหอ ๆ (เด็กคนนี้...บ้าจริง ๆ ลูกค้าเห็นแล้วก็ยิ้มทุกที 555)... เด็กป.2 สมัยนี้เป็นไงไม่รู้... แต่เราอ่านคำว่าอวัยวะออกตอนป.2...ครูชมน่าดู...เหอ ๆ ต้องขอบคุณแม่...ที่ไม่เคยหวงหนังสือ... ให้อ่านตามสบาย... หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น...ข้าพเจ้าแกะถุงอ่านหมด... ไม่สนใจใคร... อ่านเสร็จ...ตั้งทิ้งไว้...เดี๋ยวแม่มาตามเก็บเอง... เล่มไหนชอบ...เสร็จโจร!! ตังค์ไม่เคยจ่าย 555... ช่วงที่สาม...เป็นช่วงแสดงออกด้วยการพูด... เพราะเป็นน้องคนสุดท้องที่มีพี่เป็นฝูง...ย้ำ!! เป็นฝูง... จากเด็กที่ไม่ค่อยพูด...กลับต้องมาเป็นล่าม... แปลข้อความให้พวกพี่ ๆ...สำหรับการสื่อสาร... ที่แสนชุลมุลในบ้าน... ก็เป็นน้องที่รู้ใจพี่...แต่พี่ไม่รู้ใจกัน...ก็เลยต้องกลายร่าง... ...เป็นสะพานเชื่อม... แต่พี่จ๋า...ทุกวันนี้หนูยังงง ๆ อยู่ว่า... หนูเป็นน้องไม่ใช่เหรอจ้ะ...ทำไมหนูไม่ค่อยได้ใช้สิทธิ์ของน้องคนเล็กเลยอ่ะ...เหอ ๆ หลังจากต้องยึดอาชีพล่ามในบ้าน... (เออ...แต่บางทีพี่มันบอก..."แกอ่ะเป็นพวกนกสองหัว..." ...... - -"......) พอทำงานเป็นจริงเป็นจัง...ก็เริ่มต้องมาพูดในงาน... ....ที่ดีก็คือ... ได้นำสิ่งที่เกิดในชีวิตช่วงแรกและช่วงที่สองมาใช้... ตอนนี้...มีความรู้สึกว่าชีวิตเริ่มเข้าสู่ช่วงที่สี่... นั่นคือ...ช่วงที่เปลี่ยนจากการพูด... "เข้าสู่...การเขียน...การถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือ..." ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่า...จะเป็นยังไง... แต่...บอกได้ว่า... แค่เริ่มก็ "ติดลม" ซะแล้ววววววววววววว หมายเหตุ : ขอบคุณรูปจากห้องจตุจักรจ้ะ...   Create Date : 06 กรกฎาคม 2549 8 comments Last Update : 7 กรกฎาคม 2549 10:12:37 น. Counter : 567 Pageviews. Share Tweet

ใช้ได้ๆ แค่เริ่มอ่านก็ติดลมแล้ว 555 อวยกันเข้าไป   โดย: คำพู IP: 203.150.14.161 7 กรกฎาคม 2549 11:32:33 น.

หวัดดีจ้า...คำพู... เมื่อไรจะเริ่มทำบล็อกกะเค้ามังล่ะ...จะได้ตามไปดูบ้าง...   โดย: All bread 7 กรกฎาคม 2549 19:49:40 น.

อีกหน่อยจะเข้าสู่ช่วงการแสดงออกด้วยการวาดรูป และการร้องเพลงครับ   โดย: พลทหารไรอัน 12 กรกฎาคม 2549 11:29:27 น.

อะฮ้า!! ฟังเหมือนเข้าวงการบันเทิงเลยอ่ะ... แค่คิดก็สยองแล้ววววววว...เหอ ๆ   โดย: All bread 12 กรกฎาคม 2549 23:53:34 น.

แวะมา...รออ่าน แค่เริ่มอ่านก็ติดลมแล้วค่ะ ปล. - ถ้าต่อไปจะร้องเพลง ก็...เอ่อ...จะรอฟังและอุดหนุนอัลบั้มจริงค่ะ...   โดย: กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ 13 กรกฎาคม 2549 15:44:19 น.

เจ๊......อยากเข้าห้องน้ำน่ะเจ๊   โดย: คำพู IP: 58.147.44.217 3 สิงหาคม 2549 1:15:10 น.

สงสัยจังว่า... ต่อไปเจ้าของกระทู้...เอ๊ย...เจ้าของ blog จะต่อเติม blog ให้มี...ห้องพระ-ห้องอาหาร-และมีห้องน้ำให้แขก หรือเปล่าคะ ???   โดย: กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ 3 สิงหาคม 2549 16:23:59 น.

ยัยคำพู...ปวดก็กลับไปเข้าห้องน้ำที่บ้านให้เรียบร้อยก่อนดิ...เหอ ๆ น้องกาลฯ...ห้องพระก็น่าสนใจเนอะ...สาธุ   โดย: All bread 13 สิงหาคม 2549 21:47:11 น.