ไม่ใช่แค่รักธรรมดา แต่ว่า.. รักโคตร ๆ บังเอิญ..ว่า ได้เจอหนังสือเล่มนี้.. หลังจากได้ดูหนังเรื่อง "โคตรรักเอ็งเลย"... และที่ไม่น่าเชื่ออีกอย่างหนึ่ง คือ .. ... วันที่นั่งรอเวลาดูหนังเรื่องนี้.. เผอิญฟังคลื่นกรีนเวฟ.. แล้ว..ฝนก็ตก.. และเพลง "เขียนถึงคนบนฟ้า".. .. ก็เปิดพอดี... แล้ว.. น้ำตามันจะไหล.. น้ำตากลบตา.. ....... หลังจากดูหนังเรื่องนี้.. โห.. ทำไม.. นี่หนังเรื่องนี้.. มาลอกชีวิตเรารึไงวะเนี่ย ............... ไอ้ภาพที่ทั้งเสียงกรน.. เสียงตด.. โห.. นี่มันเราชัด ๆ นี่หว่า... ... ...... ........ แต่มันต่างกันตรงที่ว่า.. ไอ้คนที่เลือกจะเดินออกจากชีวิตกันและกันเนี่ย.. มันไม่ใช่เรา.. แต่มันเป็นเค้าต่างหาก.. .... ต่อมา ก็ได้เจอหนังสือเล่มนี้ ที่เป็นเหมือนการเขียนไดอารี่ โดย คุณธัญลักษณ์ จุลพงษ์.. (แล้วไอ้ที่บังเอิญสุด ๆ ที่มาเจอภายหลังคือ.. น้องเค้าเรียนจบจากโรงเรียนประจำจังหวัดเดียวกับเรา.. ...ต่างกันที่.................... เราจบมาชาตินึงแล้วมั้ง.. กร๊ากกกกกกกกกกกกกก ) "ในชีวิตครอบครัว คำว่า "เรา" ควรถูกคิดถึงบ่อยแค่ไหน และหากว่า คนหนึ่งหลงลืมคำว่า "เรา" ไปชั่วขณะ คนอีกคนหนึ่งจะสามารถคิดถึง "เรา" ได้ต่อไปอีกมั้ย.. นาทีที่คำว่า "เรา" แตกตัว ... ...ควรจะหยุดรอ หรือก้าวต่อไปเพียงลำพัง หรือจริง ๆ แล้ว เราไม่สามารถที่จะคิดถึงใครไปได้มากกว่าตัวเอง...." (หน้า 35) และ "ความบังเอิญ...ทำให้เราฝันไปไกล..เมื่อเรื่องของความบังเอิญยังหาเหตุผลมาสนับสนุนไม่ได้ และตามหลักคณิตศาสตร์เรื่อง "ความน่าจะเป็น" บอกเราว่า... ..โอกาสที่เราจะได้พบกับคนแปลกหน้าคนเดิมซ้ำกันอีกครั้งในโลกกว้าง ๆ มันมีไม่มากนัก... ...พรหมลิขิตจึงเป็นความเชื่อที่ถูกสร้างขึ้นให้เราได้หยุด.. และ...ฝัน..." (หน้า 68) ................ ไม่รู้สิ.. สำหรับคำว่า "ครอบครัว".. .. มันไม่มีอีกต่อไปแล้ว.. เราเลยจุดที่จะนึกถึงคำนี้อีกต่อไป.. .. มันเหลือเพียงแต่ว่า.. เราจะต้องประคับประคองตัวเอง..ให้ก้าวเดินไปข้างหน้า.. ด้วยตัวของเราเองเท่านั้น... ...........   Create Date : 20 สิงหาคม 2549 2 comments Last Update : 20 สิงหาคม 2549 12:27:20 น. Counter : 1468 Pageviews. Share Tweet

คิคิ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ยุ้ย ครอบครัวแรกมันผิดหวัง ก็เลิกมันไป สร้างใหม่ จะมานั่งห่อเหี่ยวทำไมกัน เราทำเองใช้เองพึ่งพาตัวเอง ใครก็ว่าเราไม่ได้ไม่งั้นพี่จะมานั่งทำงานงงอยู่ทำไม บางทีหนังสือมันก็คือชีวิตจริงแยกกันไม่ออก เรื่องจริงก็คือนิยายน้ำเน่าที่เค้าเอาไปเขียน ส่วนพี่ ตอนนี้แฮปปี้มากหลังจากที่ผ่านเรื่องนั้นมาได้ ยังมานั่งนึกทุเรสตัวเองอยู่เลย เห็นป่ะ ในที่สุดก็ตัวเราเองนั่นแหละที่ช่วยตัวเอง และพี่ก็หวังว่า คงไม่ไปเดินสวนกับใครบางคนอีก   โดย: รวมการเฉพาะกิจ 20 สิงหาคม 2549 13:03:18 น.

ชีวิตมันก็งี้แหละ ... สุข ทุกข์ คละเคล้ากันไป เราเจอความทุกข์ในวันนี้ ใช่มันจะแปลว่าเราจะต้องทุกข์ไปตลอดชีวิต บางที ... วันนี้ทุกข์แค่นี้ แต่อนาคตอาจสุขมากมายก็ได้ ในทำนองกลับกัน บางคนอาจบอกว่า ... วันนี้ทุกข์แค่นี้ อนาคตอาจทุกข์มากไปอีก ก็จริง เป็นไปได้ แต่... เราไม่รู้อนาคตนี่นา แล้วทำไงดีล่ะ ก็มีแค่ทางเดียว ทำวันนี้ให้มันดีที่สุด ... แค่นี้แหละ พอแหล่ว สืบเนื่องจากคุณรวมการเฉพาะกิจ คห.1 เห็นด้วยอย่างมากกกก ที่บอกว่า ... นิยายน้ำเน่ามันก็มาจากชีวิตจริง และสำหรับตัวผมเอง ผมว่าชีวิตจริงของผมมันสุดแสนจะน้ำเน่ายิ่งกว่านิยายน้ำเน่าอีก เฮ้อ ... พูดไม่ออก บอกไม่ถูก หวัดดีละกันจ้า ...   โดย: สะเทื้อน 20 สิงหาคม 2549 17:54:15 น.