และแล้วนู๋ก็ลืมตาดูโลก

วันจันทร์ ที่ 18 มกราคม 2553

วันนี้หม่าม้าก็ใช้ชีวิตตามปรกติ จะผิดปรกติก็ตรงที่หม่าม้าเครียดเพราะมีแต่คนถามว่าเมื่อไหร่จะคลอดซะที นี่ก็ปาไป 39 weeks 2 วัน แล้ว พวกคนรู้จักที่ท้องไล่เลี่ยกันเค้าคลอดกันไปหมดแล้ว พอมีคนถามมากๆเข้า หม่าม้าเองก็เริ่มเครียด ก็ท้องแรกนี่คะ เคยปรึกษาหมอ หมอว่ารอได้จนถึง 40 weeks ถ้าเลยก็ต้องตัดสินใจผ่าคลอดคงไม่ได้คลอดวิธีธรรมชาติตามที่ตั้งใจไว้ ดังนั้นเลยมีการนัดผ่าคลอดไว้ วันพฤหัสบดี ที่ 21 มกราคม 2553 แต่ตกลงกับหมอไว้ว่าถ้าเจ็บท้องก่อนหน้าวันนัดผ่า หมอต้องพยายามทำคลอดแบบธรรมชาติให้ได้ก่อนนะคะ

จากที่เคยได้ยินมาว่าเดินบ่อยๆจะคลอดง่าย คลอดเร็ว พักหลังๆหม่าม้าก็ขยันเดินบ่อยขึ้น วันนี้เลยเดิน ขึ้น - ลง บันไดเกือบ 30 รอบ เพราะหม่าม้าอยากให้น้องอัยย์คลอดธรรมชาติ

และแล้วการเดิน ขึ้น - ลง บันไดก็ได้ผล

21.30 น. หม่าม้ากำลังดูละครทีวี ก็เริ่มรู้สึกเจ็บท้อง แต่ยังไม่แน่ใจ ดูละครต่อไป ^^ รอดูอาการ พร้อมจับเวลา อืม ! มันปวดทุกๆ 5 นาทีเลย ปวดอึนิดๆด้วย ไปนั่งอึดีกว่า แต่อึไม่ออก อาม่าเคยเล่าให้ฟังว่าก่อนคลอดพยาบาลจะสวนก้นให้ถ่ายออกก่อน หม่าม้าเลยสวนซะเลย พอออกมาจากห้องน้ำ อาม่าเดินมาเห็นเลยถามว่าเป็นอะไร ก็เลยบอกว่าเริ่มเจ็บท้องแล้ว อาม่าตื่นเต้นใหญ่ ตะโกนเรียกคนในบ้านเสียงดัง หม่าม้าก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนอาม่า อากง อี๊รี่ อี๊โม ก็พากันเตรียมของ โทรบอกป่าป๊าให้มาจากยโสธรได้แล้วจะคลอดแล้วนะ

22.30 น. ถึงโรงพยาบาลกาฬสินธุ์ มาถึงห้องรอคลอด ต้องมานั่งกรอกประวัติ เซ็นชื่อ อะไรต่างๆนานา ดีนะที่ไม่ปวดมาก -_-" พอกรอกประวัติเสร็จก็มาเปลี่ยนชุด แล้วก็มานอนรอที่เตียงรอคลอด โอ๊ะ โอ๊ะ ช้านเป็นรายแรกรึนี่ พอนอนพยาบาลก็มาตรวจ ปากมดลูกเปิด 1 cm. แล้วคะ หม่าม้าก็คิดว่าปวดแค่นี้ทนได้สบายมาก พยาบาลก็โทรตามหมอเพราะหม่าม้าฝากพิเศษกับหมอดารินทร์ไว้ หมอเลยให้พยาบาลใส่น้ำเกลือให้

นอนรอไป เจ็บไป ทนไป เฉลี่ยปากมดลูกจะเปิด ชั่วโมงละ 1 cm. มีอาการปวดฉี่บ่อย มีเลือดเหมือนประจำเดือนซึมออกมาด้วย

วันอังคาร ที่ 19 มกราคม 2553

5.00 น. หม่าม้าเริ่มทนไม่ไหวแล้วววว เจ็บใจจะขาด เลยปลุกพยาบาลที่นอนอยู่เตียงข้างๆซะเลย พยาบาลก็ลุกขึ้นมาวัด ปากมดลูกเปิด 8 cm. รออีกนะคะ รอจนเปิด 10 cm. ยังต้องรออีกเหรอเนี่ย เจ็บจนจะทนไม่ไหวแล้ววว มีอาการอยากเบ่ง พยาบาลบอกว่าอย่าเบ่งนะคะ เดี๋ยวปากมดลูกฉีก -_-" แล้วจะให้ทำยังไงคะ เวลามันปวดมามันก็เบ่งเองโดยไม่รู้ตัวเลย สักพักอาม่าก็เดินเข้ามาหาพร้อมป่าป๊า มาให้กำลังใจ อาม่าคุยด้วยสักพักก็ออกไปเกรงใจพยาบาลและคนไข้คนอื่นด้วย เหลือป่าป๊าคอยอยู่ให้กำลังใจหม่าม้าอยู่ ป่าป๊าขับรถมาถึงตอนตี 1 ตอนนั้นมีอากงนั่งรออยู่หน้าห้องคลอดอยู่ ป่าป๊าเลยให้อากงกลับไปพักแล้วป่าป๊าก็นั่งรอแทน อากาศช่วงนี้หนาวมาก ป่าป๊าไม่ได้นอนเลย ป๊าคอยจับมือ ชวนคุย หวังจะช่วยให้หม่าม้าคลายความเจ็บลง แต่วินาทีนี้ โอ๊ย ไม่อยากคุยมันเจ็บบบบบ

8.00 น. หมอดารินทร์มาถึง วัดปากหมอลูกเปิด 10 cm. พอหมอดึงมือออก โผล๊ะ ถุงน้ำแตก หมอบอกเข้าห้องคลอดเลยคะ โห...อะไรจะง่ายขนาดนั้น ทำไมหมอไม่รีบมา.... พอมาถึงห้องคลอด ขึ้นขาหยั่ง มีหมอ 1 คน นักศึกษาแพทย์อีก 2 คน พยาบาล 1 คน หมอบอกถ้ามีลมเบ่งแล้วให้เบ่งเลยนะคะ หม่าม้าคิดในใจแล้วไอ้ลมเบ่งมันเป็นยังไงหว่า แปลกแอะพอมาถึงห้องคลอด ขึ้นขาหยั่ง แล้วไม่ยักเจ็บแฮะ แต่ร้องเบ่งดูดีกว่า ฮึ๊บบบบบ.... พร้อมส่งเสียง พยาบาล+หมอดุ ออกแรงห้ามร้อง เดี๋ยวหมดแรงเร็ว หมอพูดขึ้นเดี๋ยวหมอกรีดช่องคลอดช่วยนะคะ เด็กตัวโตมาก แคว่กกกก ไม่ยักเจ็บแฮะ ทั้งๆที่ไม่ได้ฉีดยาชา เบ่งใหม่นะคะเสียงกองเชียร์ งั้นเอาใหม่ ฮึ๊บบบบ......... เสียงพยาบาล+หมอเบ่งอีกคะ ไม่ไหวคะขอสูดหายใจก่อนหมดแรง ผลุบ... สงสัยหัวลูกจะกลับเข้ามาใหม่ เอ้า...สู้อีกตั้ง ฮึ๊บบบบบ......... พยาบาลที่ยืนอยู่ข้างๆเหยียบขั้นบันไดขึ้นมาข่มบนตัวหม่าม้า พร๊วด..... หมอ...ออกมาแล้วคะ แง๊....แง๊..... คุณแม่เก่งมากเลย แล้วพยาบาลอีกคนก็เอาลูกไปห่อผ่าแล้วก็เอามาให้หม่าม้าดู พอนู๋ออกมาหม่าม้าไม่ทิ้งสายตาไปจากนู๋เลย และยังชำเลืองหาป่าป๊า อ้าวอยู่ไหนอ่า ไหนตกลงกันว่าจะเข้ามาดูตอนคลอดไง

8.12 น. เจ้าตัวเล็ก สมาชิกใหม่ของครอบครัวเราลืมตาดูโลก

เด็กหญิง พิมพ์พร โหตระไวศยะ .... น้องอัยย์
สูง 52 cm. น้ำหนัก 3,750 กรัม

Create Date : 09 มิถุนายน 2554 Last Update : 20 มิถุนายน 2554 9:37:32 น. Counter : 541 Pageviews.		12 comments
Share Tweet