|
ตำนานเจ้าแม่กวนอิม ตอนที่ ๒๗ พระเจ้าเมี่ยวจวงล้มป่วย
ตำนานเจ้าแม่กวนอิม
ตอนที่ ๒๗ พระเจ้าเมี่ยวจวงล้มป่วย
จนกระทั่งวันหนึ่ง พระกวนอิมทรงทอดพระเนตรไปยังอาณาจักรซิงหลิง ก็พบว่าบัดนี้พระเจ้าเมี่ยวจวงทรงทุกข์ทรมานจากโรงมะเร็งร้าย ทั่วพระวรกายเต็มไปด้วยแผลพุพอง น่ากลัว ทั้งนี้เป็นเพราะผลแห่งกรรมที่ทรงทำไว้ พระกวนอิมทรงทราบดีว่าหากพระบิดาสิ้นพระชนม์ไปในยามนี้ ย่อมต้องตกนรกภูมิสู่ขุมสุดท้าย หนทางเดียวที่จะช่วยเหลือได้คือ ใช้แขนและดวงตาแห่งพระโพธิสัตว์ทำเป็นยารักษา ดำริแล้วก็ทรงมอบหมายให้ภิกษุซ่านไฉ่ไปยังอาณาจักรซิงหลิงและบอกวิธีรักษาแก่พระเจ้าเมี่ยงจวง เมื่อหายแล้วจงเกลี้ยกล่อมให้สละราชสมบัติ เดินทางมาที่เกาะโปตละโลกาแห่งนี้
ภิกษุซ่านไฉ่หายตัวมาปรากฏกายขึ้นที่อาณาจักรซิงหลิง ซึ่งขณะนั้นกำลังมีทหารประกาศป่าวร้องว่า "ขณะนี้พระมหาจักรพรรดิทรงประชวรจากโรคประหลาด ถ้าใครสามารถรักษาพระองค์จนหายจะได้รับพระราชบัลลังก์เป็นการตอบแทน" ซ่านไฉ่เห็นเป็นโอกาสเหมาะจึงออกมาหน้าฝูงชน รับอาสารักษาอาการของพระเจ้าเมี่ยงจวง เมื่อภิกษุซ่านไฉ่มาถึงห้องบรรทมก็พบว่ามีหมอหลวงหลายคนยืนล้อมรอบเตียงอยู่ พระธิดาสองพระองค์ยืนเฝ้าอยู่ห่าง ๆ อย่างเกรงโรคร้าย ที่มุมห้องโฮเฟงและเจาไควราชบุตรเขยยืนกระซิบกระซาบส่งสายตาดูถูกมายังภิกษุซ่านไฉ่ พระเจ้าเมี่ยงจวงนั้นนอนไร้เรี่ยวแรงอยู่บนพระที่ ทรงมีแผลหนองทั่วพระวรกาย
ครั้นทอดพระเนตรเห็นภิกษุแปลกหน้าจึงตรัสด้วยเสียงอันแหบแห้งว่า "ท่านนักบวชท่านมารักษาเราหรือมาเพื่อเยาะเย้ยเรา ผู้เคยเกลียดชังศาสนาของท่าน" ซ่านไฉ่ทูลว่า "ความโกรธหรือพยาบาทจะถูกแทนที่ด้วยความเมตตาเสมอ มหาบพิตร อาตมาเดินทางมาเพื่อบอกว่าอาตมารู้วิธีลับในการรักษาอาการป่วยของพระองค์" พระเจ้าเมี่ยงจวงผุดลุกขึ้นนั่งอย่างมีหวังขึ้นมาทันที ทุกคนในห้องเงียบกริบรอฟังคำของภิกษุหนุ่มอย่างจดจ่อ พระเจ้าเมี่ยวจวงตรัสว่า "ท่านจงว่ามาโดยเร็วเถิด" ซ่านไฉ่เอ่ยขึ้นว่า "การรักษานั้นไม่ยากอะไรเพียงแต่ตัวยานั้นยากที่จะเสาะหาได้ เพราะต้องใช้น้ำมันที่ทำด้วยแขนและดวงตาของผู้ปราศจากความโกรธเท่านั้น"
พระเจ้าเมี่ยงจวงไม่เชื่อว่าจะมีบุคคลเช่นนั้นอยู่ในโลกจนกระทั่งซ่านไฉ่ทูลว่า "ท่านผิดแล้ว มหาบพิตร ไกลออกไปทางทะเลใต้มีเกาะชื่อ โปตละโลกา เป็นที่สถิตของพระโพธิสัตว์องค์หนึ่ง ซึ่งยอมสละอวัยวะอินทรีย์ให้แก่ผู้ใดก็ได้ที่ต้องการ" พระเจ้าเมี่ยวจวงฟังดังนั้นก็รีบสั่งการให้แม่ทัพเจาเจนและองครักษ์หลีฉิน เดินทางไปยังเกาะโปตละโลกาทันที จากนั้นจึงรีบสั่งให้จัดการรับรองซ่านไฉ่ภิกษุอย่างดีภายในพระราชฐานชั้นใน โฮเฟงและเจาไควกระซิบกระซาบอย่างมีเลศนัย แล้วพากันเดินออกมาจากห้องพระบรรทม
ทั้งสองมาปรึกษากันภายในเทวสถานเทพแห่งสงครามอันลับตาคน โฮเฟงกล่าวว่า "น้องรอง หากเป็นดังที่ภิกษุว่ามีผู้ยอมสละแขนและดวงตาให้แก่ผู้อื่นจริง ๆ แล้ว แผนการของเรามิล้มเหลวหมดหรือ" เจาไควจึงว่า "เรื่องพระโพธิสัตว์อะไรนั่นอาจเป็นพระธิดาสามเมี่ยวซ่านก็เป็นได้ และถ้าเป็นนางจริง นางก็ต้องยอมสละอินทรีย์เพื่อรักษาพ่อตัวเองอยู่แล้ว ดังนั้น หากเรารอให้เสด็จพ่อตายตามธรรมชาติก็ป่วยการเปล่า เราควรกำจัดเสี้ยนหนามเสียตั้งแต่ตอนนี้ทั้งเสด็จพ่อ ทั้งภิกษุบ้า ๆ นั่น"
จบตอนที่ ๒๗ ติดตามต่อตอนที่ ๒๘ แผนชั่วของสองราชบุตรเขย
หมายเหตุ: หากท่านใดต้องการนำเนื้อหาและภาพจากเวปนี้ไปเผยแผ่ต่อ อนุญาตให้ทำได้ แต่ขอความกรุณาลง credit อ้างอิงที่มาเป็นมารยาทและให้เกียรติกันซักนิดนะคะ เพราะเนื้อหาทั้งหมดใช้เวลาพิมพ์นานมิใช่น้อย อย่าเพียงแค่ก๊อปปี้กันไปโดยไม่คำนึงถึงความพยายามของผู้ทำด้วย
Beee - เจ้าของบทความ
Create Date : 07 เมษายน 2552 |
|
5 comments |
Last Update : 14 กรกฎาคม 2552 14:36:57 น. |
Counter : 1330 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: หุหุหุเจิมเจ้าค่ะ (yoja ) 7 เมษายน 2552 13:09:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: yoja 7 เมษายน 2552 13:12:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: อัสติสะ 9 เมษายน 2552 7:59:17 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
MY VIP Friend
width=40 height=40 align=middle vspace=2 hspace=2 border=0 title="cilladevi"> |
|
|
|
๙
๙๙
๙๙๙
๙๙๙๙
๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙๙๙๙
เจิมค่ะ