“ประโยคที่บอกอยู่ให้ไว้ใจ ไปให้คิดถึง” ประโยคนี้เข้าได้กับทุกยุคทุกสมัย คนเราเลือกที่จะคบกัน ศึกษาใจกัน แน่นอนต้องเอาความไว้ใจเป็นที่ตั้ง จะมานั้งคอยระแวงกัน ตามติดกันไปในทุกที่ที่ย่างก้าว คงจะไม่ไหว โลกที่หมุนไปทุกวัน กิจกรรมข้างนอกบ้านที่ต้องพบปะพบเจอ มีมากขึ้นเรื่อยๆ การที่จะมานั่งคอยตามจิกกัดกัน คงเป็นสิ่งที่ดูไม่เข้าที แต่ อย่างว่าค่ะ คนเราเมื่อไม่ได้อยู่ในสายตา จินตนาการเพ้อๆมันก็คุมยาก โดยเฉพาะผู้หญิง ซึ่งเวลาว่างมีมากก็ย่อมคิดมาก คิดตามละคร คิดตามคนอื่น กรรมเวรเลยไปตกที่ฝ่ายชาย เพราะต้องทนกับภาวะระแวงอันไร้เหตุผล ผู้เขียนก็เคยเป็น นั่งว่างๆ งานเสร็จสิ้นภารกิจหมด ภาวะจิตระแวงเข้าครอบงำ 3 วันถึงจะเจอกันที  เอ๊ะ “คุณไปไหนหรือเปล่า” “อยู่กับคนอื่นหรือเปล่า” อันนี้จะเป็นกรณีที่ห่างๆกัน ยิ่งคู่ไหนแฟนอยู่ ต่างจังหวัด โรคนี้จะกำเริบเป็นพิเศษ คุณผู้หญิงหลายคนอ่านแล้วบอก บ้าน่ะ ฉันไม่เป็น ผู้เขียนอยากจะบอกว่า คุณโชคดีค่ะ ที่ไม่มีเชื้อโรคนี้เข้าเส้น บางคนเป็นหนักนะคะ แค่ฝันว่าเขามีคนอื่น ตื่นมายังโทรด่า โทรว่าก็มีค่ะ โบราณถึงว่าไว้ อยู่ให้ไว้ใจ ไปให้คิดถึง จะอยู่ไม่อยู่ก็ขอให้ไว้ใจค่ะ ส่วนคิดถึงนี่ก็ขอในแง่ดีๆนะคะ ไม่ใช่คิดแต่เรื่องร้ายๆ คนที่ทุกข์ก็คงไม่พ้นเราเอง