จุดเปลี่ยน "เรามีเงินพอจะซื้ออะไรกินก็ได้ แต่มันกินไม่ได้ มันก็ไม่มีความหมาย ดังนั้นจึงได้คิดว่าเงินไม่ได้ช่วยอะไรเราได้ทุกอย่าง ขณะนอนอยู่บนเตียงผมเป็นกรรมการบริหารพรรค เป็น ส.ส. เป็น รัฐมนตรี แล้วมันมีอะไรล่ะ" จาก "นักการเมืองท้องถิ่น" ในพื้นที่ "กทม." ปี 2527 ดำรงตำแหน่ง "สมาชิกสภากรุงเทพมหานคร" (ส.ก.) 2 สมัย "สุธา ชันแสง" ก็ก้าวกระโดดสู่การเมืองระดับประเทศในปี 2535 จากนั้นก็ได้เป็น "ส.ส.กทม." เขตบางแค 5 สมัยติดต่อกัน กระทั่งการเลือกตั้งปลายปี 2550 "สุธา" ได้รับความไว้วางใจจาก "พรรคพลังประชาชน" ให้ขึ้นสู่เก้าอี้ "รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์" (พม.) ในรัฐบาล "สมัคร สุนทรเวช" ที่เรียกได้ว่าเป็น "จุดสูงสุด" จุดหนึ่งของชีวิตนักการเมือง ที่ได้สัมผัสเก้าอี้ "รัฐมนตรี" หลังจากตรากตรำทำงานในสนามการต่อสู้ทั้งในสนามการเลือกตั้งท้องถิ่น และสนามเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมากกว่า 23 ปี แต่แล้วโชคชะตาก็เหมือนเล่นตลก เมื่อ "สุธา" ต้อง "ล้มป่วย" ลงอย่างกะทันหัน โดย "สมอง" ได้รับความกระทบกระเทือน จนเขาจำใจต้องปล่อยเก้าอี้ "รัฐมนตรี" ที่ไขว่คว้ามากว่า 23 ปี ลอยหลุดมือไป เพราะช่วงนั้น แม้แต่ "ชีวิต" ของเขาก็ยังแทบจะเอาไม่รอด... "สุธา" เล่าว่า ตอนได้เป็น "รัฐมนตรี" ช่วงนั้นมี "ผู้ใหญ่คนหนึ่ง" โทรศัพท์มาหาว่าอยู่ด้วยกันมานานแล้วไม่ค่อยได้ดูแล เที่ยวนี้ท่านก็อยากจะดูแลให้ดี แต่ก็บอกปัดไปเพราะอยากให้ดูแลคนอื่นก่อน จนกระทั่ง "คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์" แกนนำภาค กทม.พรรคเพื่อไทย และ "สมัคร สุนทรเวช" นายกรัฐมนตรี เป็นผู้เข้ามาคุยด้วยตัวเอง "ตั้งแต่ผมเป็นรัฐมนตรีในกระทรวงการพัฒนาสังคมฯ กำหนดเวลาและหมายงานแน่นเอี้ยด โหมงานหนักมาก... ...ช่วงนั้นฝนตก ผมโดนฝน เช้าอีกวันผมก็เป็นหวัด แต่ผมไม่ได้หยุดพัก เร่งทำงานต่ออีก 3-4 วัน จึงทำให้สภาพร่างกายแย่มาก ไม่ไหวแล้ว วันที่เกิดเรื่องลูกน้องมาบอกว่าแม่ของเขาเสียชีวิต ให้ผมช่วยไปเป็นประธานพิธีเผาศพหน่อย วันแรกเขามาหาก็ไม่เจอผม แต่อีกวันหนึ่งก็มาดักตั้งแต่ตี 4 เราสภาพไม่ไหวก็เกรงใจเห็นเขามาเฝ้าตั้ง 2 วันแล้ว อีกทั้งแม่ของลูกน้อง เขาเลือกตั้งทุกครั้งเลือกผมทุกครั้ง ทำให้เราเกรงใจก็ต้องไป" สุธาย้อนเล่าถึงวันเกิดเหตุ เมื่อเดินทางถึงงานพิธีเผาศพร่างกายของ "สุธา" ก็เริ่มส่งสัญญาณว่า "ไม่ไหวแล้ว" ! "ตอนนั้นพระสวด ผมก็หลับแล้ว จำได้ว่าตอนที่เขาประกาศเชิญผมไปทอดผ้าบังสุกุล คนข้างๆ มาสะกิดผมบอกว่าเขาเชิญแล้ว พอผมขึ้นไปทอดผ้าเสร็จ จุดไฟเสร็จ ก็เดินหันหลังกลับ ช่วงที่หันหลังกลับแดดมันส่อง ผมใส่สูทด้วยทำให้ร้อนเข้าไปใหญ่ มันก็เลยวูบไปเลย สติมันหายไปเลย ลูกน้องที่ตามผมไปบอกว่าผมล้มลง กลิ้งไปที่บันไดเมรุ หัวผมกระแทกกับบันไดเมรุ หลังจากนั้นผมไม่รู้ตัวอีกเลย" "สุธา" จบตรงนั้น สติเขาค่อยๆ ดับวูบลงไป พอๆ กับสัญญาณ "ชีวิต" เขา ! "ผมมารู้เอาตอนหลังว่าลูกน้องช่วยเอาตัวผมไปส่งโรงพยาบาลเกษมราษฎร์ และจากเหตุการณ์นั้น ผมต้องอยู่ห้องไอซียูถึง 2 วัน ถึงเริ่มรู้สึกตัว" สุธาหยุดเรื่องทั้งหมดไว้ตรงนั้น เพราะแม้เขาจะรู้สึกตัว หลังจากสลบไป 2 วันเต็มๆ แต่เขา...ไม่สามารถ "ขยับตัว" ได้ ซึ่งผลการตรวจร่างกายได้ข้อสรุปว่า "สมอง" ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก และ "สั่งการผิดปกติ" ! "ผลกระทบที่เกิดขึ้นส่งผลให้ผมเสียการทรงตัว ทำให้ผมเดินไม่ได้ สมองซีกด้านขวากระทบกระเทือน ทำให้ร่างกายทางฝั่งซ้ายใช้การไม่ได้ สะโพกและกล้ามเนื้อส่วนซ้ายใช้การไม่ได้เลย" สุธาเล่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ จากนั้นเขาเข้ารับการรักษาต่ออีก 2-3 วัน เมื่อร่างกายพอขยับได้ อาการคิดถึงบ้านก็เกิดขึ้น จึงขออนุญาตไปรักษาตัวเองที่บ้าน แต่ยังไม่ทันข้ามคืน "วีณา ชันแสง" ภรรยาคู่ชีวิต ต้องนำตัว "สุธา" กลับเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง เมื่อเกิดอาการเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย "หมอตรวจอีกครั้งพบว่า ระบบเส้นประสาทของผมเกิดอาการอักเสบอย่างแรง และผมนอนโรงพยาบาลอีก 28 วัน... ...ตอนผมนอนโรงพยาบาลผมถามตัวเองว่าเรามีเงินพอจะซื้ออะไรกินก็ได้ แต่มันกินไม่ได้ มันก็ไม่มีความหมาย ดังนั้นจึงได้คิดว่าเงินไม่ได้ช่วยอะไรเราได้ทุกอย่าง ขณะนอนอยู่บนเตียงผมเป็นกรรมการบริหารพรรค เป็น ส.ส. เป็นรัฐมนตรี แล้วมันมีอะไรล่ะ... ตรงนี้ทำให้ผมเริ่มได้คิด" สัจธรรมบนเตียงพยาบาล ทำให้ "สุธา" ได้ข้อสรุปของชีวิตหลายอย่าง และเขาก็เริ่มปลดภาระชีวิต ด้วยการลาออกจากตำแหน่งทางการเมือง เพื่อการหาหนทางกลับมามีชีวิตรอดอีกครั้ง "จากนั้นผมใช้เวลา 8 เดือนนอนมองเพดาน ก่อนจะตัดสินใจฮึดสู้ !" "สุธา" เริ่มจากปรับแนวคิด ทัศนคติ แล้วก็ "ใจ" เขาเลิกทำกิจกรรมทุกอย่างที่เคยทำ ไม่ดูโทรทัศน์ ไม่สนใจข่าวสาร เพื่อตัดตัวเองออกจากโลกการเมือง โดยมีเป้าหมายเพื่อปล่อยวาง "ตอนนั้นผมเหลือแค่ครอบครัว โดยเฉพาะภรรยา ผู้ซึ่งกระตุ้นเตือนและเป็นกำลังใจให้ผมตลอดเวลา ตอยบอกเล่าเรื่องราวของคนที่ลุกขึ้นสู้แล้วประสบความสำเร็จ อย่างบางคนที่ประสบอุบัติเหตุ แล้วหมอบอกว่าไม่มีโอกาสกลับมาเดินได้อีก แต่เขาก็ต่อสู้ จนกระทั่งกลับมาเดินได้ ดังนั้นมันต้องสู้ให้ได้ มันไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ แต่ทุกอย่างต้องช่วยตัวเอง... ...และเราต้องกลับมาเดินได้" ! คำว่า "เราต้องกลับมาเดินได้" ดังก้องในใจของเขาตลอดเวลา "ผมเริ่มฝึกเดิน ทีแรกลูกน้องหิ้วปีกสองคน ใช้เท้าของลูกน้องเขี่ยเท้าผมให้ก้าวเดิน โดยใช้สนามหญ้าหน้าบ้าน ผมเดินเช้าถึงเย็น จนกระทั่งเริ่มลากเท้าได้ด้วยตัวเอง ก็ใช้วอล์กเกอร์ 4 ขา จากนั้นมาเป็นไม้เท้า 3 ขา จนกระทั่งมาเป็นไม้เท้าขาเดียว ผมฝึกเดินทั้งวัน จนแผ่นหลังนอกเสื้อกล้ามที่ผมใส่เป็นรอยไหม้เกรียมจากแดดเผา เพราะผมอยากเดินได้" สุธาเล่าถึงความตั้งใจ กว่า 1 ปี 2 เดือนที่เขาเดินลากขาอยู่ในสนามหญ้าหน้าบ้าน วนไปเวียนมา ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ สุดท้ายเขาก็กลับมาเดินได้ด้วย "2 ขา" ของตัวเองอีกครั้ง "ผมโชคดีมากที่มีภรรยาเป็นพยาบาล เขารู้ว่าควรบริหารจัดการคนไข้อย่างไร เขาจะไม่เอาใจ ไม่เหมือนคนทั่วไป เขาไม่เอาใจผมเลย เขาดูแลอยู่ห่างๆ พยายามให้เราช่วยตัวเองให้มากที่สุด ไม่ใช่ว่าทุกอย่างจะมาทำให้ทั้งหมด เพราะเขาอยากให้ผมช่วยตัวเอง" จากนักการเมืองที่กำลังรุ่งเรืองสุดขีด ต้องกลับกลายมาเป็น "คน" ที่แทบจะเรียกได้ว่า "พิการ" มาวันนี้ "สุธา" กลับมาเดินได้อย่างใจต้องการ แม้ยังไม่สามารถเดินได้ตามปกติ ยังบังคับซีกซ้ายไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เขาก็พอใจกับสิ่งที่ได้ทำ พร้อมบอกกับตัวเองว่า "เฮ้ย...เราทำได้ !" ซึ่งเป้าหมายต่อไปของ "เขา" คือการ "วิ่ง" ที่เขาบอกกับตัวเองอีกครั้งว่า "เฮ้ย...เราทำได้" ! หน้า 8 มติชนรายวัน ฉบับวันอาทิตย์ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2555 //www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1329021197&grpid=01&catid=&subcatid=   Create Date : 08 กรกฎาคม 2555 32 comments Last Update : 8 กรกฎาคม 2555 10:24:17 น. Counter : 801 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีจ้า อ่านแล้วทำให้รุ้เลยว่า ทรัพยืสินเงินทอง ของนอกกาย ไม่มีค่าเท่า สุขภาพที่แข้งแรง จริงๆเลยนะจีะ แต่ให้ดีมีทั้ง2อย่างก้ดีนะจีะ อิอิ ปล.ช่วงนี้งานยุ่งนิดหน่อย ว่างละก้ต้องอัพแน่นอนจ้า   โดย: multiple 8 กรกฎาคม 2555 10:56:28 น.

คิดถึงจังอ่ะ หายไปไหนมา...กว่าจะสมัครต่ออายุสมาชิก นึกว่าจะเลิกเล่นแล้วซะอีกแน่ะ ตัวยุ่งเอ๊ย มาทำให้ห่วงนะเราเนี่ย ดีใจนะ ที่แวะมาทักทายกันอีก ^^   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 8 กรกฎาคม 2555 12:23:03 น.

แวะมาเที่ยวบล็อกจ้า   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 8 กรกฎาคม 2555 12:31:51 น.

เงินทองของนอกกาย คิดถึงจังเลย บีบีเงียบไปนานเลยนะ   โดย: ฝนโปรย 8 กรกฎาคม 2555 14:29:27 น.

อย่ามาโมเมคิดถึง บอกก่อน...หายไปไหนมา ฮึ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 8 กรกฎาคม 2555 14:42:04 น.

สวัสดีค่ะคุณบี ถ้าคนรู้จักปล่อยวาง อย่าไปอยากได้อยากเป็นอะไรมากมายบ้างก็ดีนะ มีความสุขกับวันหยุดนะคะ มีข้าวเหนียวถั่วดำมาฝากค่ะ   โดย: pantawan 8 กรกฎาคม 2555 15:23:48 น.

เป็นบทความที่ดีมาก คนเรามักจะรู้อะไรสำคัญก็เมื่อสูญเสียสิ่งนั้นไปแล้ว ขอบใจนะ   โดย: ผัดไทเส้นหมี่ 8 กรกฎาคม 2555 21:40:46 น.

สวัสดีตอนเช้าจ้า วันจันทร์แล้ว ไปทำงานกันดีกว่าจ๊ะ ตื่นหรือยางๆๆ อิอิ   โดย: multiple 9 กรกฎาคม 2555 4:47:51 น.

บีบี ตื่นเถอะอย่ายอมแพ้คนข้างบน   โดย: ฝนโปรย 9 กรกฎาคม 2555 5:25:56 น.

สวัสดียามเช้าครับ   โดย: กะว่าก๋า 9 กรกฎาคม 2555 7:36:23 น.

โทษทีนะจ๊ะบีบี เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมานี่หัวฟูไปหน่อย จริงๆ ตั้งแต่วันศุกร์แร่ะ เลยได้เล่นบล็อคเหมือนผีหลอกวิญญาณหลอนเล็กน้อย แบบว่า...มาให้เห็นเป็นบางขณะกับบางคน เห็นชัดบ้างเลือนลางบ้าง แอบมาดูแต่ไม่เห็นตัวไรงี้ ฮ่าๆๆ วันนี้ขอให้มีความสุขกับการทำงานเน้อ   โดย: คมไผ่ 9 กรกฎาคม 2555 10:27:16 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องบี   โดย: กะว่าก๋า 10 กรกฎาคม 2555 6:59:27 น.

สวัสดีค่ะคุณบี แวะมาเยี่ยมตอนดึก มีขนมถั่วแปบมาฝากค่ะ   โดย: pantawan 11 กรกฎาคม 2555 0:17:59 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องบี   โดย: กะว่าก๋า 11 กรกฎาคม 2555 6:31:19 น.

สวัสดีจ้าบีบี วันนี้ยุ่งหัวฟูม่ะ วันนี้อ้อมเกงาน1วันจ้า   โดย: ฝนโปรย 11 กรกฎาคม 2555 11:42:11 น.

หวัดดีค่าคุณบีบี เห็นคุณบีหายไปเลย บล็อกคุณบีบีวันนี้ อ่านมีแนวการเมืองนิดนึงนะคะ อิอิ ก่อนหน้านั้นคุณบีบีร่วมตั้งคำถามที่บล็อกสัมภาษณ์รินด้วย ออนแอร์ออกไปแล้ว คำถามคุณบีบี รินเลือกที่จะตอบให้ด้วยนะคะ ว่าง ๆ ไปอ่านกัน ที่บล็อกสัมภาษณ์หน้าแรก คลิ๊กที่หน้าปกหนังสือเลยค่า ออนแอร์กันแล้วค่ะ นิตยสารออนไลน์สัมภาษณ์บล็อกเกอร์ มารู้จักกันเพิ่มเติม และลงชื่อไว้เป็นกำลังใจให้กันนะคะ คลิ๊กที่หน้าปกหนังสือได้เลยค่า :: Interview .. the blogger :: >> Rinsa Yoyolive   โดย: Rinsa Yoyolive 11 กรกฎาคม 2555 11:57:25 น.

ทานอิ่มยัง...ดูตัวจะยุ่งยิ่งกว่าเราอีกนะเนี่ย ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะ คิดถึงนะ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 11 กรกฎาคม 2555 12:33:15 น.

ต้องยึดสโลว์แกนด์เหมือนพวกองค์กรที่ขายธนบัตรจ้า...การลงทุนมีความเสี่ยง ใช้หัวใจในการชั่ง ตวง วัด ก็เสี่ยงเหมือนกัน เหอะๆๆๆ เจ็บก็...ทนเอา ได้ประสบการณ์เป็นของแลกเปลี่ยนไง   โดย: คมไผ่ 11 กรกฎาคม 2555 15:28:55 น.

พี่ก๋าเก็บคำถามของน้องบีไว้ เดี๋ยวมาส่งคำตอบให้นะครับ ขอเวลาคิดคำตอบก่อนครับ   โดย: กะว่าก๋า 11 กรกฎาคม 2555 16:31:44 น.

ความรักกับความเข้าใจ อะไรสำคัญกว่ากัน ยากจะตัดสินใจนะคะ คนที่รักเรามาก เขาจะไม่ทำให้เราเสียน้ำตาจริงไหมคะ คำถามโดย : bee_บี วันที่ : 11 กรกฎาคม 2555 เวลา : 11:42:03 น. ………………………………….. มีคนเคยพูดเอาไว้ว่า ยากที่จะเข้าใจความรัก แต่ยากกว่านั้น...คือ รักด้วยความเข้าใจ เข้าใจอะไร ? เข้าใจว่า “ความรัก” คือสิ่งสมมติ เป็นสิ่งชั่วคราว มาแล้วก็ไป ไม่มีความคงทนถาวรตลอดกาล... พอพูดแบบนี้ยิ่งเกิดคำถามต่อ ว่าถ้าอย่างนั้นเราจะรักกันไปทำไม ในเมื่อรักแล้วต้องจากพรากกันไปในที่สุด หรือบางทีรักแล้วต้องหงุดหงิดใจ เมื่อคนรักและความรักไม่เป็นไปดั่งใจปรารถนา ก็แล้วใครเล่าที่แส่ส่ายหัวใจไปหารัก ตัวเราเองมิใช่หรือ ? ............................... เราเสียใจกับรักที่ไม่เป็นไปดั่งใจ เราคิดว่าเรารักเขามาก ได้เคยหยุดถามตัวเองดูดีดีบ้างไหม บางทีความรักที่เราว่าดี ทำเพื่อเขาทุกอย่าง อาจทำให้เขาอึดอัดใจ ความหวังดีที่มีให้ ใช่หรือไม่ว่า เมื่อทำไปแล้ว เราก็มานั่งหวังผลตอบแทน ฉันรักเธอ ดังนั้น...เธอต้องรักฉัน แต่ความรักไม่ได้มีสูตรตายตัวเหมือนคณิตศาสตร์ ไม่มีสูตรสำเร็จเหมือนหนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสอง เราอาจซื่อสัตย์กับใครบางคนตลอดเวลา แต่ใครคนนั้นอาจไม่มีเราอยู่ในสายตาเลยแม้เพียงเสี้ยวนาที เราอาจชื่นชมและวาดหวังในตัวคนรัก แต่เขาอาจกำลังนั่งคิดหาวิธีที่จะทิ้งเราไป ............................ คนที่เรารัก ย่อมจะไม่ทำให้เราเสียน้ำตา.... ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง วัวกระทิงคงไม่ขวิดคนที่ทานมังสวิรัติ งูคงไม่ฉกคนดีมีศีลธรรม ขึ้นชื่อว่าใจคน ...เปลี่ยนแปลงได้ในทุกวินาที วันนี้รักมาก พรุ่งนี้อาจชิงชัง วันนี้เคียงข้างสร้างฝัน พรุ่งนี้อาจร้างลาห่างเหินไม่ใยดี แต่เราก็ควรได้รัก....และปล่อยให้ใครสักคนรักเรา ไม่ว่ารักนั้นจะจบลงอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเราก็เคยได้รู้จักรัก รู้จักความเจ็บปวด รู้จักการได้มาและเสียไป เพื่อท้ายที่สุดจะได้ไม่ลืมว่า รักกันมากแค่ไหน ถึงวันหนึ่งก็ต้องจากกันไป เวลาที่มีอยู่ ควรมีไว้เพื่อเรียนรู้ ห่วงใย รักใคร่ ทะนุถนอมดูแลความรัก เพื่อวันหนึ่ง.... เมื่อถึงเวลาต้องจากพราก จะได้ไม่ต้องเสียใจว่าเราน่าจะรักเขาให้มากกว่านี้ น่าจะทำดีต่อกันให้มากกว่านี้ เจ้ากี้เจ้าการให้น้อยลง บ่นให้น้อยลง ฟังให้มากขึ้น ไม่ครอบงำชีวิตของอีกฝ่าย ไม่สร้างแต่ปัญหาขณะอยู่ด้วยกัน ซื่อสัตย์ต่อกัน รักกันให้ดีที่สุด เมื่อมีปัญหาใดใดเกิดขึ้นกับความรัก ถามตัวเองให้มาก โทษอีกฝ่ายให้น้อย ค้นให้พบว่าแท้จริงแล้ว อะไรทำให้รักนี้สานต่อไม่ได้ สิ่งใดทำให้สัมพันธภาพง่อนแง่น ถ้าแก้ไขได้ ปรับปรุงตัวได้ ...จงทำ ถ้าเรารับสิ่งที่เขาเป็นไม่ได้ เขาเปลี่ยนตัวเขาเพื่อเราไม่ได้ จะไปทนฝืนทนอยู่กันไปทำไม ให้ต้องเจ็บปวดกันทั้งสองฝ่าย ........................................ มีคนเคยพูดเอาไว้ว่า ยากที่จะเข้าใจความรัก แต่ยากกว่านั้น...คือรักด้วยความเข้าใจ มันเป็นเรื่องยากที่เราจะเข้าใจความรัก เพราะมันเป็นเรื่องที่ยากจะเข้าใจ บางครั้งเราคงไม่จำเป็นต้องหาคำตอบให้กับทุกคำถาม ไม่ตอบคำถามบ้างก็ได้ แต่ควรมี “คำตอบที่ดีที่สุด” อยู่ในใจ   โดย: กะว่าก๋า 11 กรกฎาคม 2555 23:17:31 น.

สวัสดีค่ะคุณบี แวะมาราตรีสวัสดิ์ค่ะ   โดย: pantawan 11 กรกฎาคม 2555 23:44:38 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องบี   โดย: กะว่าก๋า 12 กรกฎาคม 2555 6:43:20 น.

แรงดี แต่งานเพียบเลยจ้า บีบี   โดย: ฝนโปรย 12 กรกฎาคม 2555 9:54:55 น.

ใช่แล้วเป็นแบบเด็กๆ ดีที่สุด   โดย: ฝนโปรย 12 กรกฎาคม 2555 10:15:34 น.

บีบี...ฝนตกที่หน้าต่างมั้ยวันนี้   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 12 กรกฎาคม 2555 11:04:00 น.

หนังสือเล่มนี้อ่านไม่ยากครับน้องบี อ่านแล้วก็ได้แง่คิดดีครับ   โดย: กะว่าก๋า 12 กรกฎาคม 2555 11:18:41 น.

มาทักทายก่อนทานข้าวจ้าบีบี...เรื่องในบล็อคของตัวเองอ่ะ ไผ่อ่านแล้วแต่ยังไม่ได้เม้นท์เพราะมาแบบแว๊บๆ..พอว่างเลยมาบอกว่า "ชอบ" มาก...มันเป็นสัจธรรมจริงๆ เน๊อะ เงินไม่ใช่คำตอบทุกอย่างของชีวิต อำนาจวาสนาก็เช่นกันอย่างที่ท่าน.บอกไว้เลยหล่ะ มีเงินซื้อเตียงทองคำได้ แต่ซื้อการนอนหลับอย่างเป็นสุขไม่ได้ก็เท่านั้นเน๊อะ   โดย: คมไผ่ 12 กรกฎาคม 2555 11:34:28 น.

วันนี้คนนั่งโต๊ะตรงข้ามบอกให้ตั้งใจทำงาน หน้าตาเค้าดุมาก ไม่ชิล ชิล เลยสักนิด เฮ้อ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 13 กรกฎาคม 2555 9:20:27 น.

สวัสดีจ้า มาชวนไปทายปัญหาที่บลอกจ้า อิอิ   โดย: multiple 13 กรกฎาคม 2555 11:33:24 น.

ไม่ใช่แฟนครับ นำภาพมาประกอบเฉยๆน่ะ   โดย: นายวันวัน 14 กรกฎาคม 2555 8:33:36 น.

สุขสันต์วันหยุดจ้ะบีบี   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 14 กรกฎาคม 2555 10:34:46 น.

555 ไม่ชอบล้างหน้าจ้า ครีมไม่ซื้อจ้า อิอิ ทานข้าวหรือยัง หิวจัง เดี๋ยวไปหาของกินก่อนน้า   โดย: multiple 14 กรกฎาคม 2555 10:57:18 น.