Korea Language Gramma

ช่วง 2-3 ปีหลังนี่กระแส Korea มาแรงมากๆเลยนะคะ สงสัยคงเป็นเพราะละคร แดจังกึม อาหารเกาหลีก็เหมือนกัน ส่วนตัวชอบเนื้อย่างเกาหลี(Bulgogi) มากๆเลยค่ะ ทานกับกิมจิหลายๆชนิด ข้าวสวยหรือข้าวญี่ปุ่นร้อนๆ อร่อยเหาะเลยค่ะ
Blog นี้เลยขอสอนภาษาเกาหลีกะเค้าซักนิ๊ดนึง คือเมื่อก่อนก็ไปร่ำไปเรียนมานิดหน่อยค่ะ (เพราะเกือบไปเป็นสะใภ้เกาหลีซะแล้ว) แต่ลมเพ ลมพัด พัดไป พัดมา กลายมาเป็นแม่บ้านสวีดิชซะเฉยเลย
เอาหล่ะค่ะมาเริ่มจากบทเรียนแกรมม่ากันก่อนละกันนะคะ เพราะถ้ารู้แกรมม่าแล้ว เวลาอ่านคำจะเป็นตัวช่วยเราได้ดีพอสมควรเลยค่ะ เพราะเราสามารถอ่านและเดาความหมายได้จากคำต่างๆเหล่านั้นค่ะ (ต้องขอโทษทีนะคะ ไม่ได้พิมพ์ภาษาเกาหลีไว้ให้ด้วย เพราะเครื่องไม่มีfont เกาหลีค่ะ)

รูปแบบประโยคในภาษาเกาหลี ประเภท 1. คำชี้เฉพาะต่างๆ
1.1 คำชี้ประธาน มี 2 ชุดคือ

ชุดที่ 1 อึน ชี้ประธานที่มีตัวสะกด
นึน ชี้ประธานที่ไม่มีตัวสะกด

ชุดที่ 2 อี ชี้ประธานที่มีตัวสะกด
กา ชี้ประธานที่ไม่มีตัวสะกด

วิธีใช้
อึน นึน ใช้ชี้ประธานในประโยคทั่วๆไป
อี กา ใช้ชี้ประธานในประโยคที่ต้องการชี้เฉพาะหรือระบุ
ตัวอย่างเช่น
กือนึน ฮักเซง อีดะ > เขาเป็นนักเรียน
กือกา ฮักเซง อีดะ > เขาเป็นนักเรียน(แต่คนอื่นม่ใช่นักเรียน)

อี และ กา ยังใช้เป็นคำชี้ประธานในประโยคที่มีกริยา อิซตะ ซึ่งแปลว่า มี, อยู่
ออบตะ ซึ่งแปลว่า ไม่มี, ไม่อยู่ เช่น
ซารัมอี มานี อิซตะ (มีคนมาก)


1.2 คำชี้กรรม มี 2 ตัวได้แก่
1. อึล ชี้กรรมที่มีตัวสะกด
2. รึล ชี้กรรมที่ไม่มีตัวสะกด

1.3 คำชี้สถานที่ มี 2 ตัวได้แก่
1. เอ ชี้สถานที่เพื่อเป็นการบอกทิศทางที่ไปหรือมา หรือสถานที่ที่มีสิ่งใด หรือที่ตั้งของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น
จิบเอ กาโย > ไปบ้าน
ออดิเอ อิซซอโย > อยู่ที่ไหน
2. เอซอ ชี้สถานที่ในประโยคที่เกิดเหตุการณ์หรือการกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งขึ้น

1.4 คำชี้เวลา
เอ ในภาษาเกาหลีเมื่อพูดถึงเวลาจะต้องมีคำว่า เอ เสมอ เช่น
ยอลซิเอ มันนับซิดะ > เจอกันตอน 10โมงเช้า

1.5 คำช่วยต่างๆ เช่น
1. โด แปลว่า ด้วย หรือ ก็ เมื่อมีคำช่วยเหล่านี้ตามหลังประธานหรือกรรม ในประโยคไม่ต้องมีคำชี้ประธานหรือชี้กรรม เช่น
นาโด กาโย > ผมก็ไปด้วย
2. เอเก แปลว่า ให้แก่ เช่น
นาเอเก จูเซโย > ให้แก่ฉัน
เออินเอเก พยอนจิรึล ซอโย > เขียนจม.ให้แก่คนรัก
3. มาจอ แปลว่า แม้แต่ เช่น
นามาจอ อันโจวาเฮโย > แม้แต่ผมก็ไม่ชอบ

1.6 การผันคำกริยา
กริยารูปเดิมหรือรูปที่ยังไม่ผันในภาษาเกาหลีจะลงท้ายว่า ดะ แต่บางตัวจะออกเสียงว่า ตะ หรือ ทะ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับผลจากตัวสะกดของคำข้างหน้า
กาดะ = ไป
โอดะ = มา
อีดะ = เป็น
อิซตะ = มี , อยู่
ออบตะ = ไม่มี, ไม่อยู่

ตัวอย่างการผันคำกริยาตามกาล
รูปปัจจุบันกาล
รูปธรรมดา หรือ รูปสุภาพ
กาดะ ผันเป็น กาโย กัมนิดะ
โอดะ ผันเป็น วาโย อมนิดะ
อีดะ ผันเป็น อีเอโย อิมนิดะ
อิซตะ ผันเป็น อิซวอโย อิซซึมนิดะ
ออบตะ ผันเป็น ออบซอโย ออบซึมนิดะ
รูปอดีตกาล
รูปธรรมดา รูปสุภาพ
กาดะ ผันเป็น กาซซอโย กาซซึมนิดะ
โอดะ ผันเป็น วาซซอโย วาซซึมนิดะ
อิซตะ ผันเป็น อิซซอซซอโย อิซซอซซึมนิดะ
ออบตะ ผันเป็น ออบซอซซอโย ออบซอซซึมนิดะ
รูปอนาคต
รูปธรรมดา รูปสุภาพ
กาดะ ผันเป็น กาล-กออีเอโย กาล-กอซอิมนิดะ
โอดะ ผันเป็น อล-กออีเอโย อล-กอซอิมนิดะ


จบแล้วค่ะสำหรับแกรมม่าคร่าวๆ ไม่ยากเลยใช่ไหมคะ สำหรับ blog ถัดไป เราจะมาเริ่มบทสนทนาง่ายๆ กันนะคะ

Create Date : 01 กรกฎาคม 2549		2 comments
Last Update : 1 กรกฎาคม 2549 23:10:24 น.
Counter : 1105 Pageviews.
Share Tweet