Bloggang.com : มามะ.. เมี่ยงเองค่ะ : พี่กรุงจ๋า น้ำมาแล้วจ้า อยู่นี่แล้วนะ เขยิบมาใกล้ๆ ….. ตายละวา

<<

กุมภาพันธ์ 2555

			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29

8 กุมภาพันธ์ 2555

พี่กรุงจ๋า น้ำมาแล้วจ้า อยู่นี่แล้วนะ เขยิบมาใกล้ๆ ….. ตายละวา

พี่กรุงจ๋า น้ำมาแล้วจ้า อยู่นี่แล้วนะ เขยิบมาใกล้ๆ ….. ตายละวา

ตุลาคม – พฤศจิกายน 2554

เมื่อน้ำกำลังมา
เหตุการณ์มหาอุทกภัยปี 2554 ครั้งนี้กระทบชีวิตคนไทยเป็นจำนวนมาก และส่งผลในระยะยาว จะลืมเสียก็คงไม่ได้

นู๋เมี่ยงเลยขออุทิศบันทึกหน้านี้ให้แก่ .....น้องน้ำ
(*หมายเหตุ บล็อกนี้เป็นการบันทึกเหตุการณ์และความรู้สึกส่วนตัว ณ เวลานั้น)

เดือนตุลาคมปี 2554 ฝนตกหนัก มีข่าวน้ำเข้าท่วมหลายจังหวัด โดยเฉพาะนิคมอุตสาหกรรมหลายแห่ง เช่นที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยาเสียหายอย่างหนัก

น้ำท่วมเริ่มแผ่ขยายพื้นที่ออกไปเรื่อยๆ ทางการได้ประกาศให้พื้นที่หลายเขตรวมทั้งเขตบางแค เป็นพื้นที่เสี่ยงและเป็นพื้นที่อพยพในเวลาต่อมา ในตอนนั้น นู๋เมี่ยงและเชื่อว่าคงมีอีกหลายคนที่ไม่รู้เลยว่าระดับน้ำที่จะมานั้นมาแค่ไหน? ที่ประกาศ “ให้ยกของขึ้นสูงนั้น” ต้องยกสูงขนาดไหน? แค่เข่า ต้นขา เอว อก หรือมิดหัว?

ไม่มีใครมั่นใจว่ารัฐบาลจะสามารถคุมน้ำได้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะประกาศมาตรการป้องกัน ช่วยเหลือ บลา ๆๆๆๆ อะไรก็ตาม ทุกบ้านต่างปิดล้อม ป้องกันบ้านของตนเองอย่างเต็มที่เท่าที่จะทำได้ และทำใจ

ในขณะที่น้องน้ำก็ค่อยๆ ทอดตัวมาเรื่อยๆ กระจายไล่กลืนไปทีละพื้นที่ เน้นๆ หนักๆ

สถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจและขมึงเกลียวขึ้นทุกวันทุกชั่วโมงทุกนาที

คนกรุงเทพไปที่ไหนตอนนี้มีแต่กระแสความเครียด หน้าตาหมอง ชั้นวางสินค้าในห้าง ซุปเปอร์มาร์เกต ร้านสะดวกซื้อโล่งเกลี้ยงไม่มีเหลือ คนเริ่มกักตุนเสบียง อาหารแห้ง ตุนน้ำ ซื้อสารส้ม กำมะถัน ปูนขาว ด่างทับทิม (พวกนี้มันเอาไปทำอะไรกันบ้างเนียะ

) แต่ในความเครียดว่ากรุงเทพจะ “ลอยไหม?” (ช่วงละครเรื่อง “รอยไหม” กำลังออกอากาศทางช่อง 3 พอดี) ก็ยังมีข้อความ ภาพแซวขำๆ ช่วยลดความตึงเครียดอยู่บ้างเป็นระยะๆ

เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า
เริ่มทำใจว่าเขตบางแค-บ้านเราท่วมแน่

แต่คำถามต่อมาก็ผุดขึ้นมาว่า “แล้วถ้าจะโดนน่ะ มันโดนขนาดไหน? และน้ำจะอยู่นานถึงเมื่อไหร่?”

จนในที่สุด เมื่อแม่เอ่ยปากยอมหนีไปอยู่ระยองกัน พวกเราก็รีบเก็บเสื้อผ้า ข้าวของจำเป็นจัดแจงใส่กระเป๋าในค่ำคืนนั้น พอเย็นวันรุ่งขึ้น สับคัตเอาท์ ปิดบ้าน ขึ้นรถ ออกเดินทางในตอนเย็นของวันที่ 28 ตุลาคม

ครั้งนี้ไม่เหมือนกับการออกจากบ้านทุกๆ ครั้ง หัวใจกระตุก รู้สึกเศร้า เพราะครั้งนี้เป็นการถูกบีบบังคับ ต้องจำยอมทิ้งบ้านไป และไม่รู้ว่ากลับมาแล้วจะเห็นสภาพบ้านอย่างไงบ้าง

ครอบครัวของนู๋เมี่ยงย้ายมาพักอยู่อำเภอบ้านค่าย จ.ระยองได้ประมาณ 2 อาทิตย์ ติดตามฟังข่าวเป็นระยะๆ สถานการณ์น้ำไม่ได้ลดน้อยลงไปอย่างที่คาดคิด ที่ว่าท่วมสัก 2 สัปดาห์ทางรัฐบาลก็น่าจะแก้ไขปัญหาได้ น้ำก็คงจะลด กลับบ้านได้

กลับกลายเป็นว่าฝั่งธนตะวันตกถูกทำให้กลายเป็นพื้นที่รับน้ำ ยิ่งเมื่อฟังข่าวประเมินว่า กว่าส่งน้องน้ำลงทะเลได้หมด คาดว่าจะใช้เวลา 1 เดือนหรือถึงสิ้นปีนี้

........... อาเมน

มีแต่รับฟังข่าวทางโทรทัศน์ และคุยกับเพื่อนบ้านทางโทรศัพท์

ก็ยิ่งอยากให้เห็นสภาพจริงกะตาตัวเอง ตัดสินใจว่าจะกลับบ้านสักครั้งเพื่อประเมินสถานการณ์จริงเองจะดีกว่า

สถานการณ์น้ำ สถานการณ์บ้าน

12 พฤศจิกายน ทั้งหมดก็ขึ้นรถ ขับรถออกจากระยองก่อน 6 โมงเช้า ถึงกรุงเทพนำรถเข้าไปจอดที่ท่าดินแดง รับประทานอาหารเช้าเสียก่อน และให้แม่รอที่นี่ (**ท่าดินแดง วงเวียนใหญ่ เขตคลองสาน น้ำไม่ท่วม) เรียกรถแท็กซี่ไปส่งที่เพชรเกษม ซ.19 (ก่อนถึงรพ.บางไผ่) ซึ่งเป็นจุดต่อเริ่มเข้าสู่พื้นที่ที่โดนน้ำท่วม ถนนเพชรเกษมตั้งแต่นั้นก็จะท่วมยาวไปตลอดมีเฉพาะรถทหาร และรถเมล์สาย 147 เท่านั้นที่คงเปิดให้บริการรับส่งอยู่

นั่งอยู่บนด้านหน้ารถเมล์ นู๋เมี่ยงก็มองดูถนน 2 ฝั่งซึ่งบัดนี้มีทั้งรถ เรือ คนต่างใช้เส้นทางสัญจรเดียวกัน (amazing thailand

) ระหว่างรถเมล็วิ่งก็คอยลุ้นใจเต้นตึ้กตั้ก กลัวรถดับ

จะขับรถเร่งเครื่องก็ไม่ได้ เพราะจะกระเทือนคนที่เดินทางอยู่และคลื่นจะกระแทกทำลายบ้านเรือนอีก บางจุดน้ำระดับน้ำเอวบ้าง สูงถึงอกก็มี เช่นที่โรงพยาบาลเพชรเกษม 2 เป็นต้น

- ตลาดน้ำเปิดใหม่ย่านบางแค -

ตลาดบางแคก็กลายเป็นตลาดน้ำแห่งใหม่เสียแล้ว เห็นสภาพน้ำท่วมสูงขนาดนี้ ลุ้นว่าในซอยบ้านตัวเองน้ำจะท่วมระดับไหน

นู๋เมี่ยงลงจากรถเมล์ตรงบริเวณโค้งของสะพานค่ะ เพราะพอพ้นสะพานลงไป น้ำมันจะลึก รถเมล์วิ่งชิดซ้ายเข้าป้ายไม่ได้ สถานการณ์แบบนี้ก็เดินต้องลุยน้ำอย่างไม่มีทางเลี่ยง เพราะต้องข้ามสะพานลอยไปฝั่งตรงข้าม ยิ่งเดินน้ำก็ยิ่งสูงขึ้นๆ เรื่อยๆ มาถึงต้นขา และมีทีท่าว่าจะลึกกว่านี้ได้อีก (คลื่นซัดทีก็เปียกถึงก้น

)

โชคดีค่ะ ได้เจอเรือบรรเทาทุกข์ของสมาคมแห่งหนึ่งเป็นจิตอาสาคอยพาผู้ประสบภัยไปส่งตามจุดต่างๆ นู๋เมี่ยงก็เลยขอให้เขาช่วยพาไปส่งที่บ้านหน่อยเถอะ

- ปากซอยเข้าบ้าน -

แต่ก่อนใช้วินรถมอเตอร์ไซค์เดินทางเข้าออกในซอยนี้ พอน้ำท่วมก็แปลงกายเป็นเรือรับจ้างไปเสียนี่

เรืออาสาพาพวกเรามาส่งถึงหน้าบ้าน เปิดประตูบ้านด้วยความยากลำบาก เพราะลูกกุญแจโดนน้ำซะสนิมจับ และต้องปีนเข้าบ้านด้วย (หวังให้กันน้ำ แต่ดันกันเจ้าของบ้านเองเสียนี่) กลางบ้านยังคงมีน้ำท่วมขัง บางจุดก็มีรอยคราบน้ำ ผ้าเช็ดเท้าดูดน้ำและกำลังเริ่มแห้ง ยุงตัวเล็กๆ บินว่อนเต็มไปทั้งบ้าน กัดจนคันตัวไปหมด

เลือกเก็บข้าวของที่สำคัญใส่กระเป๋าเป้อย่างเร่งรีบ

ระดับน้ำท่วมตรงถนนหน้าบ้านสูงประมาณเข่า ร่องรอยบนกำแพงแสดงว่าน้ำลดระดับลงไปบ้างแล้วเล็กน้อย

นั่งเรือรับจ้างไปส่งหน้าปากซอยคิดคนละ 20 บาท(? ราคาประมาณเนียะ จำไม่ได้แระ

)

ออกมาถึงหน้าปากซอย ก็ต้องเดินขึ้นไปตรงกลางสะพาน เพื่อรอขึ้นรถเมล์ พอได้ที่นั่งก็คว้ากล้องถ่ายภาพบันทึกเหตุการณ์ หน้าหนึ่งของประวัติศาสตร์กรุงเทพ และของประเทศไทย

- ท่าเรือเทสโก้ โลตัส –

- ศาลเจ้าพ่อเสือ –

- Oh George! นี่ชั้นไม่ได้ฝันไปใช่ไหมเนี่ยะ

เชื่อว่าหลายคลองก็คงมีสภาพไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก เอ๊ะ! หรือว่านี่ยังถือว่าน้อย?

กลับถึงท่าดินแดง ก็หาซื้อกับข้าว บ่าย 3 โมงก็รีบขับรถกลับระยอง เพราะว่าพี่สาวเป็นคนขับรถ ต้องรีบตื่นมาแต่เช้า เข้าไปดูบ้านอีก ถ้าขับรถตอนดึกอาจเหนื่อยเกินไป ระหว่างเดินทางอยู่ในรถก็เล่าสภาพบ้านและสถานการณ์ต่างๆ ให้แม่ฟังเพื่อย้ำท่านอีกทีว่า “ดีแล้วที่พวกเราหนีย้ายกันออกมาก่อน” เพราะถ้าหนีย้ายตอนที่น้ำขึ้นมาแล้วนี่ แม่จะไปไหนก็ไม่ได้แล้ว (แม่อายุมากแล้ว น้ำหนักตัวมาก มีโรคประจำตัวต้องหาหมอเป็นประจำ) ตอนนี้ก็คงได้แต่รอว่าเมื่อไหร่น้ำมันจะไหลลงทะเลไปหมด เพราะดูจากคราบน้ำบนเสาไฟฟ้า กำแพงบ้านแล้ว มันเพิ่งลดไปได้ไม่กี่เซ็นต์

....

บันทึกจากภาพความทรงจำ

update เสาร์ 4 กุมภาพันธ์ 2555

Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2555

Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2555 7:25:38 น.

3 comments

Counter : 2593 Pageviews.

โห ควันหลงน้องน้ำ

^___________^

เราอยู่บางบอนอ่ะ ขอบคุณชาวบางแคที่กั้นขวางน้ำไว้ให้ตั้งเยอะ อิอิ แต่ก็หนีไประยองเหมือนกัน 555 ก็ท่วมเหมือนกันน่ะสิ เอ่อ แต่ว่าท่วมไม่มากเท่าไหร่ สามอาทิตย์ก็ลดแห้ง ^^

โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:15:02:26 น.

ทบทวนเรื่องน้ำท่วม...

โดย: นัทธ์

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:15:53 น.

สวัสดีค่ะ คุณนู๋เมี่ยง

หายไปนานมาก นึกว่าเลิกเล่นบล็อคแล้วซะอีกแน่ะค่ะ ..

สบายดีนะคะ ..

หนีน้ำท่วม มาระยองเหรอเนี่ย..

ซ่อมบ้านไปเยอะมั้ยคะ..

โดย: Nongpurch

วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:16:51:00 น.

มามะ.. เมี่ยงเองค่ะ

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

[Add มามะ.. เมี่ยงเองค่ะ's blog to your web]

Bloggang.com