Bloggang.com : ~เสียงของความเงียบ~

~ บ อ ก ก ล่ า ว

สืบเนื่องจากอยู่ในระยะกึ่งดิบกึ่งดีของชีวิต
ไปอ่านเจอบทความหนึ่งน่าสนใจ......เลยอยากให้ลองอ่านดู

""" ความเศร้าโศรก มีรากเหง้าอยู่ในการสงสารตัวเอง
การจะเข้าใจความเศร้าโศรกได้นั้น
ต้องจัดการกับการสงสารตัวเองทุกรูปแบบอย่างไม่ปราณี
ชั่วขณะที่คุณบอกว่า ...ฉันเหงา...

ชั่วขณะนั้นคุณได้เตรียมผืนดินเพื่อให้ความเศร้าโศรก
หยั่งรากลงแล้ว
ผู้ที่จะเข้าใจความเศร้าโศรกได้
ต้องเริ่มด้วยการละสิ่งตื้นเขินไร้ความคิด
อย่างการถือว่าตัวเองดีกว่า....สำคัญกว่าผู้อื่น
หมกมุ่นอยู่กับตัวเอง ซึ่งทั้งหมดนี้คือการสงสารตัวเอง

ในการใส่ใจพิจารณาความเศร้า
ต้องไม่พยายามคลี่คลายหรือเข้าใจความเศร้าโศรก
แค่เฝ้าดูมัน
สังเกตมันก็เพียงพอ
ความเศร้าโศรกจะถูกหล่อเลี้ยงไว้
เมื่อมีการหลบหนีจากมัน มีความปรารถนาที่จะหนีมันไป

แต่เมื่อใดที่ปราศจากสิ่งเหล่านี้
จิตใจสัมผัสโดยตรงกับความเศร้าแล้ว จิตใจจะสงบอย่างยิ่ง คุณจะค้นพบโดยตนเองว่า
จิตใจไม่ได้ตกอยู่ในความเศร้าหมองเลย
แม้แต่น้อย

เมื่อใดที่จิตใจของเราสัมผัสได้อย่างหมดจด
ถึงความเป็นจริงของความเศร้าโศรก
ตัวความจริงนั้นจะสลายเหตุปัจจัยที่ก่อให้เกิด
ของกาลเวลาและความคิดลง
ดังนั้น
ความเศร้าจึงสิ้นสุดลงด้วย""""

Create Date : 20 สิงหาคม 2549
Last Update : 21 สิงหาคม 2549 6:36:31 น.
Counter : 489 Pageviews.

10 comments

อืมอะนะ .....
ถ้าไม่ทุกข์จนถึงที่สุดก็จะไม่มีวันรู้ว่าสุขที่แท้คืออะไร
ถ้าไม่ลอง เหงา ก็จะไม่รู้ว่าที่จริงไม่ได้มีเราเพียงคนเดียวในโลก.....

คติลึกซึ้งจังเลยค่ะ ชอบ....