Bloggang.com : chon CH : มะเขือยาว.....ที่ไม่เคยลืม

มะเขือยาว.....ที่ไม่เคยลืม

เพราะความอยาก แต่ไม่สามารถกินได้
เลยต้องหาของทดแทนกันไป

มะเขือยาว เมื่อก่อนแค่ได้ยินชื่อก็จะอาเจียนออกมาให้ได้
เป็นเพราะระบบการรับน้องของรุ่นพี่ ที่ไม่รุนแรงแต่ก็ทำให้จดจำไปนานแสนนาน
จนเรียกได้ว่าชีวิตนี้คงไม่ลืมกันเลยทีเดียว

หลังจากที่รู้ตัวว่าสอบติดอาชีวะที่จังหวัดได้ ก็ต้องดีใจเป็นของธรรมดา
เพราะไม่ต้องเสียเงินให้กับโรงเรียนพาณิชย์เอกชนที่แพง
จนต้องไปกู้เงินเอามาเรียน

ประมาณ 1 สัปดาห์ก่อนการเปิดภาคเรียน
วิทยาลัยได้ทำการรับน้องใหม่กัน ไม่ต้องค้างคืนกัน
เช้าไปเย็นกลับ

คนที่คิดแผนการรับน้องใหม่ทั้งหมดก็รุ่นพี่ที่เรียนลูกเสือกัน
พี่ๆเค้าก็สรรหาให้รุ่นน้องทำ ตั้งด่านต่างๆ ไว้ต้อนรับกันสนุกสนาน

พี่ให้ทำอะไรหนูก็ทำได้ค่ะ ไม่ว่าจะให้กระโดดโลดเต้น ท่าผาดโผน
พวกรุ่นน้องทั้งหลายก็ทำได้ ทดสอบความสามารถต่างๆก็พยายามทำให้ได้
อย่างที่รุ่นพี่บอกให้ทำ หนูทำด้ายยยยยยยยยยยยย.

จนมาถึงด่านหนึง ที่รุ่นพี่ทำเป็นอุโมงค์ให้รุ่นน้องลอดกัน
ท่าทางไม่น่าไว้ใจ แต่ละคนที่ออกมาหน้าตาไม่ค่อยดี
ไม่ได้การละ จะให้เราล้วงอะไรหรือเปล่างะ หรือจะเอางูยางมาจับ
คิดไปร้อยแปดพันอย่าง

ไวเท่าความคิด ถึงคิวที่เราต้องเข้าไปในอุโมงค์

"พี่จะให้หนูทำอะไรค่ะ"
"ไม่ต้องทำอะไรหรอก แค่ก้มลงเลียนของที่อยู่ในมือพี่ก็พอ"

มันมืดมองไม่เห็น ถ้าเราไม่ทำก็ไม่มีใครเห็น
แต่เป็นเพราะเชื่อที่รุ่นพี่ที่สั่งให้เราทำ

เราก็เลียนมันไปทันที
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มันเค็มปะแล่มๆ
รสชาติมันชวนให้อาเจียนที่สุด

พอออกจากอุโมงค์ได้ ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา
"พี่" แค่นั้นแหละ อร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หมดใส้หมดพุง ทุกสิ่งทุกอย่างที่กินเข้าไปตอนเช้า ออกมาทั้งหมด
พวกรุ่นพี่ๆที่เห็นพากันตกใจใหญ่ อะไรมันจะเป็นมากขนาดนี้

แล้วพี่เค้าก็เอามาให้ดูว่าที่เลียนนะไม่ได้อันตรายใดๆทั้งสิ้น
มันคือมะเขือยาวเท่านั้นเอง

อร้ากกกกกกกกกกกกกก อาเจียนอีกรอบเป็นการขอบคุณที่บอก

เรียกได้ว่าเป็นสัปดาห์ที่คิดถึงแต่รสชาติที่บอกไม่ถูกของมะเขือยาวอันนั้น
และที่แย่ไปกว่านั้นคือ มีคนกี่คนก่อนหน้าเราที่เลียนไปแล้ว
น้ำลายของใครต่อใคร ที่เลียนมันไป

อร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก อีกรอบที่ไปนึกถึงมันทำไม
ว่ามีใครเลียนไปแล้วมั่ง หัวหาเรื่องคิดไปเรื่อยเปื่อย

พอวันเปิดเทอมก็ดังไปทั้งห้องเรียนว่าเราอาเจียนได้โล่จริงๆ
แล้วยังมากระหน่ำซ้ำเติมกันอีก ด้วยอาหารกลางวันของวิทยาลัย
มีเมนู มะเขือยาวมาตอกย้ำกันอีกรอบ
(รีบวิ่งไปห้องน้ำอย่างเร็ว อย่าให้ใครเห็น เดี๋ยวกินข้าวกันไม่ได้พอดี)

แล้วเพื่อนที่แสนดีก็สั่งมากินให้ระคายคออีก (เข้าห้องน้ำอีกรอบ)

เพราะเหตุนี้เองที่ไม่สามารถกินมะเขือยาวหรือหยิบจับเจ้ามะเขือยาว
แทบจะเรียกได้ว่าหลีกเลี่ยงมามากกว่า 20 ปี
แต่ช่วง 2-3 ปี มานี้ ดูได้แต่ก็ยังหยิบจับไม่ได้
ร่วมวงสนทนากินข้าวด้วยกันได้ ถึงมันจะแปลงร่างเป็นยำมะเขือยาว
เป็นผัด เป็นอะไรต่อมิอะไร

แต่ไม่สามารถเปลี่ยนชื่อมันได้ ว่ามะเขือยาวนั่นเอง

ลาก่อนมะเขือยาว คิดว่าชีวิตนี้เราคงไม่มีโอกาสได้กินแกอย่างแน่นอน
แต่จะไว้ถามคนที่กินได้ละกันว่ารสชาติแกเป็นยังไง
ว่ามันเหมือนมะเขือม่วงของฝรั่งหรือเปล่า

ถ้าเหมือน อย่างน้อยเราก็รู้รสชาติของแกแล้วว่ามันเป็นยังไง