**...คุณลุงแซนต้าเอาของขวัญมาแจกค่ะ..**
12-01-07
ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองห่างหายไปจากการเขียนบันทึกออนไลน์ไปซะนาน จากที่เคยเขียนเกือบทุกอาทิตย์ กลายเป็นเกือบทุกเดือน เดี๋ยวนี้ยิ่งแย่จัดกลายเป็น สอง-สาม เืดือนทีหรือเปล่าน๊า ไปไหน มาไหน ทำอะไร มากมายค่ะ เพียงแต่ความขี้เกียจบวกกับมันภาระใ้ห้รับผิดชอบมากขึ้น มันเลยทำให้ละเลยสิ่งเหล่านี้ไป สองวันก่อนกลับมานั่งเล่นอินเทอร์เน็ตอ่านบันทึกของหลายๆ คน อืมม์..มันทำใ้ห้อยากกลับมาเขียนบันทึกบ่อยๆ สักหน่อยซิ ( จะขยันได้นานสักแค่ก็ไม่รู้นะฮ่ะ )
เมื่อวานพาอลินน่าไปบ้านป้าคิม (พี่สาวของสามี) อีกแล้ว ป้าคิมโทรมาชวนไปทานข้าวเย็น และช่วงนี้ใกล้เทศกาลคริสมาสต์เข้ามาทุกที หลายๆ ที่จัดงานให้เด็กๆ ได้พบปะกับคุึณลุงแซนด้า ป้าคิมอยากให้อลินน่าได้เจอและถ่ายรูปกับคุณลุงแซนต้าด้วย แต่วันนี้พ่อกับแม่ตื่นสายกว่าจะออกจากบ้านได้ก็ปาเข้าไป 11 โมงเช้า ไปถึงบ้านป้าคิมก็เที่ยงกว่าพอดี อากาศหนาวมาก 36 องศา(ฟาเรน) พวกเด็กๆ สวมเสื้อกันหนาวตัวใหญ่เตรียมไปถ่ายรูปกับลุงแซนต้า งานนี้เป็นงานเล็กๆ ที่ทางสถานนีตำรวจได้จัดให้พวกเด็กๆ ในทาวน์เดียวกัน ไม่ได้มูลค่าอะไรมาก แต่...มีคุณค่าทางจิตใจมากมายให้กับเด็กๆ นอกจากจะได้สนุกสนานตามเทศกาล ได้เจอและถ่ายรูปกับลุงแซนต้าแล้ว ยังได้ของขวัญเล็กๆน้อยกลับบ้านไปด้วยค่ะ
ป้าคิมให้ชุดกันหนาวนู๋มา 2 ตัว ผ้าพันคอ หมวก และถุงมือสำหรับแม่อีก 1 ชุด ไปบ้านป้าคิมทีไรแม่ล่ะ ช๊อบ ชอบ ขนของกลับบ้านเต็มรถทุกที ส่วนมากเป็นของตกทอดถึงอลินน่า คุณแม่ไม่ถือค่ะ เพราะของดีๆ ทั้งนั้น ของดีและฟรีไม่เสียตังส์แม่ชอบ กร๊ากกก (บงบอกถึงสันดานไปไหมค่ะเนี๊ย อิอิ) คริสมาสต์ปีนี้รับรองของขวัญใต้ต้นคริสมาสต์ของนู๋ตรึมแน่ๆ เพราะคุณแม่แอบได้ยินมาว่าบรรดาญาติๆ เตรียมของขวัญให้นู๋บ้างแล้ว พ่อกับแม่ก็มีของขวัญให้นู๋เหมือนกันนะค่ะ แต่.....ไม่บอกว่าเป็นอะไรเอาไว้เปิดพร้อมกันวันคริสมาสต์นะค่ะ ( จริงๆ แล้วคิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรต่างหาก 555 )
งานนี้นู๋อลินน่าชอบมาก เพราะได้เจอเพื่อนเด็กๆ ด้วยกัน ชอบมอง ชอบเล่น ชอบคุยกับเขา (ถึงแม้จะคุยไม่เป็นภาษาคนก็เถอะ) มีบริการถ่ายภาพกับลุงแซนต้าให้ฟรี แล้วจะส่งทางไปรษณีย์ไปที่บ้านให้อีกทีในวันหลัง อลินน่าไม่ถึงกับร้องจ๊ากค่ะเพราะมัวแต่งง คุณลุงแซนต้าอยู่
หลังจากถ่ายรูปรับของแจกเสร็จ พวกเราพากันไปเยี่ยมคุณปู่เหมือนเช่นเคยทุกครั้งที่มาทางใต้่เจอร์ซี่ คุณปู่ป่วยด้วยโรคเบาหวานตอนนี้อยู่ได้ด้วยการทานยา และฉีดอินซูลินระบบภายในร่างกายอาจจะถูกทำลายจนเกือบหมดแล้ว ทุกคนหวังว่าท่านจะอยู่ได้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ ดังนั้นพวกเรามักจะมั่นมาเยี่ยมเยือนท่านเสมอ เท่าที่เราจะทำได้
หลังจากคุยกันพักใหญ่ก็กลับไปทานข้าวเย็นที่บ้านป้าคิมต่อ ตกเย็นออกไปร่วมเปิดไฟคริสมาสต์และพบลุงแซนต้าอีกครั้ง คุณลุงแซนต้านั่งรถดับเพลิงเปิดหวอมาซะดังลั่นฟ้าเชียว เท่ห์จะไม่มีแหล่ะ อิอิ
พวกเด็กถ่ายรูปกับแซนต้าอีกครั้ง....ครั้งนี้อลินน่าแหกปากลั่นเชียวแหล่ะค่ะ พอคุณพ่อกดชัตเตอร์ได้เท่านั้นแหล่ะแม่รีบคว้ากลับทันควัน แหม..แต่ดันไม่ดูตาม้าตาเรือนะฮ่ะคว้าหนวดลุงแซนต้าซะเลยนี่ เกือบล่วงเชียวนะ ลุงแกรีบดึงกลับแทบไม่ทัน โทษทีนะฮ่ะลุงแซนแม่นู๋อลินน่าไม่ได้ตั้งใจค๊า แต่...ถ้าลุงหน้าเหมือนคุณสามีอิชาน...ละก็... ป่านนี้นั่งตักให้ขาแข็งไปแล้ว.....อิอิ หนาวค่ะกลับบ้านนอนแล้ว...
ตื่นเช้ามาหิมะตกที่แถวบ้านแล้วนะค่ะ พานู๋อลินน่าออกไปจิ้มๆ หิมะ ชอบใจใหญ่ เย็นๆ ยัดเข้าซะเลยนี่ |
Create Date : 03 ธันวาคม 2550 |
|
28 comments |
Last Update : 3 ธันวาคม 2550 6:54:22 น. |
Counter : 946 Pageviews. |
|
|
|
ขำคุณแม่ดึงหนวด ลุงซานต้าเกือบหลุด ฮาๆๆๆ