@@...ท้องแตกแล้วจ้า..@@ ท้องแตกแล้วจ้า .. กลับมาแล้วค๊า..หลังจากผ่านนาทีแห่งความเจ็บปวด มาได้อาทิตย์กว่าๆ สาวน้อยอลินน่าลืมตาดูโลกเมื่อวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2007 เวลา 2 ทุ่ม 10 นาที น้ำหนัก 8 ปอนด์ ก่อนวันคลอด 1 วัน ตอนนั้นยังไม่มีอาการใดๆ สักนิด ยังนั่งคุยโทรศัพท์ได้เป็น 2-3 ชั่วโมง วางโทรศัพท์ประมาณบ่ายโมงครึ่ง หลังจากนั้นยังมีหน้าไปนั่งขัดส้วมเป็นอีแจ๋วอยู่เลยค่ะ เดินไปเ้ดินหนึ่งรอบรู้สึกมีน้ำขาวๆ คล้ายน้ำนมไหลออกมา ชะงักไปชั่วครู่ “ เอ๊ะ...! น้ำคล่ำแตกหรือเปล่าเน้อ..? ” จะยกโทรศัพท์โทรตามอีซะมีก็กลัวโดนหาว่า เป็นพวกเด็กเลี้ยงแกะเพราะชอบแกล้งแกเล่นบ่อยๆ โอ๊ย..ตื่นเต้น ตกใจ ทำอะไรไม่ถูก พยายามสงบจิตตัวเอง คงคิดว่าไม่ใช่หรอก....น๊า มันมาอีกรอบแล้วค๊า แต่คุณสามีบอกเอาไว้ว่าถ้าน้ำคล่ำแตก มันจะไหลออกมาเป็นกะละมังแหล่ะ ( เ่ว่อ...ไปเปล่าเน้อ อิอิ ) หลังจากสงบจิตตัวเองได้ก็กลับไปนอนดูทีวีต่อ เริ่มมีอาการปวดเล็กๆ น้อยๆ คล้ายๆปวดท้องเมนส์ มันมาทุกชั่วโมงแต่ไม่ได้หนักหนาอะไรหนัก พอถึงเวลาเข้านอนก็นอนตามปกติค่ะ แต่ตอนหลับไปไม่ได้รู้สึกอะไร พอสักประมาณตีสอง รู้สึกตัวตื่นขึ้นมามันเริ่มปวดหนักขึ้นจนตัวงอทุกๆ 10 นาที จะไปโรงพยาบาลก็กะไรอยู่น้ำคล่ำยังไม่แตก (กลัวโดนส่งกลับ) อลันให้รอดูอาการจนถึงเช้าก่อนแล้วค่อยไปหาหมอที่ออฟฟิศ เช็คดูว่าต้องเข้าโรงพยาบาลไหม 9 โมงเช้าเข้าไปเช็คที่ออฟฟิศ จริงๆแล้วมีนัดพบหมอบ่ายสามโมงของวันนี้แต่เรามา 9 โมง เลยต้องรอนานเป็นชั่วโมง (ปวดแทบตาย) หมอเข้ามาเช็คช่องคลอดเปิด 3 เซนติเมตร อาการปวดเป็นระยะคุณหมอบอกกลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้า เตรียมเข้าโรงพยาบาลได้เลยค่ะ พวกเรากลับไปโรงพยาบาลประมาณสัก 11 โมงกว่าๆ พยาบาลจับเข้าเครื่องจับโกหก อุ้ย...ไม่ใช่เครื่องวัดระดับความปวด ช่วงนี้แหล่ะค่ะปวดทรมานมากๆ ปวดร้าวตั้งแต่ด้านหลัง ลงไปสะโพก ช่องท้อง โอ๊ย..ช่วงนั้นทั้งอยากกรี๊ด ทั้งอยากร้องไห้บีบมือสามีจนแกเริ่มตาแดงๆ รอคุณหมอเกือบชั่วโมงเช็คปากมดลูกอีกครั้งเปิด 4 เซ็นฯ กว่า คุณหมอบอกว่าคลอดวันนี้แน่ๆ เตรียมตัวย้ายเข้าห้อง private ได้เลย พอย้ายก้นไปห้องใหม่เท่านั้นแหล่ะค่ะ ใครต่อใครก็ไม่รู้มากันเป็นระยะๆ เริ่มจากคุณหมอที่มาบล๊อกหลังให้ โอ๊ย..เคยได้ยินแต่เขาพูดกัน บล๊อกหลังๆ ของจริงเจ็บใช่ย่อยค่ะ เพราะเขาต้องแทงเข็มเข้าไปในกระดูกเรา คุณหมอบอกให้โก่งๆ หลังทำหัวตรงให้กระดูกมันโผล่ออกมา ห้วย...ข้างหน้าท้องมันก็ดันอยู่โก่งยังไงก็ไม่ได้สักที แทงแล้วแทงอีกไม่เข้า คุณหมอบอกว่าแทงเข็มยากมาก เพราะด้านหลังไม่มีเนื้อเลย (ไม่รู้ว่ามันไปออกส่วนไหนนะค่ะขนาดอ้วนขึ้นเกือบ 20 โล) พอได้ยาช่วยความปวดเริ่มหายไป โอ๊ย..ดีใจสุดเริ่มยิ้มได้แหล่ะ แหม..คิดว่าจะยิ้มได้นาน เพราะการบล็อกหลังไม่ได้ช่วยลดความปวดอยากเบ่งแต่อย่างใด ผ่านไปชั่วโมงกว่าเริ่มมีอาการปวดอยากเบ่ง เริ่มจากปวดนิดๆ จนหนักขึ้นเรื่อยๆ ไอ้ว่าอาการปวดตอนแรกทรมานแล้วน๊า...... สู้ปวดอยากเบ่งไม่ได้เลยค่ะมันมาทุกๆสองนาที ทนแทบไม่ได้................ร้องไห้แม่งเลยตู พยาบาลเลยต้องไปตามคุณหมอมาตรวจอีกรอบ คุณหมอเช็คปากหมอลูกเปิด 6 เซ็นฯ กว่ายังไม่พร้อมจะเบ่ง แต่..จะเจาะน้ำคล่ำให้หลังจากเจาะน้ำคล่ำเท่านั้นแหล่ะค่ะ ไม่รู้อาการต่างๆมันมาจากไหนปวดแทบใจจะขาด โอ๊ย...ใครบอกว่าเสียตัวครั้งแรกเจ๊บ เจ็บ ไม่จริ๊ง ไม่จริงค่ะ ไม่มีอะไรในชีวิตนี้เจ็บเท่าการคลอดลูกอีกแย้ว..... คุณหมอมาเช็คครั้งที่สามบอกพยาบาลให้เราเตรียมเบ่งได้เลย เริ่มเบ่งตั้งแต่ประมาณ 5 โมงเย็น เบ่งแล้ว เบ่งอีก ก็ไม่มีอะไรหลุดมาสักที ทุกครั้งที่ปวดพยาบาลช่วยกดปากมดลูกช่วยทุกคนช่วยเบ่ง แรกๆ รู้สึกอายมากที่ต้องถ่าง 180 องศา ให้ทุกๆคนมองของสงวน แถม..เวลาเบ่งหนักๆ ยังมีหน้าเบ่งของเสียออกมาอีกต่างหาก สงสารทั้งพยาบาลทั้งสามี จะทำไงไ้ด้เนอะ ก็บอกให้เราเบ่งสุดแรงเกิดนิ (ช่วยไม่ได้แฮะ) เบ่งนาน 2 ชั่วโมงกว่าเริ่มหมดแรงค่ะนอนแผ่มันซะเลย พยาบาลเดินออกไปอีกรอบกลับมาพร้อมกับคุณหมอและพยาบาล อีก 3 คนพร้อมอุปกรณ์ช่วยเหลือ คุณหมอบอกสามีว่าขอใช้วิธีกรีดมดลูกและใช้เครื่องดูดช่วยก่อน ถ้าไม่ออกจริงๆ คงต้องผ่า จำได้ว่าเบ่ง 3 รอบ ทุกคนบอกหัวโผล่ออกมาแล้ว... คุณหมอให้หยุดเบ่งชั่วขณะและบอกให้เบ่งอีกที โอ้ว....นาทีนั้นแม่เจ้าโว้ย....เหมือนอะไรสักอย่างใหญ่ๆ หลุดออกมาจากไส้ โล่งมากก............ ได้ยินแต่เสียง อุแว้.....อุแว้.....อุแว้ คุณหมอเอาลูกวางไว้บนหน้าอกเรา คิดเอาเถอะค่ะความรู้สึกแรกของการเป็นแม่คน “มันสุขล้นแค่ไหน” 8 ชั่วโมงกว่ากับอาการปวดปางตาย แต่มันไม่เท่าเสี้ยววินาทีที่สุขล้นกับของขวัญที่ยิ่งใหญ่ จากธรรมชาติชิ้นนี้ นอนโรงพยาบาล 2 คืน แต่อลินน่าตัวค่อนข้างเหลือง คุณหมอให้กลับบ้านไปก่อนพรุ่งนี้มาเช็คอีกที วันรุ่งขึ้นพวกเราพาเจ้าตัวเล็กไปเช็คร่างกายคุณหมอบอกว่า คงต้องให้น้องเข้าตู้อบแสงสีฟ้าเพื่อให้อาการดีขึ้น “ตัวเหลือง” เกิดจากอะไร อาการตัวเหลืองส่วนมากพบในหมู่คนเอเชีย จากที่หมออธิบายมันคืออาการเลือดเก่าของแม่ที่ล่อเลี้ยงในร่างกายลูก เมื่อเขาคลอดออกมาร่างกายพยายามสร้างเลือดใหม่ โดยการขับเลือดเก่าของแม่ออกมาทางปัสสาวะและอุจจาระ แต่ในกรณีของสาวน้อยอลินน่าขับถ่ายไม่เพียงพอ เลยต้องใช้การอบเข้าช่วย ตอนนี้ 1 อาทิตย์ผ่านไปแล้วค่ะเข้าไปเช็คกับหมอครั้งล่าสุด ทุกอย่างเข้าสู่สภาวะปกติตอนนี้อลินน่ากินถ่ายได้ดี ตื่นมากินนมทุก 3 ชั่วโมงตามที่หมอสั่ง อาิทิตย์แรกกับชีวิตใหม่ที่เ้ข้ามาในครอบครัว ค่อนข้างเหนื่อยจากการเลี้ยงลูกแต่ก็มีความสุขมากๆเช่นกัน จากผู้หญิงที่ไม่เคยแม้จะอุ้มเด็กแรกเกิด ไม่เคยแม้แต่เปลี่ยนผ้าอ้อม วันแรกทำอะไรไมุ่ถูกช้าไปหมดพ่ออลันต้องช่วยแสดงฝีมือ แต่พอสัณชาตญาณแม่เข้าสิงห์เท่านั้นแหล่ะค่ะ เป็นเองทุกอย่างโดยอัตโนมัติ ถึงแม้ว่าจะผ่านไปแค่อาิทิตย์เดียว แต่ความรู้สึกของการเป็น “แม่คน” มันยิ่งใหญ่มากนัก จากชีวิตที่เคยผ่านมาคิดว่าเคยรักใครมากมายแล้ว ยังไม่เท่าความรักครั้งนี้ที่มีให้ลูกของแม่ แค่ได้นั่งดูมือน้อยๆ เท้าเล็กๆ และรอยยิ้มที่ลูกส่งให้ แค่นั้นแม่ก็สุขเหลือล้น... รักลูก จากพ่อและแม่   Create Date : 12 มีนาคม 2550 11 comments Last Update : 10 มกราคม 2551 2:18:41 น. Counter : 1118 Pageviews. Share Tweet

หนูอลินน่า น่ารักที่สุดเลยจ้ะ ผมดำเชียว รออยู่ว่าเมื่อไหร่ จะมาส่งข่าวดี รักษาสุขภาพนะจ้ะ อย่าลืมลงรูป อัพบล็อกบ่อยๆ นะ อยากเห็นจ้ะ   โดย: พี่นาถ IP: 88.19.16.233 12 มีนาคม 2550 23:10:35 น.

อาโหลๆๆ พี่นาถเป็นไงมั่งเนี๊ย สบายดีเนอะ ช่วงแรกๆเหนื่อยมากๆๆๆ ไม่ค่อยได้นอน พออาทิตย์นี้เขาเริ่มนอนกลางคืนมากขึ้นเลยได้พลอยได้หลับเต็มอิ่มไปด้วย อัพรูปแล้วนะ อยู่หน้ารวมภาพแห่งความทรงจำ...   โดย: BeamerFamily [Lin] (BeamerFamily ) 12 มีนาคม 2550 23:34:39 น.

สวัสดีจ๊ะลิน ยินดีด้วยมาก ๆ อีกรอบนะจ๊ะ ขอให้น้องเลี้ยงง่าย ๆ โตเร็ว ๆ น้องหน้าตาน่าเกลียดน่าชังจังเลย เอารูปมาให้ดูบ่อย ๆ นะจ๊ะ รักษาสุขภาพด้วยนะ   โดย: ต่าย IP: 82.75.21.214 13 มีนาคม 2550 4:58:43 น.

หลานน่ารัก อ่ะ พี่สร้อย หน้าตา Inter มากเลยอ่ะ อยากหอมแก้มจัง ยังไง ก็คิดถึงนะ ส่งรูป เยอะ ๆ นะ แวะมาเยี่ยมที่นี่ทุกวันเลยอ่ะ ตอนนี้ เพื่อน ๆ ที่ ubc สบายดีทุกคนนะ คิดถึงจริง ๆใกล้สงกราต์ แล้วด้วย คิดถึงวันที่เคยไปเล่นสงกรานต์กัน และ 23 มีนาคม นี้ก็จะไปเกาะเสม็ด ด้วยแล้วจะถ่ายรูปมาให้ดูนะ ฝากบอกหลานด้วยนะว่า รักหลานนะจ๊ะ   โดย: หญิง+เอก (BABYYING ) 13 มีนาคม 2550 10:48:51 น.

มาฟังประสบการณ์การคลอด แต่ดูน่ากลัวจัง ดีใจด้วยคะ ขอให้ลูกสาวสุขภาพแข็งแรงคะ   โดย: เที่ยงตรง 14 มีนาคม 2550 0:04:46 น.

แวะมาดูรูปหลานอลินน่าแถวๆนี้อีกรอบค่า ยิ่งดูยิ่งน่ารักเนอะ   โดย: deeda IP: 90.18.139.133 14 มีนาคม 2550 3:42:19 น.

หลานสาวตัวน้อยน่ารักเสียจริงค่ะ จมูกได้คุณแม่ลินมาเปี๊ยบเลยล่ะค่ะ   โดย: bunny2teddy IP: 84.195.40.150 14 มีนาคม 2550 20:19:26 น.

น่ารักมากเลยค่ะ ดีใจด้วยนะคะ ขอให้สุขภาพดีทั้งแม่และลูกค่ะ แล้วเอารูปมาอัพให้ดูบ่อยๆนะค่ะ   โดย: คุณแม่แมว@Israel 15 มีนาคม 2550 3:17:31 น.

โอ้ อ่านแล้วน้ำตาจะไหลแทนค่ะ ทราบซึ้ง ปราบปลื้ม ปิติ กลัว อิอิ อยากมีลูกอ่ะ แต่กลัว แงๆๆ   โดย: mrsmurtaugh 15 มีนาคม 2550 14:50:02 น.

เพิ่งมีโอกาสแวะมาเยี่ยมลิน ดีใจด้วยนะจ๊ะ น้องน่ารักมากเลยอ่ะลิน เห็นน้องอลินน่าแล้วอยากมีมั้งจัง ขอให้น้องเลี้ยงง่ายๆ นะจ๊ะลิน   โดย: amy boston IP: 71.233.7.171 18 มีนาคม 2550 2:13:41 น.

กำลังตั้งท้องได้ 4 เดือน กลัวการคลอดลูกมากเลยค่ะ กลัวเจ็บม๊าก มาก ทำงัยดี   โดย: วีณา IP: 58.10.164.162 1 ตุลาคม 2550 16:21:03 น.