สมควรตาย?

ใครยังไม่ได้อ่านเรื่องสั้นชุดนี้
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย

ก็ควรรีบซื้อหาไปอ่านเสีย

----------------------------------------

ศักดิ์สิริว่าเช่นนั้น
จะให้เราว่าเช่นไร(ได้)???

----------------------------------------

สะดุดสันหนังสือ
(พูดให้ถูกคือสะดุดชื่อหนังสือและชื่อผู้เขียน)

สะดุดปกหลัง
(ว่าตามจริงคือสะดุดคำนิยมและคนเขียนคำนิยม)

แต่ที่สุดแห่งความสะดุดคือหมึกสีดำบนกระดาษถนอมสายตาปึกโตใต้ปก
(ก็เนื้อหานั่นแหละน่า)

ไม่ใช่สิ..
ไม่ใช่เนื้อหาอย่างเดียว

ภาษาก็ด้วย

แปลกใจเสมอมา
คน(ไทย)เรามีวัตถุดิบเท่าๆ กัน
อักษร 44 ตัว
สระ 32 เสียง
วรรณยุกต์ 5 เสียง
เอามาขยี้ขยำเป็นคำได้ปริมาณเท่าๆ กัน
แต่ไหงบางคนถึงเอาคำที่กูก็รู้จักมาเขียนต่อกับอีกคำ
และอีกคำ
และอีกคำ
และ...
และ...
...
ที่เราก็รู้จักเช่นกัน

แต่(เสือก)เป็นเรื่องที่กูไม่เห็นรู้จักเลย (วะ!!)
บางทีก็(ทะลึ่ง)เป็นคำประหลาดๆ

ตายโหง เอ๊ย มรณะโหงเรียบวุธทั้งเก้าคน เอ๊ย เก้ารูป
มีคำไหนเราไม่รู้จักบ้าง พี่น้อง???

เรื่องการใช้อาวุธนี่คนเราต่างกันจริง!

พี่ไวท์..
(ผู้ชายบ้าอะไรวะชื่อโคตรแหวว)
พี่ไวท์ช่างมีลูกล่อลูกลิงลูกเล่นลูกไล่ระยิบพริบพราว
เป็นสิ่งที่เห็นได้ง่ายที่สุดในหนังสือเล่มนี้
ขนาดอ่านหนังอกหัก ยังฮาได้
ยาขนานเอกแท้ๆ

แต่ที่ลึกกว่าความแพรวพราวของพี่แกแล้ว
(แหม่.. นับญาติเชียว)
หลายเรื่องก็ทำร้ายหัวใจ(ดวงน้อย)ทั้งที่ใช้ภาษาบ้าบอเช่นนั้น!

ค่ะ..
เสียดสีสังคมได้เจ็บแสบ

การเขียนเรื่องที่ถือว่า "ดี"
ทำไมถึงต้องเล่าประเด็นที่บัดซบในสังคม
ทำไมต้องสะท้อนสังคมเลวทราม
ทำไมต้องสะเทือนใจ สะเทือนสามัญสำนึก
ทำไมต้องบีบคั้นอารมณ์
ทำไมต้องให้คนอ่านกัดฟันน้ำตาคลอ
ทำไมต้องทำให้เรื่องพวกนั้นติดอยู่ในหัว
ทำไมต้องให้เรื่องพวกนั้นเข้ามาแพ้วพานเมื่อว่างจากคิดเรื่องอื่น
ทำไมต้องทำให้อยากทำอะไรบางอย่าง
ทำไม?
ทำไม?

ทำไมต้องรักเรื่องที่คุณเขียนทั้งที่มันทำร้ายเราขนาดนั้นด้วย ห๊ะ!

ฮึ่มมม ม มมม ม ม
ศักดิ์สิรินะ..
ศักดิ์สิริ

----------------------------------------

เรื่องราวเรื่องคน
ใครสักคนที่สมควรตาย
1. (แม่ง)มันน่าจะตายไปจริงๆ ไอ่คน(เหี้ยๆ)พรรค์นี้
2. ไม่รู้ว่าสมควรตายยังไง????

ไอ่แบบแรกยังพอเข้าใจ
แต่ไอ่แบบหลังน่ะไม่เข้าใจใช่มั๊ย?
เอ่อ! เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ใครอ่านเข้าใจมาอธิบายหน่อย (ฮา)

เรื่องที่ทำให้เรายิ้มได้กว้างๆ และหัวเราะในที่สาธารณะได้(อย่างไม่อายนัก แฮ่ม! อย่างอายพอควร)
สมควรตาย
อุจจาระค่ะ
หึ หึ หึ

ทำไม?
เรื่องแรก
สมควรตาย
ภาษา(แม่ง) (โคตร)ฮา
โดยเฉพาะถ้าชอบมุกเล่นคำ
มุกกวนตีน
มุกขัดคอชาวบ้าน
และถ้ามีประสบการณ์การอ่านนิยายจีนกำลังภายในจะได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษ

แต่..
นั่นแหละ
เรื่องนี้เล่นประเด็นเรื่องศาสนา
ใคร sensitive มากๆ อาจพาลโกรธตัวละครในเรื่อง
กระทั่งโกรธผู้เขียนเลยก็เป็นได้!


เรื่องสอง
อุจจาระค่ะ
(แม่ง) (โคตร)น่ารัก
อ่านแล้วให้ฟีลบ้านนอกๆ
ลูกสาวกำนันแก่นเฟี้ยวที่มาเป็นสาวสวยสะพรั่ง
(แต่นิสัยยังเหมือนเดิม ฮา!)
หยั่งงั้นเลย

เรื่องนี้เรียกได้ว่าจรรโลงใจที่สุดแล้วมั้ง
ประเด็นที่เสียดสียังมีอยู่
(ศาสนานิดๆ การบกพร่องในหน้าที่การงานหน่อยๆ)
แต่น้ำหนักมันเทให้คู่พระนาง
มากกว่าจะจับจ้องปัญหา

จะว่าไป
ปัญหาเหล่านั้นเป็นเรื่องธรรมดาๆ ในสังคม
จนเราไม่สนใจ
(ไม่สนใจ = ไม่ควบคุม??)
เอ๊า..
งั้นปัญหาจริงๆ อาจอยู่ที่เรามองว่าเรื่องพวกนั้นเป็นเรื่องธรรมดา??
น่าสนมั๊ยล่ะ?

เอาเป็นว่า..
อ่านเอาสาระได้
อ่านเอาบันเทิงยิ่งได๊ ได้


เรื่องที่สาม
หึ หึ หึ
ค่ะ..
อ่านแล้วก็ "หึ หึ หึ"

อยากรู้ล่ะสิ..




หึ หึ หึ
อ่านเอง!

----------------------------------------

และมีอีกสามเรื่องที่ทำร๊ายยยย ทำร้าย
(เจ็บกว่าทำร้าย)
สมชายยังอยู่
เตี้ย หมาตื่น (ตลกตามพระ)
ผมไม่รักชาติ

เจ็บยังไง?
เรื่องแรก
สมชายยังอยู่
ค่ะ..
เขายังอยู่
ทั้งที่สมควรตาย!

เจ็บปวดกับการเล่นเรื่อง "เพศ"
แถมเล่นได้ดีเสียด้วยสิ!

ไม่รู้ผู้อ่านที่เป็นผู้ชาย
โดยเฉพาะที่สม-ชายจะรู้สึกรุนแรงแบบนี้ไหม

แต่เรา..
รู้สึกกับเรื่องสั้นเรื่องนี้มาก
ถ้าร้องไห้ได้ ร้องไปแล้วล่ะ!!


เตี้ย หมาตื่น (ตลกตามพระ)
เฮ้ออออ
ทำไมคนเรามันต่างกันได้ขนาดนี้??
เคยลองคิดคำว่า
"ทรัพยากรมนุษย์" ดีๆ ไหมคะ?
ศัพท์งามๆ ที่พูดกัน(อย่างโก้หรู)บ่อยเหลือเกิน

นี่มนุษย์
..สัตว์ที่เรียกเผ่าพันธุ์ตัวว่าสัตว์ชั้นสูง สัตว์ประเสริฐ
เห็นมนุษย์(อีกคน- หลายคน) เป็น "ทรัพยากร" งั้นเหรอ??

ไม่รู้สิ ว่าคุณคิดยังไง

แต่เราเจ็บ (ว่ะ!)

ผมไม่รักชาติ
เชื่อมั๊ยว่าความฝันสำคัญ
และชีวิตวัยเด็กก็สำคัญ

น่าแปลกที่ความฝัน(เฟื่อง) มักถูกจับคู่กับเด็ก
เราหลายคนอาจลืมมันไปเสียแล้ว (ด้วยความเป็นเหตุเป็นผลของ"ผู้ใหญ่")
ลืมไปว่ามันสร้างความสุขได้ขนาดไหน
ลืมไปเสียด้วยซ้ำว่าเคยรู้สึกยังไงกับมัน

ไม่เป็นไร..
ความฝันของเราอาจหล่นหายไปตามรายทางแห่งการเติบโต

แต่ได้โปรด..
อย่าทำลายความฝันของเมล็ดพันธุ์ใหม่

ให้เขามีโอกาสได้ฝัน
ให้เขาได้เจอเรื่องดีงาม
อย่างน้อยก็ในฝันของเขาเถอะ

ขอร้อง!

----------------------------------------

ยังมีเรื่องอื่นๆ ที่ไม่โดนเท่าไอ่ห้าหกเรื่องข้างบน
แต่น่าคิด น่าขำทุกเรื่อง
ใครจะรู้
เราไม่โดน(หนักๆ) คุณอาจโดน(ไม่เบา)ก็เป็นได้
ใช่มั๊๋ย??

อม
(ใครอมอะไร เอ๊ะ!)

หรีดของเจ้านาย
(ใครตาย?)

เอ่ อี๊ เอ้ก เอ้ก
(เรื่องนี้ก็เจ็บไม่เบาและวิธีเล่าเรื่องสุดยอด!)

เสือตอ
(ไอ้กระจอกที่รักศักดิ์ศรีควรอ่าน!)

----------------------------------------

ใครยังไม่ได้อ่านเรื่องสั้นชุดนี้
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย
สมควรตาย

ก็ควรรีบซื้อหาไปอ่านเสีย

----------------------------------------

ศักดิ์สิริว่าเช่นนั้น
จะให้เราว่าเช่นไร(ได้)???

----------------------------------------

Create Date : 14 สิงหาคม 2552		2 comments
Last Update : 14 สิงหาคม 2552 3:38:18 น.
Counter : 638 Pageviews.
Share Tweet