จนมาถึงวันหนึ่งที่การเลือกนั้น เป็นทางแยก

ทุกครั้งมักจะหยุดถามตัวเอง หรือบางครั้งก็จะผลัดวันประกันพรุ่ง เมื่อไม่พร้อมที่ต้องเลือก

ชีวิตคนมีสิ่งที่ต้องเลือกเสมอ เมื่อถึงเวลาของมัน

เลือกในสิ่งที่ตัวเองเป็น ยอมรับมัน เพราะสุดท้ายเราก็หนีความจริงนั้นไปไม่ได้

เลือกเพื่อคนอื่น เลือกทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเอง รั้งแต่เสียเวลาเปล่า

ทั้งเวลาเราเอง และคนอื่น

ที่ผ่านมา เวลาเดินมาจนถึงจุดของมันแล้ว และคงหนีต่อไปไม่ได้แล้ว

การอยู่แล้วทำให้คนอื่นทุกข์ไปด้วย สู้เราทุกข์คนเดียว แต่เป็นทุกข์ที่ยอมรับได้ มันเป็นสิ่่งที่ดีกว่า

เวลาเปลี่ยน ใครว่าทำให้คนเปลี่ยน เราไม่ได้เปลี่ยนไปเลย แก่นแท้คนเรายังเหมือนเดิม เพียงแต่เราไม่ยอมรับ หรือสร้างเปลือกมาห่อไว้ จนทำให้ไม่เห็นเนื้อแท้ตัวเราเองต่างหาก

ไม่น่าเสียใจที่ปล่อยให้เวลาล่วงผ่านเลย มันเป็นจุดของเวลา

มันคงเป็นไป และมันต้องเป็นไป

อย่างน้อย ณ เวลานี้ ฉันก็ได้เลือกแล้ว