วีรบุรุษไซร้ไร้ น้ำตา ร่ำสุราหยาดโลหิต คลุกเคล้า หมื่นพันอดีตกาล แสนเศร้า ยิ้มเยาะเย้ามลายสิ้น กระบี่เดี่ยว "บ่อยครั้งโศกนาฎกรรม ของคนเรา ก็เกิดจากการไม่รู้จักตัวเอง" วิหกน้อยโลดแล่นตามแนวป่า ต้องเสียท่าถูกจับใส่กรงขัง แม้ประดับมุกฉาบทองยังชิงชัง ยังคิดพังทลายกรงสู่เสรี " ศักดิ์ศรีของบุรุษเพศ มักเป็นจุดอ่อนให้สตรีจู่โจมได้เสมอ" "บุรุษที่ฉลาดย่อมไม่โต้คารมกับอิสตรี" "คนเราเมื่อได้ผ่านความเจ็บปวดรวดร้าวสักครั้ง ประสบการณ์ก็จะให้เราเปลี่ยนแปลงไปอีกระดับ" "อันความรักนั้นเปรียบประดุจมือเปล่าหมายเกาลัดในกะทะ จะหยิบก็ยาก จะทิ้งก็เสียดาย" "สายน้ำตัดไม่ขาด แต่สุรากลับบาดใจ" "คมอาวุธนั้นไร้น้ำใจ หัวใจคนเท่านั้นที่มีความรู้สึก" ศตวรรษแม้ยืนยาวยังรู้สิ้น ใยต้องดิ้นห่วงหา รวยหรือยากเข็ญ ขอเพียงมองโลกให้ดีจะร่มเย็น จะมองเห็นว่าโลกนี้ไซร้อนิจจัง แม้นคนเราต่างล้วนไร้อดีต ไม่ย้อนคิดสิ่งใดพาเศร้าหมอง ใจพลิกเปลี่ยนไม่ระลึกคนเคยปอง กลับขัดข้องกล่าวหาเพื่อนลืมตัว จิบสุรายามตะวันกำลังคล้อย กลิ่นหอมลอยเบญจมาศติดอาภรณ์ กว่าจะรู้ว่าดวงใจมีรักซ้อน ถูกตัดรอนจนซูบผอมเพิ่งรู้ตัว "แม้ว่าความรักเป็นสิ่งสวยงามในโลก แต่กับคนบางคนแล้วกลับอาศัยความรักเพื่อฉกฉวยเอาสิ่งที่ตนต้องการ" "บุรุษโงเขลามีไม่น้อย แต่บุรุษที่ต่ำช้ามีมากกว่า " "บุรุษมักนิยมพูดคำว่า ข้ารักเจ้า และรอข้าด้วย ซึ่งความจริงแล้ว อาจไม่มีความหมายใดๆเลยก้ได้ " "สตรีนั้นย่อมเข้าใจได้ยากยิ่ง เมื่อไหร่ที่บุรุษคิดว่าเข้าใจนาง คือห้วงเวลาที่อันตรายที่สุด " "ถึงความรักเป็นสิ่งดี แต่อิสตรีก็สร้างปัญหารำคาญให้เสมอ" "บางทีรักแท้อาจไม่ต้องแยกแยะด้วยปัญญาหรือเหตุผลใดๆ" หวนหาอดีตกาลเคยยิ่งใหญ่ ถึงแห่งไหนลืมนามที่นับถือ พอชราแก่ตัวเสียงสั่นครือ เรียวแรงถือชามข้าวยังไม่มี "คนเราอาจแพ้พ่าย แต่ใจนั้นมิอาจมลาย" "เดี่ยวดาย แต่อย่าอ้างว้าง จิตใจอย่าเสื่อมถอย" "ใจไม่อาจตัดได้ น้ำตาก็ไม่อาจขาดสาย" เสียสาว มาลีฮวนน่า

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2551 16:47:58 น.		41 comments
Counter : 1066 Pageviews.
Share Tweet