แล้วร้อง คาราโอเกะ ได้หรือเปล่า?

ผมนั่งคนเดียวที่โรงอาหารอันกว้างใหญ่ของสถาบัน ใจไม่อยากกินอะไร รู้สึกเบื่อๆไปหมด ร้านทุกร้าน อาหารทุกอย่าง ผมว่าผมกินมาหมดแล้ว ก็เรียนมาตั้งหกปีแล้วนี่ครับ


เพื่อนผมสองคนเดินเข้ามาหา
"ทำหน้าเหม็นเบื่อ เป็นไรวะ" เพื่อนผมถาม ผมส่ายหน้า ตอบไม่ถูก
"คืนนี้ว่างไหม ไปเกะกันดีกว่า"
"เกะกะซะมากกว่ามั้ง" ผมยิ้มบางๆ ให้เพื่อน ในใจหวนนึกถึงคำถามของพี่ชายคนหนึ่งใน Bloggang


พี่สิน yyswim ถามผมใน blog ล่าสุดว่า

"เรื่องรักเพื่อนๆนี่ น้องบาสคงจะทั้งหน้าให้ ทั้งใจรัก อิอิ
แล้วร้องโอเกะล่ะ ได้บ้างเปล่า?

โดย: yyswim 2 กันยายน 2550 22:26:07 น."


คำถามของพี่สินคงจะสะกิดความในใจบางอย่างของผม ทำให้ผมต้องนั่งเงียบๆ ถามตัวเองด้วยคำถามเดียวกัน


คงเป็นเพราะผมไม่มีเวลาช่วงกลางคืนสำหรับการไปสนุกสนาน อย่างดีผมก็แอบร้องพึมพำเบา ๆ ยามว่างโดยไม่มีดนตรี ร้องผิดร้องถูกผมไม่รู้ รู้แต่ว่าร้องไม่เคยจบสักเพลง ด้วยเหตุนี้ผมจึงไม่ค่อยใส่ใจเรื่องที่เพื่อนชวนเท่าไรนัก


"ไปเถอะน่า ผ่อนคลายลงบ้างซิวะ โอเกะช่วยได้นะ" เพื่อนชักจูงผม
"ไปเกะกะก็เอาวะ" ผมตัดสินใจบอกเพื่อน ในใจก็อยากทำอะไรที่ตัวเองคิดว่าแทบจะหลงลืมไปแล้วบ้าง แล้วคืนนั้นผมก็ยอมให้เพื่อนฉุดไปเกะกะจนได้


ตอนที่เพื่อนผมคว้าไมค์ไปหอนในเวอร์ชั่นแปลกใหม่ที่ไม่เหมือนใคร หลายคนในร้านอาหารนั่งฟังกันเงียบๆ เหมือนกับว่าซาบซึ้งนักหนา แต่ผมกลับคิดย้อนไปถึงอดีตของคาราโอเกะ ซึ่งชื่อก็บอกยี่ห้อว่าไม่ใช่ภาษาไทย แต่เป็นภาษาญี่ปุ่น


คาราโอเกะ Karaoke เกิดขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1976 ที่ประเทศญี่ปุ่น คำว่า Kara แปลว่า ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย ส่วนคำว่า O-Ke มาจาก Orchestra ซึ่งย่อภาษาอังกฤษกับภาษาญี่ปุ่นเข้าด้วยกัน มีความหมายว่า เทปที่มีแต่เสียงดนตรี ไม่มีเสียงร้อง


ดั้งเดิมนั้นคาราโอเกะเป็นเรื่องของนักร้องนักดนตรี ซึ่งนิยมใช้ในหมู่บริษัทมิวสิกโปรดักชั่น เวลานักร้องในสังกัดไปร้องเพลงที่ไหนก็ไม่ต้องขนเครื่องดนตรีไปให้สิ้นเปลืองและยุ่งยาก เพียงนำเทปบันทึกเสียงดนตรีไปเปิดก็สามารถร้องเพลงได้แล้ว


หลังจากนั้น บริษัทไพร์โอเนียร์ของประเทศญี่ปุ่นก็นำไปดัดแปลงคือบันทึกเป็นเลเซอร์ดิสก์นำออกจำหน่าย ปรากฎว่าได้รับความนิยมอย่างมาก


ปี ค.ศ. 1977 คาราโอเกะเริ่มบูมมากๆในร้านอาหารเกือบทุกแห่ง ทั้งนี้เพราะคนญี่ปุ่นมีนิสัยชอบร้องเพลง กินอาหารเสร็จแล้วได้ผ่อนคลายสบายใจด้วยการร้องเพลง เหมือนได้ปลดปล่อยความเครียด ความเมื่อยล้าออกจากกาย ธุรกิจคาราโอเกะจึงเฟื่องฟูมาก


ปี พ.ศ. 1984 บริษัทแห่งหนึ่งในญี่ปุ่นคิดสร้างสรรค์นำคาราโอเกะไปดัดแปลงให้เป็นแบบ Karaoke-box คือมีลักษณะแบบตู้คอนเทรนเนอร์นำไปวางในที่ว่าง ๆ ภายในมีจอภาพติดตั้งเครื่องเสียง มีเก้าอี้ไม่กี่ตัวให้นั่งร้องเพลงแบบสบาย ๆ เป็นบรรยากาศแบบกันเองที่คนญี่ปุ่นนิยม และอะไรที่คนนิยมก็จะมีคนทำตาม จนระบาดไปทั่วเอเชีย


ปัจจุบันคาราโอเกะเปลี่ยนรูปแบบไปตามความต้องการของผู้บริโภค กลายเป็นความบันเทิงที่หาได้ง่ายตั้งแต่โรงแรมใหญ่จนถึงร้านอาหารเล็ก ๆ รวมถึงตามบ้านเรือนและที่ทำงาน


"แล้วร้องโอเกะล่ะ ได้บ้างเปล่า?" เสียงพี่สิน yyswim ลอยมาตามลม


"ร้องได้ แต่ไม่เคยจบเพลงครับ" ผมยืดอกพกถุง เอ๊ย...ยืดอกพกความไม่อายตอบ

Create Date : 12 กันยายน 2550 Last Update : 12 กันยายน 2550 0:51:56 น. Counter : 722 Pageviews.		8 comments
Share Tweet