เครื่องพิมพ์ดีดกำลังจะหายไป

ความจริงผมไม่ใช่คนดีเท่าไรนัก เพราะไม่ค่อยช่วยพ่อกับแม่ทำงานเลย พูดไปก็เหมือนแก้ตัว คือผมเรียนหนักและเรียนยากมาก เพื่อนผมบางคนสู้ไม่ไหวก็ drop ไปบ้าง ลาออกไปเรียนรามบ้าง ผมยังสู้ทนอยู่ แต่ไม่รู้ว่าจะนานแค่ไหน

หลังวันแม่ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ ผมจึงอยากทำอะไรให้แม่ชื่นใจบ้าง เลยไปแย่งน้องสาวล้างจาน แต่แม่บอกว่าผมมือหนักเดี๋ยวจานแตกหมด ถ้าอยากช่วยแม่ก็ไปเก็บของที่รก ๆ ในห้องเก็บของให้ดูดีขึ้นจะดีกว่า

แล้วในห้องเก็บของ ผมพบเครื่องพิมพ์ดีดเก่ายี่ห้อเรมิงตัน ทั้งหนาและหนักเครื่องหนึ่ง เลยยกไปให้พ่อดู พ่อบอกว่าเป็นของเพื่อนพ่อที่นำมาฝากไว้ตั้งแต่ผมยังไม่เกิด แล้วเพื่อนก็หายไป ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีที่ไหน

เครื่องพิมพ์ดีดนี้ยังดีอยู่ ผมเลยขอพ่อเอาไปดู เพราะปัจจุบันไม่ค่อยเห็นใครใช้เครื่องพิมพ์ดีดกันแล้ว ส่วนใหญ่ใช้แต่คอมพิวเตอร์ อ้อ...ผมเคยเห็นที่หนึ่งที่ยังใช้เครื่องพิมพ์ดีดอยู่ คือที่โรงพัก หรือสถานีตำรวจ

ผมไม่รู้ว่าใครคิดเครื่องพิมพ์ดีดขึ้นมา รู้แต่ว่าเครื่องพิมพ์ดีดภาษาอังกฤษใช้แพร่หลายในสหรัฐอเมริกานานมาแล้ว ต่อมา Edwin Mcfarland ซึ่งเป็นเลขานุการส่วนพระองค์ของสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ เสนาบดีกระทรวงธรรมการ ได้เห็นความสำคัญของเครื่องพิมพ์ดีด จึงคิดที่จะดัดแปลงให้เป็นเครื่องพิมพ์ดีดภาษาไทย เขาได้ตัดสินใจไปเรียนในแผนกทำเครื่องพิมพ์ของโรงงานสมิทพรีเมียร์ ที่สหรัฐอเมริกา แล้วเขาก็พยายามประดิษฐ์พยัญชนะไทยเพื่อจะบรรจุลงในแป้นพิมพ์ให้ได้

แต่ใคร ๆ ก็รู้ว่าภาษาไทยมีทั้งสระ พยัญชนะ และวรรณยุกต์ รวมแล้วมากกว่าภาษาอังกฤษเป็นเท่าตัว จึงทำได้ยากมาก ดังนั้นเขาจึงต้องตัดพยัญชนะออกไป 2 ตัว คือ ฃ กับ ฅ เพื่อให้แป้นพิมพ์น้อยลง และเครื่องที่ผลิตขึ้นนี้ยังโบราณมากคือเป็นแบบใช้นิ้วจิ้มทีละตัว

ต่อมาเมื่อเขาพ้นจากหน้าที่เลขานุการส่วนพระองค์ จึงได้มอบกรรมสิทธิ์เครื่องพิมพ์ดีดภาษาไทยแก่น้องชาย คือ George. B. Mcfarland ให้คิดแก้ไขปรับปรุงต่อไป

George. B. Mcfarland นี้ต่อมาได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นพระอาจวิทยาคม เขาได้สานต่องานของพี่ชายโดยสั่งให้บริษัทสมิทพรีเมียร์ผลิตเครื่องพิมพ์ดีดภาษาไทยมาจำหน่าย ในปี พ.ศ. 2440 ปรากฎว่าได้รับความนิยมจากคนไทยเป็นจำนวนมาก

ในเวลาต่อมาเขาได้มอบลิขสิทธิ์การขายเครื่องพิมพ์ดีดนี้แก่บริษัทเรมิงตัน ซึ่งบริษัทเรมิงตันได้พัฒนาจากเครื่องพิมพ์ดีดแคร่ตายและพิมพ์สัมผัส 10 นิ้วไม่ได้ ให้สามารถยกแคร่ เลื่อนแคร่ได้ และสามารถพิมพ์ระบบสัมผัสได้ ซึ่งยุคแรก ๆ นี้เครื่องพิมพ์ดีดยี่ห้อเรมิงตันเฟื่องฟูมาก

ในปี พ.ศ. 2467 พระอาจวิทยาคม ได้ร่วมมือกับนายสวัสดิ์ มากประยูร ซึ่งเป็นวิศวกรออกแบบ และนายสุวรรณประเสริฐ เกษมณี ซึ่งทำหน้าที่ฝ่ายวิชาการ วิเคราะห์วิจัยหาพยัญชนะที่ใช้บ่อยที่สุดเพื่อนำมาใส่ในแป้นพิมพ์ดีด ให้ผู้ใช้ได้ใช้งานง่ายขึ้น และกระทำได้เป็นผลสำเร็จในปี พ.ศ. 2474 เรียกว่าแบบ "เกษมณี" และใช้แบบนี้มาจนถึงปัจจุบัน

ในเวลาต่อมามีคนวิจัยคิดค้นการวางตัวอักษรบนแป้นพิมพ์ที่ทำให้พิมพ์ง่าย สะดวก รวดเร็วขึ้นเรียกว่าแบบ "ปัตตะโชติ" แต่ไม่ได้รับความนิยม แบบปัตตะโชติจึงเลิกใช้ไป

ปัจจุบันเครื่องพิมพ์ดีดจะวางตัวอักษรบนแป้นพิมพ์แบบเกษมณี แต่เครื่องพิมพ์ดีดก็กำลังจะถูกเครื่องคอมพิวเตอร์กลืนหายไปจากวงจรธุรกิจ เหมือนกับเครื่องรับสัญญาณแบบติดตามตัวที่ถูกโทรศัพท์มือถือกวาดจนตกขอบเวทีไปแล้วนั่นเอง

ผมจึงเอาเครื่องพิมพ์ดีดเรมิงตันของเพื่อนพ่อไปซ่อมจนใช้การได้ วันดีคืนว่างผมก็มาหัดพิมพ์กับน้องสาว โดยจิ้มดีดกันคนละมือ นับว่าเป็นกิจกรรมในครอบครัวอย่างหนึ่งที่ไม่เปลืองค่าไฟฟ้า แต่เปลืองผ้าพิมพ์ที่หาซื้อได้ยากเหลือเกินครับ

Create Date : 18 สิงหาคม 2549 Last Update : 18 สิงหาคม 2549 11:39:49 น. Counter : 4296 Pageviews.		20 comments
Share Tweet