สัตว์เลี้ยงตัวแรกในวัยเด็ก
สัตว์เลี้ยงตัวแรกในวัยเด็กคือ ปลาทอง หวานจำชื่อได้ไม่ค่อยแน่ น่าจะประมาณเจ้าถุงทอง เป็นสัตว์ในอาณัติตัวแรกในวัย ป.2 ป.3 และน่าจะเป็นตัวเดียวตลอดไป
ได้เลี้ยงเพราะมีการบ้านเล็กๆจากอาจารย์ให้เขียนเรื่องสัตว์เลี้ยงของฉันมาส่ง ซึ่งที่บ้านหวานก็เลี้ยงหมานะ แต่หวานค่อนข้างๆเฉยๆไม่ได้รู้สึกว่าเป็นสัตว์เลี้ยงของตัวเอง ก็เหมือนเพื่อนร่วมบ้านเฉยๆ กินนอนในบ้านเดียวกัน ไม่ได้ชอบเข้าไปเล่นด้วย เพราะเป็นร็อคไวเรอร์ตัวโคตรใหญ่ ชื่อเจ้าเฉาก๊วย555555 กลัวเบาๆ อย่างมากเรารู้จักกันแค่ตอนอาม่าให้เข้าข้าวไปให้ หรือไม่ก็เดินผ่านไรงี้ มันก็จะเห่าทักทายหรือเดินเข้ามามาเล่นกับเรา ซึ่งออกจะรุนแรงไปนิดสำหรับเด็กเล็กอ่ะนะ
สรุปว่า ไม่สามารถเอาเรื่องของเฉาก๊วยหมาในบ้าน (ที่เหมือนเพื่อนร่วมบ้าน) มาเขียนอะไรในสัตว์เลี้ยงของฉันได้ ม๊าก็เลยอนุญาตให้ซื้อปลาทองมาเลี้ยง แบ่งตู้พิเศษเล็กๆติดไฟ และใส่ออกซิเจนมาให้ด้วย มีความไฮโซ เจ้าปลาทองที่ว่าเป็นพันธุ์ตาปูดๆ สีส้มๆ หางพลิ้วๆ ตั้งชื่อให้ว่า ถุงทอง เนเจอร์ของถุงทอง ก็เหมือนปลาทองทั่วๆไปมั้ง ว่ายเอื้อยๆ แล้วก็กินได้ทั้งวัน เลี้ยงข้างๆกับปลาหางนกยูงของอากู๋ ซึ่งค่อนข้างจะคึกคักว่ายไปมา เอามือจิ้มตรงมันก็ว่ายมารู้สึกสนุกกับการเล่นกับปลาตู้ข้างๆมากกว่าเล่นกับเจ้าถุงทองเยอะ
จำไม่ได้แล้วว่าบรรยายเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงของฉันในการบ้านนั้นอย่างไร หรือเขียนถึงเจ้าถุงทองในตอนนั้นแบบยังไงบ้าง แต่จำเดลี่ไลฟ์ในช่วงนั้นได้ จะแวะมาดูทุกเช้าเลย ให้อาหาร รอดูมันกินให้หมดพร้อมๆกับตักข้าวมานั่งกินข้างๆกัน ก่อนไปร.ร. พอกลับจากร.ร. ถ้าไม่มีการบ้านก็แวะมาให้อาหาร นั่งดูมาว่ายๆไปมาๆ พยายามจะฝึกให้ว่ายไปเร็วเท่าตู้ข้างๆ แต่ไม่สำเร็จ5555
ใช้ชีวิตโดยมีเจ้าถุงทองอยู่ในชีวิตสักพักใหญ่เลย แต่ที่จำได้ติดตายิ่งกว่าชีวิตประจำวันในช่วงนั้น ก็คือ เช้าวันนึงในหน้าหนาว ที่อากาศหนาวมากๆ หวานใส่เสื้อกันหนาวสีชมพูจำได้เลย วิ่งไปตักข้าวและกะจะมาให้อาหารเจ้าถุงทองตามปกติ แต่เห็นถุงทองกำลังว่ายเอียงๆ สลับกับผงาบๆอากาศแถวๆผิวน้ำ ตอนนั้นงงมากว่ามันเป็นอะไรไปแล้ว เรียกทุกคนในบ้านมาดู อากู๋คิดว่ามันน่าจะช็อคน้ำ น้ำมันเย็นเกินไป กู๋ก็ใส่ออกซิเจนเพิ่ม เติมยาลงไปเป็นสีเขียวๆ ถุงทองก็ดูว่ายได้ดีขึ้ นแต่ในตอนนั้นไม่ยอมกินอะไรเหมือนอย่างที่เคย รู้สึกงงมากว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ตอนเย็นเมื่อวานยังดีๆอยู่เลยยย
พอตอนเย็นวันนั้นก็วิ่งกลับมาดูถุงทองตัวเดิมที่คิดในใจว่าคงหายดีแล้วมั้ง ปรากฎว่าในตู้ว่างเปล่าแล้ว มีแต่น้ำเขียวๆ ออกซิเจนที่ปิดไว้อยู่ ถามคนในบ้านไปทั่วว่าถุงทองหายไปไหน ได้ความว่ามันตายแล้ว เอาไปฝังแล้วแหละ
อืม...... แม้จะเด็กแต่หวานเข้าใจว่าทุกสิ่งมันต้องเป็นแบบนี้ รู้ว่าต้องเกิด ป่วยและในที่สุดก็ตาย เป็นวัฏจักรที่เลี่ยงไม่ได้ ไม่ได้ร้องไห้หรือบอกใครว่ารู้สึกยังไง เพราะรู้สึกพูดไม่ออก บอกไม่ถูก พิมพ์มาตอนนี้ก็รู้สึกจุกๆอยู่ดี ถึงจะผ่านมานานมากแล้วก็เหอะ จากนั้นไม่เคยคิดจะเลี้ยงสัตว์เลี้ยงตัวไหนอีกเลย
Create Date : 18 มกราคม 2560 |
|
1 comments |
Last Update : 18 มกราคม 2560 22:21:19 น. |
Counter : 785 Pageviews. |
|
|
|