Before Sunset...หนังจบที่ไม่จบ วันนี้เป็นวันที่ฉันปวดหัวเนื่องจาก 1. การนอนมากเกินไป 2. เป็นวันที่ไม่ได้ดื่มกาแฟเย็นระหว่างวัน 3. ภาระงานที่เอามาจัดการที่บ้านยากกว่าที่คิด 4. โมโหแมวที่ทำให้ใบพัดพัดลมหัก แต่ฉันก็มี 2 สิ่งที่ทำให้มีความสุข คือ การได้รู้จากแบบทดสอบว่าฉันเป็นพวก Linguistic Thinker และการได้ดูหนังเรื่อง Before Sunset จำได้ว่าตอนเด็กๆ ซึ่งเป็นช่วงที่ตัวเองเข้าไปท่องในโลกของหนังสือได้มากกว่านี้ ฉันประทับใจเรื่องคุณพ่อขายาวมาก เพราะรู้สึกผูกพันกับเจอรูชา แอ๊บบอท ตัวเอกของเรื่อง เรื่องของเธอไม่ใช่แค่สนุกเท่านั้น แต่การที่เธอเจอเรื่องร้ายๆ แล้วค่อยๆ เจอสิ่งที่ดีขึ้นมันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนว่าตัวเองถูกฉุดให้พ้นจากเรื่องหนักใจในขณะนั้นไปด้วย จนพอถึงหน้าสุดท้ายที่ฉันต้องปิดหนังสือ ฉันรู้สึกใจหายและรู้สึกเหมือนถูกทิ้ง มันเหมือนฉันได้ดูชีวิตของเจอรูชา แอ๊บบอทผ่านกรอบเล็กๆ ที่ตามติดเธอไปเรื่อยๆ แต่สุดท้ายกรอบที่ว่าก็หยุด แต่เจอรูชา แอ๊บบอทยังดำเนินชีวิตต่อไปโดยไม่อนุญาตให้ฉันได้รู้เห็น น้อยใจมาก-ความคิดในวัยเด็กตอนนั้น ผ่านมาจนถึง พ.ศ. 2538 (ค.ศ. 1995) ฉันได้ดูหนังเรื่อง Before Sunrise เป็นหนังที่ประทับใจมากๆ แม้ปกติจะเป็นคนไม่ชอบเรื่องความสัมพันธ์เพียงชั่วข้ามคืน หนังเรื่องนี้เป็นหนังเรียบๆ แต่มีผลต่อความรู้สึก ตอนที่ดูในช่วงแรกๆ ฉันรู้สึกแค่ว่าภาพสวย ตัวเอกของเรื่องน่ารัก แต่สิ่งที่ไม่รู้คือรู้สึกผูกพันกับตัวเอกลึกๆ ไปแล้ว จนถึงตอนท้ายของหนังนั้นแหละที่ฉายให้เห็นสถานที่ต่างๆ ที่ตัวเอกของเรื่องเคยอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่เงาของคนทั้งสอง จำได้ว่าดูแล้วรู้สึกเหงาจนน้ำตาซึม พร้อมกับคำถามในใจ...ทั้งสองคนจะกลับมาพบกันอีก 6 เดือนข้างหน้าอย่างที่สัญญากันไว้ไหม เวลาผ่านไป 9 ปี Before Sunset (2004) มาสานต่อเรื่องราวที่ค้างไว้ Jesse กลับมาที่ยุโรปอีกครั้งเพื่อโปรโมทหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับคืนนั้น พลันสายตาก็ไปสะดุดกับหญิงสาวที่ยืนแอบอยู่ด้านหนึ่ง Celine นั่นเอง แล้วทั้ง 2 ก็ไปดื่มกาแฟกันโดยมีเงื่อนไขว่าต้องกลับมาก่อนที่ Jesse จะขึ้นเครื่อง นั้นคือก่อนค่ำวันนั้น เรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ เรียบๆ เช่นเดิม ทั้งสองเดินคุยกันโดยมีคำถามของ Celine เปิดขึ้นก่อน "คุณได้ไปเวียนนาตามคำสัญญาที่เราให้ไว้กันไหม" "ไม่"...Jesse ตอบ "แล้วคุณหละ" "ไม่ได้ไป เหมือนกัน พอดียายฉันเสีย" Celine ตอบ แต่ต่อมาก็ได้รู้ว่า Jesse ได้ไปตามสัญญา ซึ่งทำให้อีกฝ่ายรู้สึกผิด หลังจากนั้นเรื่องราวที่คุยกันก็ดำเนินไปเรื่อยๆ "เร็วจังเนอะ ผ่านไป 9 ปี แต่ผมรู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านไปแค่ 2 เดือนเอง" Jesse พูด ฉันอึ้ง-ไม่ใช่เพราะมีคำซาบซึ้งอะไร แต่เพราะมันตรงกับความรู้สึกฉันมาก ฉันรู้สึกว่าฉันเพิ่งได้ดู Before Sunrise เมื่อไม่นานนี่เอง เวลาผ่านช่างไปเร็วจริงๆ "ฉันเปลี่ยนไปไหม" Celine ถามขึ้น "ผอมลง" คือคำตอบ "อะไรนะ คุณว่าแต่ก่อนฉันอ้วนเหรอ คุณเขียนถึงหญิงฝรั่งเศสอ้วนๆ เหรอ" ฉันขำประโยคนี้ของ Celine มาก และสงสารผู้ชายก็ตรงเรื่องนี้แหละ เรื่องที่ผู้หญิงมักหลงประเด็นไปตีเป็นปมด้อยของตัวเอง ผอมลงไม่ได้แปลว่าแต่ก่อนอ้วนซักหน่อย แต่สำหรับฉัน ฉันว่า Celine ดูกร้านขึ้น ฉันขำเรื่องในร้านกาแฟที่ Celine เล่าเกี่ยวกับความปลอดภัยในแผ่นดินอเมริกามากๆ ลุกจากร้านกาแฟแสนสวย ทั้ง 2 ก็เดินเล่น Celine พูดถึงงานเกี่ยวกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม Jesse ก็ให้ความเห็นว่าปัญหาที่ว่าค่อยๆ ลดลงแล้วนะ Celine เถียงกลับ.."คุณเห็นมันน้อยลง เพราะเค้าย้ายฐานการผลิตไปที่ประเทศที่ 3 หนะซิ ประเทศที่ค่าแรงแสนถูก และไม่มีกฎหมายสิ่งแวดล้อมด้วย" (ประเทศไทยด้วยไหมหนอ-เอาไป 1 แต้ม) จากนั้น Jesse ก็ชวน Celine ลงเรือ เรื่องราวในเรือเปิดเผยให้รู้ถึงความรู้สึกของทั้ง 2 คน Celine ลืม Jesse ไม่ได้แม้จะมีแฟนมาแล้วหลายคน "ตอนนั้นฉันเด็กและโง่ที่ไม่ได้ให้ที่อยู่หรือเบอร์ติดต่อกับคุณ เพราะฉันยังนึกว่าฉันยังมีเวลาที่จะได้เจอคนอีกมากมายที่ใช่ แต่เวลามันผ่านไปเร็ว แค่ผ่านไปเร็ว แต่ฉันไม่พบใครเลย" (เอาไป 1 แต้ม โดนใจ) ส่วน Jesse ชีวิตที่แต่งงานแล้วก็ใช่ว่ามีความสุข แต่งเพราะจำยอม และความรู้สึกที่ดีที่สุดที่มีให้ภรรยาคือนับถือในตัวเธอ แล้วก็วกกลับมาเรื่องคำสัญญาที่เวียนนา "ทำไมคุณไม่ไปเวียนนา ถ้าเพียงแต่ยายของคุณเสียก่อนนั้นหรือหลังนั้น บางทีชีวิตเราอาจเปลี่ยนแปลงไปกว่านี้" ทั้งสองขึ้นจากเรือ นั่งรถกลับบ้านของ Celine ระหว่างทาง Celine ได้ระบายความรู้สึกของเธอกับการตามหาคนที่ใช่ มันเศร้ามากสำหรับฉันที่ได้เห็นภาพผู้หญิงที่วันนั้นเหมือนมีสิ่งที่ดีรออยู่มากมาย ชีวิตคือโลกกว้างที่รอให้เดินออกไป แต่วันนี้ผู้หญิงคนนั้นเดินจนเหนื่อย เหลือแต่สังขารที่เริ่มจะโรยราแต่กลับไม่เจออะไรเลย คงเริ่มคิด...ถ้าแค่วันนั้นฉันไปเวียนนา... หลังจากนั้นทั้งสองก็ไปบนห้องของ Celine เจ้าของห้องเล่นเพลงที่แต่งให้ Jesse ฟัง เป็นเพลงที่เพราะ เสียงร้องก็เพราะ แค่ฟังเพลงนี้และถ้าฉันเป็นผู้ชายสักคน ฉันก็คงหลงรักผู้หญิงคนนี้ได้เลย ด้วยความเคลิ้มจากเพลงเพราะๆ อยู่ๆ หน้าจอก็มืด-จบแค่นี้ เรื่องนี้คงทิ้งให้เราคิดว่าเรื่องจะดำเนินต่อไปอย่างไร ทั้งสองจะตัดสินใจกับชีวิตที่ดำเนินต่อไปอย่างไร ทั้งสองจะกลับมาคบกัน หรือต่างใช้ชีวิตของใครของมันต่อไป แต่จุดที่สะดุดใจฉันมากที่สุดของเรื่องคือการไปตามสัญญาที่เวียนนาที่ให้ไว้ มันทำให้ฉันคิดถึงหนังเรื่อง Sliding Doors (1998) การตัดสินใจอะไรสักอย่างมันอาจจะเปลี่ยนแปลงชีวิตเรา ถ้าไม่มีเรื่องนี้ คำว่า "แค่" คงถูกใช้น้อยกว่านี้กว่าครึ่ง..."แค่ฉันเลือกเธอตอนนั้น" "แค่ฉันเลือกเรียนคณะ..." ฯลฯ แต่บางครั้งโชคชะตาก็เล่นตลกกับเรา และที่สำคัญบางครั้งเราไม่รู้หรอกว่าจุดตรงนั้นจะเปลี่ยนชีวิตเรา และถ้าเปลี่ยนจะเปลี่ยนแบบไหน และผลจากการเลือกแต่ละทางหละ เหมือนอย่างที่ Celine พูดไว้ "บางทีถ้าเราทำตามสัญญา วันนี้เราอาจจะเกลียดกันก็ได้"   Create Date : 16 พฤษภาคม 2548 8 comments Last Update : 23 พฤษภาคม 2548 1:38:45 น. Counter : 3615 Pageviews. Share Tweet

...ภาพสวย ความรู้สึกดีๆ เพลงเพราะ บทสนทนาชวนติดตาม ความเห็นของผมกับเรื่องนี้ แบ่งกันอ่านครับ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&month=02-2005&date=08&group=2&blog=1   โดย: "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" 16 พฤษภาคม 2548 0:55:35 น.

เพิ่งดูค่ะ ทั้ง sunrise sunset ชอบ หนึ่ง แต่ไม่ชอบสอง ทำไมไม่รู้ แอบคิดเล็กๆว่า ไม่น่าทำสองเลยอ่ะ ให้มันจบอยู่แค่นั้นดีกว่า เฮ้อออ   โดย: Sugary GA 16 พฤษภาคม 2548 4:18:32 น.

ฝันดีนะคะ   โดย: yadegari 16 พฤษภาคม 2548 4:37:03 น.

ชอบตอนจบเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ ให้คนดูตีความเอง เอ๊ะ หรือหนังจะมีภาค 3 ต่อ   โดย: grappa 16 พฤษภาคม 2548 7:12:56 น.

ของบางอย่างน่าที่จะเป็น อมตะ...และ ปล่อยให้เรื่อง ดำเนินไปเองตามแต่ที่ใจคนดูจะคิดได้เนอะ.....เพราะจินตนาการคนมักจะสูงกว่าความเป็นจริง...ยิ่งหลายคน....ก็จะหลายจริง...ใครกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งก็ไม่สามารถที่จะเติมเต็มได้....แต่ถ้าลองไปเติมดู...ความรู้สึกที่ได้ก็ไม่น่าที่จะเต็มพอ เลยพลอยทำให้ความ...อมตะในตัวลดน้อยถอยลงไปอีก ...เนอะ   โดย: พ่อไอ้แพท IP: 58.9.160.173 17 พฤษภาคม 2548 19:45:23 น.

ผมอ่านash wednesdayหลายต่อหลายรอบ ทั้งภาษาอังกฤษและฉบับแปล ผมอ่านเจอข่าวซุบซิบเกี่ยวกับชีวิตครอบครัวที่ต้องแตกสลายของอีธาน คุณดูหน้าของเจสซี่ชัดๆสิครับ แววตาของเขา น้ำเสียงเวลาที่ต้องเอ่ยถึงลูกและครอบครัว เวียนนาเหมือนความฝัน บางคนที่ติดอยู่กับตำนานหรือความฝัน...มักเจ็บปวด(ลึกๆ...อิอิอิ) ผมว่าผู้กำกับจงใจให้ฉากหลังเป็นฝรั่งเศสแบบเรียบๆนะ เพื่อเน้นให้ภาคแรกเป็นความทรงจำอันสวยงาม แล้วให้ภาคที่สองเป็นตัวแทนของความจริง ถ้าคุณได้ดูหนังเรื่องนี้เมื่อเก้าปีที่แล้วเหมือนผม คุณรู้สึกเหมือนผมไหม หนังหรือเรา ที่เติบโตขึ้น C'est la vie ปล.ผมชอบตอน33ตัดบรอดเวย์มากที่สุด   โดย: Pascal IP: 202.129.46.206 20 พฤษภาคม 2548 19:13:29 น.

....i never sorry to meet you......:)   โดย: I_Love@home:-) IP: 203.121.184.254 24 พฤษภาคม 2548 13:07:01 น.

อยากรู้เรื่องราวต่อไปของ เจอรูชา แอบบอท ลองหาอ่านเรื่อง Dear Enemy สิคะแปลเป็นภาษาไทยแล้ว เป็นเรื่องของเพื่อนผมแดงของจูลี่ "แซลลี่ แมคไบรด์" สนุกดีค่ะ   โดย: Judy IP: 202.176.124.81 25 พฤษภาคม 2548 13:12:09 น.