First Flight in my life as A Cabin Crew

ไฟท์แรกของการเป็นแอร์
เราได้ไฟท์ไป บาห์เรน-ซาน่า(เยเมน)-บาห์เรน
ต่อด้วย บาห์เรน-ดัมมาน(ซาอุ)-บาห์เรน
เหอะๆ บิน 4 sector วันเดียวเลยคร๊าบ
ออกบ้านไปตั้งแต่สิบเอ็ดโมงกลับมาถึงประมาณห้าทุ่มกว่า
จริงๆไฟล์ลงตั้งแต่สี่ทุ่มแล้ว แต่กว่าจะรอรถมาส่งบ้านอีก
เลยนานโขเลย เซ็งจริงๆ
เริ่มตั้งแต่ก่อนไปบินนะ ตารางออกมาว่าบ่ายโมงสี่สิบไปบิน
ทีนี้รถจะมารับเที่ยงสี่สิบคือล่วงหน้าหนึ่งชั่วโมง
ปรากฏว่าพอสิบเอ็ดโมงสิบนาทีมีโทรศัพท์จาก
Briefing CSM ว่า "My Dear,do u know your pick up time?"
ตอบไปว่า ''Yes,it's 12.40.''
เค้าตอบมาว่า ''No,it's 11.15" The time have changed''
I need u to come down now!!!
ตายล่ะ ซวยแล้วตรูเปลี่ยนตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย
คิดดูสิเราเพิ่งทาแป้งกะเขียนคิ้วเสร็จ
ผมก็ยังไม่ได้ทำ ชุดก็ยังไม่ได้ใส่เหอๆเวลาห้านาทีเท่านั้น
เราก็รีบสปีดเร็วกว่านรก แต่งตัวทำผมแบบลวกๆ
วิ่งถือกระเป๋าลงมา โชคดีที่รถรอเรา ไม่งั้นตกไฟท์แน่ตรู
ไปแต่งหน้าทำผมบนรถอะแหละ
พอไปถึงก็ไปนั่งรอที่ห้อง Briefing
จากนั้น CSM ก็มา เค้าดูใจดีและก็ใจดีจริงด้วย
เพราะเราไม่โดนถามคำถามเลยเนื่องจากว่า
เป้นไฟท์แรก เหอๆ แถมยังบอกว่าแค่ดูเค้าทำงาน
ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นดูเฉยๆ อิอิ ชอบๆสบายๆเนี่ย
สรุปคือเราเป็นตัวเสริมดูเค้าทำงานแล้วก็ช่วยทำงานด้วย
ช่วยบอร์ดผู้โดยสาร เสิฟบ้าง ทำ cabin secure
ก็สนุกดีนะ แต่เหนื่อยเหอๆ กับผู้โดยสารก็ไม่มีอะไรมาก
ก็แค่ไม่อยากนั่งในที่ของตัวเอง อยากเปลี่ยนที่นั่นเองพูดง่ายๆ
แล้วก็ไม่ชอบปิดโทรศัพท์ ไม่รู้ทำไม


ไฟท์สองบาห์เรน-ลอนดอน-บาห์เรน
อันนี้ไปค้างมาหนึ่งคืนจะบอกว่าเราบินตอนกลางคืน
ง่วงก็ง่วง หนาวก็หนาว แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี
ผู้โดยสารไม่เรื่องมากเพราะหลับกันหมด อิอิ
ไฟท์นี้ยังคงไม่มีตำแหน่งคือเป็นตัวเสริมเช่นเคย
ก็ช่วยเค้าไปเรื่อยๆเพราะว่ายังคงเป็นไฟท์ทดลองงานอยู่
ก็ช่วยเค้าเสริฟ ช่วยจัดคาร์ท แล้วก็ได้ทำ demo ด้วย
คือการสาธิตการใช้พวก seat beat,life vest อะนะ
ก็ทำผิดๆถูก ดีนะเนี่ยที่เค้าให้ไปทำที่ First Class
มีผู้โดยอยู่ไม่กี่คน เหอๆ มีลุงนั่งดูอยู่ และเราก็คิดว่า
เค้ารู้ว่าเราทำผิด ฮ่าฮ่า ก็หนูแอร์มือใหม่ค่ะ
อีกเช่นเคยไฟท์นี้ CSM ใจดีใมากถึงมากที่สุด
ชอบๆ อยากบินกะเค้าอีก เค้าบอกเราว่าปกติจะได้บินอยู่
แค่ 320 กะ 737 คราวนี้ได้มาบินเครื่องใหญ่ เค้าดีใจมาก
อิอิ ตลกดี ส่วนหัวหน้าเรา Team Leader ก็ใจดี
ทำงานเก่ง อยากเก่งแบบนี้บ้าง ทำงานเร็วด้วย
ทุกอย่างออกมาเนี้ยบและทันเวลา ไฟท์ลอนดอนนี้
ไม่มีอะไรเล่ามาก นอกจากบอกว่าเหนื่อยคำเดียวเลย
แล้วพอไปถึงโรงแรมเราก็นอนไปสองชั่วโมง
แล้วก้ออกไปเดินเล่นกะรุ่นพี่ เค้าพาเราไปเดินที่
Hunslow Street ซึ่งช่วงที่เราไปนี้ sale กันกระจาย
แต่เราไมได้ซื้ออะไรเลย เพราะเราไม่ได้แลกเงินปอนด์
ไปจากบาห์เรน และเขาก็ไม่รับแลกเงินบาห์เรนด้วย
ซวยอีกแล้วตรู ยังดีที่มีเงินดอลล่าติดไปอยู่ประมาณ
29 ดอลล่าเลยไปแลกเงินปอนด์ได้ เลยไม่ต้องอดข้าว
สรุปอดช๊อปปิ้งเลยอะ ไม่เป็นไรคราวหน้าไปใหม่

ไฟท์สาม Bahrain-Riyard-Bahrain
ไฟท์นี้เป็นตัวจริงซักทีคือมีตำแหน่ง assign มาให้
เพราะเราผ่านไฟท์ทดลองมาแล้ว และหน้าที่ๆได้รับคือ
R4 ซึ่งตำแหน่งนี้ประจำประตูสี่ด้านขวามือ
หน้าที่เราในส่วนของ safety and security check
คือเชคประตูที่เราอยู่ ที่นั่งลูกเรือ ที่นั่งผู้โดยสาร อุปกรณ์เซฟตี้ๆต่างๆ
และห้องน้ำ ส่วนหน้าที่ในส่วนของเซอร์วิสคือ cabin appearance
bar,amennities โชคดีที่เป็นไฟท์สั้นเลยไม่มี bar cart
เราเลยสบายๆ อิอิ เสิฟ meal box อย่างเดียว
แต่ก็ต้องทำทุกอย่างเร็วๆ เพราะเวลาบินแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น
เราก็รีบมากๆ แต่ก็ทำทุกอย่างทันเวลาผ่านไปด้วยดีอีกหนึ่งไฟท์

ไฟท์ที่สี่ บาห์เรน-โดฮา-บาห์เรน
ต่อด้วยบาห์เรน-โดฮา-บาห์เรน
เหอๆ 4 sector ในวันเดียวอีกแล้ว เหนื่อยแน่ๆและก็เหนื่อยจริงๆด้วย
ไฟท์นี้เป็นไฟท์สั้นๆเวลาแค่ 20 นาทีเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่มีการเสิฟอะไร
บนเครื่อง มีแค่สแน็กกับน้ำส้มแจกตอน on ground หลังจากผู้โดยขึ้น
เครื่องแค่นั้นก็จบ ระหว่างยี่สิบนาทีบนไฟท์แอร์ก็นั่งเฉยๆ เพราะสัญญาณ
รัดเข็มขัดจะขึ้นตลอดไฟท์เลย ดูแล้วไม่น่าจะเหนื่อยแต่ก็เหนื่อย
เพราะกว่าจะบอร์ดผู้โดยเสร็จก็นาน เพราะคุณๆชอบย้ายที่นั่งเอง
ชอบเอากระเป๋าใบใหญ่มาขึ้นเครื่อง เราก็ต้องหาที่เก็บให้จนได้อะนะ
แล้วเราก็ต้องรีบแจกของว่างให้ แทนที่รุ้ว่าเรารีบก็น่าจะรีบๆรับของจากเราไป
นี่อะไรกันนั่งมองเฉยๆต้องให้ประเคนให้ถึงมือ อยากโยนใส่หน้าแม่งเลย
ช่วยกรูหน่อยได้มั้ย กรูรีบนะเนี่ย เจ๊ซีเนียร์ก็เร่งๆเราอยู่นั่นหล่ะ
เราคิดในใจ เมิงบินมาแปดปี กรูเพิ่งบินได้ไฟท์ที่สี่ ช่วยเข้าใจกันหน่อยสิ
ไม่เห็นเหรอว่ากรูทำคนเดียวเนี่ย ผู้โดยสารก็มีตั้งเกือบสองร้อย ฮ่วย
สรุปคือไฟท์นี้ service ไม่ยากและไม่มาก แต่เหนื่อยโคตรเพราะต้องทำ
ทุกอย่างแข่งกับเวลา ไฟท์นี้เราได้ไปนั่งห้องนักบินทั้งตอน take off
และก็นั่งอยู่ในห้องนักบินนั่นแหละจน landing ก็ไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่
แต่ว่าได้อยู่ใกล้ท้องฟ้าจริงๆนะ ได้เห้นเส้นขอบฟ้าชัดๆด้วย สวยดี
ก่อนหน้านี้เคยนั่งตอน landing ที่ลอนดอนมาแล้ว
ตอนนั่งนะหวาดเสียวมากๆตอนเครื่องจะลงอะ แล้วก็สวยด้วย
เพราะเราแลนด์ที่ลอนดอนตอนใกล้รุ่งพอดีเลยอะ

สรุปบินมาสี่ไฟท์ก็รู้สึกว่างานแอร์ก็เป็นงานที่เหนื่อยอย่างที่คิดไว้เลย
เป็นงานที่ได้เงินเยอะ แต่คุณจะสวยน้อยลงเพราะกินนอนไม่เป็นเวลา
สวยน้อยลงเพราะตลอดไฟท์ต้องหัวฟูทำงานแข่งกับเวลา
ตอนเรากลับมาจากลอนดอนเจอเพื่อน เพื่อนทักว่าแกเหนื่อยมากเลยเหรอ
ตัวเหี่ยวหน้าเหี่ยวมาเชียว ฮ่าฮ่า ก็มันเหนื่อยจริงหนิ
แล้วเราไม่ค่อยกินอาหารบนเครื่องด้วย ไม่ชอบอะ กินไม่ลง
สรุปว่าบินมาหนึ่งอาทิตย์น้ำหนักลงไป 1 กิโล
ยังตอบไม่ได้ว่าชอบงานนี้มั้ย รอให้อยู่ตัวสักพักก่อน
แล้วคงจะตอบคำถามตัวเองได้ บ่นมาเยอะแล้ว
ไปดีกว่า เดี๋ยวคืนนี้(31ม.ค.) ต้องไปบินแฟรงเฟิต และที่สำคัญ
ได้บินกับโบ๊ท รูมเมทเราด้วย อิอิ ดีใจๆ เดี๋ยวจะเอารูปมาฝาก
รุปลอนดอนติดไว้ก่อน

Create Date : 25 มกราคม 2551		6 comments
Last Update : 31 มกราคม 2551 5:55:55 น.
Counter : 1340 Pageviews.
Share Tweet