"อยากไปเรียนออสเตรเลียไหมลูก ไปเป็นเพื่อนน้อง" 

"ค่ะ" 

ตอนนั้นอยู่ ม.สี่ อยากไปเรียนต่างประเทศมาก ไปสอบทุนแลกเปลี่ยนอเมริกา 

แต่พอติดแล้วป้าเขามาชวนให้ไปเรียนที่ออสแทน 

ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร ยังไงมันก็ต่างประเทศเหมือนกัน 

ได้ฝึกภาษาเหมือนกัน 

ไกลบ้านเหมือนกัน 

คิดไว้ว่ามันก็คงไม่ต่างกันมากละมั้ง 

ทุนแลกเปลี่ยนจริงๆแล้วได้ host family ที่ North Vernon, Indiana, USA 

สุดท้ายมาจบที่ Launceston, Tasmania, AUSTRALIA. . . ไม่ค่อยข้ามโลกเลยจริงๆ

สองปีที่แล้ว ครั้งแรกที่เหยียบลงบน Launceston Airport , 

ความประทับใจแรก >> เงียบ เงียบ แล้วก็เงียบ .................................................

อะไรมันจะเงียบแบบนี้ เพิ่งจะห้าโมงเองนะเห้ย 

สนามบินเล็กกระจิ๊ดแต่สะอาดทุกซอกมุม First impression ... OK! (บางคนอาจจะไม่มายด์เรื่องความสะอาดแต่ส่วนตัวพลอยรักความสะอาดมากกกกกกกกกกกกกก คือจริงๆตัวเองไม่ได้สะอาดหรอกแต่ห้องน้ำ"ต้อง"สะอาด เน้นๆย้ำๆขีดเส้นใต้สามเส้นว่า"ต้อง"สะอาด!) 

Launceston, Tasmania เป็นเมืองที่หลายๆคนอาจจะไม่เคยได้ยินชื่อ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโลกเรามีเมืองนี้อยู่ จริงๆเมืองหลวงของ Tasmania คือ Hobart เมืองที่พวก European settlers มันมาปล่อยนักโทษตรง PORT ARTHUR , เคยได้ยินกันไหม ? ไม่รู้จักหรอ.. เอาเถอะนะ อย่าไปสนใจเลย (55) 

TASMANIA

Tasmania (abbreviated as Tas and known colloquially as "Tassie") is an islandstate, part of the Commonwealth of Australia, located 240 kilometres (150 mi) to the south of the Australian continent, separated by Bass Strait. The state includes the island of Tasmania, the 26th largest island in the world, and thesurrounding 334 islands.^[8] The state has a population of 507,626 (as of June 2010), of whom almost half reside in the greater Hobart precinct. Tasmania's area is 68,401 square kilometres (26,410 sq mi), of which the main island covers 62,409 square kilometres (24,096 sq mi).^[9]

credit: อากู๋เต็มๆ 

หน้าตาเป็นเกาะรูปหัวใจ ไม่มีบินตรงจากกรุงเทพ ต้องไปทรานสิทที่ Melbourne International Airport, Tullamarine ก่อนแล้วนั่งเครื่องต่อไปประมาณ 50 นาที บางคนติสหน่อยก็นั่งเรือ ferry ที่เขาเรียกกันว่า Spirit of Tasmania ส่วนตัวยังไม่เคยขึ้นเพราะมันนานประมาณ 6 ชั่วโมงแน่ะแต่เห็นเพื่อนๆที่นี่เขาบอกว่าเป็นหนึ่งใน tourist attraction หลักของที่นี่เลยแหล่ะ 

ธรรมชาติที่นี่จะบอกว่าไม่แพ้ที่ไหนในโลกเลยจริงๆ หญ้าสีเขียว ฟ้าใส ไม่ขุ่นเหมือนกรุงเทพบ้านเราทั้งจากควันรถและก๊าซต่างๆ คนก็มีน้ำใจ อืม... จะว่าไปแล้วทีนี่ก็เหมือนต่างจังหวัดบ้านเราล่ะมั้ง เพราะชีวิตเขาไม่เร่งรีบ ไม่ต้องแข่งขันเลยมีเวลามาใส่ใจอะไรรอบๆตัวได้มากกว่าคนกรุง อย่างตอนนั้นลูกพี่ลูกน้องพลอยเขาจอดรถไว้แต่มีรถมาจอดขวาง ตอนกำลังเข็นคนที่เดินๆอยู่แถวนั้นก็มาช่วยกันเข็นเต็มเลย รู้สึกดี เหมือนว่าเขายินดีต้อนรับเรา :-) 

มาถึงเรื่องอาหารกันบ้างดีกว่า ตอนนี้จะเป็นคร่าวๆนะคะไม่ลงลึกเพราะไว้ลงลึกตอนเล่าถึงชีวิตในหอ หรือ boarding house (พลอยอยู่โรงเรียนประจำ) 

มีสามคำอยากจะบอก "แกะ-ถูก-มาก" ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

มากจริงๆ ตอนอยู่ไทยซื้อ lamb chop ที่ Villa หรือ Tops สามสี่ซี่ปาไป 600 กว่าบาท ที่นี่ซื้อตามซุปเปอร์ (จะมีแบรนด์หลักอยู่สองแบรนด์คือ Coles กับ Woolsworth) 600 บาทได้เป็นสิบซี่ คุ้มมาก มาแรกๆกินทุกวัน จบนะ (ฮา) 

อย่างที่สอง นมจืดที่นี่พลอยกินได้! ไม่ใช่อะไรแต่พลอยไม่ชอบกินนมจืดเพราะรู้สึกว่ากินแล้วเลี่ยนแปลกๆ เลยกินแต่นมช็อกมอลท์ของเมจี ที่เป็นรูปโคนันอ่ะ แต่ตอนนี้รู้สึกเขาเปลี่ยนเป็นอุลตร้าแมนแล้วมั้ง ใครมาออสเตรเลียแนะนำให้ลองกินนมเขา มันเลิศจริงอะไรจริง จะบอกว่าไปเมืองนอกอย่างนึงที่ต้องทำคือไปเดินซุปเปอร์มาร์เก็ตของเขา มันคือหนึ่งวิธีในการศึกษาวิถีการดำรงชีวิตประจำวันว่ากินอะไร กินแบบไหน คนเขาซื้อของกันยังไง ทีละเยอะๆ หรือซื้อน้อยๆแต่บ่อยๆ เป็นการแลกเปลี่ยน culture ไปในตัวเน้อออ :-D 

เอาละวันนี้ขอบายไว้เจอกันไหมค่าาาาา