BlogGang.com : : แสนซนคนกวนโอ๊ย : วิบากกรรมเล็กๆของ Single Mom จำเป็น

วิบากกรรมเล็กๆของ Single Mom จำเป็น

ตั้งแต่ เริ่มเป็น Single mom แบบชั่วคราว มาประมาณเดือนเศษๆ ไม่เคยพาลูกออกไปเที่ยวไหนเลย ... ก็เอาละ วันอาทิตย์นี้นะคุณลูก.. หม่าม๊าจะพาหนูไปถ่ายรูปและเดินเล่นที่สวนสาธารณะกัน..

กว่าจะออกจากบ้านกัน 2แม่ลูกก็เกือบบ่ายโมง เพราะคุณลูกหลับกลางวัน สวนสาธารณะที่ว่า คือสวนสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิตต์ ข้างพิพิธภัณฑ์เด็ก อากาศก็ครึ้มๆ ดีจัง ไม่ร้อน..
ก่อนไปก็แวะเซเว่น ซื้อขนมนมเนย เครื่องดื่ม
ไว้เป็นของหลอกล่อลูก ไม่ให้เข้ามาวุ่นวายกับการขับรถของเรา..

ระยะทางจากบ้านไปถึงที่หมายก็ประมาณ 40 กม. (ไกลมั้ย?) 15 กม. แรก หมดไส้กรอกชีสไบท์ไป 1 อัน เริ่มหิวน้ำ เราขับอยู่เส้นวิภาวดี รถเยอะพอทน ได้ค่ะคุณลูก เอาขาหนีบขวดไว้ มือซ้ายเปิดจุก มือขวาขับรถ ส่งให้ลูกดูดหลอดเอง หลอดเซเว่นดันสั้นกว่าขวดอีก หลุดลงไปในขวด ลูกส่งขวดให้ดึงหลอดขึ้น แล้วส่งกลับ ..โอ้..เป็นอย่างนั้นอยู่ 4 ครั้งกว่าจะดื่มน้ำเสร็จ

หลังจากนั้นก็ต้องหาอะไรทำต่อนะคะ เด็กวัยขวบครึ่งนี่ อยู่นิ่งไม่ได้ค่ะ ต่อด้วยฉีกฟิชโชให้รับทานค่ะ ปรากฏ คุณเธอจับด้านผิดค่ะ ถือก้นถุงขึ้นค่ะ หกไปที่วางเท้า เดือดร้อนแม่มานที่ต้องเอื้อมไปหยิบ ตอนนั้นขับอยู่แถวมิราเคิลแกรนด์ เกือบจะแถไปชนข้างทางแล้ว เฮ้อ..เกมพึ่งเริ่มค่ะ

ไปถึงสวนฯ ฝนกระหน่ำลงมาอย่างหนัก มิน่า ทำเป็นครึ้ม ฟ้าแกล้งช๊าน จอดที่สวนฯไม่ได้ เปียก เลยต้องเข้าไปจอดที่เจเจมอล วนอยู่นาน ไม่มีที่จอด เลยต้องขึ้นไปชั้น6 ซึ่งเป็นดาดฟ้า ไม่มีหลังคา หมดทางเลือก ต้องกางร่มแบกลูกแบกอาหารการกินเข้าห้างไปอย่างทุลักทุเล

เดินเล่นในนั้นรอฝนหยุด อยู่ประมาณ เกือบ 20 นาที เดินไปทางฝั่งเจเจ แวะซื้อกระถางนิดหน่อย ถือโอกาสฝากของฝากร่มซะเลย อิอิ...

แวะดูปลา ดูเต่า ให้ลูกตาโตหน่อย จากนั้นเดินทะลุตลาดซันเดย์ออกมา ขอวิจารณ์หน่อยเถอะ มันเน่ามากๆเลย น้ำยังท่วมอยู่เลย ดำปี๋ ขยะเพียบ ซากหนูตายลอยอืดตั้งหลายตัว เราก็เดินลุยผ่านอย่างขนลุกมากๆ ถ้าพ่อค้าแม่ค้าแถวนั้นเห็นหน้าเราตอนนั้น คงถีบส่งออกมาแน่ๆ อึ๋ย..ก้อมันรับไม่ได้จริงๆง่ะ น่าสะอิดสะเอียนเป็นที่สุด.....

พอข้ามไปถึงสวนสิริกิตต์ ก็ปล่อยให้คุณลูกเดิน เพลิดเพลินชมนกชมไม้...ต๊ายตาย..ลืมหยิบกล้องออกมาจากรถ โฮ๊ยๆๆๆเซ็งสุดขีด อุตส่าห์ขับรถมาตั้งไกล ไม่มีอะไรเก็บไว้เป็นที่ระลึก นอกจากความรันทด จะกลับไปก็ขี้เกียจเดินล่ะ..เลยตามเลย...

คุณลูกก็กรี๊ดกร๊าดหนุกหนานได้พักเดียว ก็เริ่มเมื่อย แถมโดนมดคันไฟกัดเท้าอีก ไม่ยอมเดิน ร้องให้อุ้มแร่ะ ..เราก้อ...ทำงัยได้ ต้องอุ้มไป เกาขาให้ลูกไป ระยะทางก็ไม่ใช่ใกล้ๆเลย ตั้งแต่ลานบัว จนถึงพิพิธภัณฑ์เด็ก...เหงื่อท่วมเลยค่ะ...ไม่ไหวแล้วกรู.กลับดีกว่า

แบกลูกข้ามถนนมาเหมือนเดิม แวะเซเว่นอีกหน่อย ซื้อหนม ซื้อ ลูกชิ้นข้างทางหน่อย เผื่อหิวกันอีก

ขึ้นลิฟท์ไปถึง ชั้น6 แล้ว โห...อยากจะบ้า ลืมกระถางที่ซื้อไว้ ต้องลงไปเอาอีก ขึ้นมาใหม่ เฮ้ย..รถช๊านอยู่หนาย ลูก..ช่วยแม่ดูที สรุปว่ารถอยู่ข้างหลังเราค่ะ แต่เราเดินอ้อมไปอีกทาง จนวนมาเจอรถตัวเองอ่ะ คิดดูมือขวาอุ้มลูก สะพายกระเป๋าใบใหญ่ยักษ์ มือซ้ายถือกระถางพลาสติก 8 นิ้ว 40 ใบ,ถาดเพาะ 20 อัน และร่มยาว 1 คัน กระเร้อกระรังมากๆ

ขึ้นรถได้ ก็เตรียมกิจกรรมให้คุณลูกทำเหมือนเดิม คือการกินนู่นนี่ ไม่ให้ว่าง พอลงมาถึงที่เก็บค่าจอดรถ 60 บาทค่ะ (เกิน 4 ชม. เหมา 60 บาท )เราเกินมา 2 นาที...เจ็บใจตัวเองค่ะ..

ขับออกมาเจอลูกโป่งที่เป็นตัวทวิทตี้เลยสอยมาให้ลูกเล่นหน่อย เล่นได้หน่อยเดียว เชือกลูกโป่งติดขาอีก ดิ้นเป็นปลาติดแห เดือดร้อนต้องจอดข้างทาง เอาแหออก เอ๊ย..เชือกออก
ทุกอย่างดูท่าจะราบรื่น อีกประมาณ 10 กม.จะถึงบ้าน คุณลูกเริ่มหงุดหงิดค่ะ เพราะลูกชิ้น ไม่อร่อย ไม่ทานค่ะ ดึงเอามาเขวี้ยงๆเล่นในรถค่ะ แล้วก็ดิ้นๆ จะออกจากคาร์ซีท แหกปาก จนแสบแก้วหูไปหมด ต้องทนไปจนปลดออกตอนเข้าหมู่บ้านแล้ว...
ยังค่ะ..ยังไม่จบ..ถึงบ้าน แม่ไม่อยู่ค่ะ เราไม่มีกุญแจเข้าบ้าน เลยล้างรถรอ คุณลูกเริ่มป่วน อยากแจม ฉีดน้ำใส่เราจนเละไปทั้งแม่ทั้งลูก

.เฮ้อ... แค่อยากระบายค่ะ ว่า การดูแลลูกคนเดียว มันเหนื่อยจริงๆ.... ถึงไม่ค่อยอยากจะพาลูกไปไหนกะเค้าเลย....

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 13 พฤษภาคม 2551 11:11:59 น.

2 comments

Counter : 295 Pageviews.

น่าฉงฉาน แต่ก็น่าอิจฉา อยากอุ้มลูกมั่ง

โดย: wardate IP: 203.160.1.43 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:19:17 น.

ดี

โดย: อาย IP: 192.168.0.76, 113.53.218.132 วันที่: 3 มีนาคม 2553 เวลา:14:10:12 น.