BlogGang.com : : ตะวันชาย : เวียดนาม 3 ฤดู...แบกเป้ตะลุย 5 เมือง ตอนที่ 4 ฮอยอัน ฉันคิดถึงเธอ

หลากหลายเรื่องราวที่อยากเล่า

กุมภาพันธ์ 2553

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28

2 กุมภาพันธ์ 2553

เวียดนาม 3 ฤดู...แบกเป้ตะลุย 5 เมือง ตอนที่ 4 ฮอยอัน ฉันคิดถึงเธอ

จากยาตรังไปฮอยอัน เป็นถนนสองเลนถนนลัดเลาะไปตามภูเขาสูงและมืดตึ๊ดตื๋อ เสียดายเดินทางกลางคืนมองไม่ค่อยเห็นอะไร

ทางข้างหน้ามีอุบัติเหตุรถชนกันขวางถนน รถจอดติดยาวหลายกิโลเมตร ผู้โดยสารออกมาเดิน ๆ นั่ง ๆ รออยู่ชั่วโมงกว่าก็เดินทางต่อได้ คราวนี้พี่โชเฟอร์เขาเหยียบคันเร่งแบบไม่คิดชีวิต ทำเวลาจนมาถึงฮอยอันได้ตามกำหนดเดิม

ที่พักในฮอยอัน ย่านเมืองเก่าราคาค่อนข้างแพง ถัดออกมาอีกไม่กี่ถนน ราคาถูกกว่ามาก เราเช่าจักรยานขี่ก็สะดวกดี เพราะเมืองเล็ก ขี่วนไปวนมาไม่กี่รอบก็จำทางได้

ฮอยอันเคยเป็นเมืองท่ีาที่สำคัญของเวียดนามมานานนับร้อยปี มีการค้าขายแลกเปลี่ยนสินค้าทางเรือกับญี่ปุ่น จีน รวมทั้งชาติตะวันตก

เมื่อแม่น้ำตื้นเขินและเปลี่ยนทิศทาง เมืองท่าจึงย้ายไปอยู่ที่ดานัง ทิ้งไว้แต่ร่องรอยของวัฒนธรรมต่างชาติที่เคยเข้ามามีอิทธิพลในฮอยอัน เห็นได้จากตีกเก่าแบบฝรั่ง วัด และศาลเจ้าแบบจีนและญี่ปุ่น

เมืองเล็ก ๆ ที่สงบและมีเสน่ห์

การเที่ยวเมืองโบราณฮอยอันต้องซื้อบัตรจากซุ้มขายบัตร 1 ใบเลือกเที่ยวได้ 5 ที่ ถ้าศึกษาข้อมูลไปก่อนก็เลือกเที่ยวสถานที่ที่เราสนใจได้เลยค่ะ เช่น บ้านโบราณเลือกเข้าชมได้ 1 หลัง นอกจากนี้ก็มี วัด สะพานญี่ปุ่น และการแสดงพื้นบ้าน

ในย่านชุมชนโบราณ เราขี่จักรยานไปบนถนนแคบ ๆ สองข้างทางมีอาคารบ้านเรือนสวย ๆ เรียงรายกันตลอดเส้นทาง แต่ด้วยความเป็นเมืองท่องเที่ยว ทำให้บ้านทุกหลังพร้อมใจกันเปิดเป็นร้านขายของที่ระลึกละลานตา ใครใจไม่แข็งพอคงต้องเสียเงินช้อปปิ้งที่ฮอยอันแน่ๆ

ของที่ระลึกจากฮอยอันราคาค่อนข้างแพง เสื้อยืดและเป้บอกราคาสูงกว่าทุกเมืองที่เราผ่านมา ใครรักการช้อปปิ้งอดใจไปที่เว้จะถูกกว่าเยอะค่ะ

นอกจากงานศิลปะ เช่น ภาพวาด และงานปักที่อาจหาซื้อจากเมืองอื่นไม่ได้

ชาวฮอยอันโดยเฉพาะในย่านเมืองเก่าคุ้นเคยกับนักท่องเที่ยวดี แม้แต่คุณยายขายนกหวีดดินเผาที่นั่งอยู่ริมถนนก็สื่อสารภาษาอังกฤษได้ ถ้าูถูกต่อราคาสินค้าล่ะก็ แกพูดโต้ตอบภาษาอังกฤษคล่องปรื๋อเชียวค่ะ แต่เวลาถามนอกเรื่อง ยายจะงง ๆ ตอบไม่ถูก ถ้ายกกล้องขึ้นมาถ่ายรูป แกจะเรียกร้องเงินทันที

การเรียกร้องเงินค่าถ่ายรูปนี่เป็นอา่จจะเป็นธรรมเนียมที่นักท่องเที่ยวมาสร้างไว้ เพราะไม่ว่าจะยกกล้องเล็งไปทางไหน คนพายเรือ แม่ค้าหาบเร่ รถซิกโคล่ เป็นต้องร้องมันนี่ ๆ กันทั้งนั้น เราอาศัยแอบถ่ายอย่างเดียว

อาหารแนะนำประจำเมืองฮอยอันคือเกาเหลา เป็นก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กแห้ง มีร้านขายเกาเหลาอยู่ทั่วไป มีร้านอร่อยและเก่าแก่อยู่ในย่านเมืองเก่า

ร้านอาหารริมแม่น้ำทูโบนมีอยู่หลายร้าน บรรยากาศสุดแสนโรแมนติก แต่ที่นั่งดี ๆ บนระเบียงชั้นสองมักจะเต็มเร็วค่ะ ต้องรีบไปจับจอง

ตอนกลาง คืนในย่านเมืองเก่ามีร้านอาหารหลายร้านตั้งอยู่ในอาคารพาณิชย์ทรงโบราณ ตกแต่งสวย บรรยากาศดี ร้านที่เราไปนั่งนั้นเบเกอรี่อร่อยมากกก ราคาไม่แพง เลยต้องซื้อตุนไปอีกถุงใหญ่

ไปเที่ยวเวียดนามนี่เปลืองค่ากาแฟหน่อยค่ะ ตั้งแต่นั่งเก้าอี้พลาสติกข้างถนนไปจนถึงร้านสวย ทดสอบวันละหลายแก้ว สรุปว่ารสชาติดีได้มาตรฐาน