Group Blog All Blog
|
ความเลื่อมล้ำ...ในทุก องค์กร ยังคงมีอยู่ ศุกร์ ๓๑ มกราคม ๒๕๖๘ /Freitag, 31. Januar 2025 /Friday 31 January 2025 อรุณสวัสดิ์ ศุกร์สุดท้าย ของเดือน มกราคม ๒๕๖๘ ผ่านไปเร็วมากกกก..จากปีใหม่กลายเป็นปีเก่าซะละ...  ไว้เอารูใหม่มาเปลี่ยนนะ ใช้เอไอไปก่อนเมื่อวานมือลั่น...อัพบล็อกแล้วตั้งใจจะมาย้ายไปไว้ใน ดราฟ เพื่อจะแก้ไขก่อน เพราะเห็นว่ามีเนื้อหาซ้ำกันหลายจุด บ้าบอ.... แต่...กดผิด เป็นลบซะงั้น..เฮ้อ.. แต่ช่างเถอะ เขียนใหม่ได้ เพราะด้นสดทุกบล็อกอยู่แล้ว... เดี๋ยวครั้งหน้าค่อยอัพเดท งานอดิเรก ให้ใหม่นะ ช่วงนี้ต้องทำงานที่ท้อก่อน ไม่งั้นไม่เสร็จแน่ๆ.. เช้านี้ตื่นมากินกาแฟตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง เลยแวะมาทักทาย เหลือบดูปฏิทิน หน้าจอคอม โอ้ว... สิ้นเดือนแล้ว...ทำให้นึกถึงตอนทำงานประจำ ขอเล่านิดนึง...  ไว้เอารูใหม่มาเปลี่ยนนะ ใช้เอไอไปก่อนพอไม่ได้ทำงานประจำ...บางทีวันเดือนปีก็จำไม่ได้ ยังคิดถึงชีวิตทำงานประจำนะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ทั้งเหนื่อยทั้งสนุกได้เจอเพื่อน ร่วมงาน ทักทายกัน แล้วก็แยกย้ายไปตามโซนของตัวเอง ถึงแม้ไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว เราว่ามันคือเสน่ห์อย่างหนึ่งเลยนะ... เหมือนมีอีกสังคมที่ต่างออกไป....  ถ้วยประจำตัวตอนทำงานประจำ..55++เช้าไปทำงาน จิบกาแฟก่อนเริ่มงาน เข้างาน พักเบรค เข้างาน เลิกงานกลับที่พัก ชีวิตวน (loop /Schleife) จริงๆควรเรียกว่า (Routine/routine) มันเป็นแบบนั้นจริงๆ สำหรับเรา แต่ สำหรับบางคนอาจไปเตร็ดเตร่..ตามที่ต่างๆ ก็แล้วแต่ไลฟ์สไตล์ ของแต่ละคน... แต่ถ้าเย็นวันศุกร์เราก็มีบ้างแหละ..ที่จะไปแฮ้งค์เอ้าท์บ้างแล้วแต่สถานการณ์.... นึกเสียดายรูปเก่าๆ ที่ตอนทำงานประจำ อยู่ในคอมฯเครื่องเก่า แต่เครื่องมันอัพเดทไม่ได้แล้ว เลยเปิดดูไม่ได้ และไม่ได้แยกใส่ทรัมไดร์ไว้ เพราะนานๆใช้ที (จริงๆที่ไม่ย้ายเพราะไม่มีรูปตัวเองมากกว่า) 55++ ถ้าให้เลือกระหว่างทำงานบริษัท กับออกมาทำงานอิสระ คนอื่นอย่างไรไม่รู้ ส่วนตัวเราเลือกอย่างแรกนะ มันเหมือนมีอีกสังคมนึง ถึงแม้บางทีในที่ทำงานมันจะ Toxic ไปบ้าง แต่นั่นมันก็คือสีสัน.... ถึงแม้จะมีความเหลื่อมล้ำ...ในองค์กร แต่สุดท้ายแล้วเราเลือกไม่ได้อยู่ดี บางคนบอกว่า ยุคนี้มันไม่มีการใช้เส้นสายกันแล้ว (เรา: จริงดิ?..eคนพูดน่ะตัวดีเลย) ส่วนตัวไม่เชื่อเพราะมันไม่เคยหมดไป...และจะไม่มีวันหมด บางคนอยู่ได้เพราะน้ำหล่อเลี้ยง บางคนอยู่ได้เพราะอยู่เป็น... และอีกหลายคนที่ต้องทนอยู่กับความเลื่อมล้ำ ไม่สมเหตุสมผล.. คำว่า น้ำน้อย..ย่อม แพ้ไฟ ..ไม่เกินจริง ว่ามะ..(ดราม่าซะละ) เราเชื่อแบบนั้น เมื่อถึงเวลาต้องแยกย้าย...บางคนมีเวย์เป็นของตัวเอง บางคนเคว้งคว้าง และอีกหลายๆคนต้องอยู่ร่วมกับ ความเลื่อมล้ำ ในสถานที่ใหม่และต้องยอมรับมันให้ได้ถึงจะอยู่รอด (มั้ง) เพราะมันจะไม่มีวันหมดไป และมันก็จะมีอยู่ (คนนึง) ที่ชอบคิดแทนคนอื่นเสมอๆ... วันนี้มาโหมด...จริงจังเฉยเลย....คงพอแค่นี้แหละ ไม่งั้นยาววววปายยยย... (ไว้จะเอารูปเก่ามาลงถ้าหาเจอ) ..งั้นแค่นี้ก่อนแหละ....แล้วเจอกันใหม่ (Wir sehen uns, wenn du mich siehst /see you when you see me) ไปก่อนนะ /Tschüss /Bye Bye   ปูลู. ไม่รับเม้นต์ ดราม่า นะจิ...เป็นคน (sensitive./empfindlich) มากกกกกกกกก.....  ban-kon-ngao
หวัดดีค่ะจารย์
จริงค่ะ ทางนี้ทำเอกชนนะ นายส่วนมากเป็นตช.พวกนายๆไม่เท่าไหร่ แต่พวกคนไทยด้วยกันนี่แหละ เยอะสิ่งเพราะนายนานๆมาที ให้คนไทยบริหาร บรรดา เด็กฉัน เด็กเธอ เดินว่อนเลยเป็นนายเราด้วย งด.ขึ้นฉ่ำๆ55++ คนไม่มีเส้นทำงานยันเต... อ่ะพอดีกว่าพาดพิงไม่ดี ...ไปละ   โดย: ban-kon-ngao (สมาชิกหมายเลข 8577393
 ) วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:8:10:42 น. |
สมาชิกหมายเลข 8577393
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
|||||||||||||
เป็นองค์กรที่คนอยากเข้ามากที่นึง เพราะโบนัส 7เท่า ใบ้ให้นิดนุง
ว่าที่ทำงานอยู่ติด รันเวย์สนามบินเลย อิอิ
แต่อาจารย์เต๊ะ ก็ทำไม่นานเพราะเราเข้ามาตามกติกา ตั้งแต่พนักงานระดับ 3 แต่พวกลูกท่าน หลานเทอ เข้ามาพรวดมาเป็นหัวหน้าเราซะเลย ไอ้เราทำงาน ปีนึงเขียนแบบ 100กว่างาน เงินเดือนขึ้นจิีดนึง ทั้งเขียนแบบ คุมงาน เข้าเวร สารพัด
คนอื่น เด็กเส้น เด้กนาย ก็เดินไปเดินมา บ่ายก็หายโหม้ด แต่พวกนั้นได้ 2ขั้นตาหลอด
แต่สังคมเพื่อนร่วมงานก็ดีนะ ลูกน้องบางคนก็ดี หัวหน้าดีมั่งไม่ดีมั่ง
แต่ก็เฮฮาดี พอตอนหลังมาเป็นอาจารย์พิเศษ ก็ไม่มีนายไม่มีลูกน้อง วันแมนโชว์ สบายใจดีจ๊ะ เพียงแต่ไม่มีสังคมใหญ่ๆ สนิทกับอาจารย์ประจำไม่กี่คน ชีวิตก็มีความสุขดี แล้วแต่คนชอบอะนะ
แบบนี้ ไม่ดราม่ามั่ง มีแต่ อาม่า อย่างเดียวเชียว 555