|
|
อารมณ์เหงาๆ
ช่วงนี้ฝนตกทุกวันเลย เพราะพายุเข้า น่าเบื่อมาก เปียกกันทุกวัน
ตอนนี้รู้สึก เนื่อยๆ กับชีวิตยังไงก็ไม่ทราบ
รู้สึกชีวิตมันไร้สีสันยังไงไม่รู้
ผมแอบอิจฉาเพื่อนๆหลายคน ที่อัธยาศัยดี ทำให้เข้ากับคนง่าย มีเพื่อนเยอะแยะ
ส่วนตัวผม มีเพียง เพื่อนในหมู่บ้านที่ เติบโตมาด้วยกัน กับเพื่อน แชท ที่หาได้จากในเน็ต ซึ่งเราก็หวังอะไรไม่ได้มาก กับความสัมพันธ์ที่มาจากในนี้
บางทีถ้าผมไปเกิดโดยมีบ้านผมปลูกโดดเดี่ยว ไม่มีเพื่อนบ้านเลย บางทีผมอาจโตมาโดยไม่มีเพื่อนก็เป็นได้
ผมพบว่า คนทุกคนมักมีเพื่อนที่สนิทกันอยู่เป็นกลุ่มๆ บางคนเป็นเพื่อนที่โตกันมาจากการที่บ้านอยู่ใกล้กัน ซึ่งน้อยมาก ส่วนใหญ่ คนเราพอโตกันมา ยิ่งต่างเพศกัน ก็มักจะห่างกันไปเอง
บางคนมีเพื่อนที่สนิทสมัยเรียนมัธยม พอขึ้นมหาลัย ก็ยังติดต่อไปมาหาสู่กันตลอด
บางคนก็มีเพื่อนที่สนิทตอนเรียนมหาลัย จากการที่ต้องอยู่หอ เลยได้ไปโน้นไปนี่ จากการทำงานเป็นกลุ่ม ทำให้สนิทกัน
บางคนมีเพื่อนสนิทจากการทำงาน เพราะชอบอะไรเหมือนๆกัน
ส่วนตัวผมไม่มี เพื่อนที่หมู่บ้านโตๆกันมา ดูจะเป็นเรื่องเป็นราวที่สุด แต่ด้วยอายุที่มากขึ้น เราทุกคนก็ต้องขวนขวายออกไปทำงาน การที่จะมาสนุกสนานเล่นกัน ชวนกันไปเที่ยวจึงหายไปทันที
ส่วนเพื่อนมัธยมน่ะเหรอ ลืมไปได้เลย รู้สึกจะหลงเหลือมา 1 คน
เพื่อนตอนเรียนมหาลัยก็ห่างเหินกันไป แต่ละคนต้องทำงาน แทบจะไม่ได้ติดต่อกันเลยเสียด้วยซ้ำ
ผมนึกอิจฉาเพื่อน ถึงแม้มันจะมาบ่นว่า เบื่อชีวิตการทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือน ตื่นแต่เช้า ขึ้นรถเมล์เบียดกับผู้คน เพื่อให้ทันเข้างาน นั่งหน้าโต๊ะ มีคอมพิวเตอร์ 1 ตัว ลุ้นรอให้เที่ยง แล้วก็รีบออกไปทานข้าว เหล่สาวออฟฟิตใกล้ๆ แล้วก็กลับไปทำงาน รอเวลาเลิก
ศุกร์ เสาร์ อาจมีการนัดเที่ยวกับเพื่อนฝูง บางทีวันเกิดหัวหน้าแผนก ก็มีการเลี้ยงกัน สนุกสนาน
อาทิตย์ว่างๆ ชวนเพื่อนหรือแฟน เดิน ช็อปปิ้งสยาม หรือ จตุจักร
หรือไม่อย่างนั้นเสาร์ อาทิตย์ นอนขี้เกียจอยู่ที่บ้าน มีงานหอบมาทำเล็กน้อย พอวันหยุดนักขัตฤกษ์ก็ยิ่งสบาย ไม่ต้องไปทำงาน
ชีวิตมีระเบียบ ถึงแม้จะดูเป็นการทำอะไรที่ซ้ำๆ แต่ก็ง่ายต่อการจัดการ
ส่วนผมน่ะเหรอ ไม่มีวันหยุด ไม่มีเวลาที่แน่นอน
เพื่อนผมจะรู้ดีว่า การที่ผมจะหยุดสักวันเป็นเรื่องยากมากๆ ผมทำงานโดยแทบไม่ได้จำว่าวันนี้วันอะไรเพราะไม่ว่าจะวันอะไรผมก็ไม่ได้หยุด
ผมไม่สามารถวางแผนคาดเดาได้เลย บางครั้งผมก็รู้สึกว่า วิถีชีวิตของผม ช่างแตกต่างกับเพื่อนทุกคนซะจริงๆ
ถ้าผมมีเวลาว่างจริงๆ ผมมักจะไปเดินซื้อเสื้อผ้า ไม่ก็หลบมุมอยู่ตามร้านหนังสือ หรือ ร้านการ์ตูนต่างๆ ตามลำพัง
อิจฉาเพื่อนๆจริงๆ ที่มีสังคม
ไม่รู้จะพิมพ์อะไรและ ขอตัวไปเหงาๆ คนเดียวต่อดีกว่า
| Create Date : 19 สิงหาคม 2549 |
| Last Update : 19 สิงหาคม 2549 20:40:06 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 460 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: BrownyBLove  วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:20:46:45 น. |
|
|
|
| โดย: enuging IP: 203.156.27.240 วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:21:40:13 น. |
|
|
|
| โดย: soodden@hotmail.com IP: 202.29.39.1 วันที่: 30 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:11:24 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [