บ้านที่มีความรักและความอบอุ่นคือจินตนาการของคนไทยยามนี้ !
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2549
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
2 สิงหาคม 2549
 
All Blogs
 
ศิลปการตั้งคำถามและแสวงหาคำตอบยามเผชิญวิกฤต....(2)







สิ่งที่ยากที่สุดของชีวิตคนเราคืออะไร
ในยามที่เมื่อชีวิตอยู่ในสภาพที่ตกต่ำที่สุด
สิ่งนั้นคือการตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้อง
บางคนอาจปล่อยตัวเองให้อยู่ในสภาพของการรีรอไม่กล้าตัดสินใจ
บางครั้งการตัดสินใจที่เด็ดขาดก็อาจทำให้ชีวิตของเราเกิดการเปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่ดีกว่า

บางทีการต่อสู้ทางความคิดระหว่างถูกกับผิด
ระหว่างศีลธรรมกับความเป็นจริง
ก็เป็นสิ่งที่ยากสำหรับคนคนหนึ่งที่จะกล้าตัดสินใจอย่างเด็ดขาดลงไป

ศิลปการตั้งคำถามและแสวงหาคำตอบยามเผชิญวิกฤต

อาจจะเป็นสิ่งที่สำคัญอันหนึ่งที่เราสามารถนำมาใช้ในการคลี่คลายวิกฤต

เคยถามตัวเองไหมว่าหากเราตัดสินใจทำสิ่งนี้สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่ชีวิตเราจะได้รับคืออะไร?

เคยถามตัวเองไหมว่าตำตอบสำหรับการแก้ปัญหามันมีเพียงตำตอบเดียวเท่านั้นหรือ?

โลกนี้อยู่ได้ด้วยการลงมือปฏิบัติอย่างจริงจังเท่านั้น
การกลัวและหนีปัญหาไม่สามารถทำให้ปัญหานั้นหมดไปได้

วันนี้จงเริ่มถามตัวเองอย่างจริงจัง
และลงมือปฏิบัติเมื่อตัดสินใจได้อย่างแน่วแน่แล้ว
ตำตอบไม่ได้อยู่ในสายลม
แต่คำตอบจะค่อย ๆ เผยออกมาเมื่อเราลงไปเผชิญปัญหาเหล่านั้นอย่างจริงจัง....

ก้าวไปข้างหน้าเถิด
อย่าปล่อยให้ชีวิตหยุดนิ่งอยู่กับที่
จงเป็นนกอิสระที่โบยบินไปสู่เส้นทางได้อย่างเสรี

ลมหายใจของชีวิต
ลมหายใจของความหวัง
ล้วนเป็นของเรา
วันนี้จะต้องดีกว่าวันวาน
ทำวันนี้เพื่อวันพรุ่งนี้
วันพรุ่งนี้คืออนาคตที่สดใส
ขอให้เชื่อเช่นนั้นเถิด







Create Date : 02 สิงหาคม 2549
Last Update : 30 สิงหาคม 2552 7:36:28 น. 5 comments
Counter : 398 Pageviews.

 
Foolish Beat
Debbie Gibson

________

VERSE 1:


There was a time when
Broken hearts and broken dreams
Were over.
There was a place where
All you could do was
Wish on a four leaf clover.

But now is a new time
There is a new place
Where dreams just can't come true.
It started the day when I left you

CHORUS:


I could never love again the way that I loved you
I could never cry again like I did when I left you
And when we said goodbye,
Oh the look in your eyes
Just left me beside myself without your heart
(without your heart)
I could never love again now that we're apart

VERSE 2:


When I was sorry
It was too late to turn around (turn around)
And tell you so.
There was no reason
There was no reason
Just a foolish beat of my heart.

CHORUS

BRIDGE:



Oh, can't you see I'm not fooling nobody
Don't you see the tears are falling down my face
Since you went away
Break my heart, you slipped away
Didn't know I was wrong
Never meant to hurt you now you're gone

I could never love again now that we're apart
(now that we're apart)
I could never love again now that we're apart

Broken-hearted? You can recover quickly & mend your broken heart!
Or you can learn how to reverse or STOP your breakup!
Plus, you can learn all about commitmentphobia,
give and get support,
and make some really great new friends... more>>!!



โดย: คนเดินดินฯ วันที่: 2 สิงหาคม 2549 เวลา:12:45:28 น.  

 
วันนี้ภาพสวย เพลงเพราะค่ะ


หลายครั้งที่ใช้ชีวิตเรื่อยไป โดยไม่ตั้งคำถาม ทำให้พลาดโอกาสดีๆ มามากมายเลยค่ะ


โดย: กระจ้อน วันที่: 2 สิงหาคม 2549 เวลา:14:38:42 น.  

 
มาทักทายเจ้าของบล็อคค่ะ
สบายดีนะคะ^^




...


โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 2 สิงหาคม 2549 เวลา:15:25:04 น.  

 
ภาพสวยค่ะ.............

ในยามที่เมื่อชีวิตอยู่ในสภาพที่ตกต่ำที่สุด

สิ่งนั้นคือการตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้อง

ชอบจุดนี้ค่ะ.....


วันนี้..วันพระค่ะ....


โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya.. ) วันที่: 2 สิงหาคม 2549 เวลา:17:40:15 น.  

 
พี่ชาย


ไม่รู้แหละ บล็อคล่าสุดที่หนิงมา หนิงเรียกคุณเป็นพี่ชาย คุณจะรับไม่รับไม่รู้แต่หนิงรับ 5555

ช่วงนี้หนิงยุ่ง ๆ คะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยม ไปให้กำลังใจ

คิดถึงพี่ชายคุณคนเดินดินฯ เสมอค่ะ



โดย: run to me วันที่: 3 สิงหาคม 2549 เวลา:9:42:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คนเดินดินฯ
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]








ปณิธาน

การเดินทางของชีวิตของทุกผู้คน
ทุกคนต่างต้องการประสบความสำเร็จในชีวิต
แต่จะมีสักกี่คนที่จะก้าวไปถึง
เมื่อเราก้าวถึงจุดนั้น
ขออย่าลืมการแบ่งปันและเจือจาน
แก่ผู้ด้อยโอกาสในสังคม

เราจะเติบโตและก้าวไปข้างหน้าพร้อม ๆ กัน
เพื่อสร้างสรรค์สังคมใหม่ที่ดีงาม

เพื่อให้อนุชนคนรุ่นหลัง
ได้ใช้ชีวิตของเขา
ตามศักยภาพและความตั้งใจของเขา
ตราบเท่าที่เขาต้องการ







เดินไปสู่ความใฝ่ฝัน


ชีวิตหนึ่งร่วงหล่นไปตามกาลเวลา
คลื่นลูกใหม่ไล่หลังคลื่นลูกเก่า
นั่นคือวัฏจักรของชีวิตที่ดำเนินไป

เยาว์เธอรู้บ้างไหม
ว่าประชาราษฎรนั้นทุกข์ยากเพียงใด
เสี้ยวหนึ่งของชีวิตที่เหลืออยู่
เธอเคยมีความใฝ่ฝันที่แสนงามบ้างไหม

สักวันฉันหวังว่าเธอจะเดินไปตามทางสายนี้
ที่อาจดูเงียบเหงาและโดดเดี่ยว
แต่ภายใต้ฟ้าเดียวกัน
ฉันก็ยังมีความหวัง
ว่าผู้คนในประเทศนี้
จะตื่นขึ้นมา
เพื่อทวงสิทธิ์ของพวกเขา
ที่ถูกย่ำยีมาช้านาน
และฉันหวังว่าเธอจะเดินเคียงคู่ไปกับพวกเขา

เพื่อสานความใฝ่ฝันนั้นให้เป็นความจริง
สัญญาได้ไหม
สัญญาได้ไหม
เยาว์ที่รักของฉัน


***********



ขอมีเพียงเธอเป็นกำลังใจ




ทอดสายตามองออกไปยังทิวทัศน์ข้างหน้า
แลเห็นต้นหญ้าโบกไสว
เห็นดอกซากุระบานอยู่เต็มดอย
ความงามที่อยู่ข้างหน้า
เป็นสิ่งที่ฉันจะเก็บมันไว้
ยามที่จิตใจอ่อนล้า...

ชีวิตยามนี้แม้ผ่านมาหลายโมงยาม
แต่จิตใจข้างในยังคงดูหงอยเหงา
หลายครั้งอยากมีเพื่อนคุย
หลายครั้งอยากมีคนปรับทุกข์
และหลายครั้งต้องนั่งร้องไห้คนเดียว

รางวัลสำหรับชีวิตที่ผ่านมา
มันคืออะไรเคยถามตัวเองบ่อย ๆ
ความสำเร็จ...เงินตรา...เกียรติยศชื่อเสียง
มันใช่สิ่งที่เราต้องการหรือเปล่า
ถึงจุดหนึ่งชีวิตต้องการอะไรอีกมากไปกว่านี้

หลายชีวิตยังคงดิ้นรนต่อสู้
เพื่อปากท้องและครอบครัว
มันเป็นความจริงของชีวิตมนุษย์
ที่ต้องดำรงชีพเพื่อความอยู่รอด
มีทั้งพ่ายแพ้ มีทั้งชนะ
แต่ชีวิตต่างต้องดำเนินไป
ตามวิถีทางของแต่ละคน

ลืมความทุกข์ ลืมความหลังที่เจ็บปวด
มองออกไปข้างหน้า
ค้นให้พบตัวตนของตนเองอีกครั้ง
แล้วกลับไปสู้ใหม่
การเริ่มต้นของชีวิตจะต้องดำเนินต่อไป
จะต้องดำเนินต่อไป

ตราบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต....




@@@@@@@@@@@




การเดินทางของความรัก

...ฉันเดินไปด้วยหัวใจที่ว่างเปล่า
สมองได้คิดใคร่ครวญ
ความรักในหลายครั้งที่ผ่านมา
ทำไมจึงจบลงอย่างรวดเร็ว

ฉันเดินไปด้วยสมองอันปลอดโปร่ง
ความรักทำให้ฉันเข้าใจโลก
และมนุษย์มากขึ้น
และรู้ว่าความแตกต่าง
ระหว่างความรักกับความหลงเป็นอย่างไร?

ฉันเดินไปด้วยดวงตาที่มุ่งมั่น
บทเรียนของรักในครั้งที่ผ่าน ๆ มา
มันย้ำเตือนอยู่เสมอว่า
อย่ารีบร้อนที่จะรัก
แต่จงปล่อยให้ความสัมพันธ์
ค่อย ๆ พัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไป
เรียนรู้และทำเข้าใจกันให้มากที่สุด

ก่อนที่จะเริ่มบทต่อไปของความรัก...




*******************



จุดไฟแห่งศรัทธาและความมุ่งมั่น

เข้มแข็งกับอ่อนแอ
สับสนหรือมุ่งมั่น
จะยอมแพ้หรือลุกขึ้นท้าทาย
กับชีวตที่เหลืออยู่
ทุกสิ่งล้วนอยู่ที่ใจเราจะกำหนด

ไม่ใช่เพราะอิสระเสรี
ที่เราต้องการหรอกหรือ?
ที่มันจะนำทางชีวิต
ในห้วงเวลาต่อไป
ให้เราก้าวทะยานไป
สู่วันพรุ่งที่สดใส

มีแต่เพียงคนที่รู้จักตนเองอย่างดีพอเท่านั้น
จะสามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้
เมื่อผ่านการสรุปบทเรียน
จากปัญหาต่าง ๆ ที่ประสบ
เราก็จะมีความจัดเจนกับชีวิตมากขึ้น
และการเผชิญกับอุปสรรคต่าง ๆ
ในอนาคตก็จะเป็นเพียงปัญหาที่เล็กน้อยสำหรับเรา
ในการที่จะก้าวผ่านไป



ด้วยศรัทธาและความมุ่งมั่นที่มีอยู่ในใจ
ที่จะต้องย้ำเตือนตัวเองอยู่เสมอ
หนทางในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ
ย่อมอยู่ไม่ไกลห่างอย่างแน่นอน

*********************



ก้าวย่างที่มั่นคง

บนทางเดินแคบ ๆ ที่เหลืออยู่
หากขาดความมั่นใจที่จะก้าวเดินต่อไป
ชีวิตก็คงหยุดนิ่งและรอวันตาย
แม้ทางข้างหน้าจะดูพร่ามัว
และไม่รู้ซึ่งอนาคต
แต่สิ่งที่ดีที่สุดในปัจจุบัน
คือก้าวย่างไปอย่างมั่นคง
และมองไปข้างหน้าอย่าเหลียวหลัง
เก็บรับบทเรียนในอดีต
เพื่อจะได้ระมัดระวังไม่ให้ผิดพลาดอีกในอนาคต

"""""""""""""""""""""""""""""""""



ใช้สามัญสำนึกทำงาน

ไม่มีแผนงานที่สวยหรู
ไม่มีปฏิบัติการใดที่สมบูรณ์แบบ
ในยามนี้มีเพียงการทำงานด้วยการทุ่มเท
ลงลึกในรายละเอียดเท่านั้น
จึงจะสามารถคลี่คลายปัญหาของงานลงได้
บางครั้งโจทย์ที่เจออาจยากและซับซ้อน
แต่เมื่อลงไปคลุกคลีอย่างแท้จริง
โจทย์เหล่านี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

""""""""""""""""""""""""""""""""



เรียบ ๆ ง่าย ๆ


อย่ามองสิ่งต่าง ๆ ด้วยแว่นสีที่ซับซ้อน
เพราะในโลกนี้มีเพียงสิ่งสามัญที่เรียบง่าย
สำหรับคนที่สงบนิ่งเพียงพอเท่านั้น
จึงจะแก้โจทย์และปัญหาต่าง ๆ
ด้วยกลวิธีที่เรียบ ๆ ง่าย ๆ
ไม่ซับซ้อนและตรงจุดได้อย่างเพียงพอ

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

ใจถึงใจ

บนหนทางไปสู่ความสำเร็จ
บนหนทางของการสร้างสรรค์สิ่งใหม่
มีเพียงคนที่เข้าใจในสภาพจิตใจของคนทำงานเท่านั้น
จึงจะสามารถนำทีมงานไปสู่เป้าหมายได้
อย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน








Friends' blogs
[Add คนเดินดินฯ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.