สาธุค่ะ

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า


เก็บเกี่ยวดอกไม้ที่ปลายรุ้ง
หมายมุ่งส่งไปที่ปลายฟ้า
จุดหมายถึงเธอคนไกลตา
ยํ้าเตือนว่า...คิดถึง ห่วงใย..เธอ



** ขอให้มีความสุขกับวันสุดท้ายของการทำงานนะจ้า **

หายป่วยแล้วนะจ้าคุณ คนเดินดิน ..
ช่วงนี้อากาสเปลี่ยนแปลงงัยก้ ดูแลสุขภาพด้วยนะจ้า

เรื่องที่นักศึกษาประท้วงไล่ กกต เนี่ย คุณ คนเดินดิน คิดว่างัยอะจ้า..
ช่วงนี้นัททำงานเลยไม่ค่อยได้ติดตามข่าวอะจ้า เลยอยากฟังความคิดเห้น
สักหน่อย อะจ้า

วันนี้ทางนี้ฝนตกปรอยๆๆ คาดว่าจะเป็นแบบนี้ทั้งวันอะจ้า..

BLOG เมื่อวาน แม่หนิงเอาไปประกอบการจัดรายการวันนี้ ขอบคุณนะคะ
ส่วน BLOG วันนี้ เช่นเคยค่ะ อ่านไปมึนไป 55

แม่หนิงมีข่าวดีมาบอกตามไปให้กำลังใจที่ BLOG นะคะ
แม่หนิงบอกเฉพาะเพื่อน BLOG ที่แม่หนิงสนิทและไว้ใจ 5555

คุณคนเดินดินฯ รวมอยู่ด้วย น๊ะ

ค่ะ ททท.5 ค่ะ
ข่าวภูมิภาคค่ะ

เพี้ยง...ขอให้ได้เหมือนกัน
จะได้เห็นหน้ากันทางทีวี อิอิ...

แต่ไม่ได้ก็ช่างมันเน๊อะ...
แม่หนิงยิ้มสู้เสมอ

มารับความรู้ค่ะ

บอกตรง ๆ เลยค่ะ ว่าอ่านจบแล้วมินเลย
เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ปนซับซ้อนซ่อนเงื่อน
ในทางทฤษฎีก็สวนทางกับการปฎิบัติ การปฏิบัติสวนทางกับทฤษฎีประจำ
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คงจะเป็นทุกคน ทุกระดับ ในประเทศ
ที่ร่วมมือร่วมใจ นำพาประเทศของตัวเองให้เข้มแข็งและแข็งเกร่ง

อันเนื่องมาจาก"ระบอบทักษิณ"

คอลัมน์ เดินหน้าชน

โดย จุฬาลักษณ์ ภู่เกิด

ภาวะไม่ปกติของสถานการณ์การเมืองที่เริ่มปะทุมาตั้งแต่ช่วงปลายปีที่แล้ว จนถึงปัจจุบันพอประมวลได้ว่า ไม่ว่าจะมีการประสานแผนกันมาอย่างเป็นระบบ หรือ "แยกกันเดิน รวมกันตี" ก็ตาม ดูเหมือนเป้าหมายร่วมจะอยู่ที่การสกัดกั้นและทำลาย "ระบอบทักษิณ" ที่หมายรวมถึงทั้งกรอบคิด แนวทางนโยบาย ยุทธศาสตร์ และยุทธวิธีของพรรคไทยรักไทย และ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ในฐานะผู้นำ

ส่งผลให้เกิดปรากฏการณ์ทางการเมืองใหม่ๆ ที่ไม่เคยมีมาก่อน สะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลที่ไม่ธรรมดาของระบอบทักษิณที่ไม่เกี่ยวกับการประเมินคุณค่าว่าถูก ผิด ดี หรือเลว

ปรากฏการณ์ใหม่ที่ว่า นับตั้งแต่การที่ผู้มีแนวคิดขวาและซ้ายสุดโต่ง สามารถมาร่วมจับมือกันไล่ "ทักษิณ...ออกไป" ได้ ภายใต้ข้อเรียกร้องให้ใช้มาตรา 7 และขอนายกฯพระราชทาน

หรือการที่ 3 พรรคฝ่ายค้านประกาศจับมือกันบอยคอตไม่ลงเลือกตั้ง นำไปสู่ความพิกลพิการในการเลือกตั้งที่มีเพียงพรรคเดียวลงสนาม นำไปสู่ข้อกล่าวหาจ้างพรรคเล็กลงแข่ง นำไปสู่เกม "นกต่อ" และกำลังจะลงเอยด้วยการเอาผิดพรรคใหญ่ที่เกี่ยวข้องถึงขั้นต้องยุบพรรค

หรือการที่แม้มีผู้มาใช้สิทธิเลือกตั้งถึง 64.77% เมื่อวันที่ 2 เมษายน แล้วพรรคไทยรักไทยได้คะแนนปาร์ตี้ลิสต์ 16 ล้านเสียง ท่ามกลางผู้ไม่ประสงค์ลงคะแนนถึงเกือบ 10 ล้านเสียง แต่หัวหน้าพรรคต้องประกาศ "เว้นวรรค" ไม่เป็นนายกฯ ด้วยเหตุผลเพื่อให้เกิดความสงบปรองดองในชาติ

กระนั้นในที่สุดการเลือกตั้งดังกล่าวก็ถูกที่ประชุม 3 ศาลหลักของประเทศลงมติว่าไม่ชอบด้วยกฎหมาย ต้องยกเลิก

นำไปสู่การกดดันให้ กกต.ลาออกเพื่อแสดงความรับผิดชอบฐานเดินหน้าจัดเลือกตั้งซึ่งแม้ทำตามหน้าที่ แต่ "ไม่มีความชอบธรรม"

ในที่สุดก็นำไปสู่การเผชิญหน้าท้าทายกันอย่างตึงเครียดด้วยข้อกฎหมายระหว่าง 3 ศาลกับ กกต.อย่างชนิดที่ไม่เคยมีมาก่อน และถนนทุกสายก็มุ่งสู่ศาลเพื่อแจ้งข้อหาเอาผิด กกต.ในทุกทาง ทั้งคดีอาญา คดีแพ่ง คดีปกครอง เพราะในท่ามกลางคำเรียกร้องให้ กกต.พิจารณาตัวเองเสียสละลาออกเพื่อชาติบ้านเมือง ยังไม่อาจใช้ข้อกฎหมายที่ชัดๆ มามัดให้ดิ้นไม่หลุดได้

ผลของการเลือกตั้งที่เป็นโมฆะ เพราะไม่ชอบด้วยกฎหมายนำไปสู่การกำหนดวันเลือกตั้งใหม่ที่เกิดทางให้กับการปลดล็อค 90 วัน แนวโน้มที่จะตามมาคือการจัดกลุ่มก้อนใหม่ในทางการเมือง และมีพรรคการเมืองหน้าใหม่ (แต่ไส้เก่า) เกิดขึ้นมากหน้าหลายตา ในภาวะที่ขณะนี้การต่อสู้ทางการเมืองได้แปรเปลี่ยนไปสู่มิติของการแข่งขันในเชิงนโยบายแล้วในระดับที่แน่นอน โดยที่ "เงิน" มิใช่ปัจจัยชี้ขาดแต่เพียงประการเดียวเช่นที่ผ่านมา

อาจกล่าวได้ว่า นับตั้งแต่ พ.ต.ท.ทักษิณนำพรรคไทยรักไทยก้าวเข้าสู่มิติการแข่งขันทางการเมือง ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมาได้ส่งผลสะเทือนสั่นคลอนภาวะที่เป็นอยู่เดิมอย่างเห็นได้ชัด เสมือนเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาทางสังคมให้เกิดการแตกตัว-รวมตัวจัดขั้วใหม่ในทางการเมืองและทลายกรอบคิดเดิมมากขึ้นและรวดเร็วขึ้น

ภาวะการต่อสู้เผชิญหน้าระหว่างการเมืองที่เป็นตัวแทนกลุ่มทุนเก่าและใหม่ที่ดุเดือดแหลมคม ทำให้หลายกลุ่มฝ่ายค่อยๆ แสดงตัวตนที่ชัดเจนขึ้นอย่างไม่เคยมีมาก่อน จนน่าอัศจรรย์ใจว่าอะไรที่ไม่เคยเห็นเคยเจอ ก็ได้เจอ

ทั้งหลายทั้งปวงทำให้ทั้งสังคมเกิดกระบวนการเรียนรู้ครั้งยิ่งใหญ่ เป็นโรงเรียนการเมืองที่ทำให้ประชาชนได้เก็บรับประสบการณ์ หูตาสว่าง และมีแนวโน้มที่จะกล้าตั้งคำถามและให้คุณค่าต่อสิ่งต่างๆ แตกต่างไปจากเดิม

และที่สำคัญทำให้เห็นชัดว่า "อำนาจ" นั้น ไม่เข้าใครออกใคร หากใครหลงยึดติดหรือใช้เกินความพอเหมาะพอดี ไม่มีความชอบธรรม ก็มีแนวโน้มจะเป็นไปในทาง "เสื่อม"

นี่นับเป็นการเปลี่ยนแปลงที่เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อสำคัญในสังคมไทยอันเกิดจากอิทธิพลอันไม่ธรรมดาของระบอบทักษิณ

แม้ดูเหมือนหลายเรื่องจะต้องถอยหลังเริ่มกลับไปนับหนึ่งใหม่ แต่ทิศทางของสังคมไทยจากนี้ก็ไม่อาจถอยหลังกลับไปเหมือนเดิมอีกแล้ว

ไม่ว่า พ.ต.ท.ทักษิณและพรรคไทยรักไทยจะยังคงอยู่ในเวทีการเมืองหรือไม่ก็ตาม

อ่านบทความนี้ แล้วนึกถึงข้อความบางตอนของหนังสือ The Strategy-Focus Organization ของ Robert S. Kaplan & David P. Norton ... ที่มีข้อความบางตอนกล่าวไว้ว่า

ความสามารถในการดำเนินการให้ได้ตามแผนกลยุทธ์ จากการสำรวจผู้จัดการด้านการลงทุนจำนวน 275 ราย ชี้ให้เห็นว่า ความสามารถในการดำเนินการให้ได้ตามแผนกลยุทธ์นั้น มีความสำคัญยิ่งกว่าคุณภาพของตัวแผนกลยุทธ์เอง ผู้จัดการเหล่านี้มีความเห็นว่า การแปลงกลยุทธ์ไปสู่การปฏิบัติเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการกำหนดค่าของการบริหารจัดการและค่าของบริษัท

ข้อค้นพบดังกล่าวก่อให้เกิดความประหลาดใจ เนื่องจากตลอด 2 ทศวรรษที่ผ่านมา ทั้งนักวิชาการด้านการบริหารจัดการ บริษัทที่ปรึกษาและสื่อด้านธุรกิจต่างเน้นความสำคัญไปที่วิธีการวางกลยุทธ เพื่อให้ได้ผลการดำเนินงานในระดับยอดเยี่ยม จนราวกับว่าการวางแผนกลยุทธ์นั้นไม่เคยได้รับความสำคัญมากเท่านี้มาก่อน

อย่างไรก็ตาม ผู้สังเกตุการณ์คนอื่น ๆ ต่างก็เห็นด้วยกับความเห็นข้างต้นที่ว่า การดำเนินการให้ได้ตามแผนกลยุทธ์สำคัญมากกว่าตัวแผนกลยุทธ์เองเช่นกัน

เมื่อต้นทศวรรษ 1980 ผลการสำรวจซึ่งดำเนินการโดยบริษัทที่ปรึกษาด้านการบริหารจัดการชี้ให้เห็นว่า มีกลยุทธ์ที่ได้รับการกำหนดขึ้นเป็นอย่างดีจำนวนไม่ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ ที่ถูกนำไปถือปฏิบัติอย่างได้ผล

หลังจากนั้นในปี 1999 มีบทความที่สำคัญเรื่องหนึ่งของนิตยสารฟอร์จูนที่กล่าวถึงความล้มเหลวของ CEO ทั้งหลาย โดยสรุปว่า การให้ความสำคัญกับกลยุทธ์และวิสัยทัศน์อาจทำให้เกิดความเชื่อผิด ๆ ที่ว่า กลยุทธ์ที่เหมาะสมนั้นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ต้องการ อันสามารถนำไปสู่ความสำเร็จได้

ผู้เขียนบทความนั้นได้กล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า "ในหลาย ๆ กรณีส่วนใหญ่ ... ประมาณว่าสัก 70 เปอร์เซ็นต์ ... ปัญหาที่แท้จริงมิได้มีสาเหตุจากกลยุทธที่ไม่ได้ความ ... แต่เป็นวิธีการนำไปปฏิบัติที่แย่ต่างหากที่เป็นตัวปัญหาที่แท้จริง"

จากอัตราส่วนของความล้มเหลวดังกล่าว ซึ่งมีมากถึง 70 - 90 เปอร์เซ็นต์ ทำให้เราเข้าใจได้ว่า เพราะเหตุใดผู้จัดการด้านการลงทุนจึงเห็นว่าการนำกลยุทธ์ไปถือปฏิบัตินั้น สำคัญมากกว่าการมีเพียงวิสัยทัศน์ที่ดี