บ้านที่มีความรักและความอบอุ่นคือจินตนาการของคนไทยยามนี้ !
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2549
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
10 พฤษภาคม 2549
 
All Blogs
 
อดีตที่ไม่หวนกลับ....ปัจจุบันที่เผชิญหน้า...และอนาคตที่ฉันฝันใฝ่...(5)












การปกครองระบอบประชาธิปไตยของประเทศด้อยพัฒนายังคงเผชิญกับปัญหาเชิงโครงสร้างที่หนักหน่วง กล่าวคือคนส่วนใหญ่ยังคงยากจน ขาดการศึกษา และเผชิญกับโรคภัยไข้เจ็บอันเนื่องมาจากการมีสุขอนามัยที่ดี นอกจากนี้การเข้าถึงปัจจัยทางเศรษฐกิจอันประกอบด้วยทุน องค์ความรู้ต่าง ๆ ที่ดิน และปัจจัยในการผลิตอื่น ๆ ยังคงเป็นปัญหาต่อเนื่องของประเทศนี้มาทุกยุคทุกสมัย และจากช่องว่างอันนี้เมื่อมีรัฐบาลหนึ่งที่เข้ามาด้วยนโยบายเชิงประชานิยมที่ทำให้คนยากจนมีโอกาสมากขึ้น จึงทำให้ผลการเลือกตั้งเป็นไปอย่างถล่มทลาย แต่ภายใต้เสื้อคลุมที่สวยหรูนั้นประเทศนี้ยังจะต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไรเพื่อทำให้การพัฒนาระบอบประชาธิปไตยเป็นประชาธิปไตยที่กินได้ และการเลือกตั้งเป็นไปด้วยความบริสุทธิ์ยุติธรรม และประชาชนในภาคชนบทมีความเข้าใจการเมืองอย่างแท้จริงในความหมายที่ทำให้การเมืองเป็นไปเพื่อพัฒนาชีวิตความเป็นอยู่และแก้ไขปัญหาเชิงโครงสร้างต่าง ๆ ให้กับพวกเขาอย่างแท้จริง"

จากรัฐธรรมนูญปี 2540ถึงวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจปี 2540


ภายหลังการประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับ สสร. แล้ว รัฐบาลของนายบรรหารที่เข้ามาหลังจากรัฐบาลชวนก็ได้ทำการประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับนี้ตามเสียงเรียกร้องขององค์กรประชาชนกลุ่มต่าง ๆ หรือที่เรียกกันว่า "ขบวนการธงเขียว" ดูเหมือนว่าหลายฝ่ายจะรู้สึกพอใจกับรัฐธรรมนูญฉบับนี้ที่ได้ชื่อว่ามีเนื้อหายาวที่สุด และบรรจุแผนการในทางเศรษฐกิจสังคมการเมืองเข้าไปอย่างเป็นระบบในหลาย ๆ มาตรา เช่นเชิดชูเศรษฐกิจเสรีนิยม สิทธิชุมชน การกระจายอำนาจสู่ท้องถิ่น สิทธิผู้บริโภค สนับสนุนและคุ้มครองระบบสหกรณ์ การให้สิทธิในการเสนอร่างกฏหมายของประชาชนเข้าสู่สภาโดยการร่วมลงชื่อ 50,000 ชื่อ นอกจากนี้การมองการใช้สิทธิในการไปเลือกตั้งเป็นหน้าที่โดยเป็นเชิงบังคับหากไม่ไปใช้สิทธิ์จะต้องเสียสิทธิอะไรบ้าง ก็ดูเป็นรัฐธรรมนูญที่หาได้ยากในโลกนี้ที่ได้บัญญัติไว้เช่นนี้ การพัฒนาประชาธิปไตยโดยให้น้ำหนักกับรัฐธรรมนูญมากเกินไปได้รับการวิจารณ์จากราษฎรอาวุโสบางคนเช่นอาจารย์เสน่ห์ จามริก ว่าจะไม่สามารถแก้ปัญหาเชิงโครงสร้างของประเทศได้ หากยังละเลยการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนในชนบทให้สามารถพึ่งตนเองได้เสียก่อน

กรกฎาคม ปี 2540 รัฐบาลของพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ก็ต้องประสบกับการโจมตีค่าเงินของนักเก็งกำไรจากกองทุนต่างประเทศที่เริ่มมองออกว่าประเทศไทยมีปัญหาทางเศรษฐกิจแน่นอนอันเนื่องมาจากการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดมาอย่างต่อเนื่องสี่ถึงห้าปี กับทั้งภาวะวิกฤตเศรษฐกิจฟองสบู่ที่เริ่มส่งผลมาอย่างต่อเนื่องนับจากปี 2537 ที่ดัชนีในตลาดหลักทรัพย์เริ่มตกมาอย่างต่อเนื่องจาก 1700 กว่าจุด ธนาคารแห่งประเทศไทยที่มีบรรดาเทคโนแครตที่ยังไม่สามารถมองออกว่าเกิดอะไรขึ้นและไม่ยอมฟังเสียงเสนอแนะจากนักวิชาการว่าให้ลดค่าเงินลงมาเพราะถึงจุดเปลี่ยนแล้ว แต่กลับเอาเงินทุนสำรองระหว่างประเทศไปสู่กับกองทุนต่างชาติ จนในที่สุดจนต้องไปสวอปเงินล่วงหน้ามาสู้อีกจนเงินไม่มีเหลืออยู่เลย ในที่สุดรัฐมนตรีคลังที่ชื่อนายทนง พิริยะ ภายใต้การบริหารงานของพลเอกชวลิตจึงตัดสินใจเข้ารับความช่วยเหลือทางการเงินจากไอเอ็มเอฟในที่สุด

เกิดอะไรขึ้นกับประเทศนี้ หลาย ๆ ฝ่ายที่ไม่สามารถคาดการณ์เหตุการณ์ต่าง ๆ ได้ล่วงหน้าก็ต้องเผชิญกับภาวะล้มละลายดังที่ทราบกัน เศรษฐกิจที่เติบโตแบบก้าวกระโดดโดยหวังจะเป็นเสือตัวที่ห้าของเอเซียนั้นมีอันต้องมลายไปในพริบตา และยังคงเป็นคำถามในใจของผู้รักชาติทั้งหลายในแผ่นดินนี้ว่าประเทศนี้จะเลือกเส้นทางเดินไปทางไหนนับจากนี้จึงจะได้ชื่อว่าเป็นประเทศที่สามารถเติบโตและพัฒนาได้อย่างยั่งยืน?








ลิ้งค์ บล็อกที่แล้ว คลิกที่นี่ครับ





Create Date : 10 พฤษภาคม 2549
Last Update : 11 พฤษภาคม 2549 13:56:50 น. 10 comments
Counter : 467 Pageviews.

 
โอเล่มาแล้วค่ะ วันนี้เข้าบล็อกง่ายแล้วค่ะคุณคนเดินดินฯ
ราตรีสวัสดิ์เลยนะค่ะ ขอให้มีความสุขช่วงบ่ายของงานนะค่ะ
ป.ล.เพลงเพราะค่ะ ฟังดึกๆแบบนี้


โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 10 พฤษภาคม 2549 เวลา:13:52:43 น.  

 
มาแบบ หน้าบึ้งๆ...แต่เพลงเพราะจัง ได้บรรยากาสท้องทุ่งมากที่สุด


หนู อยากให้ พี่แปะข้อความให้ที่บล๊อกด้วยการเขียนเองค่ะ
ไม่ใช่ก๊อปปี้ ไปแปะ ไม่ชอบมากที่สุดในโลก


โดย: ประกายดาว วันที่: 10 พฤษภาคม 2549 เวลา:14:09:39 น.  

 
^
^
เห็นด้วยกะคุณดาว 55555
แต่ไม่ถึงกับไม่ชอบที่สุดในโลกนะ
แค่...แต่เอาเถอะ ไปเยี่ยมกันก็ดีใจตายแล้ว

มาอ่านนะคะ
แวะมาลงชื่อ

ฃำบายดีบ่อ คุณ..คนเดินดินฯ ( ฯ = กินข้าวแกงหรือเปล่า )



โดย: run to me วันที่: 10 พฤษภาคม 2549 เวลา:16:28:29 น.  

 
อดีต..คือ..ความทรงจำ..ที่ไม่อยากจำ..?

ปัจจุบัน...คือผลกรรมในอดีต...ที่ทำไว้.

อนาคต..คืออะไรที่จะดีขึ้นกว่าที่เป็นในปัจจุบันเปล่า

อะไรจะแน่นอนหมายนี้...เศร้า..

เห็นดอกไม้แล้วสดชื่นจังเลย..เหลืองสะอาดจังค่ะ

เราชอบสีม่วง..กุหลาบม่วงสวยดีค่ะ



โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya.. ) วันที่: 10 พฤษภาคม 2549 เวลา:17:25:43 น.  

 




สวัสดีตอนบ่ายแก่ๆๆ ของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า


ความผูกพัน ความห่วงใย
ความเข้าใจ ความห่วงหา
ความคิดถึง และวันเวลา
นำพา " มิตรภาพ"..มั่นคงตลอดไป


** มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงเสมอนะจ้า **


หายป่วยเร็วๆๆนะจ้า


โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 10 พฤษภาคม 2549 เวลา:20:38:54 น.  

 
หายไม่'บายยังคะ

วันนี้ซีเรียสจังเลยยยย (อีกเเล้ว) นะคะ


โดย: ltoeyl วันที่: 11 พฤษภาคม 2549 เวลา:6:28:35 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณเดินดิน

รักดีขอบคุณข้อความที่ให้แง่คิดดีๆนะคะ

ปล. ดอกไม้สวยมากค่ะ



โดย: รักดี วันที่: 11 พฤษภาคม 2549 เวลา:8:09:00 น.  

 
บางทีใจที่จะมีรักอีกมันอาจจะด้านชาไปก็ได้นะครับ
^
^
เป็นสิ่งที่ต้องการค่ะ ด้าน ๆ ชา ๆ ไปเลย
บทลงโทษที่สาสมของมนุษย์ คือ " ความรัก "
แม่หนิงไม่เชื่อแล้วค่ะ เรื่อง " ความรัก" ของหนุ่มสาวนะ




เพิ่งเห็นว่า คุณเดินดิน ADD แม่หนิง เป็นเพื่อน BLOG ตอบสนองด้วยการขอ ADD เป็นเพื่อน BLOG ด้วยคน แต่ต้องทำใจหน่อยนะ เพราะต่อไป ข้อความในกล่องคอมเม้นท์ มันจะยาวขึ้นในทุก ๆ วัน 55555

ปล.ว่าง แวะไปเอาบุญที่ Blog นะคะ


โดย: run to me วันที่: 11 พฤษภาคม 2549 เวลา:12:35:34 น.  

 


โดย: รอยเท้าบนพื้นทราย วันที่: 11 พฤษภาคม 2549 เวลา:15:02:10 น.  

 
ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงนะค่ะ..



โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya.. ) วันที่: 11 พฤษภาคม 2549 เวลา:19:52:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คนเดินดินฯ
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]








ปณิธาน

การเดินทางของชีวิตของทุกผู้คน
ทุกคนต่างต้องการประสบความสำเร็จในชีวิต
แต่จะมีสักกี่คนที่จะก้าวไปถึง
เมื่อเราก้าวถึงจุดนั้น
ขออย่าลืมการแบ่งปันและเจือจาน
แก่ผู้ด้อยโอกาสในสังคม

เราจะเติบโตและก้าวไปข้างหน้าพร้อม ๆ กัน
เพื่อสร้างสรรค์สังคมใหม่ที่ดีงาม

เพื่อให้อนุชนคนรุ่นหลัง
ได้ใช้ชีวิตของเขา
ตามศักยภาพและความตั้งใจของเขา
ตราบเท่าที่เขาต้องการ







เดินไปสู่ความใฝ่ฝัน


ชีวิตหนึ่งร่วงหล่นไปตามกาลเวลา
คลื่นลูกใหม่ไล่หลังคลื่นลูกเก่า
นั่นคือวัฏจักรของชีวิตที่ดำเนินไป

เยาว์เธอรู้บ้างไหม
ว่าประชาราษฎรนั้นทุกข์ยากเพียงใด
เสี้ยวหนึ่งของชีวิตที่เหลืออยู่
เธอเคยมีความใฝ่ฝันที่แสนงามบ้างไหม

สักวันฉันหวังว่าเธอจะเดินไปตามทางสายนี้
ที่อาจดูเงียบเหงาและโดดเดี่ยว
แต่ภายใต้ฟ้าเดียวกัน
ฉันก็ยังมีความหวัง
ว่าผู้คนในประเทศนี้
จะตื่นขึ้นมา
เพื่อทวงสิทธิ์ของพวกเขา
ที่ถูกย่ำยีมาช้านาน
และฉันหวังว่าเธอจะเดินเคียงคู่ไปกับพวกเขา

เพื่อสานความใฝ่ฝันนั้นให้เป็นความจริง
สัญญาได้ไหม
สัญญาได้ไหม
เยาว์ที่รักของฉัน


***********



ขอมีเพียงเธอเป็นกำลังใจ




ทอดสายตามองออกไปยังทิวทัศน์ข้างหน้า
แลเห็นต้นหญ้าโบกไสว
เห็นดอกซากุระบานอยู่เต็มดอย
ความงามที่อยู่ข้างหน้า
เป็นสิ่งที่ฉันจะเก็บมันไว้
ยามที่จิตใจอ่อนล้า...

ชีวิตยามนี้แม้ผ่านมาหลายโมงยาม
แต่จิตใจข้างในยังคงดูหงอยเหงา
หลายครั้งอยากมีเพื่อนคุย
หลายครั้งอยากมีคนปรับทุกข์
และหลายครั้งต้องนั่งร้องไห้คนเดียว

รางวัลสำหรับชีวิตที่ผ่านมา
มันคืออะไรเคยถามตัวเองบ่อย ๆ
ความสำเร็จ...เงินตรา...เกียรติยศชื่อเสียง
มันใช่สิ่งที่เราต้องการหรือเปล่า
ถึงจุดหนึ่งชีวิตต้องการอะไรอีกมากไปกว่านี้

หลายชีวิตยังคงดิ้นรนต่อสู้
เพื่อปากท้องและครอบครัว
มันเป็นความจริงของชีวิตมนุษย์
ที่ต้องดำรงชีพเพื่อความอยู่รอด
มีทั้งพ่ายแพ้ มีทั้งชนะ
แต่ชีวิตต่างต้องดำเนินไป
ตามวิถีทางของแต่ละคน

ลืมความทุกข์ ลืมความหลังที่เจ็บปวด
มองออกไปข้างหน้า
ค้นให้พบตัวตนของตนเองอีกครั้ง
แล้วกลับไปสู้ใหม่
การเริ่มต้นของชีวิตจะต้องดำเนินต่อไป
จะต้องดำเนินต่อไป

ตราบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต....




@@@@@@@@@@@




การเดินทางของความรัก

...ฉันเดินไปด้วยหัวใจที่ว่างเปล่า
สมองได้คิดใคร่ครวญ
ความรักในหลายครั้งที่ผ่านมา
ทำไมจึงจบลงอย่างรวดเร็ว

ฉันเดินไปด้วยสมองอันปลอดโปร่ง
ความรักทำให้ฉันเข้าใจโลก
และมนุษย์มากขึ้น
และรู้ว่าความแตกต่าง
ระหว่างความรักกับความหลงเป็นอย่างไร?

ฉันเดินไปด้วยดวงตาที่มุ่งมั่น
บทเรียนของรักในครั้งที่ผ่าน ๆ มา
มันย้ำเตือนอยู่เสมอว่า
อย่ารีบร้อนที่จะรัก
แต่จงปล่อยให้ความสัมพันธ์
ค่อย ๆ พัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไป
เรียนรู้และทำเข้าใจกันให้มากที่สุด

ก่อนที่จะเริ่มบทต่อไปของความรัก...




*******************



จุดไฟแห่งศรัทธาและความมุ่งมั่น

เข้มแข็งกับอ่อนแอ
สับสนหรือมุ่งมั่น
จะยอมแพ้หรือลุกขึ้นท้าทาย
กับชีวตที่เหลืออยู่
ทุกสิ่งล้วนอยู่ที่ใจเราจะกำหนด

ไม่ใช่เพราะอิสระเสรี
ที่เราต้องการหรอกหรือ?
ที่มันจะนำทางชีวิต
ในห้วงเวลาต่อไป
ให้เราก้าวทะยานไป
สู่วันพรุ่งที่สดใส

มีแต่เพียงคนที่รู้จักตนเองอย่างดีพอเท่านั้น
จะสามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้
เมื่อผ่านการสรุปบทเรียน
จากปัญหาต่าง ๆ ที่ประสบ
เราก็จะมีความจัดเจนกับชีวิตมากขึ้น
และการเผชิญกับอุปสรรคต่าง ๆ
ในอนาคตก็จะเป็นเพียงปัญหาที่เล็กน้อยสำหรับเรา
ในการที่จะก้าวผ่านไป



ด้วยศรัทธาและความมุ่งมั่นที่มีอยู่ในใจ
ที่จะต้องย้ำเตือนตัวเองอยู่เสมอ
หนทางในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ
ย่อมอยู่ไม่ไกลห่างอย่างแน่นอน

*********************



ก้าวย่างที่มั่นคง

บนทางเดินแคบ ๆ ที่เหลืออยู่
หากขาดความมั่นใจที่จะก้าวเดินต่อไป
ชีวิตก็คงหยุดนิ่งและรอวันตาย
แม้ทางข้างหน้าจะดูพร่ามัว
และไม่รู้ซึ่งอนาคต
แต่สิ่งที่ดีที่สุดในปัจจุบัน
คือก้าวย่างไปอย่างมั่นคง
และมองไปข้างหน้าอย่าเหลียวหลัง
เก็บรับบทเรียนในอดีต
เพื่อจะได้ระมัดระวังไม่ให้ผิดพลาดอีกในอนาคต

"""""""""""""""""""""""""""""""""



ใช้สามัญสำนึกทำงาน

ไม่มีแผนงานที่สวยหรู
ไม่มีปฏิบัติการใดที่สมบูรณ์แบบ
ในยามนี้มีเพียงการทำงานด้วยการทุ่มเท
ลงลึกในรายละเอียดเท่านั้น
จึงจะสามารถคลี่คลายปัญหาของงานลงได้
บางครั้งโจทย์ที่เจออาจยากและซับซ้อน
แต่เมื่อลงไปคลุกคลีอย่างแท้จริง
โจทย์เหล่านี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

""""""""""""""""""""""""""""""""



เรียบ ๆ ง่าย ๆ


อย่ามองสิ่งต่าง ๆ ด้วยแว่นสีที่ซับซ้อน
เพราะในโลกนี้มีเพียงสิ่งสามัญที่เรียบง่าย
สำหรับคนที่สงบนิ่งเพียงพอเท่านั้น
จึงจะแก้โจทย์และปัญหาต่าง ๆ
ด้วยกลวิธีที่เรียบ ๆ ง่าย ๆ
ไม่ซับซ้อนและตรงจุดได้อย่างเพียงพอ

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

ใจถึงใจ

บนหนทางไปสู่ความสำเร็จ
บนหนทางของการสร้างสรรค์สิ่งใหม่
มีเพียงคนที่เข้าใจในสภาพจิตใจของคนทำงานเท่านั้น
จึงจะสามารถนำทีมงานไปสู่เป้าหมายได้
อย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน








Friends' blogs
[Add คนเดินดินฯ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.