อรุณสวัสดิ์ค่ะ

อ่านคำนำแล้ว..รู้สึกว่า หนังสือเล่มนี้น่าอ่าน การใช้ภาษาของ คุณขนิษฐา สวยงามและไม่ยากที่จะเข้าใจ บางทีสังคมอยู่ที่การมอง ถ้าเราพยายามมองว่า มันง่ายก็ง่าย แต่ถ้ามองว่า มันซับซ้อนมันก็ซับซ้อน แล้วแต่การเรียนรู้ของคน และ "ความแห้งแล้ง (ที่เขาว่า) มันแผ่ไปยังคนรอบข้าง แล้วบั่นทอนซึ่งกันและกันนั้น"...เป็นประโยคที่โดนใจจริงๆ

ปล.เรื่องที่เขียนในบล็อก เรื่องจริงค่ะ
จุขอโทษน้องเขาจริงๆ และเขาเข้ามาตอบแล้ว แถมขอเบียร์กินเหมือนเดิม

น่าอ่านจัง

ชอบเพลงคิดถึง ของ หรั่ง มากๆเลยค่ะ

เพลงเพราะดีจังค่ะ

ขอบคุณค่ะที่นำมาบอกเล่า

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมกันค่ะ รูปแม่น้ำรูปนี้สวยดีจังค่ะ เห็นแล้วคิดถึงภาคเหนือขึ้นมาทันทีเลย อยากไปเที่ยวจัง

วันนี้อยู่ดึกมากเลย
ภาพกรอบคอมเม้นท์ก็เป็นลำน้ำจัน ที่ตำบลแม่จัน อำเภออุ้มผาง จังหวัดตากครับ

สวัสดีค่ะ รูปในช่องคอมเมนท์ให้ความรู้สึกดีจัง อากาศคงจะดีมากๆและความชุ่มเย็นของสีสันธรรมชาติ ถ้าเราหยุดความคิดที่วุ่นวายในโลกวัตถุและรับรู้สัมผัสบรรยากาศที่แท้จริง สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ กลิ่นอายที่คนเมืองแทบจำไม่ได้ในชีวิตที่ดิ้นรนของบางคนและซังกะตายของอีกบางคน ..เราอาจจะพบว่าสิ่งที่ดีสำหรับชีวิตคืออากาศดีๆแต่เรากลับได้อยู่หรือเลือกอยู่ในเมืองที่มีภาวะอากาศเป็นพิษ ความเจริญทางด้านวัตถุซึ่งให้ความสะดวกสบายในการดำเนินชีวิตแต่เรากลับไม่รู้จักชีวิตในความหมายของสิ่งมีชีวิต..(เริ่มโม้อีกแล้ว..แหะๆ)..

หนังสือน่าอ่านมาก ขอบคุณที่นำมาแนะนำค่ะ..ชอบวรรคนี้ค่ะ "แต่ด้วยหัวใจของคุณเองเท่านั้น ที่จะบอกตัวเองว่าขณะนี้คุณค้นพบของจอมปลอมหรือสิ่งจริงแท้ ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความจริงใจต่อตัวเอง"

ขอบคุณสำหรับโค้ดเพลงนะคะ

เย็นๆวันนี้คงมาอัพบล็อกน่ะค่า

เมื่อคืนนัดกับเพื่อนๆ ในบล็อกแก้งค์ เดี๋ยวคงมีน้องๆ เอาภาพมาลง

แวะมาทักทาย และมาอ่านเรื่องที่มีสาระจากหนังสือดีๆครับผม